Το πρόβλημα πάρα πολλών Ελλήνων: η προσβολή της ελληνικής υπηκοότητας

Ή, "Οι καλύτερες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα: 2) υπάλληλος της Βουλής"

Ο Κος Γ. Διονάτος, σε πρόσφατο άρθρο "Οι γελοίοι του ελληνικού πριγκιπάτου" αναφέρει
σχετικά με την απιθάνου βλακείας αντίδραση ελλήνων βουλευτών (Συριζα κι'άλλων κομμάτων), σχετικά με την φασιστική συμπερίφορά των υπαλλήλων της Βουλής:
"Το "κερασάκι" στην "τούρτα" ήταν οι δηλώσεις του προέδρου της Βουλής αναφορικά με το κύμα φυγής των υπαλλήλων της Βουλής, οι οποίοι φαίνεται να φεύγουν προκειμένου να προλάβουν να συνταξιοδοτηθούν με το σημερινό καθεστώς. Τις δηλώσεις αυτές προσωπικά ο γράφων ντρέπεται και να τις καταγράψει."

Πιο πάνω είχε αναφέρει: "... (όσα) έγιναν μέσα στη Βουλή από τους υπαλλήλους και τους βουλευτές που βρήκαν πρόσφορο έδαφος να δείξουν την "μεγαλοσύνη" τους, κάνουν έναν λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο να σκύβει το κεφάλι θιγμένος για όσα συνέβησαν στο εσωτερικό του "ναού" της Δημοκρατίας..."

Ακόμα πιο πρόσφατα, δημόσιοι υπάλληλοι των Δήμων επιτέθηκαν σε Γερμανό διπλωμάτη για να αποδείξουν ότι οι μισθοδοτούμενοι από τους ΟΤΑ δεν είναι τεμπέλιδες και ότι διαφωνούν με τις φημολογίες ότιοι γερμανοί συνάδελφοί τους παράγουν τριπλάσιο έργο.


Τέλος, ένας από τους μπουρδολόγους βουλευτές, ο Α. Τσίπρας, πρόσφατα δήλωσε δημόσια στο εξωτερικό ότι το δεν πρέπει ούτε συμφέρει κανείς να επενδύσει στην Ελλάδα για διάφορους λόγους...


Ωραιότατα. Με τις δηλώσεις του, ο Α Τσίπρας βουλιάζει το μαγαζί το οποίο εκπροσωπεί και από το οποίο ζει (και μάλλον τρώει καλά).

Προφανώς, ενας από τους λόγους που ΔΕΝ πρέπει κανείς να επενδύσει στην Ελλάδα είναι ότι ο Α Τσίπρας και άλλοι σαν τον Τσίπρα, είναι βουλευτές και έχουν πολιτική δύναμη...



Από μια άλλη οπτική γωνία όμως,


Η συντρηπτική πλειοψηφία των ελληνων πολιτών δεν είναι κλέφτες ούτε πολιτικοί ούτε συνδικαλο-παρατρεχάμενοι αυτών. Τι φταίνε να έχουν τέτοια εκπροσώπηση, να γελοιοποιούνται διεθνώς από ; μήπως μπορούμε να βγάλουμε μια β' Ελληνική υπηκοότητα την οπία θα έχουν όλοι πλην των πολιτικών & παρατρεχαμένων τους;

Διότι τα να έχεις την ίδια υπηκοότητα με π.χ. τον Α Τσίπρα είναι προσβολή

Οι καλύτερες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα. 1) Βουλευτής.

Το παρακάτω κυκλοφορεί ευρέως στο e-mail. Το κύτταξα και τα στοιχεία που δίνει είναι ακριβή 

Ο λιγότερο απαιτητικός εργοδότης στην ΕΕ, ίσως και παγκοσμίως!

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ - ΒΟΛΕΥΤΕΣ ΕΜΕΙΝΑΝ....ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΚΟΠΉ -
 ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ !!!! ΜΕΤΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!!!

1. Μηνιαίος μισθός 6.100 ευρώ.

2. Σύνταξη μετά *από 4 χρόνια βουλευτικής θητείας*. Ποσό σύνταξης μηνιαίως *4.880 ευρώ.

