Αρθρο Του (αγαπητού μου φίλου) Άγη Βερούτη
Φτάνει η αυτομαστίγωση. Δεν είναι όλοι οι Έλληνες ούτε λαμόγια ούτε όλοι φοροφυγάδες, όσο και αν πολλοί θα ήθελαν να το πιστέψουμε αυτό.
Υπάρχουν πολλά εκατομμύρια Έλληνες αξιοπρεπείς, συνεπείς, που μέσα στο τοξικό και αντιφατικό κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον που έχει διαμορφώσει η διαφθορά των κομμάτων και των στρατών τους τα τελευταία 30 έτη, ασφυκτιούν.
Ας μιλήσουμε για αυτούς σήμερα παρακαλώ, και όχι μόνο για τους αριβίστες που βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον για το ατομιστικό τους όφελος, και που σε αντάλλαγμα τις ψήφους του στενού τους κύκλου προς κάποιο βουλευτή ή δήμαρχο και με την πελατειακή λογική της προσοδοθηρίας (rent-seeking) εξασφάλισαν μια θέση αργομισθίας στο δημόσιο, μια προμήθεια υπερτιμολογημένων υλικών ή υπηρεσιών σε κάποιο Δήμο ή κρατικό Νοσοκομείο, ή μια ψευδο-αναπηρική σύνταξη.
Δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες έτσι. Η τάξη των ωφελημένων από την σάπια λειτουργία του “συστήματος” αριθμεί μέρος και όχι όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, τη συνδικαληστική τάξη, τους κρατικοδίαιτους υπερτιμολογητές και φοροφυγάδες, και φυσικά μια πολιτικο-οικονομική ελίτ η οποία οποιοσδήποτε και αν είναι στην εξουσία, εκείνοι θα μπορούν να κάνουν τις δουλειές τους διότι είναι απλά πολύ ισχυροί για να τους αντισταθεί κανείς. Αν όλοι οι παραπάνω αριθμούν παραπάνω από ένα εκατομμύριο Ελλήνων θα ήμουν έκπληκτος. Ακόμα και ο ίδιος ο Υπουργός Υγείας έχει απηυδήσει από αυτή την κατάσταση. Για αυτούς τους φαύλους συρόμεθα και αγόμαστε ένα ολόκληρο Έθνος, και κατηγορούμαστε από την πολιτική μας ηγεσία ως διεφθαρμένος Λαός! Αυτούς πληρώνουμε με την κατασπατάληση των φόρων μας και αυτών την παρελθούσα ασυδοσία περιέχει τη σημερινό μας κρατικό χρέος.
Όμως η δεξαμενή υγειών δυνάμεων, η σιωπηλή πλειοψηφία αυτού του τόπου είναι ανεξάντλητη. Αριθμεί εκατομμύρια Έλληνες εντός και εκτός των συνόρων που έχουν αηδιάσει με το θέατρο σκιωδών συμφερόντων που απαρτίζουν τη σημερινή πολιτική σκηνή και την οικονομική διακυβέρνηση της Χώρας.
Ο χρόνος είναι ώριμος και στιγμή καλή, εν όψει των επικείμενων εκλογών που όλοι αναγνωρίζουμε ότι σύντομα θα προκηρυχθούν αν μη τι άλλο για να ξεπλύνει τις ανομίες των τελευταίων πολιτικών της Μεταπολίτευσης, αυτά τα εκατομμύρια έντιμων και νοικοκυραίων που δεν συναλλάσσονται με το “σύστημα” αλλά απομυζώνται από αυτό, να αποκτήσουν φωνή και να διεκδικήσουν το κράτος δικαίου που όλοι οι εκτός σάπιου “συστήματος” αξιώνουν για τα παιδιά μας.
Προς αυτούς εκτοξεύονται με επιφανειακότητα και γενίκευση από τους φαύλους οι αφορισμοί περί φοροδιαφυγής και αντιστάσεως στην νομιμότητα. Οι “μαζί τα φάγανε” θα ήθελαν να παρασύρουν σε ενοχικό σκεπτικό ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Φυσικά αυτό πρέπει να μείνει μια επιθυμία τους και μόνον. Η αγελάδα που αρμέγεται αγόγγυστα τα τελευταία 30 χρόνια δεν μπορεί να εμφανιστεί ότι φταίει διότι δεν παράγει αρκετό γάλα για να χορτάσει τους αχόρταγους, φαύλους και ανάξιους που άφησε να την αρμέγουν δεκαετίες τώρα.
Η απατεωνία που μαστίζει την Ελλάδα δεν είναι ίδιον των Ελλήνων, αλλά συστημική ροπή που πηγάζει από την Σοβιετοποιημένη οικονομία που δόμησαν με την ανοχή μας οι λαϊκοί εκπρόσωποι της Μεταπολίτευσης, και ίσως και νωρίτερα από αυτούς, από την απαρχή του εκπροσωπευτικού πολιτικού μας συστήματος με την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους σε σαθρές πολιτειακές βάσεις. Εννοώ φυσικά ως επιθυμητή την Προεδρική Δημοκρατία που διασφαλίζει τον διαχωρισμό των εξουσιών, αντί την Κοινοβουλευτική που έχει κυριολεκτικά διαλύσει το Λαό μας με 4 χρεοκοπίες και 5 δικτατορίες και ισάριθμες εθνικές καταστροφές στα χρόνια από σύστασής του.
Αντίστοιχα φαινόμενα με εμάς δημιουργήθηκαν και στην Ανατολική Γερμανία στην διάρκεια της "Λαϊκής Δημοκρατίας" των εκεί Σοσιαληστών. Όπως σε κάθε φαυλοκρατία, με την πολυνομία και την αντινομία γίνονται όλοι παράνομοι. Αν είστε νόμιμος με έναν νόμο, είστε παράνομος με τον αντίθετό του. Αυτό συμβαίνει ώστε να υποχρεούνται να συναλλάσσονται με το "σύστημα" όλοι, ενώ η διασπάθιση των φορολογικών εσόδων σε πελατειακές εξυπηρετήσεις καθιστά την συλλογή τους στην καλύτερη περίπτωση ημι-παράνομη και ελλειμματική.
Αντί των αφορισμών των κυβερνώντων περί μεγάλης ακίνητης περιουσίας (όπου θεωρεί ο ανόητος νομοθέτης “μεγάλη περιουσία” οτιδήποτε μεγαλύτερο του τριαριού σε αστικό κέντρο) ας αναρωτηθούμε για την ηθική της φορολόγησης περιουσίας και όχι εισοδήματος, που κατά την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αντιτάσσεται στις αρχές της Ελευθερίας του ανθρώπου.
Δυστυχώς η αριθμολαγνεία που μας έχουν παρασύρει οι θιασώτες της φαυλοκρατίας, μας εμποδίζει συχνά να κοιτάξουμε στα βαθύτερα αίτια της παρακμής μας, και μας αποτρέπει να αναζητήσουμε τις πραγματικές λύσεις που δεν είναι άλλες από την εξυγίανση του αρρωστημένου "συστήματος διακυβέρνησης" που θεσμοθέτησε η παρασιτοκρατία τα τελευταία 167 χρόνια, και που έβγαλε πάνω από 200 κυβερνήσεις, εκ των οποίων λιγότερες από δέκα (10) είχαν θητεία μεγαλύτερη από 3-4 χρόνια.
Αν υπολογίσουμε την διαφυγή φορολογήσιμης ύλης που πραγματοποιούν οι πολυεθνικοί κολοσσοί που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας μέσω transfer pricing, και οι εισαγωγείς τους μέσω transfer trading, επί συνολικών εισαγωγών €80 δις ετησίως, πιθανόν να μείνουμε άναυδοι με τον συσχετισμό της απώλειας εσόδων μεταξύ €5-€10 δις από αυτή την πηγή, συγκριτικά με τα €200-€250 εκατ. φόρων ακίνητης περιουσίας που πιθανόν αδυνατεί πλέον να πληρώσει η μεσαία τάξη στους φαύλους. Αυτά το κράτος της παρασιτοκρατίας προσπαθεί με μένος και απειλή διακοπής της ηλεκτροδότησης να αποσπάσει από την μεσαία τάξη, όταν μόνο από την διαφορά κόστους συλλογής και ταφής σκουπιδιών στο Δήμο της Θεσσαλονίκης, κατά τον προφανώς (κατ εμέ και όχι όλους) ευπατρίδη και αξιόλογο Δήμαρχο Μπουτάρη, σπαταλώνται ετησίως €750 εκατ. στην διαφορά κόστους ανάμεσα στη συλλογή τους από δημόσιους φορείς (€280/τόνο) και ιδιωτικούς φορείς (€80/τόνο). Ποιόν συμφέρει να παραμείνουν τα σκουπίδια στα χέρια του κρατικού μηχανισμού; Τη σιωπηλή, ως τώρα, πλειοψηφία ή τους φαύλους;
Ειδικά η επιλογή των πολιτικών και των κυβερνώντων να επικεντρώσουν στην άρνηση ή αδυναμία πληρωμής φόρων από την μεσαία τάξη, και όχι στην θεσμοθετημένη υπερεικοσαπλάσια φοροδιαφυγή από τους εισαγωγείς προϊόντων της αλλοδαπής ή την σπατάλη φορολογικών πόρων από την φαυλοκρατία εδώ και χρόνια, τους προδίδει.
