Friday, 6 March 2015

Το 1932, εν μέσω εσωτερικής κρίσης, ο Χίτλερ ανεβάινει στην εξουσία στη καταχρεωμένη Γερμανία. Με εκλογικό ποσοστό ~37%

 Η ιστορία μιάς χώρας χρεωκόπημένης, σε οικονομική αθλιότητα, ανθρωπιστική κρίση και με δυσβάσταχτα δάνεια που αδυνατούσε να αποπληρώσει παρά την πρόσφατη ευμάρια, και η ανέλκυση ενός ριζοσπαστικού, σοσιαλ-εθνικιστικού κόμματος στην εξουσία εν μέσω πολιτικής κρίσης και μαζικής απαξίωσης της πολιτικής και της δημοκρατίας...



Είναι αληθινή ιστορία...
Μετά την ήττα του 1ου παγκόσμιου και τις πολεμικές αποζημιώσεις που επιβλήθηκαν στο μνημόνιο  συνθηκολόγησης του 1918, από ~1920 και πέρα, η Γερμανία γνωρίζει δημιουργική ευφορία και μία ζωή ευχάριστη. H βιομηχανική παραγωγή είναι στα ύψη και η γεωργία φτάνει τα προπολεμικά επίπεδα. Τα συνδικάτα σπρώχναν τους μισθούς προς τα πάνω με αποτέλεσμα απανωτές αυξήσεις στό κόστος εργασίας, στα είδη ανάγκης, στη καθημερινή διαβίωση. Για να αντιμετωπίσει την αυξημένη ανάγκη χρημάτων η Γερμανία δανείζεται ξέφρενα...

Η ευμάρεια του μεσοπολέμου της Γερμανίας στηρίζεται σε ξένα χρήματα: δάνεια, κυρίως από τις ΗΠΑ.

Το 1929 το χρηματηστήριο της Νέας Υόρκης κατακρημνίζεται και δεν υπάρχουν πλέον χρήματα πουθενά και για κανέναν. Οι αμερικανοί πιστωτές απαιτούν από τη Γερμανία την αποπληρωμή των δανείων μέσα σε 90 μέρες.

Η χώρα δεν έχει που να στραφεί για βοηθεία. Αρχίζει η ανθρωπιστική  και οικονομική καταστροφή της Γερμανίας.


Το 1930 γίνονται εκλογές. Το ριζοσπαστικό "Εθνο-σολιαστικό εργατικό κόμμα" του Χίτλερ φτάνει το 18%. Μέχρι τώρα ήταν πολιτικά αμελητέο με ποσοστά ~2% και με έναν μάλλον αστείο αρχηγό φωνακλά με παράξενο μουστάκι -- καραγκιόζη ή clown τον έλεγαν. Είχε κάνει και 18 μήνες φυλακή. Έλεγε χαριτωμένες χαζομάρες για επαχθή δάνεια, σενάρια συνομοσίας κ.α. για λαϊκή κατανάλωση και διασκέδαζε όσους κάναν το κόπο να τον ακούσουν. Εν μέσω αναπτυσσόμενης κρίσης, όμως, τα χαριτωμένα εθνο-σοσιαλιστικά λαϊκίστκα μηνύματα αρχίζουν να πιάνουν τόπο...

Την επόμενη χρονιά, 1931, καταρρέει  η Αυστριακή Creditanstalt που συμπαρασύρει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και μαζί του χιλιάδες επιχειρήσεις. Στη Γερμανία σχεδόν μισό εκατομμύριο γερμανικές μμ επιχειρήσεις καταστρέφονται σε λίγες ώρες.

Η ανεργία εκτινάζεται από 8% το 1927 σε ~30% το 1931 και μαζί της ανθρωπιστική καταστροφή γίνεται καθημερηνότητα, συμπαρασύροντας αγρότες, μικρο-αστούς και την αστική τάξη. Μιζέρια και πείνα για το ενα τρίτο του γερμανικού πληθυσμού που δεν είχε να φάει.
 
Στο μεταξύ ο Χίτλερ γίνεται όλο και περισσότερο αποδεκτός σαν ένα απλός, καθαρός, λαϊκός και τίμιος Γερμανός που νοιάζεται για τη χώρα του και τους ανθρώπους. Διατυμπανίζει ανοικτά ότι η Γερμανία πρέπει να σταματήσει να αποπληρώνει τα δάνεια, ότι η συνθηκολόγηση & οι όροι (μνημόνιο) του 1918 έχει φέρει τη κρίση. Λέει: "οι ασταμάτητες πτωχεύσεις εταιριών, η ηθική κρίση, η απαξίωση των δημοσίων προσώπων και πολιτικών και των θεσμών, οδηγούν τη χώρα στα χέρια ακραίων πολιτκών δυνάμεων" (στη περίπτωση Χίτλερ, ακραίοι ήταν οι "κομμουνιστές"). Τα επιβεβαιώνει και διεθνώς μιλώντας σε αμερικανό δημοσιογράφο (K Wiegang).

Η ανεργία έχει φτάσει το +30% και Γερμανία είναι η χώρα με τη χειρότερη οικονομική οικονομική κρίση στο κόσμο. Η βιομηχανική παραγωγή έχει πέσει 40-50%. Η απαξίωση της εξουσίας και των θεσμών και της ηθικής είναι έκδηλη.


