Τέλος Στη Λιτότητα

Πολύ Ωραία.

Με τα λόγια.

Όπως και οι προηγούμενοι, φεραν μεταρρυθμίσεις: με τα λόγια.

Στη πράξη, τίποτα.

Έτσι που είναι δομημένη η ζωή στις χώρες της ΕΕ, πως θα γίνει να βελτιώσουμε τα πράγματα με τα λόγια μόνο...

Με το μεγαλύτερο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, με μεγάλες απώλειες στην υγεία (από κλέψιμο...), με περιοριστική εμπορική πρωτοβουλία, με απολυταρχική διοίκηση...


Πάντα το γυρνάμε στην ελπίδα:μπροστά στο προφανές, πειλέγουμε να πιστέψουμε στο θαύμα.

"Θα βρει λεφτά για να τα κάνει όλα."
"Έχει το τρόπο του"
"Θα τα πάρει από τους πλούσιους" (τους πλούσιους αμερικάνους; πλούσιους κινέζους;, πλούσιους έλληνες της διασποράς;)

Μακάρι να ζήσουμε καλά με τα λόγια.

Τρώγονται τα λόγια;

Οχι. Εκτός αν βλέπουμε την πολιτική και τους πολιτικούς σαν θρησκεία και αγίους, αντίστοιχα. Δογματικά.
Πιστεύω και δεν ερευνώ...


Μάλλον έχει δίκιο ο Θανάσης Παπανδρόπουλος που έγραψε στην Εστία της Δευτέρας 26 Ιαν 2015: "Μοναδικό μέλημα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας δέν εἶναι τό πῶς θά μπορέσει νά βγεῖ ἀπό τό τέλμα μέσα στό ὁποῖο ζῆ (...) ἀλλά μέ ποιόν τρόπο θά κάνει πιό ἄνετη τήν ἐπιβίωσή της σέ αὐτό!"

Κοινωνιολογικό Θρίλλερ! Άξιο θέμα για διδακτορικό...