Αναρωτιέμαι όμως, γιατί η Γερμανική δικαιοσύνη που διατείνεται πως διαθέτει στοιχεία από Γερμανικούς κολοσσούς για τους χρηματισμούς κομμάτων και πολιτικών προσώπων και δημοσίων λειτουργών ΔΕΝ τους αποκαλύπτει;
Αναρωτιέμαι αν οι έξωθεν φίλοι και εταίροι μας (που καλύπτουν και προφανώς κρατούν ομήρους κάποιους εκ των πολιτικών μας με στοιχεία χρηματισμού) πιστεύουν ότι τα δέκα εκατομμύρια Ελλήνων που δεν είναι φαύλοι, δεν παρασιτοβιούν εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας, και δεν προσοδοθηρούν, θα ανεχθούν τη συνέχιση της διακυβέρνησης των φαύλων;
Κοινωνικό έγκλημα λέγεται όταν αφήνεις μια γριούλα με ζάχαρο να της κόψουν το πόδι αντί να της παρέχεις μέσω του ΙΚΑ ορθοπεδικά παπούτσια των €100 ώστε να αποτρέψεις τον ακρωτηριασμό της, ενώ ταυτόχρονα ξοδεύεις κάθε χρόνο €750.000.000 παραπάνω από όσο θα έπρεπε, απλά για να μαζέψεις τα σκουπίδια σε μια πόλη.
Τα εκατομμύρια Ελλήνων που υπόκεινται τα κοινωνικά εγκλήματα των φαύλων βράζουν και απαιτούν δικαίωση.
Πηγή: www.capital.gr
Ας έχουμε υπ'όψη μας και μιά άλλη οψή:
Ο εργασιακός πληθυσμός της Ελλάδας είναι 4,900,000 κατά την Greek Statistics society. Ας τους πιστέψουμε.
Σύμφωνα με πρόσφατα στατιστικά στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, η μαύρη εργασία αποτελεί πλέον το +20% του εργασιακού πληθυσμού της Ελλάδας. Δηλαδή, λίγο κάτω από 1 εκατ άτομα.
Αυτοί ΔΕΝ συνεισφέρουν στα κοινωνικά βάρη. Παράγουν αδήλωτη, "αόρατη" υπεραξία.
Οι άνεργοι είναι 800,000 καταγεγραμμένοι + ~250,000 (κατα την ίδια Δημόσια πηγή) "άεργοι" = 1,050,000.
Αυτοί ΔΕΝ μπορούν να συνεισφέρουν στα κοινωνικά χαράτσια, ούτε μπορούν να παράγουν υπεραξία.
Οι, πάσης φύσεως, Δημόσιοι Υπάλληλοι είναι λίγο πάνω από 1,000,000 άτομα. {Αυτοί ΔΕΝ παράγουν μετρήσιμη υπεραξία αλλά μειώνουν την ανεργία και στηρίζουν με τη ψήφο τους τα πολιτικά κόμματα και συνεισφέρουν στα κοινωνικά ασφαλιστήρια.}
Μένουν λοιπόν περί τους 1,870,000 να παράξουν υπεραξία και άλλοι 1,000,000 συνολο 2,870,000 άτομα, για να συνεισφέρουν στα κοινωνικά κι'ασφαλιστικά.
Σε σύνολο εργασιακού πληθυσμού 4,900,000.
Δηλαδή, στην Ελλάδα,
38% παράγουν υπεραξία
59% συνεισφέρουν στα ταμεία.
Posts