Ο Πρόεδρος Hindenburg δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε ένα κόμμα του κέντρου με 11% της ψήφου -- που δεν καταφέρνει να επιβιώσει. Γίνονται προεδρικές εκλογές όπου ο Χίτλερ χάνει από τον Hindenburg, αλλά κερδίζει σαν μοναδικός σοβαρός ηγέτης ικανός να στηρίξει τη χώρα του και να τη σώσει σπό την οικονομική και ανθρωπίστική καταστροφή. Οι άλλοι πολιτικοί αντίπαλοι φαίνεται να έχουν χάσει την αξιοπιστία τους


Κηρύσσονται εκ νέου εκλογές το 1932 όπου το προ 5 ετίας ασήμαντο ριζοσπαστικό Εθνο-σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα, είναι πρώτο με 37.3%. Ο Χίτλερ δεν λαμβάνει την εξουσία αυτή τη φορά. Ο καγκελάριος (πρωθυπουργός) Φον Πάπεν πετυχαίνει να ακυρώσει τη πληρωμή αποζημιώσεων που είχαν επιβληθεί στη Γερμανία μετα τον 1ο παγκόσμιο.

Αλλά η κυβέρνηση δεν κρατά, η οικονομική και ανθρωπισιτκή κρίση εντείνεται και ξανακυρήσσονται εκλογές. Το αποτέλεσμα επιβαιώνει τη κυριαρχία του Εθνο-σοσιαλιστικού εργατικού κόμματος με κατά τι πιο μικρό ποσοστό.

Με την ανικανότητα της πλειοψήφίας των σοσιαλ-δημακρατικών κομμάτων της Γερμανικής βουλής,  ο Χίτλερ καλείται να σχηματίσει κυβέρνσησ και συμμαχεί με το εθνικιστικό κόμμα του Φον Πάπεν.

Το Εθνο-σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα του Χίτλερ που ανεβαίνει στην εξουσία δεν έχει ποτέ του ξεπεράσει το εκλογικό αποτέλεσμα του 37.5%. Σε λίγους μήνες, θα αποκτήσει απόλυτη, απολυταρχική εξουσία. 

Ο Χίτλερ πείθει τον Χιντεμπουργκ να ξανακηρύξει εκλογές, για να μπορεί να υπάρξει πιο σταθερή πλειοψηφία. Ο Χιντεμπουργκ συναινεί.
Προεκλογικά τοποθετεί τον Goering στην θέση του Αρχηγού Αστυνομίας με στόχο να δημιουργήσει κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας το οποίο και πετυχαίνει μεγαλεπίβολο τρόπο. Ελέγχει τα ΜΜΕ και ενορχηστρώνει τη προβοκατορική πυρκαγιά της Γερμανικής Βουλής για την οποία ο Χίτλερ κατηγορεί τους Κομμουνιστές. Γίνονται απανωτές συλλήψεις. Πολλοί ψηφοφόροι πιστεύουν ότι η κατάσταση είναι πλέον έκκρυθμη και στις εκλογές το Εθνο-σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα φτάνει ποσοστό 44%.


Με το δεδομένο της κρίσης και τον κίνδυνο αναταραχών(τις οποίες εθελοντές διαδηλωτές και παραστρατιωτικοί από το ίδιο του το κόμμα είχαν δημιουργήσει) ο Χίτλερ ζητά διευρημένη εξουσία. Χρειάζεται 2/3 της Βουλής. 
Το πετυχαίνει το Μάρτιο του 1933 μιλώντας στη Βουλή για τους έξωθεν και εσωτερικούς κίνδυνους που απειλούν τη Γερμανία (οι ακραίοι "κομμουνιστές"). Όλα τα κόμματα πλην ενός ψήφισαν υπέρ.

Ο Χίτλερ γίνεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, εκλεγμένος δικτάτορας.

Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ο Χίτλερ μιλάει για την τιμή και αξιοπρέπεια του Γερμανικού λαού που χάθηκε με τη συνθηκολόγηση (το μνημόνιο) του 1918.

Ο Γερμανικός λαός ξαναποκτά την ελπίδα και σύντομα ο κόσμος βυθιζεται σε πόλεμο. 


Ο Χιτλερ με τον πρέσβυ του Βατικανού στο Βερολίνο, 1933. Δείγμα "σεβασμού" για να πάρει αποδοχή του ποντίφικα.

 ______________

Κρατείστε την "χαμένη αξιοπρέπεια".

Στο ρόλο του έξωθεν κίνδυνου οι πλουτοκράτες και οι ξένοι που συνομοτούν ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα και τη κυβέρνηση. Κρατείστε το ριζοσπαστικό αλλά αλλάξτε συμμετρικά τα κόμματα μεταξύ αριστερού σοσιάλ και δεξιού.


Τι ΔΕΝ θέλετε να σας θυμίσει;



Ελλάδα 2015 κάποια στοιχεία:

* Εξωτερικό χρέος 176% του ΑΕΠ
* Συρρίκνωση της
   οικονομίας          27% (2008-2015)
* Πλυθησμός κοντά στο επίπεδο
   φτωχειας            43%

* Ανεργία:             27% (υπουργείο εργασίας: 29%)
* Ανεργία νέων     61%
* Χρόνια άνεργοι  77% (του συνόλου ανέργων)
* Συρρίκνωση
   οικονομίας         % (20

______________

No comments: