Η απαξίωση και το ταίρι της

Στην Ελλάδα τα έχουμε απαξιώσει όλα... και δεν έχουμε άδικο(λέω εγώ).

- η δημόσια παιδία στην Ελλάδα είναι της πλάκας -- επίσημα, με εντολή του ελληνικού κράτους. (Έχει επίσημα κατεβάσει το επίπεδό της με προσταγή Υπουργού Παιδίας. Παγκόσμια πρώτη!)

- οι πολιτικοί θεωρούνται ανέκδοτα. Τα κανάλια τους δίνουν χρόνο μεν, αλλά ο κόσμος μάλλον τους έχει διαγράψει όσον αφορά στην αξιοπιστία τους (ανύπαρκτη), τις προθέσεις τους (να φάμε, να αναδειχθούμε), τις ικανότητες τους (εδώ γελάμε).
Να πεις τη κυβέρνηση σύριζα Καραγκιόζιδες προσβάλλεις το Καραγκιόζη

- η υγεία είναι στα χάλια της

- ελληνική δημόσια διοίκηση θεωρείται τα άκρον άωτον της ανικανότητας.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η απαξίωση, αλλά επίσης

α) οι παράπλευρες απώλειες: ακόμη κι'εαν εμφανιστεί "καλός"πολιτικός, θα παραμεριστεί άμεσα "...ίδια σ...ά είναι, όλοι ίδιοι είναι"


β) η δυσκολία επανάκτησης της αξιοπιστίας. Τι πρέπει να συμβεί και για πόσο χρόνο για να επανέλθει η κατάσταση; Δεν το γνωρίζω.

Γνωρίζω όμως ότι όσο εμείς ψαχνόμαστε, οι άλλοι θα προχωράνε.

Το ταίρι της απαξίωσης: σήμερα τα εν οίκω είναι πάντα εν δήμω. Όσο δεν το καταλαβαίνουμε, τόσο οι άλλοι θα μας ξεπερνάνε -- όχι λόγω ικανοτήτων δικών τους αλλά λόγω δικής μας ηλιθιότητας.