Το συνολικό Ευρωπαικό και Ελληνικό πρόβλημα (σε συντομία)

Κείμενο του αγαπητού φίλου Κωσταντίνου (Κώστα) Λαμπρόπουλου. Ο Κωστας, εξαίρετικός γνώστης της ελληνικής γλώσσας, είναι επίσης αν. στέλεχος στο χώρο της κρουαζιέρας (και ο ένας από τους δύο, ίσως τρεις, γνώστες "maritime cruises profitability cycle". Προφανώς έχει πολύ καλά αναλυτικά προσόντα και ικανότητα σύνθεσης.

Εξ'ου και η απλή σύνθεση επί του θέματος, που ακολουθεί.
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα και γοητευτική θεώρηση και πλήρης.

___________

Το συνολικό Ευρωπαικό και Ελληνικό πρόβλημα

του Κώστα Λαμπρόπουλου

Επειδή έχουμε διαβάσει χιλιάδες φορές τα ίδια και τα ίδια, πρέπει να "ξανα-αφηγηθούμε" την συνολική περίπτωση της Ευρώπης και της Ελλάδας για να αντιληφθούμε την κατάσταση στις βασικές της διαστάσεις:

• Η άνοδος των Ασιατικών (Κίνα, Ινδία) αλλά και των άλλων οικονομιών (Ρωσία, Βραζιλία) έθεσε σε παγκόσμιο επίπεδο το θέμα της αναδιανομής του παγκόσμιου τζίρου. 
• Μέχρι τώρα αν Ευρώπη και Αμερική είχαν το ίδιο ΜΕΡΊΔΙΟ προβλεπόταν ότι σε δέκα χρόνια η Ευρώπη θα έχανε τουλάχιστον 10 μονάδες από το μερίδιό της υπέρ των νέων παραγωγών. 
• Η Αμερική θα παρέμενε απλά στα ίδια επίπεδα, ως η χώρα που η καινοτομία και η αλλαγή είναι στοιχειώδες μάθημα στην εκπαίδευση (η πιο innovative κοινωνία στον κόσμο!).
• Η Ευρώπη είχε το "βαρίδι" των υψηλών μεροκάματων προκειμένου να πληρώνεται το περίφημο "κοινωνικό" κράτος, προϊόν των κοινωνικών δικαιωμάτων των συνταγμάτων των Ευρωπαϊκών κρατών (που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο).

 Σε αντίθεση με την Ελλάδα, οι κυρίαρχες τάξεις των μεγάλων Ευρωπαϊκών κρατών που έχουν πατριωτικό χαρακτήρα συνέλαβαν την ιδέα αντί να αναδιανείμουν τα μεροκάματα όλων των Ευρωπαίων προς τα κάτω (προκειμένου να αντέξουν τον ανταγωνισμό των άλλων χωρών χωρίς δημοκρατικές παραδόσεις), να χωρίσουν την Ευρώπη σε Βορρά και Νότο: ο Βορράς σχετικά ακριβός που παράγει προηγμένα προϊόντα, νέες τεχνολογίες καινοτομία κλπ και ο Νότος θα παράγει τα διάφορα άλλα φθηνά -- ώστε στο τελικό σύνολο οι διάφορες δαπάνες να συμπιεστούν εις βάρος κυρίως των χωρών του Νότου...

• Επί πλέον (α) με την τοκογλυφία θα κατόρθωναν να λύνουν τα δικά τους προβλήματα επενδύσεων φθηνά και θα προσέλκυαν ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΦΆΛΑΙΑ ΤΟΥ ΝΌΤΟΥ στις δικές τους χώρες. 
• Επί πλέον (β), με τη λιτότητα θα συμπίεζαν τον πληθωρισμό, που είναι ο χειρότερος εχθρός για το κεφάλαιο (περισσότερο και από την ύφεση) παρά τα αντιθέτως πιστευόμενα.

Έτσι με ένα σμπάρο θα έπιαναν τρία τρυγόνια:

1. Ανταγωνιστικότητα έναντι των νέων οικονομιών.

2. Διατήρηση του κοινωνικού κράτους στις χώρες τους εις βάρος των χωρών του Νότου.

3. Συμπίεση του πληθωρισμού και διατήρηση της αξίας του νομίσματός των.