3. Για συμμετοχή σε επιτροπές, 250 ευρώ την ώρα...

4. Οι βουλευτές της επαρχίας παίρνουν

    το μήνα 1.000 ευρώ για ενοίκιο.

5. Όλοι οι βουλευτές παίρνουν άπαξ 1.500 ευρώ για οργάνωση γραφείου και 1.000 ευρώ

    τις γιορτές λόγω αυξημένης επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους τους.

    Το Δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας είναι ξεχωριστά. ..

6. Δικαιούνται 104 αεροπορικά εισιτήρια ετησίως δωρεάν και απεριόριστες
    μετακινήσεις με ΟΣΕ και ΚΤΕΛ.

7. Πολυτελές αυτοκίνητο, δωρεάν καύσιμα με
    επίδομα 600 ευρώ το μήνα, ένα χωροφύλακα για φρουρό,

    4 κινητά τηλέφωνα τελευταίας τεχνολογίας και έναστο σπίτι, σταθερό, όλα δωρεάν.

8. Απολαμβάνουν *πλήρους ασυλίας *για όποιο αδίκημα διαπράξουν κατά τη
    διάρκεια της θητείας τους ως βουλευτές.

9. Δεν πληρώνουν φόρο για ένα μέρος του μισθού ή της συντάξεως.

10. Δικαιούνται γραμματειακή υποστήριξη για 4 υπαλλήλους και 1 επιστημονικό συνεργάτη.

      Όλους αυτούς τους πληρώνει το Δημόσιο.

11. Δικαιούνται *άτοκα δάνεια ως βουλευτές και ως επαγγελματίες.  

12. Δωρεάν γυμναστήριο, σάουνα, νηπιαγωγείο για τα παιδιά τους.

13. Τηλεφωνική ατέλεια.
14. Δωρεάν επισκέψεις σε αρχαιολογικούς και καλλιτεχνικούς χώρους.

15. Δωρεάν διόδια.

16. Δωρεάν εισιτήρια, ξενοδοχεία, γεύματα όταν ταξιδεύουν στο

      εξωτερικό ως μέλη επιτροπών κλπ.....

(σημ: στο σύνολο)

Η Μηνιαία ελάχιστη αμοιβή του Έλληνα βουλευτή είναι 14.080 ευρώ τον μήνα
χωρίς να υπολογιστούν οι διευκολύνσεις {σημ: σε είδος} (Τηλ. - εισιτήρια - καύσιμα - τροφή -ξενοδοχεία - επιτροπές κ.λ.π) Ενώ για έναν απλό πολίτη και με περισσότερα πτυχία από αυτόν τα 14.000 ευρώ είναι ετήσια αμοιβή μαζί με τα δώρα.!!!

"Προς νέα καθυστέρηση η εκταμίευση της δόσης. Πρόβλημα το θέμα απολύσεων στο Δημόσιο"

Ε βέβαια...

Το πρόβλημα με τον Δημόσιο τομέα της Ελλάδαςδεν είναι ότι στερείται βλημάτων για να απολύσει κανείς ή ότι δε θέλει ο πολιτικός να τους σουτάρει.

Ίσα ίσα! Αδειάζει ο τόπος και  ανοίγει χώρος να βολέψει κανένα δικό του ακόμα...

Απλά, ο κάθε πολιτικός θέλει να απολύσει τους δημόσιους υπαλλήλους των άλλων πολιτικών -- όχι τους δικούς του.


Επειδή όμως η κυβέρνηση της Ελλάδας του 2012 αποτελείται από 3 κόμματα, και το κάθε κόμμα θέλει να κρατήσει τους δικούς του δημόσιους και να διώξει του αλλουνού, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα!

Βραχυκυκλώνει το πράγμα!

Προτιμάμε λοιπόν να καταστρέψουμε όλη τη χώρα πρώτα. 
Οι δημόσιοι υπάλληλοι πέφτουν τελευταίοι

Τώρα, ποιός έχει τις επαφές για να το εξηγήσει στους Τρόϊκα. Δημόσιοι υπάλληλοι είναι κι'αυτοί.

Το Δημόσιο (-αραλίκι) είναι στο ντι-εν-έϋ του νεο-έλληνα

Το ακατανόητο της ελληνικής Κυβερνητικής & Νομοθετικής ανικανότητας (1)

Μέσα σε τρία χρόνια, τρεις κυβερνήσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας έχουν ξοδέψει τουλάχιστο € 135 δισ. και δεν έχουν επιτύχει τίποτα --τίποτα χρήσιμο για την Ελληνική Δημοκρατία στο σύνολό της.

• Μείωση διοικητικών υπαλλήλων στο Δημόσιο: τίποτα
• Άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτω: τίποτα
• Μείωση της φοροδιαφυγής: τίποτα
• Πρόσβαση στην εργασία: τίποτα, είναι περιοριστική
• Να επιτρέψει την λειτουργία Ιδιωτικών Εταιριών Εργασίας: τις περιόρισε

Θέμα: Άστοχοι νόμοι.


Για να καταλάβουμε τους νόμους μας πρέπει να μαντέψουμε τη σκέψη του Δημόσιου υπάλληλου που τους γράφει. Τα αποθημένα του... Τις ελλείψεις του. Τέλος, τον συνειρμικό του κόσμο.
Στο κόσμο του οι άνθρωποι φέρονται όπως ο ίδιος έχει συνηθήσει να φέρονται οι γύρω του. Γράφει το νόμο για να "πιάσει" τους γύρω του που θα κάνουν τις ατιμίες που θεωρεί ότι κάνουν οι γύρω του.

Νόμοι του "κρίνω εξ'Υπουργείου και εξ'ιδίων τα αλλώτρια". Οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις γύρω μου και η δική μου σκέψη και των γύρω μου παίζουν το μοναδικό ρόλο και γράφω με βάση αυτά..π.χ. θέλω βιβλίο νεοπροσλαμβανομένων χειρόγραφο με αυστηρούς κανόνες και πρόστιμα, παρότι οι ίδιοι υπάρχουν και ηλεκτρονικά, σε διάφορα σημεία και υπηρεσίες του ίδιου του υπουργείο εργασίας...

Γιατί; διότι τα τμήματα του υπουργείου δεν επικοινωνούν εργασιακά το ένα με το άλλο (δεν τελούν έργο, μόνο άστοχες κινήσεις, κινούν χαρτιά -- άρα δε μπορώ να ενοχλώ τους συναδέλφους μου για τέτοια πράγματα) και εγώ θέλω να πιάσω τους παράνομους εργοδότες διότι αν ήμουν εγώ θα παρανομούσα, άρα ετσι θα κάνουν και οι άλλοι. Και ετσι θα έπιανα τον εαυτό μου άρα έτσι θα πιάσω και τους άλλους. Βέβαια υπάρχει επιθεώρηση εργασίας, τα δικαστήρια, κλπ. αλλά δεν υφίστανται για εμάς γιατί εργαζόμαστε στο δημόσιο.

Νόμοι του "για να σε πιάσω στα πράσα". Διότι εγώ στη θέση σου θα παρανομούσα και εμένα στη θέση σου έτσι θα με έπιανα. Πρόκειται για εκίμενα των οποίων ο αποκλειστικός σκοπός είναι να πιάσουν -- όχι να ρυθμίσουν.

Νόμοι του "κρίνω εξ'άγνειας τα αλλώτρια" Είμαι τόσο πολύ στο κόσμο μου τόσα πολλά χρόνια που δε μπορώ να διανοηθώ ανθρώπους που ΔΕΝ σκέφτονατι σαν εμένα.
π.χ. νόμος που απαγορεύει την προσωρινή απασχόληση (πλην ελαχίστων περιπτώσεων). Απάντηση υπουργού: "μα όλοι θα το έκάναναν αν το επέτρεπα."
Εξήγηση: εγώ δεν το καταλαβαίνωκαι ο,τι δεν καταλαβαίνω το φοβάμαι και δε το ξέρω. Και έτσι κι'αλιώς μαρέσει έτσι που είμαι, άρα γιατί να επιτρέψω εργασία που μπορείν να γυρισει μια μέρα σε εμένα.
(Απάντηση: για να βρει δουλειά ο κόσμος, βολεμένε και άσχετε πολιτικέ.)


(...συνεχίζεται)

Για τους πολιτικούς της Ελλάδας, για να ασχολούνται μέχρι την επομενη μισθοδοσία. Μπας και δουν οι Ελληνες άσπρη μέρα.

Το Αυγό του Σκορπιού

    του Άγη Βερούτη

Η Ελληνική κοινωνία είναι βαθιά πληγωμένη. Στην πληγή της εκκολάπτεται το αυγό του σκορπιού που αν το αφήσει ακάθαρτο, θα την δηλητηριάσει στο μέλλον.

Η αίσθηση της κοινωνικής ηρεμίας που προσφέρει στον Πολίτη ένα κράτος δικαίου, με σταθερούς κανόνες και νόμους, με ισότητα απέναντι στο νόμο κατά την απονομή της δικαιοσύνης, με κίνητρα για τη νόμιμη συμπεριφορά, και αντικίνητρα για την παρανομία, στη χώρα μας απουσιάζει πλήρως.

Φαινόμενα όπως η διαφθορά και η ατιμωρησία της, με απαύγασμα την απαράδεκτη συμπεριφορά της πολιτείας απέναντι στον πολίτη και στην επιχειρηματικότητα, έχουν αποτέλεσμα την ταχύτατη αποδόμηση της όποιας μικρής εμπιστοσύνης απέναντι στην Πολιτεία έχει απομείνει μετά 5 χρόνια οικονομικής κρίσης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ταυτόχρονα κατρακυλήσαμε στην διεθνή βαθμολογία διαφθοράς, και κατέχουμε πλέον την 69η θέση από 70 χώρες που μετρώνται.

Η πρόσφατη έξαρση της εγκληματικότητας και της παραβατικότητας δίνει στους πολίτες την αίσθηση παρακμής και ένα άρωμα συντέλειας. Ειδικά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές του κέντρου της Αθήνας, η πολιτεία δείχνει απρόθυμη, πρησμένη και ανίκανη να προσφέρει στον πολίτη ακόμη και αυτή την στοιχειώδη αίσθηση ότι περπατώντας το βράδυ από τη στάση του λεωφορείου ως το διαμέρισμά σου θα φτάσεις σώος.

Το πρόβλημα της εισρροής εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών εντείνει το φόβο που προκαλεί ο "άλλος", ο ξένος και ανοικείος. Με αυτούς τους ανθρώπους η ίδια η πολιτεία δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά, ούτε καν να τους μετρήσει να δει πόσοι είναι. Πόσο μάλλον να θέσει σε λειτουργία μηχανισμούς ενσωμάτωσης στην κοινωνία μας, ή διαφορετικά επιστροφής τους στις πατρίδες τους, με συνδρομή και κονδύλια βοηθείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα πλαίσια μιας πολιτισμένης κοινωνίας με ισχυρές αρχές δικαίου.

Στο ζοφερό καθεστώς απουσίας της αίσθησης δικαίου, αλλά και ατροφίας των λειτουργιών της πολιτείας που τη διασφαλίζουν, οι Έλληνες καλούνται να αντιπαρέλθουν την κρίση που ταλανίζει τη Χώρα πέντε χρόνια τώρα, χωρίς όμως να βλέπουν ορατά σημεία βελτίωσης στη καθημερινότητά τους, στη πάταξη της διαφθοράς, τη διάλυση των καρτέλ, του λαθρεμπορίου καυσίμων ή και ανθρώπων, των πιράνχας της Υγείας, των λαθροσυνταξιούχων και της ρεμούλας των κρατικών προμηθειών, αλλά σημαντικότερα την πραγματική απόπειρα έστω να μειωθεί και να ελεγχθεί η εγκληματικότητα.

Η στάση του ίδιου του κράτους απέναντι στους πολίτες, με νόμους αντιφατικούς και φτιαγμένους για να συγκαλύπτουν τη διαφθορά ενώ τιμωρούν όποιον δεν διαθέτει πολιτικό "προστάτη", ρίχνει βενζίνη στη φωτιά της πολιτειακής αμφισβήτησης που φλέγει τον μέσο Έλληνα του 2012.

Ο Έλληνας είναι πλέον ηθικά εξουθενωμένος. Ξέρει ποιο είναι το δίκαιο, όπως ξέρει επίσης και ότι η πολιτεία αρνείται ή αδυνατεί να του το διασφαλίσει.

Η φύση απεχθάνεται το κενό. Όπου η πολιτεία αδυνατεί ή δεν θέλει να δώσει τις λύσεις που οφείλει (υπό την απειλή κάποιου δύσκολου να αντιληφθούμε οι κοινοί πολίτες "πολιτικού κόστους") εισέρχονται εξωθεσμικοί παρεμβατικοί μηχανισμοί όπως της Χρυσής Αυγής, ή οι ομάδες κρούσης του ΠΑΜΕ.

Θεσμικό είναι το δίκαιο που η απόδοσή του διαχωρίζεται από τους αντιδίκους και ακολουθεί την δίκη από αμερόληπτο δικαστή, που κρίνει με κανόνες και νόμους καταγεγραμμένους από πριν, και αποφασίζει την αναλογικότητα της ποινής προς το αδίκημα, όταν η ενοχή αποδειχθεί πέρα από αμφιβολίες. Οτιδήποτε άλλο είναι βαρβαρότητα!

Ανάλογα με την συγκυρία, οι εξωθεσμικοί μηχανισμοί και ο βιτζιλαντισμός που καμία σχέση δεν έχουν με το κράτος δικαίου, έρχονται να υποκαταστήσουν κρατικές λειτουργίες αντιμετώπισης της ανομίας, όταν αυτές ατονούν.

Τα φαινόμενα αυτοδικίας όπου ομάδες πολιτών αποδίδουν εκείνο που στη συγκεκριμένη στιγμή μοιάζει να είναι δικαιοσύνη, είναι σημαντικός κίνδυνος για τη Δημοκρατία, πέρα από το παράπτωμα της αντιποίησης αρχής.

Όμως, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη Δημοκρατία είναι να αποδεχθούμε αυτά τα φαινόμενα ως θεμιτά. Να τα θεωρήσουμε φυσικά και αποδεκτά.

Η άτυπη υποκατάσταση των θεσμών της δικαιοσύνης, της επιβολής του νόμου, της απόδοσης τιμωρίας για την παραβατικότητα, ή ακόμη και ο εξωθεσμικός καθορισμός του "τί συνιστά έγκλημα" εγκυμονούν κινδύνους πολιτειακού εκτροχιασμού της Χώρας.

Αν δεν υπάρχουν κανόνες προστασίας των κατηγορούμενων, που μόνο μια πολιτεία μπορεί να ορίσει, δεν υπάρχει Δικαιοσύνη αλλά μόνο τάγματα εφόδου. Σε μια πολιτισμένη κοινωνία κάθε κατηγορούμενος δικαιούται ξεχωριστή και αμερόληπτη δίκη, με δικαίωμα υπεράσπισης. Η αυτοδικία δεν μπορεί να παρέχει αυτό τον ακρογωνιαίο λίθο του κράτος δικαίου. Σε καμία πολιτισμένη κοινωνία δεν αποδίδει τις ποινές ο θιγόμενος (ή ο μπράβος του), ούτε αυτές περιλαμβάνουν ποτέ φυσική βία.

Το τεκμήριο της αθωότητας καταργείται από την αυτοδικία. Δημοκρατικά επιτεύγματα αιώνων ακυρώνονται μονομιάς, στο όνομα αποκατάστασης της δικαιοσύνης εξωθεσμικά.

 Επαναλαμβάνω: ο μέγιστος κίνδυνος για τη Δημοκρατία είναι ν'αποδεχθούμε την πάταξη της παραβατικότητας και την δήθεν αποκατάσταση του κράτους δικαίου εξωθεσμικά.

