Μέσα από τα πλαίσια (χιλιο)μέτρων εξόδου από την οικονομική κόλαση, την φορολόγηση των πλουσίων (βλέπε, των άνω των € 40.000) και τη πάταξη των μεγιστάνων του πλούτου, ένα μόνο θέμα έρχεται στην επιφάνεια:
η επιθυμία, όχι να αυξηθεί το «κοπάδι» μας, αλλά να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα…
Ωραία.
Βέβαια, "πλούσιοι", νοούνται αυτοί τους οποίους δεν φοβούμαστε να πιάσουμε... δηλαδή, όχι οι πραγματικά πλούσιοι αλλά οι μεσαίο-αστοί. Με άλλα λόγια: μεσαίο-αστοί είναι αυτοί οι οποίοι είναι κοντά στο επίπεδο των πολλών φτηνό-ελληνάρων -- αλλά τους οποίους ΔΕΝ μπορούν να φτάσουν.
(αντί να παίζεται το παιχνίδι "τώρα σ' έπιασα στη φάκα"):
* Γιατί κανείς δεν πάει να ζητήσει λεφτά από τους βαθιά πλούσιους;;; Γιατί να τους τα πάρεις... ξέχασέ το.
* Γιατί δεν μειώνουν το προσωπικό που παίζει στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα (τώρα ~800.000).
* Γιατί δε κόβουν τις μίζες στο Δημόσιο; θα εξοικονομηθεί 7-8% στις δαπάνες του Δημοσίου.
* Γιατί δε καταργείται η μονιμότητα των Δημοσίων υπαλλήλων;
Επειδή δεν είμαι πλούσιος, καλούμαι να πληρώσω διαδοχικές νύφες...
Επειδή στήσαμε την Ελλάδα για να οικονομήσουμε, τώρα που φαλίρισε η χώρα, όσοι δεν προλάβανε να οικονομήσουν την έχουν βάψει! Οι άλλοι, αυτοί που κονομήσαν, φεύγουν για Νότιο Γαλλία και Ελβετία.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
No comments:
Post a Comment