Επτά αλήθειες για την Ελλάδα του σήμερα. Γεγονότα χωρίς άποψη...

Χωρίς σάλτσα:

Το 2009, η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να δανειστεί (παγκόσμια κρίση γαρ, αλλά και πολύ κακές επιδόσεις στο εσωτερικό) και ζητά βοήθεια από ΕΕ (&ΕΚΤ) & ΔΝΤ, για να μπορέσει να καλύψει εσωτερικές ανάγκες αλλά και εξυπηρέτηση των δανείων της. Οικονομική κρίση.

2010 - 2014 η Ελλάδα παίρνει τη μεγαλύτερη βοήθεια στην ιστορία (€~300 δισ) και δέχεται να υλοποιήσει πρόγραμμα αλλαγών στο εσωτερικό -- περιστολής κρατικών δαπανών και μεταρρυθμήσεων και εκσυγχρονισμού. Η ελπίδα είναι ότι θα μειωθεί ο Δημόσιος τομέας, θα βελτιωθεί το επενδυτικό περιβάλλον και θα βελτιωθεί η είσπραξη φόρων. Η συμφωνία ονομάζεται μνημόνιο αμοιβαίας κατανόησης (MOU) και οι εργαζόμενοι εκπρόσωποι ονομάζονται "τρόϊκα" από άγνωστο δημοσιογράφο.


2010-2015 Μεταρρυθμίσεις ΔΕΝ γίνονται (πλην ελαχίστων). Αντ'αυτών μειώνονται οι μισθοί στο Δημόσιο, οι συντάξεις, περιστέλλονται οι ιατροφαρμακευτικές δαπάνες. Οι πληρωμές προς τον ιδιωτικό τομέα παγώνουν. Η ανεργία φτάνει 27%, η γκρίζα & μαύρη εργασία 25% η χρόνια ανεργία 65%, η ανεργία νέων 55%. Δημιουργείται "ανθρωπιστικό" θέμα.

2014 Η Ελλάδα πετυχαίνει πρωτογενές πλεόνασμα -- δηλαδή θετικό cash-flow.

2014-2015 Πολλοί μιλάνε για το θέμα πάταξης της φοροδιαφυγής. Η φοροδιαφυγή θεωρείται ότι στερεί τεράστια ποσά από τα Δημόσια ταμεία.

2015 Γίνονται πρόωρες εκλογές με πρώτο μειοψηφικό το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται άυξηση του Δημόσιου τομέα, μείωση των επενδύσεων και αποκρατικοποιήσεων και κατάργηση της δανειακής συμφωνίας αμοιβαίας κατανόησης (ΜΟU) και κατάργηση της ομάδας των εκπροσώπων ("τρόϊκα").



2015 Το MOU ονομάζεται στα ελληνικά "συμφωνία" αντί για μνημόνιο, οι εκπρόσωποι ονομάζονται θεσμοί αντί για "τρόϊκα". {Οι θεσμοί είναι πιο ωραία λέξη από τη σοβιετικής καταγωγής "τρόϊκα".} Το πρωτογενές πλεόνασμα γίνεται μηδενικό και εισπράττεται μόνο το 65% των οφειλομένων φόρων.



Κατα τα άλλα, οι ¨Ελληνες καλά κρατούν και ζουν σε ευδαιμονία με την εικονική πραγματικότητα που δέδονται από τα μέσα και τη νέα κυβέρνηση τους. Και, κυρίως, με την ανάπτυξη της κακής Γερμανίας, στο ρόλο του Βάρβαρου.
Διότι χωρίς βάρβαρο τι θα κάνουμε; θα είμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας!

Η αίσθηση του ανησυχητικού...

Ο  Στο πρόσφατο άρθρο "Η αίσθηση του γελοίου" στην άκρως ενδιαφέρουσα on-line εφημερίδα Athens Voice, ο Θάνος Τζήμερος αναφέρει με χιούμορ & γλαφυρότητα:

"...Με ελάχιστες εξαιρέσεις, η νέα κυβέρνηση συναγωνίζεται σε φάλτσα τα ιστορικά πλέον «Παρατράγουδα». Ο νέος εθνικός σταρ, με το ρηξικέλευθο ντύσιμο και την ανάλογα φιλάρεσκη τηλεοπτική περσόνα, κατάφερε να γίνει σε δύο εβδομάδες ο περίγελως της οικουμένης. Δεν το αντιλαμβάνεται και συνεχίζει αγέρωχος, καθώς δεν υπάρχει κανείς στην παρέα να του το πει. (...)
Και βρίσκουν όλοι (οι κβερνητικοί παράγοντες) μαζί απολύτως φυσιολογικό να διώχνουν την τρόικα προσκαλώντας το (τη) «τεχνικό κλιμάκιο», να σκίζουν το μνημόνιο βαφτίζοντάς το «γέφυρα» και να είναι περήφανοι στον ρόλο του τσαμπουκά-επαίτη, του... αξιοπρεπούς ζήτουλα, που καταγγέλλει τους εταίρους ως τοκογλύφους όταν του τα δίνουν με 1,5% επιτόκιο και ως εκβιαστές όταν δεν του τα δίνουν! Εκστασιάζονται μ’ αυτές τις ασύμβατες με τους φυσικούς νόμους ουρανομήκεις ηλιθιότητες που καταργούν κάθε πλαίσιο λογικής..." (...) Τώρα, αυτό το θίασο των trash (...) εκπομπών, ο... σοφός λαός τον έβαλε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων."

Δική μου άποψη είναι ότι η έλλειψη κάθε αυτογνωσίας και αντίληψης της γελοιότητας είναι ανησυχητική.

Πιο πολύ απ'όλα όμως με ανησυχεί το ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου στην Ελλάδα καταπίνει μετά χαράς τη παραπληροφόρηση και τη κατσαπλιά και θεωρεί ότι η αγένεια και η έξωθεν μπουρδολογία αποτελούν ηρωισμό.

Ο αριστερός ιδεολογικός μανδύας της ακροδεξιάς

'Η, άλλως πως, η απολυταρχική πολιτική προπαγάνδα στην Ελλάδα.

Όπως και στη Ναζιστική Γερμανία, η εθνο (ανελ) - σολιαστική (συριζα) κυβέρνηση επέβαλε έλεγχο και κατεύθυνση στη πληροφόρηση μέσα από τα ΜΜΕ, έτσι και στην Ελλάδα του 2015 η παραπληροφόρηση έγινε καθεστός. Βαπτίζονται τα γεγονότα με γνώμονα επαναστατικά, διαφορετικά, ηρωικά, γενικά παραπλανητικά, για εσωτερική κατανάλωση: θεαματικά (ο Γιάννης που έφαγε το ένα ν και ντύνεται χάλια), η παραβίαση κανόνων (η αγένεια θεωρείται ηρωισμός ), οι Βάρβαροι κι'εμείς (ο ξένος είναι κακός και συνομοτεί), οι ημεδαποί κακοί είναι οι "ολιγάρχες" -- έννοια συγκεχυμένη: δεν λέμε ο Γιώργος ΧΨόπουλος ή ΑΒίδις, λέμε "ολιγάρχης". Γενικώς.

Και η Ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα χωρίς υπερθετικό προσδιορισμό και αγωνιστική τοποθέτηση: δεν συζητάει, μάχεται. Δεν συνεδριάζει, αλλά μαραθονοδρομεί...

π.χ.
"Αδειάσαμε το μνημόνιο" -> "το αποδεχόμαστε το μνημόνιο αλλά με άλλο όνομα"
"Μεγάλη νίκη..."α' -> εδώ συμφωνούνε όλοι. Μας επέβαλαν βέβαια οι άλλοι εταίροι τους όρους της συμφωνίας παράτασης, αλλά η παράταση του μνημονίου εμπεριέχει και πολλές μεταρρυθμίσεις που είναι χρήσιμες για τη χώρα...
"Μεγάλη νίκη" β' -> "υπόγραψε εσύ τώρα να πάρουμε το παραδάκι και τους γράφουμε μετά όπως ξέρουμε".
Όπως αναφέρει και η Αγγελική Σπανού σε γλαφυρό και πολύ σοβαρό άρθρο της στο Athens Voice: "Οι πιστωτές μας συμμετείχαν στον εμπαιγμό επιβάλλοντας ένα κακό πρόγραμμα, παριστάνοντας πως ελέγχουν την πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων" 
"Τρόϊκα τέλος" -> εδώ θα μείνουν οι άνθρωποι αλλά απο εδώ και πέρα θα ονομάζονται "θεσμοί"

"Ιδιωτικοποίησεις - τέλος"  ->  περίμενε να συνεννοηθούμε με τους δικούς μας για τα... τεκταινόμενα μήπως βολέψουμε κάποιον...
"Αγώνας ενάντια στους ολιγάρχες" -> τίποτε αλλά ακούγεται καλό. Στο σύριζανελ δεν κάνεις τίποτα: αγωνίζεσαι. π.χ., δεν πίνεις ποτέ ένα ποτήρι κρασί: "πίνεις ένας ποτήρι στην υγειά του εγώνα"
 "Κοινωνική πολιτική" -> αύξηση φόροι εισοδήματος, άυξηση στο χαράτσι της ΕΡΤ, αναμενόμενη αύξηση στη ΔΕΗ
"Αναμόρφωση της υγείας και επαναφορά των κεκτημένων": μείωση της πρόσβασης στη Δημόσια υγεία
"Δεν θέλω χρήματα με μνομόνιο" -> χρειάζομαι χρήματα και δεσμευόμαι με "συμβόλαιο"
"Δεν θέλω άλλο χρέος που είναι δυσβάσταχτο για τη χώρα" -> συμφωνούμε όλοι, καμμιά μεταρρύθμιση θα κάνεις;;;

Α, ναι ξεχάσαμε:
"Ο κατώτατος μισθός πίσω στα επίπεδα του 2009" ->  εύοκολο, είναι μόνο για τον ιδιωτικό τομέα και ποιός ενδιαφέρεται - ο,τι τους πούμε θα κάνουν. Βγαίνει, αν διώξουν λίγο κόσμο...
Και η ανεργία;;;; Ανεργία; -> δεν μας ενδιαφέρει και τόσο. Τώρα με το ΕΣΠΑ θα ρίξουμε κάποια λεφτά για να ησυχάσουν προς το παρόν, και βλέπουμε.


Και τον Ιούνιο;
"Λεφτά με μνημόνιο δεν θέλουμε" -> ζητάμε από το Eurogroup να μας προτείνει κάποιο σοβαρό σχέδιο και να το ονοματίσουμε "αναπτυξιακή πορεία" ή κάτι τέτοιο, πιασάρικο για εσωτερική κατανάλωση.

Μνημόνιο τέλος. Τόπαμε και το κάναμε!





Το βέβαιο: η τρέχουσα Ελληνική κυβέρνηση έχει πολύ καλό σύμβουλο επικοινωνίας. Πρέπει να έχει μάθει πολλά από τον προκάτοχό του I. Goebbels.
Υ.Γ ως αφέψημα το κουτόχορτο προσφέρει ηρεμία, γαλήνη και αίσθηση συναισθηματικής ολοκλήρωσης.

Έλληνες -- έθνος ΠΑΝ-αδελφον

Πριν από καιρό συζητόυσαμε με τον φίλο μου Αγης Βερούτη περί της παρατήρησης "είμαστε έθνος αν-αδελφο" που είχε δόσει ε΄νας ελάσσων ελληνας πολιτικός σαν διακιολογία για τα πάνδεινα που υφίστατι η χώρα στα χέρια των ελλήνων. Συμφωνήσμαε τότε ότι το αντίθετο συμβαίνει και σήμερα το έγραψε σε μήνυμά του ο Άγης και θυμηθηκα τη συζήτησή μας. (agissilaos@googlegroups.com)

Μάλιστα, σε παλιό του άρθρο, είχε γράψει "Το να είσαι Έλληνας σημαίνει πως αντιλαμβάνεσαι την μεγαλειότητα του ανθρώπινου νου, τη δυνατότητα του ανθρώπου να ξεπεράσει τα ζωώδη ένστικτα της απληστίας και της ιδιοτέλειας, και την ικανότητά του να διορθώνει τα λάθη του, σεβόμενος αλλά όχι υποτασσόμενος στα φυσικά φαινόμενα.", πολύ ωραίο κείμενο και, κατά κάποιο τρόπο, αληθές: αρκεί να δει κανείς πόσο γρήγορά έφυγαν από τη ζωώδη κατάσταση από αρχαιοτάτων χρόνων. 

Το μήνυμα που έστειλε σήμερα ο Άγης αξίζει να αναπαραχθεί. Εν πολλοίς μεταφέρει το περιεχόμενο της προ ετών συζήτησης μας¨ συζήτηση που έγινε όταν τα δεδομένα ήταν πολύ καλύτερα και το σημερινό Σοβιετικό καθεστώς φάνταζε απίθανο.


"Πολλοί από εμάς πιστεύουν πως είμαστε "έθνος ανάδελφον", ενώ στην πραγματικότητα μάλλον το αντίθετο ισχύει. 
 
Είμαστε "έθνος παν-άδελφον".

Από την έναρξη του Νέου Ελληνικού Κράτους, η ίδρυση, ύπαρξη και διατήρησή του βασίστηκε στην στήριξη άλλων κρατών (κυρίως βορειοευρωπαϊκών), ξεκινώντας από το Λόρδο Βύρωνα και το Ναυαρίνο και φτάνοντας στην είσοδο στην ΕΟΚ με τα ΜΟΠ, τα Πακέτα Ντελόρ και τα ΕΣΠΑ, και στη σημερινή οικονομική στήριξη για να μην χρεοκοπήσει άτακτα η χώρα με όσα αυτό συνεπάγετο. 

Φυσικά βάζουμε και εμείς την υπέρτατη προσπάθειά μας για αυτή την διατήρηση και επιβίωσςή μας, που όμως με βάση τις επιλογές των πολιτικών μας, και των πολιτών που τους επέλεξαν, ήσαν ανεπαρκείς για την επιβίωση του κράτους μας.

Μπορεί σε πολλούς από εμάς αυτή η σχεδόν 200 ετών στήριξη να φαντάζει μικρή, ή ανεπαρκής, ή υστερόβουλη, ή ό,τι θέλει κανείς να πει. 

Επί της ουσίας όμως αυτή η στήριξη μας ήταν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ, και τελείως διαφορετικοί θα ήμασταν (αν ήμασταν) χωρίς αυτήν.

Γύρω μας στα Βαλκάνια έχουμε πλείστα παραδείγματα εκδοχών μας χωρίς την έξωθεν στήριξη.

Ας μη εθελοτυφλούμε στο ότι έχουμε υπάρξει αποδέκτες στήριξης, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι ως μονάδες δεν ήμασταν επαρκείς. 

Όμως ως δημιουργοί των ιδεών που θεμελίωσαν τον Ανθρωπισμό μας έκανε "παν-άδελφους" και αποδέκτες των ωφελειών αυτής της παν-αδελφοσύνης του ελληνογενούς παγκόσμιου και διαχρονικού Ανθρωπισμού..."


Κλείνω με την εικόνα που δεσπόζει στο τρέχον στερέωμα της χώρας.

 

Καμμία εκπληξη: η Ελλάδα στη 91 θέση στο πίνακα παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας

Πίσω από Ουκρανία, Εστωνία, Ρωσία, Βιετνάμ κ.α.

Ο γνωστός γείτωνας η Τουρκία είναι στη 44 θέση.

Μεταξύ άλλων η αναφορά για την Ελλάδα σημειώνει: "η αναποτελεσματική εργατική νομοθεσία της Ελλάδας (127η θέση) συνεχίζει να παρεμποδίζει τις προσπάθειες της χώρας να βρει έξοδο από τη κρίση" Απ'ότι φαίνεται θα συνεχίζει το εμπόδιο δεδομένου ότι η συζητούμενες αλλαγές στην εργατική νομοθεσία ΔΕΝ θα γίνουν. Σωματεία γαρ, κατά τα λεγόμενα στελεχών του Υπ. Εργασίας - ή αδυναμία των πολιτικών της χώρας.

Σε μια χώρα της οποίας η οικονομία είναι ακόμη κεντρικά ελεγχόμενη, Σοβιετικού τύπου, όπως η Ελλάδα, είναι δύσκολο να γίνουν απλοποιήσεις και αλλαγές στη κρατική μπότα και το κρατικό παρεμβατισμό. Ειδικά δε όταν γενεές "αριστερών" διανοουμένων έχουν γαλουχηθεί στο ότι το κεφάλαιο είναι κακό και γενικώς οι συνδικαλιστές έχουν συνηθλίσει να είναι μέρος του καρτικού κατεστημένου και του ελέγχου του πλούτου της χώρας.

Πως να αλλαξουμε: δηλαδή το κεφάλαιο έγινε αίφνης καλό; ή θέλουμε το κάποιον να μας δώσει τα λεφτά (του) και να φύγει: δηλαδή θελούμε το κεφάλαιο αλλά όχι το κεφαλαιούχο. "Δωσε μας τα λεφτά σου και φύγε" πρέπει να πει ο Κος Χατζηδάκης, ένας πολιτικός που, λεγεται, προσπαθεί να πείσει κάποιον (ους) να ρίξουν λεφτά στην Ελλάδα -- ανεπιτυχώς ως επί το πλείστον, παρά το slogan του: "πολιτική με αποτέλεσμα"- Προσπάθεια χωρίς αποτέλεσμα...


Άρα, προς το παρόν καλό είναι να κάνουμε business εκτός ΕΛλάδος και να περνάμε τις διακοπές μας εντός Ελλάδας.
Μέχρι να αλλάξει η θεώρηση των πργμάτων και όταν έρθει πάλι κάποια ξένη εταιρία να επενδύσει π χ στο Θριασίο και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να μη τη διώξει όπως ο τρέχων Δήμαρχος, αλλά να τη καλωσορίσει.


Εάν ποτέ αλλάξει...

Η Ελλάδα και πόσο ανταγωνιστική (δηλ: ελκυστική για επένδυση, κλπ) είναι...

...δεν είναι. Ανταγωνιστική.
Εν αντιθέσει με τη κοπέλλα στη φωτό η οποία είναι Ελληνίδα και η οποία είναι "ανταγωνιστική".

Με "ανταγωνιστική" εννοούμε: "στέκει επάξια", ή "μπορεί να κυττάξει στα μάτια" και λοιπά παρόμοια. Οχι βέβαια, ο θάνατός σου η ζωή μου.

Στη περίπτωση μιάς χώρας σημαίνει κυρίως, πόσο φιλόξενη είναι σε επενδυτές ή γενικώς άτομα που σκέποτονται να αναπτύξουν δραστηριότητα -- δηλαδή πόσο φιλόξενη είναι η χώρα στη δημιουργικότητα.


Το ότι η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνιστική δεν είναι ούτε κοινό ούτε μυστικό -- όλοι μας το γνωρίζουμε, από τη γιαγιά που πρέπει να κάνει τη δήλωσή της on-line σε χώρα όπου πέφτει το on-line του αρμόδιου υπουργείου (χώρα με χρήστες στο 38% του πληθυσμού) μέχρι το φορολογούμενο που κάθε μέρα αλλάζει το χαρατσιακό του καθεστός.

Τα αίτια που η Ελλάδα ΔΕΝ είναι ανταγωνιστική συνοψίζονται εύκολα:

 1) Το Σοβιετικό σκέπτεσται στους κόλπους της πολιτικής & διοικητικής εξουσίας: κάθε πρωτοβουλία είναι ύποπτη. Πρέπει να ελέγχεται και ει δυνατό να πατάσσεται.Εξ ου και άδειες, πιστοποιήσεις, χαράτσια, γραφεικρατία.
2) Χρήση της γραφεικρατίας για πρστασία του κράτους
3) Μηδέν χρηματοδότηση 
4) Πολιτικοί που είναι άσχετοι από εργασία και οι οποίοι κυριολεκτικά, ζουν στο κόσμο τους. Και οι οποίοι είναι εγωιστές, υπερφύαλοι και εγωκεντρική με τα εγώ τους στο Θεό:
Π.χ.: προ μηνών ο Κος Βρούτσης (υπουργός εργασίας -- ή καλύτερα, ανεργίας) ανακοινώνοντας σε επιχειρηματίες το μέτρο χρηματοδότησης νέων εργαζομένων, άρχισε να φωνάζει και συκώθηκε και ΕΦΥΓΕ μόλις έπεσαν οι πρώτες ερωτήσεις. Προφανώς αισθανόταν ως ο Πάπας που ευλογεί -- κατ'εξαίρεη -- άπιστους οι οποίοι έχουν και ερωτήσεις από πάνω! Εγωισμός στο κόκκινο (φαντάζομαι πόσο χειρότερα θα ήταν με τους αυτοκ΄ρατωρες του ΠΑΣΟΚ τα πράγματα...)

Υπάρχει και πιο επιστημονική προσέγγιση, την οποία επιμελήθηκε ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδος. 


Παραθέτω σε άλλο χρώμα μέρος του εξαιρετικά καλά επιμελημένουν άρθρου. Το πλήρες βέβαια στην ιστοσελίδα του συνδέσμου.

Στην 91η θέση η Ελλάδα στο Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2013 - 2014, του World Economic Forum

Τρίτη, 1 Οκτωβρίου 2013

Χαμηλές επιδόσεις καταγράφει ακόμη η χώρα μας στον τομέα της ανταγωνιστικότητας, σύμφωνα με τον Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2013 - 2014 (της έρευνας The Global Competitiveness Report 2013 - 2014) του World Economic Forum. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 91η θέση σε σύνολο 148 χωρών, ενώ για την περίοδο 2012 - 2013 καταλάμβανε την 96η θέση σε σύνολο 144 χωρών και την 90η θέση σε σύνολο 142 χωρών για την περίοδο 2011 - 2012. Ωστόσο, η 91η θέση για την Ελλάδα δείχνει μια τάση βελτίωσης, σε σύγκριση με το μακροοικονομικό περιβάλλον και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες.