Στα πλαίσια αυτά η Ελλάδα παρουσίαζε την ακόλουθη εικόνα:

1. Χρειαζόταν 50 δισεκατομμύρια Ευρώ το χρόνο για ετήσια κάλυψη ελλειμμάτων.
2. Είχε διογκωθεί το κράτος με πάνω από 1.000.000 υπαλλήλους προς κομματική εξυπηρέτηση των κεντρικών κομμάτων (Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ) αλλά και της Αριστεράς.
3. Η Ελληνική Αριστερά, για να προσφέρει τη συναίνεσή της (αποχή από απεργίες κλπ)  είχε πάρει μερίδιο και αυτή από την αναδιανομή{βλέπε ρεζίλια από ΠΑΜΕ αλλά και το πολύ χρήμα που εισπράχθηκε από τα ΕΣΠΑ, κοροιδεύοντας τη νεολαία ότι ούτε λίγο ούτε πολύ η εποχή που ζούσε ήταν "το προστάδιο της εισαγωγής στο σοσιαλισμό". Μόνο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ο κόσμος "ξύπνησε" και κατάλαβε ότι είχαμε απομακρυνθεί από οποιοδήποτε σοσιαλισμό κατά χιλιάδες χρόνια με το θρίαμβο του παγκόσμιου καπιταλισμού σε σημείο να "καταργήσουν" και την ιστορία (βλέπε Φουκουγιάμα).
4. Ενώ συνέβαιναν αυτά η κυριαρχία των τραπεζών είχε επιβληθεί στην Ελλάδα όπως και στις άλλες χώρες επιβάλλοντας τις πολιτικές του Νεοφιλελευθερισμού ΕΚΤΌΣ ΑΠΌ ΈΝΑ ΒΑΣΙΚΌ ΤΟΜΈΑ: ΝΑ ΜΗΝ ΘΙΓΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΌ ΚΡΑΤΟΣ (ΠΑΣΟΚ - Σημίτης). {Αρα, τζίφος...}

Με την κρίση του 2008 όλα τα κράτη χρειάστηκαν να δημιουργήσουν ελλείμματα προκειμένου να κρατήσουν τα τραπεζικά τους συστήματα και χρειάστηκε να πληρώσουν τα χαμένα δανεικά που διοχετεύθηκαν σε διάφορες φούσκες (βλέπε μόχλευση -leverage- Ευρωπαϊκού κεφαλαίου 20 φορές, ενώ μόχλευση Αμερικανικού ΜΌΝΟΝ 10!). 

Όπως είδαμε παραπάνω, η Ελλάδα έκανε ελλείμματα όχι λόγω τραπεζών (που έβγαζαν τα κέρδη τους με το παραπάνω) αλλά λόγω υπερτροφικού κράτους {και σπάταλου κράτους}. Όμως, όταν σφίγγουν τα "συστήματα", εγείρεται θέμα για ένα κράτος που φέρεται σαν Ανατολική μοναρχία αλλά ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν μίλαγε κανένας, διότι ο μεν πληθυσμός ζούσε το καταναλωτικό του όνειρο οι δε δανειστές ενώ είχαν δανείσει λεφτά γα την ανάπτυξη της Ελλάδος, τα λεφτά αυτά όμως ξαναγύριζαν σε αυτούς σαν καταναλωτικές δαπάνες για Ευρωπαϊκά εισαγόμενα προϊόντα.

Επομένως ΤΙ ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΊΧΕ ΓΊΝΕΙ για την αποκατάσταση αυτών των δυσαρμονιών;

Σε επίπεδο Ευρώπης:

α. Να αναλάβουν ΌΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι τις χασούρες τους για την επί 20 φορές μόχλευση των κεφαλαίων τους (ΕΚΤ, Τράπεζες κλπ).

β. Να εφαρμοστεί "δημιουργική" λογιστική σε επίπεδο ΕΚΤ (="δημιουργία" χρήματος, ώστε να αρχίσει και πάλι η αρμονική ροή κεφαλαίων στην Ευρώπη (βλέπε Γ. Καισάριο στο Capital για το πώς).

γ. Να γίνει η εκχώρηση της Οικονομικής Πολιτικής στην Ευρωπαϊκή ένωση, ώστε να έχει έννοια η ύπαρξη ενός ΚΟΙΝΟΎ ΝΟΜΊΣΜΑΤΟΣ.

δ. Η υιοθέτηση μιας μορφής Ευρομολόγου (ως συνέπεια των τριών παραπάνω μέτρων), ώστε να πάψουν οι "αγορές" να "την πέφτουν" σε μία - μία χώρα προκαλώντας αυτό που ζούμε σήμερα εμείς, η Ισπανία κλπ.

