Επτά αλήθειες για την Ελλάδα του σήμερα. Γεγονότα χωρίς άποψη...

Χωρίς σάλτσα:

Το 2009, η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να δανειστεί (παγκόσμια κρίση γαρ, αλλά και πολύ κακές επιδόσεις στο εσωτερικό) και ζητά βοήθεια από ΕΕ (&ΕΚΤ) & ΔΝΤ, για να μπορέσει να καλύψει εσωτερικές ανάγκες αλλά και εξυπηρέτηση των δανείων της. Οικονομική κρίση.

2010 - 2014 η Ελλάδα παίρνει τη μεγαλύτερη βοήθεια στην ιστορία (€~300 δισ) και δέχεται να υλοποιήσει πρόγραμμα αλλαγών στο εσωτερικό -- περιστολής κρατικών δαπανών και μεταρρυθμήσεων και εκσυγχρονισμού. Η ελπίδα είναι ότι θα μειωθεί ο Δημόσιος τομέας, θα βελτιωθεί το επενδυτικό περιβάλλον και θα βελτιωθεί η είσπραξη φόρων. Η συμφωνία ονομάζεται μνημόνιο αμοιβαίας κατανόησης (MOU) και οι εργαζόμενοι εκπρόσωποι ονομάζονται "τρόϊκα" από άγνωστο δημοσιογράφο.


2010-2015 Μεταρρυθμίσεις ΔΕΝ γίνονται (πλην ελαχίστων). Αντ'αυτών μειώνονται οι μισθοί στο Δημόσιο, οι συντάξεις, περιστέλλονται οι ιατροφαρμακευτικές δαπάνες. Οι πληρωμές προς τον ιδιωτικό τομέα παγώνουν. Η ανεργία φτάνει 27%, η γκρίζα & μαύρη εργασία 25% η χρόνια ανεργία 65%, η ανεργία νέων 55%. Δημιουργείται "ανθρωπιστικό" θέμα.

2014 Η Ελλάδα πετυχαίνει πρωτογενές πλεόνασμα -- δηλαδή θετικό cash-flow.

2014-2015 Πολλοί μιλάνε για το θέμα πάταξης της φοροδιαφυγής. Η φοροδιαφυγή θεωρείται ότι στερεί τεράστια ποσά από τα Δημόσια ταμεία.

2015 Γίνονται πρόωρες εκλογές με πρώτο μειοψηφικό το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται άυξηση του Δημόσιου τομέα, μείωση των επενδύσεων και αποκρατικοποιήσεων και κατάργηση της δανειακής συμφωνίας αμοιβαίας κατανόησης (ΜΟU) και κατάργηση της ομάδας των εκπροσώπων ("τρόϊκα").



2015 Το MOU ονομάζεται στα ελληνικά "συμφωνία" αντί για μνημόνιο, οι εκπρόσωποι ονομάζονται θεσμοί αντί για "τρόϊκα". {Οι θεσμοί είναι πιο ωραία λέξη από τη σοβιετικής καταγωγής "τρόϊκα".} Το πρωτογενές πλεόνασμα γίνεται μηδενικό και εισπράττεται μόνο το 65% των οφειλομένων φόρων.



Κατα τα άλλα, οι ¨Ελληνες καλά κρατούν και ζουν σε ευδαιμονία με την εικονική πραγματικότητα που δέδονται από τα μέσα και τη νέα κυβέρνηση τους. Και, κυρίως, με την ανάπτυξη της κακής Γερμανίας, στο ρόλο του Βάρβαρου.
Διότι χωρίς βάρβαρο τι θα κάνουμε; θα είμαστε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας!