Νόμος είναι....

... ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:

...Ο,τι εκδοθεί στο ΦΕΚ;

...ο,τι πει ο βεζύρης

...το δίκαιο του εργάτη (αλλά στην ελλάδα ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ πλέον παρά λίγους εργάτες, σαν τις καρέτα-καρέτα)

...το δίκαιο του άνεργου(μπα, κανείς αρμόδιος δεν νοιάζεται για τους άνεργους)

Εχω μία ιδέα!

νόμος είναι το δίκαιο του τεμπέλη    και,

νόμος είναι το δίκαιο του λαμόγιου


τα δύο αυτά δίκαια είναι συμβατά μεταξύ τους!

Εξαίρετο άρθρο: Το τέλος του τσαμπουκά λαού. Μάκάρι.

 Άρθρο εκπληκτικά σαφές, περιεκτικό ου μην αλλά και πλούσιο σε ιδέες και συνειρμούς (παρά τη συντομία) από το Athens Voice της Πέμπτης 7-5-2015, του Αλέξη Αρβανίτη.
Το αναπαράγω (χωρίς άδεια) διότι δεν θα μπορούσα ποτέ να το είχα γράψει εγώ τόσο καλά.

Θερμές ευχαριστίες λοιπόν στον Αλέξη Αρβανίτη και μακάρι το τέλος να τελεύσει. Διότι μετά τη πτώση του τσαμπουκά μπορεί να βγει πιο ελεύθερα η δημιουργία από μέσα μας.

"Το τέλος του τσαμπουκά λαού

Του Αλεξη ΑΡΒΑΝΙΤΗ

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν ο εισηγητής της στείρας αντιμνημονιακής ρητορικής που ολοφάνερα πια οδηγεί σε αδιέξοδο. Προηγήθηκε ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος άνοιξε το δρόμο διάπλατα για να επωφεληθούν οι πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται τόσο στα ακροδεξιά όσο και στα ακροαριστερά του πολιτικού μας φάσματος. Οι αιτίες του αδιεξόδου δεν εδράζονται βέβαια στην αντιμνημονιακή ρητορική ενός ή δύο ατόμων αλλά σε βαθύτερους κοινωνιοψυχολογικούς μηχανισμούς που μπορούν να εκμεταλλευτούν οι ηγέτες μίας χώρας για να κερδίσουν την εξουσία, συχνά για να οδηγήσουν προς τη λάθος κατεύθυνση.

Κλασικό παράδειγμα είναι η πορεία του γερμανικού λαού προς την καταστροφή υπό την καθοδήγηση του Χίτλερ. Η κοινωνιοψυχολογική θεωρία ματαίωσης-επιθετικότητας εξηγεί με απλά βήματα τον τρόπο. Πρώτον, υπήρξε η ματαίωση των στόχων του λαού που είχε θέσει ως στόχο την οικονομική και πολιτική ηγεμονία της Ευρώπης, αλλά αναγκάστηκε, μετά από την ήττα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, να υποστεί συνθήκες βαριάς απογοήτευσης και φτώχειας. Δεύτερον, η ματαίωση των στόχων δημιούργησε αισθήματα επιθετικότητας στο γερμανικό λαό. Τρίτον, ο ηγέτης της Γερμανίας υπέδειξε αποδιοπομπαίους τράγους, τους Εβραίους, για τη διοχέτευση της επιθετικότητας του γερμανικού λαού. Τέταρτον, ξεκίνησε ο διωγμός των Εβραίων και κλιμακώθηκε η σύγκρουση μέχρι την καταστροφή των Εβραίων, του ίδιου του γερμανικού λαού, αλλά και όλης της υπόλοιπης Ευρώπης.

Η ίδια θεωρία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει τι συμβαίνει στην Ελλάδα των μνημονίων. Πρώτον, υπήρξε η ματαίωση των στόχων του λαού που είχε θέσει ως στόχο την οικονομική ευημερία, ειδικά μετά την είσοδο στο ευρώ, αλλά αναγκάστηκε, μετά την υπέρογκη αύξηση του χρέους της χώρας, να υποστεί συνθήκες βαριάς απογοήτευσης και φτώχειας. Δεύτερον, η ματαίωση των στόχων δημιούργησε αισθήματα επιθετικότητας στον ελληνικό λαό. Τρίτον, οι Έλληνες ηγέτες υπέδειξαν εύκολους στόχους για την διοχέτευση της επιθετικότητας. Ο Σαμαράς υπέδειξε το ΠΑΣΟΚ. Ο Μιχαλολιάκος τους μετανάστες. Ο Τσίπρας τους Ευρωπαίους. Τέταρτον, ξεκίνησε ο διωγμός των αποδιοπομπαίων τράγων.

{Σε αντίθεση με τους Γερμανούς, ακόμη και στην εποχή της weimar, σημειωτέον ότι στην σημερινή Ελλάδα ο λαός υποφέρει και παλεύει: τα δεινά της ανύπαρκτης Διοικητικής  υποστήριξης, της κακής παιδίας - άρα πάσχει από έλλειψη ελευθερίας του πνεύματος και του σύνδρομου του ετερόφωτου - και την χρόνια χαοτική οικονομική νομοθεσία} {Δηλαδή είναι ακόμη πιο έτοιμος να δεχθεί αποδιοπομπαίους τράγους, ειδικά αυτούς που τον βοηθάνε να εθελοτυφλεί}


«Το Γιώργο Παπανδρέου τον διώξαμε, τώρα θα διώξουμε και το ΠΑΣΟΚ» είπε ο Αντώνης Σαμαράς εν μέσω ζητωκραυγών σε ομιλία του. «Εάν πάρουμε ένα καλό αποτέλεσμα θα είναι μια καλή αρχή για να καθαρίσουμε την Ελλάδα από πάσης φύσεως σκουπίδια» έλεγε ο Νίκος Μιχαλολιάκος πριν τις εκλογές για τους μετανάστες και κέρδισε υψηλά ποσοστά στις εκλογές. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε σημαία του το «Γκόου μπακ κυρία Μέρκελ, γκόου μπακ κύριε Σόιμπλε» και κατέκτησε την πρωθυπουργία.

Όλοι τους έκαναν καριέρα καβάλα στον τσαμπουκά του ελληνικού λαού και στην επιθετικότητα που δημιούργησε η ματαίωση των στόχων του. Για να μπορούν όμως να πετύχουν τα μέγιστα έπρεπε να υποδαυλίζουν διαρκώς την επιθετικότητα αυτή. Εστίασαν μάλιστα ακριβώς στην πηγή της: το μέγεθος της ματαίωσης. Εξηγούσαν επανειλημμένα στον ελληνικό λαό ότι κάποιοι άλλοι φταίνε και ο περιούσιος ελληνικός λαός δεν κερδίζει αυτά που πραγματικά δικαιούται.

Ο ελληνικός λαός δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη ότι δεν δικαιούταν αυτά που κέρδιζε, ότι οι προσδοκίες που έχει με βάση το παρελθόν δεν είναι βάσιμες και ότι το πραγματικό του βιοτικό επίπεδο πρέπει να είναι χαμηλότερο. Εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα θυμωμένος και επιθετικός. Ταυτόχρονα, οι ηγέτες αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων γιατί ενισχύουν το αίσθημα της ματαίωσης με το να κρατούν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών και να υποδεικνύουν αποδιοπομπαίους τράγους. Κατά αυτό τον τρόπο δεν αντιμετωπίζουν τα ουσιώδη προβλήματα της χώρας στη ρίζα τους παρά μόνο τους αποδιοπομπαίους τράγους. Η εξουσία, βλέπετε, είναι πολύ γλυκιά ακόμη κι αν την κατακτάς με ψέματα, ακόμη κι αν εμμένεις σε αυτά.

Όσους αποδιοπομπαίους τράγους και να σκοτώσουν οι ηγέτες μας, τα προβλήματα θα παραμείνουν. Θέλουμε δε θέλουμε, οι Έλληνες θα μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα. Χωρίς θυσίες και δύσκολες αλλαγές για την δημιουργία ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου για τη χώρα, η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί. Αντίθετα, η χώρα κινδυνεύει να συνεχίσει την πορεία της απότομης καθόδου. Όσο πιστεύουμε ότι δικαιούμαστε περισσότερα από όσο αξίζουμε, θα είμαστε επιρρεπείς στην ανάπτυξη της επιθετικότητας και στην ανάδειξη «τσαμπουκάδων» ηγετών που θα την εκμεταλλεύονται. Όχι μόνο δημιουργική και αναπτυξιακή δεν είναι μία τέτοια εξέλιξη, αλλά μπορεί εν τέλει να οδηγήσει στην καταστροφή."


Είναι εξαιρετικά εμπνευσμένη προσέγγιση του θέματος: η ακατανόητη και λυσσαλέα επιμονή μέρους των Ελλήνων και των ΜΜΕ στη λατρεία του παραλόγου, του απιθάνου και, ενίοτε, του παρανοϊκού.

Η τρις-τυχία του να είσαι Έλληνας

Παράδοξες συνιστώσες ομαδικής συμπεριφοράς των ελλήνων, που εξηγούν πολλά έκτροπα και ακατανόητα, παράλογα.

Είναι δε και θλιβερά, διότι γι'αυτά μας λοιδορούν και οι κατοικούντες εκτός Ελλάδα

Θεωρώ ότι είναι απόρρεια πολλών δεκαετιών παραπληροφόρησης, παραλογο-λάγνειας και αναίσχυντης δημαγωγίας και εγκατάληψης κάθε λογικής και ηθικής χωρίς αντικατάσταση, από τους πολιτικούς και τα μέσα.


Αντικοινωνικότητα = ελευθερία

Στην Ελλάδα, ένα τοθριστικό λεωφορείο μπορεί να κλείναι το δρόμο, μια μικρή μερίδα αγροτών να κλείναι όλη την εθνική οδό, μία μικρή ομάδα ταραξιών να καταλαμβάνει όλο το Πανεπιστήμιο ή να κλείναι όλο το λιμάνι του Πειραιά...
Συνάμα, παρκάρουμε όπου θέλουμε, κάνουμε ο,τι θέλουμε γιατι έτσι θέλουμε. Σε βάρος του πλησίον και του όχι τόσο πλησίον και, κυρίως, σε βάρος της χώρας -- δηλαδή του συνόλου.

Αγένεια προσβλητική συμπεριφορά = άνεση, δύναμη χαρακτήρα, ηρωισμός, ακομπλεξάριστος.
Περιττά τα σχόλια (αγένεια= βάρβαρότητα και κόμπλεξ)


Ευγένεια = δουλοπρέπεια



Επειδή είναι στατιστικά και ανθρωπιστικά άτοπο να είμαστε όλοι βλαμμένοι, είναι προφανές ότι πάσχουμε από εξωγενείς νόσους.
Αμάθεια, ανεκπαίδευτοι, αδρανείς, θύματα δημαγωγίας και μπουρδολογίας απροσάρμοστων πολιτικών και των περιτρεχαμένων τους, κλπ

Αγέλαστοι, Μουτρωμένοι, Δυσαρεστημένοι, bullies. Ετσι φαινόμαστε;

...έτσι μου περιέγραψε ένας Ολλανδός κα΄ποιους από τους παράγοντες του σύριζα που εκφράζονται πιο "ελεύθερα" στα μμε.

"σαν bullies στο σχολείο, που φέρουν βαρέως ότι δεν έχει πέρασε το δικό τους τόσα χρόνια και βγάζουν τα αποθημένα τους ξεστομίζοντας ο,τι τους κατέβει"

"Σκέψου να δώσεις σε σχολικούς βιαστές (bullies) τη δύναμη και τις ευθύνες του Διευθυντή: έτσι θα φερόντουσαν!

Και φέρει παραδείγματα:
υπουργό παιδείας που λέει ότι (η πρόοδος και) η αριστεία είναι αρρώστια. Άλλον υπουργό που λέει ότι "θα τη διαλύσουμε την Ευρώπη... (αν δε μου κάτσει, μου δόσει, μου κάνει το χατήρι), άλλος ακόμη που λέει ότι θα πλακώσουν τζιχαντιστές (αν δεν γίνει το δικό του)...

Θα καταργούσαν τους κανόνες για τους εαυτούς τους και όσους τους ακολουθούν, θα έπερναν όλα τα πόστα για να μη υπάρχει θέμα κριτικής ή αντίστασης στα όσα κάνουν.

"Πάρε παράδειγμα" μου λέει "ο παιδείας διορίζει ινστρούχτορες από το κόμμα στη θέση περιφεριεακών ελεγκτών στη παιδεία"  στη διεύθυνση της κρατικής τηλεόρασης ιορίζεται ο υπεύθυνος της εφημερίδας του κόμματος".

"Θυμίζει πραξικόπημα. Κάπως έτσι προχώρησε και ο Χίτλερ. Άμα γινόταν αυτό στην Ολλανδία θα είχαμε επανάσταση!"


Και σκέφτομαι και αναρωτιέμαι¨ αν είχε δίκιο ο άνθρωπος αυτός, ποιός θα μας σώσει από τους bullies;