ΌΣΟ ΑΥΤΆ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΡΝΕΊΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΉ ΈΝΩΣΗ Η ΚΡΊΣΗ ΧΡΈΟΥΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ. ΑΥΤΈΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΈΣ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΟΡΈΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΉΣΟΥΝ ΤΙΣ "ΕΠΙΘΈΣΕΙΣ".

Γιατί η Ευρωπαϊκή ένωση αρνείται να πάρει αυτά τα μέτρα?

• Τον τόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα δίνει η Γερμανία, την οποία συμφέρει η παρούσα δυσαρμονία (αύξηση του Γερμανικού περισσεύματος και ανάπτυξη τοκογλυφίας δια της οποίας ξαναχτίστηκε ακόμα και το Ανατολικό Βερολίνο) ενώ όλοι οι Γερμανοί έχουν αλλεργία με τον πληθωρισμό που συνεπάγεται η παραπάνω πολιτική "ομογενοποιήσεως" του χρέους.
• Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι η Γερμανία ήταν ιστορικά ένας φρικτός "ιμπεριαλιστής", αφού ηρνείτο να συλλάβει μία πολιτική καλή ΓΙΑ ΌΛΗ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΊΑ και ήθελε πάντα να 'καθαρίζει" για τους "δικούς της". Αυτό έκανε και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους που εξαπέλυσε: Ευρωπαϊκός αποκλεισμός, απομύζηση των κατακτημένων οικονομιών κλπ... Ποτέ δεν προχώρησε σε μια ανάλυση πιθανοτήτων επιτυχίας, σε αντιπαράθεση με τα μεγάλα Ναυτικά Έθνη (Αγγλία και Αμερική).
  
• Οι δορυφόροι της Γερμανίας Φινλανδία και Ολλανδία είχαν τους ίδιους λόγους να συνδράμουν την στάση αυτή εκτός βεβαίως του στοιχείου του "ιμπεριαλισμού" που ήταν εν πολλοίς ξένο στη δική τους ιδιοσυγκρασία.
• Οι χωριστικές τάσεις στα διάφορα κράτη του Νότου ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΕΘΝΙΚΉ ΠΑΡΆΓΩΓΗ, η οποία "ρουφήχτηκε" από το ακριβό Ευρώ (Ιταλία και Ισπανία).

 

Σε επίπεδο Ελλάδα: γίνουν:

1) Εξαφάνιση γραφειοκρατίας.

2) Μηχανογράφηση παντού και διασύνδεση όλων των αλληλοπλεκόμενων υπηρεσιών.

3) Επιβολή απλούστατου φορολογικού νόμου.

4) Επαναστατικές αλλαγές για την γρήγορη απονομή δικαιοσύνης.
5) Εξαφάνιση των αντικινήτρων για το άνοιγμα εταιρείας (=προσέλκυση επενδύσεων) 

6) Μηδενικά Ελλείμματα (= και συμπίεση βέβαια των μισθών των Δημοσίων υπαλλήλων και του συνολικού αριθμού τους).

7) Πλήρης απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων (κάπου τριακόσια!!) που σημαίνει τη δυνατότητα ίδρυσης μεγάλων εταιριών που θα προσφέρουν αυτές τις υπηρεσίες ΣΕ ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΑ ΚΛΊΜΑΚΑ.

Αυτά δέν έγιναν για τους εξής λόγους:

1. Θα σταμάταγε η τοπική εξουσία του κρατικού καρεκλοκένταυρου και θα "ξεβολεύονταν" οι δημόσιοι υπάλληλοι (βλέπε αρνήσεις να αλλάξουν κτίρια και να φύγουν από ενοικιασμένα), αλλά και η εξουσία, η οποία θέλει να αυθαιρετεί (η Ανατολική Μοναρχία που λέγαμε).
2. Θα καταλυόταν το κομματικό κράτος ΔΗΛΑΔΉ Η ΑΙΤΊΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΊΑ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΤΌΣΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΌΜΜΑΤΆ (και της Αριστεράς συμπεριλαμβανομένης)... δηλ ο ψηφοφόρος ψηφίζει κοινωνικό μέλλον και όχι ιδεολογίες***.
3. Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων θα έσπαγε "χοντρά" στεγανά, όπως γιατρούς, δικηγόρους, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες που αποτελούν κλασσική "πελατεία" της Δεξιάς και ραχοκοκαλιά των Ελληνικών μεσοστρωμάτων μαζύ με τους Δημοσίους υπαλλήλους.

Αν δεν εφαρμοστούν αυτές οι αλλαγές ΘΑ "ΣΥΡΘΕΊ" ΕΚΤΌΣ ΕΥΡΏ Η ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΚΟΙΝΩΝΊΑ: δεν συμφέρει κανένα Ευρωπαίο να έχει μία τέτοιου τύπου Ανατολική Μοναρχία στα πλαίσια της ΕΕ και να την πληρώνει. 

Η Ελλάδα είχε τιμωρηθεί κατά το παρελθόν για τις αποκλείσεις αυτές με χοντρά πρόστιμα, αλλά προτιμούσαμε να τα πληρώνουμε --αυξάνοντας εν παρόδω τα ελλείμματα-- παρά να προσαρμοστούμε.

Τώρα τελευταία λοιπόν βρέθηκε η ευκαιρία που πρόκειψε από την αναζήτηση δανεικών για να επιτύχουν αυτά που τόσα χρόνια μας ζητούσαν και τους "γράφαμε"... και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μαζί.

Τα διάφορα μνημόνια φτιάχτηκαν για να αναγκαστεί το Ελληνικό κράτος να εφαρμόσει ΑΥΤΆ ΠΟΥ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ EXEI ΗΔΗ ΚΆΝΕΙ. 

Οι Δυτικοί  δεν έχουν την αφέλεια να πιστεύουν ότι θα πάρουν τα κεφάλαιά τους πίσω, ΑΛΛΆ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΆΡΟΥΝ να ανεχθούν τα "κόλπα" μιας Ανατολίτικης Μοναρχίας έναντι "πεπολιτισμένων" δημοκρατικών κρατών (θυμηθείτε τα περίφημα Greek statistics). Ας θυμηθούμε επίσης και την αντιμετώπισή τους έναντι της Σουλτανικής Τουρκίας ως "Μεγάλου Ασθενούς". 

Επί πλέον υπάρχει και ΟΥΣΊΑ: Δηλαδή η εκποίηση της Ελληνικής Δημόσιας περιουσίας (βλέπε αντίστοιχες περιπτώσεις Ανατολικής Γερμανίας και Σλοβακίας) για να αντισταθμιστούν οι ζημιές από το αρχικό κεφάλαιο που αναμένεται να "καεί".  Θα έρθει μία εποχή που θα είμαστε "τουρίστες" στον τόπο μας...

Ερώτηση ουσίας: Γιατί όλη αυτή η θεώρηση δεν έχεις διαβαστεί ΠΟΥΘΕΝΆ ΟΛΌΚΛΗΡΗ? Διότι ΔΕΝ ΣΥΜΦΈΡΕΙ ΚΑΝΈΝΑ ΝΑ ΕΙΠΩΘΕΊ ΈΤΣΙ.

Και εξηγούμαι:

Οι μεν "μνημονικοί" εκφράζουν τα κυρίαρχα στρώματα (δεν λέω τάξεις επίτηδες) ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΌ, δηλαδή "να μείνουμε στο Ευρώ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ προκειμένου να σώσουμε και να "πολλύνουμε' τα λεφτά μας". Έτσι λένε τη ΜΙΣΗ αλήθεια, (δηλαδή ψέμματα), αφού και ο πιο ηλίθιος καταλαβαίνει ότι μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να βρει 300 δις Euro και να τα επιστρέψει ούτε κι άν γίνουμε όλοι οι Έλληνες σαν το Σιμεόν τον Στυλίτη από την "άσκηση" και την πενία!

Οι δε "αντιμνημονιακοί" λαϊκίζοντας, θέλουν να θωπεύσουν τα λαϊκά ελαττώματα τονίζοντας την τοκογλυφική διάσταση των Δυτικών αλλά ΌΧΙ και την Ελληνική "λεχροσύνη" που μας οδήγησε σιδηροδέσμιους στα πόδια των Δυτικών: 

δηλαδή προστατεύουν το Ελληνικό κομματικό κράτος και την μικροαστική φοροδιαφυγή (βλέπε π.χ. Τράγκας).

Συλλήβδην ο καλλιεργούμενος μύθος είναι ότι απλά κάποιοι έστησαν τη "δουλειά" της χρεωκοπίας της χώρας για να "κονομήσουν"(π.χ. ο "Γιωργάκης" και ο Παπακωνσταντίνου) χωρίς να μας διαφωτίζουν για το "πλαίσιο", ενώ φαντάζονται ότι οι "άλλοι", οι Δυτικοί θα πληρώνουν και οι ίδιοι θα εφαρμόζουν ότι τους αρέσει. Το πράγμα περιορίζεται κατ' αυτούς σε "ιστορίες συνομωσίας" και όχι στα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ νέα οικονομικά δεδομένα που επέτρεψαν σε δυνάμεις τύπου Μέρκελ να γίνουν πανευρωπαϊκό καθεστώς!

Η σημερινή κυβέρνηση ΔΙΆΔΟΧΟΣ των προηγουμένων και με συμμετοχή των ολετήρων του ΠΑΣΟΚ, είναι πολύ δύσκολο να κάνει κάτι προς το σωστό δρόμο, όπως τον περιγράψαμε παραπάνω παρά τις αντίθετες διακηρύξεις τους. 

Ίδωμεν...... 
______________________________________________

*** Το σημείο αυτό είναι εξαιρετικά ουσιώδες,  εκ των ουκ ανευ μάλιστα για όποιον θέλει να καταλάβει το φαινομενικό παραλογισμό και τη κοινωνική αδικία του νεο-ελληνικού πολιτικο-κοινωνικού γίγνεσθαι -- απαραίτητο π.χ. για τους Έλληνες του εξωτερικού (δηλ 50% του "Ελληνικού" πληθυσμού) ή τους έχοντες ζήσει σε Δυτική χώρα:

ο ψηφοφόρος ψηφίζει κοινωνικό μέλλον και όχι ιδεολογίες: το νόημα είναι ότι ΜΈΧΡΙ ΣΉΜΕΡΑ "ο ψηφοφόρος ψηφίζει κοινωνικό μέλλον" υπονοώντας τους διορισμούς ΕΠΊ ΨΗΦΩ που γινόταν μέχρι σήμερα σε αντίθεση με την "άδολη"(=άνευ συμφέροντος) στοίχιση γενικώς σε ιδεολογίες.

Στηρίζεται στο ιδεολόγημα ότι για την κοινωνική πρόοδο καθενός "καθαρίζει" το "ντοβλέτι".

Θυμίζει την Οθωμανική Αυτοκρατορία όπου σύμφωνα με την τιμαριωτική λογική, ευημερείς ΕΣΎ και όχι κάποιος άλλος ΔΙΌΤΙ ΈΤΣΙ ΘΈΛΕΙ Ο ΣΟΥΛΤΆΝΟΣ (ανακλητότητα των μπέηδων/τιμαριούχων κλπ). Ετσι, στην Ελλάδα η αποκλειστικότητα εισαγωγής και εμπορίας, π.χ. μπακαλιάρου, μπορεί να δοθεί σε ένα άτομο -- ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ Ο έχων τη πολιτική δύναμη "αιρετός ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ"

The clock is ticking and it's fast _________________________



Βέβαια, έχοντας ήδη δει... τίποτα, παρά τα εισελθέντα € ~150δις, μόνο να ελπίζουμε σε θαύμα μπορούμε.


Ενα εύθυμο:

Μεταξύ των πολλών της πρωτοτυπιών, η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή και υπουργό του τίποτα: υπουργό Ανταγωνστικότητας, ανάπτυξης, υποδομών κλπ. Κανένα από τα συνθετικά αυτά του ονόματος του υπουργείου δεν υφίστανται στην Ελλάδα. Υπάρχει όμως το "υπουργείο".
...Στη χώρα όπου χρειάζεται να λαδώσεις για να πάρεις άδεια για να επενδύσεις σε νέα πτέρυγα του εργοστασίου σου... ή για να πάρεις άδεια να φορτώσεις με νόμιμο τρόπο τα απόβλητά σου... και όπου οι αρμόδιοι της μεγαλύτερης αντιρποσωπευτικής οργάνωσης εργαζομένων δεν ξέρουν να μπαίνουν στο διαδύκτιο και δεν μιλάν αγγλικά...



Υπάρχει και πρόγραμμα ανταγωνιστικότητας! (Το πρόγραμμα, βέβαια, υπάρχει για να βολέψουμε κάποια "τέρας μορφώσεως δικά μας παιδιά" δηλ παιδιά φίλων με πολλούς ψήφους και να διοχετεύσουμε χρήμα στους "δικούς μας" αρμοδίως. Βλέπε παραπάνω***)