Πόσο θάθελα τώρα τους Θεμιστοκλή, Αγαμέμνωνα... σαν εκπροσώπους της χώρας! Σοβαροί άνθρωποι που δεν μασάγανε και ξέραν να καθαρίζουνε έστω και σπάζοντας λίγα αυγά.
Για να καθαρίσουμε γρήγορα το Σκοπιανό και με τον πρέποντα τρόπο: εμπνέοντας σεβασμό και δέος και, το σημαντικότερο, λύνοντας το θέμα τάχιστα. Έχει καταλάβει κανείς ότι ομάδα κατοίκων της παλιάς Γιουγκοσλαβίας δημιούργησε κράτος και, μη έχοντας ιδιαίτερη ιστορική και πολιτιστική αναφορά (ή βαρυόντας να τη ψάξουνε) αγκιστρώθηκαν πάνω στον Αλέξανδρο (του Φιλίππου); Ο οποίος μιλούσε... γιούγκο;;
Μαγκία, εε; Πες ότι οι Μεξικανοί το γύρισαν και ονόμασαν το κράτος, Δημοκρατία του Τέξας.
Δεν αντελήφθησαν /ενδιαφέρθησαν οι πολιτικοί μας για το γεγονός ότι η διεθνής πολιτική είναι παιχνίδι συμβιβασμών: όσο πιό ψηλά βάζεις το πύχη, τόσο πιό πολύ μετράς, τόσο πιό βαρύς είσαι και απαιτητικός θεωρείσαι για την επίτευξη συμβιβασμού;
Μπα. Ελπίζουν ότι θα λυθεί από μόνο του. It'll go away if you look the other way!
Δεν λέω, οι τρέχοντες κυβερνητικοί συμπαθείς δείχνουν... αλλά γενικώς ο πολιτκο-μαϊντανόκοσμος της νεότερης Ελλάδας μάλλον μαλακοπίτουρος έχει αποδειχθεί: πολλά λόγια και λίγα έργα και γεμάτοι πρόσκαιρους και πρόχειρους συμβιβασμούς.
Στερούνται σθένους -- όπερ εκτιμητεόν απ'όλους και και σεβαστόν. Αντ'αυτού, στο διεθνές στερεώμα προβάλουμε γκρίνια και ψιλοκλάψα... μας τρέχει και η μύτη!
Όταν λοιπόν μας πει ο μπαμπάς από την αμερική, "πήγαινε να σκουπίσεις τη μύτη σου παιδί μου και μέτα έλα να μιλήσεις για ονόματα με το κύριο εδώ", τι μας μένει να κάνουμε;
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
No comments:
Post a Comment