Έλληνες -- έθνος ΠΑΝ-αδελφον

Πριν από καιρό συζητόυσαμε με τον φίλο μου Αγης Βερούτη περί της παρατήρησης "είμαστε έθνος αν-αδελφο" που είχε δόσει ε΄νας ελάσσων ελληνας πολιτικός σαν διακιολογία για τα πάνδεινα που υφίστατι η χώρα στα χέρια των ελλήνων. Συμφωνήσμαε τότε ότι το αντίθετο συμβαίνει και σήμερα το έγραψε σε μήνυμά του ο Άγης και θυμηθηκα τη συζήτησή μας. (agissilaos@googlegroups.com)

Μάλιστα, σε παλιό του άρθρο, είχε γράψει "Το να είσαι Έλληνας σημαίνει πως αντιλαμβάνεσαι την μεγαλειότητα του ανθρώπινου νου, τη δυνατότητα του ανθρώπου να ξεπεράσει τα ζωώδη ένστικτα της απληστίας και της ιδιοτέλειας, και την ικανότητά του να διορθώνει τα λάθη του, σεβόμενος αλλά όχι υποτασσόμενος στα φυσικά φαινόμενα.", πολύ ωραίο κείμενο και, κατά κάποιο τρόπο, αληθές: αρκεί να δει κανείς πόσο γρήγορά έφυγαν από τη ζωώδη κατάσταση από αρχαιοτάτων χρόνων. 

Το μήνυμα που έστειλε σήμερα ο Άγης αξίζει να αναπαραχθεί. Εν πολλοίς μεταφέρει το περιεχόμενο της προ ετών συζήτησης μας¨ συζήτηση που έγινε όταν τα δεδομένα ήταν πολύ καλύτερα και το σημερινό Σοβιετικό καθεστώς φάνταζε απίθανο.


"Πολλοί από εμάς πιστεύουν πως είμαστε "έθνος ανάδελφον", ενώ στην πραγματικότητα μάλλον το αντίθετο ισχύει. 
 
Είμαστε "έθνος παν-άδελφον".

Από την έναρξη του Νέου Ελληνικού Κράτους, η ίδρυση, ύπαρξη και διατήρησή του βασίστηκε στην στήριξη άλλων κρατών (κυρίως βορειοευρωπαϊκών), ξεκινώντας από το Λόρδο Βύρωνα και το Ναυαρίνο και φτάνοντας στην είσοδο στην ΕΟΚ με τα ΜΟΠ, τα Πακέτα Ντελόρ και τα ΕΣΠΑ, και στη σημερινή οικονομική στήριξη για να μην χρεοκοπήσει άτακτα η χώρα με όσα αυτό συνεπάγετο. 

Φυσικά βάζουμε και εμείς την υπέρτατη προσπάθειά μας για αυτή την διατήρηση και επιβίωσςή μας, που όμως με βάση τις επιλογές των πολιτικών μας, και των πολιτών που τους επέλεξαν, ήσαν ανεπαρκείς για την επιβίωση του κράτους μας.

Μπορεί σε πολλούς από εμάς αυτή η σχεδόν 200 ετών στήριξη να φαντάζει μικρή, ή ανεπαρκής, ή υστερόβουλη, ή ό,τι θέλει κανείς να πει. 

Επί της ουσίας όμως αυτή η στήριξη μας ήταν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ, και τελείως διαφορετικοί θα ήμασταν (αν ήμασταν) χωρίς αυτήν.

Γύρω μας στα Βαλκάνια έχουμε πλείστα παραδείγματα εκδοχών μας χωρίς την έξωθεν στήριξη.

Ας μη εθελοτυφλούμε στο ότι έχουμε υπάρξει αποδέκτες στήριξης, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι ως μονάδες δεν ήμασταν επαρκείς. 

Όμως ως δημιουργοί των ιδεών που θεμελίωσαν τον Ανθρωπισμό μας έκανε "παν-άδελφους" και αποδέκτες των ωφελειών αυτής της παν-αδελφοσύνης του ελληνογενούς παγκόσμιου και διαχρονικού Ανθρωπισμού..."


Κλείνω με την εικόνα που δεσπόζει στο τρέχον στερέωμα της χώρας.