Διεθνής κατάταξη και οι παράγοντες επιτυχίας Ελβετία, Σιγκαπούρη και Φινλανδία διατήρησαν τις πρωτιές τους στην κατάταξη της διεθνούς ανταγωνιστικότητας σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Την υπόλοιπη δεκάδα συμπληρώνουν οι: Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Σουηδία, Χονγκ Κονγκ, Ολλανδία, Ιαπωνία και Ηνωμένο Βασίλειο. Την Ελλάδα έχουν προσπεράσει χώρες, όπως οι: Λιθουανία, Πολωνία, Μάλτα, Βουλγαρία. Παράγοντες, όπως η λειτουργία των Θεσμών και η αποτελεσματικότητα των αγορών αγαθών, η έλλειψη χρηματοδότησης, η ποιότητα της Παιδείας, η υπερφορολόγηση και η έλλειψη “καινοτομίας” και “ποιότητας” στην επιχειρηματική δράση είναι κρίσιμοι για την καλή βαθμολογία των χωρών και τη συμμετοχή τους στις υψηλές θέσεις της λίστας ανταγωνιστικότητας του Global Competitiveness Report, Πίνακας 1.


Πίνακας 1. Global Competitiveness Index 2013 - 2014. Βαθμολογία από 1 έως 7, xx: χώρα της Ε.Ε. των 27, Δ/Δ: Δεν είναι διαθέσιμη. Πηγή: The Global Competitiveness Report 2013 - 2014, επεξεργασία ΣΕΠΕ, 10/2013 © 2013 World Economic Forum.

Η απάντηση για τους λόγους της αδυναμίας της Ελλάδας να εμφανίσει υψηλό δείκτη ανταγωνιστικότητας, από το 2001 μέχρι σήμερα, δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στη διαπίστωση των συνθηκών της κρίσης, που βιώνουμε. Αντίθετα, οι διαπιστώσεις και οι προτάσεις μπορούν να βασιστούν σε μια συστηματική και προσεκτική μελέτη των αναλυτικών βαθμολογιών που απέσπασε η χώρα στους 12 πυλώνες, που συστήνουν και το Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας. Σε αυτές τις βαθμολογίες βρίσκονται οι απαντήσεις και οι λύσεις βελτίωσης , Διάγραμμα 1.


Διάγραμμα 1. Η Κατάταξη της Ελλάδας σύμφωνα με το Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2001 - 2014, Πηγή: The Global Competitiveness Report 2013 - 2014, επεξεργασία ΣΕΠΕ, 10/2013 © 2013 World Economic Forum.

Προβληματικοί Παράγοντες για την Επιχειρηματική Δραστηριότητα στην Ελλάδα Οι πιο προβληματικοί παράγοντες για την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα, όπως παρουσιάζονται μέσα από την έρευνα, είναι η πρόσβαση στη χρηματοδότηση, η αναποτελεσματική κυβερνητική γραφειοκρατία, το φορολογικό πλαίσιο, η αστάθεια των πολιτικών, η διαφθορά , Διάγραμμα 2.


Σημείωση: Οι ερωτηθέντες κλήθηκαν να επιλέξουν τους πέντε πιο προβληματικούς παράγοντες για την επιχειρηματική δραστηριότητα και να τους κατατάξουν μεταξύ 1 (πιο προβληματικός) και 5.

Διάγραμμα 2. Οι πιο Προβληματικοί Παράγοντες για την Επιχειρηματική Δραστηριότητα στην Ελλάδα, Πηγή: The Global Competitiveness Report 2013 - 2014, επεξεργασία ΣΕΠΕ, 10/2013 © 2013 World Economic Forum

Δείκτης Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας - Ανάλυση για την ΕλλάδαΣύμφωνα με την έκθεση, στα “θετικά” για την Ελλάδα είναι η κατάταξη της όσον αφορά στους Πυλώνες “Υγεία και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση” (35η θέση), “Υποδομές” (38η θέση), “Τεχνολογική Ετοιμότητα” (39η θέση), “Τριτοβάθμια Εκπαίδευση & Κατάρτιση” (41η θέση) και “Μέγεθος Αγοράς” (47η θέση).
Ωστόσο, στον Πυλώνα “Kαινοτομία” η Ελλάδα βρίσκεται στην 87η θέση και στον Πυλώνα “Θεσμικά Όργανα” στην 103η θέση. Αναφορικά με την “Αποτελεσματικότητα Αγοράς Αγαθών”, η Ελλάδα βρίσκεται στην 108η θέση και την “Αποδοτικότητα Αγοράς Εργασίας” στην 127η θέση. Ιδιαίτερα χαμηλές είναι οι θέσεις που καταλαμβάνει στον Πυλώνα “Οικονομική Ανάπτυξη της Αγοράς” (137η θέση), καθώς και στο “Μακροοικονομικό Περιβάλλον”, όπου η Ελλάδα καταλαμβάνει την προτελευταία θέση (147η).

Στην κατηγορία των Βασικών Απαιτήσεων, με συνολική κατάταξη στην 88η θέση (μεταξύ 148 χωρών), η Ελλάδα στους επιμέρους Πυλώνες που απαρτίζουν την κατηγορίας, κατατάσσεται ως εξής: “Θεσμικά Όργανα” 103η θέση, “Υποδομές” 38η θέση, “Μακροοικονομικό περιβάλλον” 147η θέση, “Υγεία και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση” 35η θέση.

