Tο ελληνικό πολιτικό πελατειακό σύστημα έχει μία διαχρονική ιστορία σε αυτήν την Χώρα. Τό ίδιο το Νεοελληνικό κράτος συστάθηκε και δομήθηκε με βάση αυτήν την πελατειακή λογική. Δεν είναι μόνο τα πρώτα Αγγλικά δάνεια έκ των οποίων έφτασε έδω ενα μικρό μέρος και κατασπαταλήθηκε στόν εμφύλιο σπαραγμό Μωραιτών-Ρουμελιωτών κατά τα έτη 1822-1825 αλλά και μετά. Δεν είναι μόνο τα δάνεια πού κατασπαταλήθηκαν τις δεκαετίες 1830-1870 από την εγχώρια Ελληνική μαφία, ούτε οι εθνικές μαγκιές τα έτη 1878 και 1897. Δέν είναι μόνο ο πακτωλός χρημάτων πού έρριξε η κοινωνία των εθνων τό 1924 για την αποκατάσταση των προσφύγων που φαγώθηκαν από τους ντόπιους μαφιόζους βάζοντας τους πρόσφυγες σε παράγκες.Δεν είναι μόνο το τεράστιο σχεδιο Μάρσαλ πού έπεσε στην τρύπα της Ελληνικής κλεπτοκρατίας το 1948-1950.

Την ένταξη στην τότε ΕΟΚ και μετέπειτα Ε.Ε τό εγχώριο πολιτικό σύστημα την είδε,(όπως πάντα από τό 1831),σαν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία γιά υψηλού επιπέδου πολιτική καρριέρα και φαγοπότι.Για εξαγορά ψήφων στήνοντας ένα απείρου κάλλους πελατειακό κράτος στην σύγχρονη Ιστορία του Νεοελληνικού κράτους.Σήμερα αυτό τό ίδιο τό σύστημα δεν διαπραγματεύεται με τους δανειστές στην λογική της δημιουργίας ενός διαφορετικού τύπου σύγχρονου Ευρωπαικού κράτους.

Διαπραγματεύεται στήν λογική της όσο το δυνατόν περισσότερης διάσωσης κεκτημένων πού θα το διατηρήσουν στην ζωή. Αντιλαμβάνεται το εγχώριο πελατειακό σύστημα της Μεταπολιτευτικής κομματοκρατίας,(συμπεριλαμβανομένης και της αριστερής αντιπολίτευσης),πώς η αλλαγή τών δομών σε αυτό το κράτος θα σημάνει αυτομάτως και τον πολιτικό του θάνατο.Σε αυτήν την αγωνιώδη προσπάθεια του να διασωθεί έχει προς το παρόν ένα ΙΣΧΥΡΟ σύμμαχο.Την πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας πού είναι κολλημένη πάνω του και φαντασιώνεται τίς όποιες λύσεις με φόντο το παλιό.

Αγνωστη πρός το παρόν η έκβαση της όποιας προσπάθειας για κάτι διαφορετικό σε αυτήν την Χώρα."