Τέλος Στη Λιτότητα

Πολύ Ωραία.

Με τα λόγια.

Όπως και οι προηγούμενοι, φεραν μεταρρυθμίσεις: με τα λόγια.

Στη πράξη, τίποτα.

Έτσι που είναι δομημένη η ζωή στις χώρες της ΕΕ, πως θα γίνει να βελτιώσουμε τα πράγματα με τα λόγια μόνο...

Με το μεγαλύτερο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, με μεγάλες απώλειες στην υγεία (από κλέψιμο...), με περιοριστική εμπορική πρωτοβουλία, με απολυταρχική διοίκηση...


Πάντα το γυρνάμε στην ελπίδα:μπροστά στο προφανές, πειλέγουμε να πιστέψουμε στο θαύμα.

"Θα βρει λεφτά για να τα κάνει όλα."
"Έχει το τρόπο του"
"Θα τα πάρει από τους πλούσιους" (τους πλούσιους αμερικάνους; πλούσιους κινέζους;, πλούσιους έλληνες της διασποράς;)

Μακάρι να ζήσουμε καλά με τα λόγια.

Τρώγονται τα λόγια;

Οχι. Εκτός αν βλέπουμε την πολιτική και τους πολιτικούς σαν θρησκεία και αγίους, αντίστοιχα. Δογματικά.
Πιστεύω και δεν ερευνώ...


Μάλλον έχει δίκιο ο Θανάσης Παπανδρόπουλος που έγραψε στην Εστία της Δευτέρας 26 Ιαν 2015: "Μοναδικό μέλημα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας δέν εἶναι τό πῶς θά μπορέσει νά βγεῖ ἀπό τό τέλμα μέσα στό ὁποῖο ζῆ (...) ἀλλά μέ ποιόν τρόπο θά κάνει πιό ἄνετη τήν ἐπιβίωσή της σέ αὐτό!"

Κοινωνιολογικό Θρίλλερ! Άξιο θέμα για διδακτορικό...

Νέος Πρωθυπουργός στην Ελλάδα: Νόμιζες Οτι Δεν Μπορώ;;;

Σημείωση: το ότι ο κόσμος στην Ελλάδα ψήφισε να ΜΗ βγει η ίδια κυβέρνηση  δεν εκλπήσσει κανένα και εν πολλοίς δικαιώνεται από τα αποτελέσματα της κυβέρνησης Σαμαρά -- δηλαδή πολύ λίγα.

Λιτότητα, θυριώδης εξωτερική βοήθεια, μεγάλη ανεργία και σε αντάλλαγμα... τι; ελάχιστες μεταρρυθμίσεις (επαγγέλματα, συνδικαλιστές, συμφέροντα), η 4-5η μεγαλύτερη ανεργία στο κόσμο, λίγες ελπίδες για αλλαγές στο μέλλον...

Η Ελλάδα είναι καλύτερα τώρα από ότι ήταν προ 3ετίας ή 4ετίας (στο τότε Davos) αλλά λίγο καλύτερα...  Εξ'ου και οι 7 στους δέκα ΔΕΝ ψήφισαν τους εκπρόσωπους της προηγούμενης κυβέρνησης.

Γιατί όμως να διαλέξουμε το Σύριζα -- έστω οι 3.5 στους δέκα έλληνες;

Για να τους δείξουμε ότι δεν φοβόμαστε!

...Φάτην λοιπόν!

Ψήφισα αυτόν που ΔΕΝ ήθελες!(Και αυτόν που λέει αυτά που μου αρέσει να ακούω, αλλά ασ'το αυτό.)

Ο οποίος θα αυξήσει τη δημόσια δαπάνη κατά ~3 δισ ευρώ το τρίμηνο: επαναπρόσληψη των λίγων Δημ Υπαλλήλων που βρέθηκαν εκτός, επαναφορά των περιορισμένων δαπανών υγείας (εύχομαι να μη εννοεί το κλέψιμο!), αύξηση συντάξεων, αύξηση δημοσίου τομέα...

Όλα αυτά σε μία Ελλάδα όπου, παρά τη λιτότητα και τους λεγόμενους περιορισμούς στις δαπάνες, η λειτουργία του κράτους παραμένει έντονα αντιπαραγωγική και ζημιογώνα...

Κανείς δε ρώτησε λίγο παραπέρα τον Συριζα πως θα κάνει τα όσα έχει κατά καιρούς πει ότι θα κάνει. Πρακτικά.
Όπως βέβαια δεν ρώτησε κανείς και τους άλλους -- π.χ. "λεφτά υπάρχουν". Μάλιστα. Που είναι ρε παιδιά;


Μία μέρα κάποιος θα ενδιαφερθεί να προσεγγίσει τους ψηφοφόρους του σύριζα και θα έχει ενδιαφέρον από τη ιστορική πλευρά.

Κατά τα λοιπά και προς το παρόν μπορούμε να διακρίνουμε δύο παράγοντες: έλλειψη κατατόπισης (άγνοια) και Άισθηματισμός.

Άγνοια: η αντιφατικότητα των όσων εξαγγέλουν (κατά καιρούς οι πολιτικοί) και έχει εξαγγείλει και ο Σύριζα και ΔΕΝ έχει ξε-αγγείλει μέχρι τώρα (που όλα αυξάνουν τις δημόσιες δαπάνες και την φορολογία φυσικών προσώπων) και του χρέους της χώρας. Για να κάνεις αυτα που λέει, χρειάζεσαι λεφτά. Ο,τι λεφτά σου δίνουν εσένα, εδίναν και στον άλλο. Άρα τα παραπάνω από που θα έρθουν;


Φαίνεται ότι οι Ελληνες πάσχουν από ενδυμική αδυναμία στο να καταλάβουν βασικές έννοιες οικονομικές, όπως το ότι τα δημόσια χρήματα δεν φυτρώνουν στα δέντρα.Θεωρούν οτι οι πρωθυπουργοί έχουν τον τρόπο τους και αν θέλουν όλα τα κάνουν.
Οι Έλληνες ψηφοφόροι είναι αγαθοί...


Αισθηματισμός: η εμμονή στο να ζει στην ψευδαίσθηση ότι αυτό που βλέπεις ΔΕΝ υφίσταται, αλλά είναι πραγματικότητα αυτό που επιβεβαιώνει ο πολιτικός αρχηγός της επιλογής. Π.χ. τα ρούχα του αυτοκράτωρα ή οι επιτυχίες της Κας Δούρου με τα σκουπίδια: η Κα Δούρου δεν έκανε τίοτα με τα σκουπίδια, ούτε κ'αν πέταξε τα δικά της (είναι ακόμη στη κουζίνα της). Απλά είπε ότι, "να, τώρα, οσονούπω, λύνεται το θέμα. Αύριο μέχρι το μεσημέρι..."


Βέβαια, υπάρχει και η εξήγηση του: τι να ψηφίσω;;;

Σωστά: από τους μεγάλους και γνωστούς μπουχτίσαμε.

2η Απάντηση: από κόμματα πάμε καλά, γεμάτο είναι το σύμπαν... Γιατί δεν διαλέγεις κάτι νέο;

Π.Χ. Ποτάμι -- κι'ας πάρει το ποτάμι το πρόχειρο σποτάκι του και το αστείο όνομά του...

Ας ελπίσουμε ότι το μέλλον μας πάει προς τα εκεί.

Νέος Πρωθυπουργός στην Ελλάδα -- Το Λογότυπο της Χώρας

Στις χώρες ανα τον κόσμο ο ισχυρός στην πολιτική είναι και αυτός που αποτελεί το "λογότυπο" της χώρας.

Εν πολλοίς τουλάχιστο...

Π.χ. στις ΗΠΑ είναι ο πρόεδρος

Σε εμάς ο πρωθυπουργός, διότι αυτός έχει τη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στη χώρα.


Μέχρι τώρα είχαμε έναν Αντωνάκη, ο οποίος εκτός Ελλάδος στέκει τόσο σαν εικόνα όσο και σαν παρουσία. Δεν κρίνουμε εαν γνωρίζει που του παν τα τρία, τέσσερα, αλλά απλά αν στέκει.
Και στέκει.
Μιλάει και ξένες γλώσσες: ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά...

Και ο Γ Παπανδρέου στέκει: έχει καλούς τρόπους, μιλάει αγγλικά, σουηδικά...



Ελπίζουμε ότι ο νέος πρωθυπουργός να μπορεί να σταθεί, έστω σαν παρουσία.
Μέχρι τώρα, ο,τι έχει δείξει είναι τόσο φτωχό που φοβόμαστε μη παρομοιαστεί με τους "παπουτσωμένους" φύλαρχους όπως ήταν στις χλευαστικές, ρατσιστικές εικόνες και τα σκίτσα του '30...

Δηλαδή, να μη μας πάρει η μπάλλα εμάς τους έλληνες της καθημερινότητας: δηλαδή, απλά και μόνο επειδή έχουμε ελληνική υπηκοότητα, είμαστε ΟΛΟΙ οι έλληνες καραγκιόζηδες κολλημένοι σε σκοταδισμό του μεσαίωνα!

'Η να μας κυττάνε οι φίλοι με θλιμμένο ύφος για τη κατάντια μας...

Από το Tintin Au Congo, η αντίδραση του φύλαρχου στη "καταστροφή του πυροβολικού"

Εκλογές 2015: η χώρα του "κοννέ" και της υπόσχεσης

Τι θες;
Θα τόχεις!

"Εμένα δε με δεσμεύει τίποτα!" (εκτός από την ίδια μου τη βλακεία, προφανώς), "κανένα μνημόνιο" και, κατ'επέκταση, καμμία υπόσχεση...

Στην Ελλάδα της τεράστιας (δικτατορικής) διοίκησης είναι προφανές οι πολιτικοί ψάχνουν συγκεκριμένο στήριγμα για να εκλεγούν, με υπόσχεση (θα σε (ξανα)προσλάβω στο δημόσιο), ή δήλωση "εγώ δεν δεσμεύομαι από κανένα μνημόνιο!" (ψυχολογική υπόσχεση)... αλλά σπανίως με την αξία τους. Εξ'ου και οι πολλοί Δημ Υπαλληλοι: για να "μας" ψηφίζουν...


Εξαίρεση αποτελούν κάποιοι νεο-στρατολογηθέντες υποψήφιοι οι οποίοι, εν κατακλείδι, δεν είναι και πολιτικοί καριέρας...


Και κανένας από τα μεγάλα πολιτικά κόμματα δεν έχει ενδιαφερθεί για τα εξής δύο θέματα:
* το εθνικό συμφέρον
* την ανεργία

Η Ελλάδα έχει την 5η υψηλότερη ανεργία στην υφήλιο (Eurostat) και την μεγαλύτερη στους μακρόχρονα άνεργους.

Το θέμα δεν ενδιαφέρει καθόλου τους πολιτικούς μας. Καμμία σοβαρή νύξη από τους υποψήφιους για την ανεργία. Η ανεργία προφανώς δεν ενδιαφέρει τους Έλληνες πολιτικούς.

Αλλά και τα άλλα θέματα ΔΕΝ τους ενδιαφέρουν, όμως τα πραγματεύονται...

Και, τέλος, ιδού ένα θέμα στο οποίο όχι μόνο ΔΕΝ ενδιαφέρονται, αλλά και τσακώνονται: η ίδια η χώρα την οποία προτίθενται να εκπροσωπήσουν.

Ως εκ τούτου, το πόρισμα για τους Έλληνες είναι:

7

Καλη Χρονιά...

Ομως για κάποιους δεν ξεκίνησε καλά το 2015...

Για κάποιους ξαφνικά τελείωσαν όλα:

Τα λόγια είναι φτώχεια

Άρα όλοι οι άλλοι που είμαστε εδώ είμαστε σχετικά καλά.