Το World Economic Forum παρουσιάζει αναλυτικά τις 21 επιμέρους κατηγορίες, που συγκροτούν τον Πυλώνα “Θεσμικά Όργανα”. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 56η θέση στη διεθνή κατάταξη στην κατηγορία “Οργανωμένο Έγκλημα”, μοναδική περίπτωση που η Ελλάδα βρίσκεται πάνω από την 60η θέση. Στις υπόλοιπες κατηγορίες, η χώρα μας καταλαμβάνει τις εξής θέσεις: “Βάρος των κρατικών ρυθμίσεων” 144η θέση, “Σπατάλη των δημοσίων δαπανών” 140η θέση, “Απόδοση του νομικού πλαισίου για τη διευθέτηση διαφορών” 138η θέση, “Εμπιστοσύνη του κοινού στους πολιτικούς” 138η θέση, “Απόδοση του νομικού πλαισίου σε απαιτητικούς κανονισμούς” 130η θέση, “Διαφάνεια των κυβερνητικών πολιτικών” 123η θέση, “Αποτελεσματικότητα διοικητικών συμβουλίων” 122η θέση, “Ευνοιοκρατία στις αποφάσεις κυβερνητικών αξιωματούχων” 113η θέση, “Προστασία επενδυτών” 100η θέση, “Αντοχή ελέγχου και αναφοράς προτύπων” 93η θέση, “Παράτυπες πληρωμές και δωροδοκίες” 91η θέση.

Σε ό,τι αφορά την κατηγορία “Ενισχυτές Απόδοσης”, η χώρα μας καταλαμβάνει, στη συνολική κατάταξη, την 67η θέση. Στους επιμέρους πυλώνες, που απαρτίζουν την κατηγορία, η κατάταξη της Ελλάδας, έχει ως εξής: “Τριτοβάθμια Εκπαίδευση & Κατάρτιση” 41η θέση, “Αποτελεσματικότητα Αγοράς Αγαθών” 108η θέση, “Αποδοτικότητα Αγοράς Εργασίας” 127η θέση, “Οικονομική Ανάπτυξη της Αγοράς” 138η θέση, “Τεχνολογική Ετοιμότητα” 39η θέση και “Μέγεθος Αγοράς” 47η θέση.

Στην κατηγορία “Διαθεσιμότητα χρηματοοικονομικών υπηρεσιών” η Ελλάδα κατατάσσεται στην 106η θέση, στην “Προσιτότητα χρηματοοικονομικών υπηρεσιών” καταλαμβάνει την 118η θέση, στην “Ευκολία Πρόσβασης σε δάνεια” την 146η θέση, ενώ στo “Δείκτη Νομικών Δικαιωμάτων” την 101η θέση.

Σε ό,τι αφορά την κατηγορία “Επίπτωση της φορολογίας στα κίνητρα για την εργασία” η χώρα μας κατατάσσεται 137η, στην “Ευελιξία καθορισμού των αμοιβών” κατατάσσεται 132η, στην κατηγορία “Αμοιβές και παραγωγικότητα” καταλαμβάνει την 129η θέση, ενώ ως προς την “Ικανότητα της χώρας να προσελκύει ταλέντα” η Ελλάδα κατατάσσεται 127η.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην 91η θέση σε σύνολο 148 χωρών, ενώ για την περίοδο 2012 - 2013 καταλάμβανε την 96η θέση σε σύνολο 144 χωρών και την 90η θέση σε σύνολο 142 χωρών για την περίοδο 2011 - 2012

Κακές θέσεις λαμβάνει η Ελλάδα, επίσης, στη “Συνεργασία μισθωτών - εργαζομένων” (124η θέση), αλλά και στη “Φυγή ανθρώπινου δυναμικού από τη χώρα” (86η θέση).

Σε σχέση με τον Πυλώνα “Αποτελεσματικότητα Αγοράς Αγαθών” η Ελλάδα βρίσκεται, όσον αφορά το “Κόστος Γεωργικών Πολιτικών” στην 144η θέση, την “Έκταση και επιπτώσεις φορολογίας για επενδύσεις” στην 142η θέση, τις “Επιπτώσεις στις επιχειρήσεις από κανόνες Άμεσων Ξένων Επενδύσεων” στην 141η θέση και στον “Αριθμό διαδικασιών για έναρξη επιχείρησης” την 126η θέση. Στην κατηγορία “Σύνολο φορολογικού συντελεστή”, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 101η θέση, στην “Αποτελεσματικότητα αντιμονοπωλιακών πολιτικών” την 92η θέση και στην “Ένταση τοπικού ανταγωνισμού” στην 87η θέση.

Στον Πυλώνα που εξετάζει την “Πολυπλοκότητα Επιχειρήσεων”, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 83η θέση και στον Πυλώνα που αφορά την “Καινοτομία” στην 87η.

Στην υποκατηγορία “Διαδικασίες για ανάπτυξη συνεργασιών” η Ελλάδα καταλαμβάνει την 128η θέση, στην “Προθυμία για εκχώρηση εξουσίας” την 103η θέση, στην “Ποσότητα τοπικών προμηθευτών” την 89^η, στην “Αξία εύρους αλυσίδας” την 84η θέση, στην “Πολυπλοκότητα διαδικασιών παραγωγής” την 79η θέση και την 70η στην “Έκταση του μάρκετινγκ”. Η χώρα μας έλαβε την 141η θέση στην κατηγορία “Κυβερνητικές προμήθειες προηγμένης τεχνολογίας και προϊόντων”, την 122η στις “Δαπάνες των επιχειρήσεων για Ε&Α”, την 119η θέση στη “Συνεργασία πανεπιστημίων και βιομηχανίας για Ε&Α” και την 117η θέση στην “Ικανότητα για καινοτομία”.

Στον Πυλώνα “Υποδομές” (δρόμοι, λιμάνια, αεροπορικές συνδέσεις, τηλεπικοινωνίες) η Ελλάδα κατέχει την 38η θέση, στην “Υγεία και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση” την 35η θέση, στην “Τριτοβάθμια Εκπαίδευση & Κατάρτιση” την 67η θέση, στην “Τεχνολογική ετοιμότητα” (διαθεσιμότητα τεχνολογιών και κυρίως υποδομές-χρήση διαδικτύου, δικτύου κινητής για φωνή - δεδομένα) την 39η θέση.

Στη “Διαθεσιμότητα επιστημόνων και μηχανικών” η Ελλάδα κατατάσσεται στην 5η θέση.
(...)
Στη διαθεσιμότητα επιστημόνων πάμε καλά! Στη απασχόλησή τους δεν πάμε καλά. Μάλιστα, στην απασχόληση 1,447,000 ανθρώπων δεν τα πάμε καλά. Τόσοι, λέει, είναι οι άνεργοι.
Εξ'αυτών, 190,000 λαμβάνουν επίδομα ανεργίας. Οι άλλοι τίποτα

Άρθρο του Αγη Βερούτη, με σύντομο σχόλιο δικό μου που έπεται του άρθρου.

Ο Άγης είναι εξόχως σοβαρό άτομο΄ έχει ελληνική υπηκοότητα γεγονός που ανεβάζει την μέση σταθμισμένη αξία της υπηκοότητας αυτής από το πολιτκό μηδέν.

Αναπαραγωγή:
"Οι μέρες που περνάμε έχουν ξεκάθαρο άρωμα συντέλειας. Στα προηγούμενα δυο χρόνια έκλεισε το 25% των ελληνικών επιχειρήσεων. Κάποιοι βουλευτές και μετέπειτα αξιωματούχοι της κυβερνήσεως είπαν πως αυτοί που έκλεισαν δεν θα έπρεπε να ήσαν ανοιχτοί εξαρχής, πως δεν μπορούμε να έχουμε τόσα ρουχάδικα, τόσες καφετέριες, τόσα τυροπιτάδικα.

Μετά ήρθαν τα περίπτερα με τον καθορισμό τους ως φοροεισπράκτορες του κράτους, έπειτα οι χρηματιστηριακές, κατόπιν οι τεχνικές εταιρίες και όλα τα επαγγέλματα της οικοδομής, ο κλάδος των αυτοκινητάδων και των συνεργείων, οι μάντρες αυτοκινήτων, η μίσθωση ακινήτων, η πώληση και μεσιτεία ακινήτων, και ούτω καθεξής.

Κάθε φορά η καταστροφή μονάδων παραγωγής πλούτου στην ιδιωτική οικονομία ήταν “νομοτελειακή”, αναπόφευκτη, και “απαραίτητη” δια στόματος φαρισαίων και τελώνων, για την εξυγίανση της οικονομίας μας. Αυτή όμως η “δήθεν” νομοτελειακή κατάληξη των μικρομεσαίων αυτών επιχειρήσεων (και πολλών ίσως μεγάλων που δεν πρόλαβαν να μεταναστεύσουν σε λιγότερο τοξικά για την επιχειρηματικότητα κράτη), ήταν το αντάλλαγμα για να μην γίνουν δραστικές αλλαγές στο μέγεθος, στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά του τεράστιου κρατικού μηχανισμού που απορροφούσε και κάθε τελευταία ικμάδα ζωής από την κοινωνία.

Η ελληνική κοινωνία ολόκληρη θυσιάζεται για να μην αλλάξουν οι προνομιακές σχέσεις κάποιων πολιτικά ισχυρών και διεφθαρμένων μειοψηφιών με το κράτος. Με άλλα λόγια, η Μεταπολίτευση ολόκληρη αποδείχθηκε μια καλοστημένη μηχανή αρπαγής πλούτου από το κοινωνικό σύνολο για αναδιανομή στα “δικά μας παιδιά”, γαλαζοπρασινοκοκκινοπών αποχρώσεων. Αυτοί που έμειναν απ΄έξω να υποστηρίζουν με το μόχθο τους την σπατάλη και νεοπλουτισμό των φαύλων, έφτασαν σε ύστατο σημείο εξαθλίωσης πλέον.

Με ψεύτικα στοιχεία η μεταπολιτευτική μαφία φούσκωσε το ΑΕΠ συμπεριλαμβάνοντας τα ναρκωτικά, τους ανάπηρους επαίτες και τις ιερόδουλες στα νούμερά του, για να δικαιολογήσει αδικαιολόγητο δανεισμό, και να προφασιστεί μια “εικονική φοροδιαφυγή” εγγράφοντας απαιτήσεις 60 δισ. ευρώ από κακομοίρηδες, βοσκούς, κλεισμένες και πτωχευμένες επιχειρήσεις και μπατιρολαμόγια. Με την φορολογική λαίλαπα των τελευταίων δυόμιση ετών, η εξουσιαστική μαφία έχει στεγνώσει και την αγορά από τα τελευταία κατακάθια ρευστότητας για να συντηρεί ανέπαφο το μηχανισμό επανεκλογής του ενόψει των επερχόμενων εκλογών.

Αυτή η τακτική έχει καταστρέψει 1.250.000 θέσεις εργασίας στην ιδιωτική οικονομία, στέλνει τους γέρους για ύπνο νωρίς για να μη πεινάνε, κάποιους που δεν τους παίρνει εύκολα ο ύπνος στους κάδους των σκουπιδιών έξω από τα φαστφουντάδικα, τους μισούς ασθενείς να παίρνουν τα φάρμακά τους μέρα παρά μέρα λόγω ανέχειας να αγοράσουν πλέον από την τσέπη τους τα φάρμακά τους, ενώ φαρμακοποιοί-γιατροί-φαρμακευτικές συζητούν για τις επιπτώσεις των γενόσημων στο 0,01% των περιπτώσεων.

Από τους εργαζόμενους που έχουν δουλειά, περισσότεροι από 400.000 μισθωτοί πληρώνονται με καθυστέρηση πάνω από 3 μήνες, και περισσότεροι από 200.000 με καθυστέρηση άνω των 6 μηνών. Η αδηφάγος κιμαδομηχανή του Σοβιετικού ελληνικού δημοσίου συνεχίζει ακάθεκτη και απαιτεί 9 υπογραφές και σφραγίδες από συμβολαιογράφο, επιμελητήριο, εφορία, ταμείο νομικών, ΤΥΠΕΔ, πάλι εφορία, πάλι επιμελητήριο, και τελικά νομαρχία και έπειτα εφημερίδα της κυβερνήσεως, για να μεταφέρει την έδρα της στο διπλανό τετράγωνο μια επιχείρηση που βρήκε φτηνότερο ενοίκιο εν μέσω κρίσεως, ή που απολύοντας το 50% του προσωπικού της ήδη, δεν χρειάζεται όλο το χώρο που ενοικιάζει. Ακόμα και αν θέλει ο μικρομεσαίος να γλυτώσει χρήματα από τα λειτουργικά του, πρέπει να πληρώσει λύτρα στο κράτος-κιμαδομηχανή.

Η λύσσα με την οποία καταστρέφει περιουσίες πλέον ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός θυμίζει την υπερφορολόγηση πριν από κάθε καταστροφή κρατικής οντότητας. Από την Περσική αυτοκρατορία, στη Ρωμαϊκή, στη Βυζαντινή, στις αποικιοκρατίες, και τις δικτατορίες του περασμένου αιώνα, ως και την με μένος απομύζηση των κατοχικών δυνάμεων στις κατακτημένες χώρες. Ίσως ακόμη δεν έχει ξεκινήσει να μαζεύει πτώματα από το δρόμο ο Δήμος με τα απορριμματοφόρα του, ή αν με 40.000 άστεγους το έχει ξεκινήσει, δεν το έχουμε μάθει. Πάντως η εγκληματικότητα, πρωτόγνωρο για την Ελλάδα, δίνει μια ληστεία ανά λεπτό, και μια δολοφονία λόγω ληστείας κάθε 48 ώρες. Αυτό ενόσω το 50% της αστυνομίας, ή ίσως και παραπάνω, φρουρεί “σημαίνοντα” πρόσωπα που συμμετείχαν στη λεηλασία της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία 30 χρόνια.

Η κοινωνία καταρρέει, και ενώ το πρώτο 25% όλων των ελληνικών επιχειρήσεων πήρε δυο χρόνια για να κλείσει, άλλο 25% αναμένεται να κλείσει στις επόμενες 90 μέρες αν δεν γίνει κάτι δραστικό που θα προσδώσει ρευστότητα στην αγορά.

Δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να μοιράσουν ζεστό χρήμα στην αγορά σε 90 μέρες -αμφιβάλω. Μια ουσιαστική λύση που θα μπορούσε να δώσει άμεσα αποτελέσματα, θα ήταν να παγώσουν (δια νόμου) τις πληρωμές προς το κράτος των μικρομεσαίων που κινδυνεύουν να κλείσουν και έχουν πάει πίσω στους μισθούς τους για 3-6-9 μήνες, ώσπου οι μεταρρυθμίσεις να ξεκινήσουν να πιάνουν τόπο.

Όμως φοβάμαι πως κανείς τους δε νοιάζεται. Το μόνο που νοιάζονται είναι το πώς θα εξασφαλίσουν τις ψήφους της εκλογής τους στις επερχόμενες εκλογές!

Ένα καζάνι που βράζει, στα όρια της έκρηξης, αργά ή γρήγορα θα δώσει την τελειωτική κίνηση στο παιχνίδι εξουσίας και διαφθοράς. Καμιά αλαζονική εξουσία όμως δεν αναγνώρισε τα σημάδια τους τέλους της. Ούτε αυτή θα το κάνει.

Εκτός αν προλάβουμε να τους αλλάξουμε εγκαίρως."

Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Η τελευταία πρόταση είναι λοιπόν ρητορική.

Εάν ήταν να αλλάξει κάτι κάποιος γηγενής κάτοικος της χώρας, θα τόχε κάνει, εμου συμπεριλαμβανομένου.

Το Σοβιετικό κράτος δεν βάλλεται εκ των έσω, μόνο απ'έξω.

Ποιός γνωρίζει το email του Κου Ραϊχεν...(πως τον λένε), του Κου Τομσεν, ή άλλων που επιρρεάζουν τους έχοντες πολιτικήν εξουσίαν εν Ελλάδι; Εκεί ας στείλουμε τα γραπτά, τις ικεσίες και τις προτάσεις...

Ο Ιωσήφη Στάλιν, εμπνευστής της Ελληνικής Διοίκησης και φιλοσοφικός αρωγός του Ελληνικού Κρατους και του Κοινωνικού μηχανισμού.