Με αυτή την αποδοχή ουσιαστικά ακυρώνουμε τον λόγο ύπαρξης της Πολιτείας. Γινόμαστε φασιστική ζούγκλα, ναζιστικής ή Σταλινικής χροιάς.  Η επιστροφή από αυτή την πολιτική ύβρι δεν είναι διόλου εγγυημένη. Την τελευταία φορά που συνέβη αυτό χρειάστηκε ένας Παγκόσμιος Πόλεμος και δεκάδες εκατομμύρια νεκροί για να επιστρέψουμε.

Ας σκεφτεί καθένας μας για τον εαυτό του, εάν είναι διατεθειμένος να παραδώσει τη Δικαιοσύνη σε οποιονδήποτε άλλον από την Πολιτεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ελλάς εναντίον Τροϊκα: 5η σαιζόν. Στις τηλεοράσεις σας από το φθινόπορο

Άρχισε πάλι να παίζεται το ηρωικό έπος Ελλάς εναντίον Τρόϊκας. Όπως όλες οι τηλεοπτικές σειρές, στηρίζεται σε γνωστή θεματολογία:
η γνωριμία, η αγάπη, η παρεξήγηση, "ο κρύος πόλεμος", η αποκατάσταση και "είμαστε όλοι αγαπημένοι".

Όπως όλες οι σειρές, πεαναλαμβάνονται τα θέματα και οι φάσεις, συνήθως με διαφορετικούς ηθοποιούς.

Η παρεξήγηση είναι η ίδια: δεν θα απαρνηθώ τους δικούς μου ανθρώπους, και το αίμαι ρέει παχύτερο από το νερό -- δηλαδή δεν θα απολύσω από το δημόσιο που είναι η οικογένειά μου. Θα πεθάνουν όλοι και η οικογένεια μου τελευταία.
 
Στο μεταξύ, στην Ελλάδα (τη χώρα) των 10 εκατ, η Βουλή έχει 900 άτομα (300 βουλευτές και 600 "συμβούλους που βολεύουν οι 300 βουλευτές), το κόμμα της υποτιθέμενης αντιπολίτευσης -- το ΣΥΡΙΖΑ/ νεο-Πασοκ διορίζει κόσμο και οι οικογένειες ορισμένων βουλευτών εξάγουν χρήμα από την Ελλάδα.


Η Ελλάδα δεν είναι κράτος αλλά κρατικο - μάγαζο όπου έγινε μπλέξξιμο και μπέρδεμα και τώρα πολλοί θέλουν να μετατραπεί σε κράτος κανονικό.

Δεν γίνεται.

Δεν σχεδιάστηξκε για να λειτουργεί σα Κράτος.
Άλλωστε, εδώ και 30 χρόνια η Ελλάδα δεν διοικείται με προδιαγραφές Κράτους.

Το συνολικό Ευρωπαικό και Ελληνικό πρόβλημα (σε συντομία)

Κείμενο του αγαπητού φίλου Κωσταντίνου (Κώστα) Λαμπρόπουλου. Ο Κωστας, εξαίρετικός γνώστης της ελληνικής γλώσσας, είναι επίσης αν. στέλεχος στο χώρο της κρουαζιέρας (και ο ένας από τους δύο, ίσως τρεις, γνώστες "maritime cruises profitability cycle". Προφανώς έχει πολύ καλά αναλυτικά προσόντα και ικανότητα σύνθεσης.

Εξ'ου και η απλή σύνθεση επί του θέματος, που ακολουθεί.
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα και γοητευτική θεώρηση και πλήρης.

___________

Το συνολικό Ευρωπαικό και Ελληνικό πρόβλημα

του Κώστα Λαμπρόπουλου

Επειδή έχουμε διαβάσει χιλιάδες φορές τα ίδια και τα ίδια, πρέπει να "ξανα-αφηγηθούμε" την συνολική περίπτωση της Ευρώπης και της Ελλάδας για να αντιληφθούμε την κατάσταση στις βασικές της διαστάσεις:

• Η άνοδος των Ασιατικών (Κίνα, Ινδία) αλλά και των άλλων οικονομιών (Ρωσία, Βραζιλία) έθεσε σε παγκόσμιο επίπεδο το θέμα της αναδιανομής του παγκόσμιου τζίρου. 
• Μέχρι τώρα αν Ευρώπη και Αμερική είχαν το ίδιο ΜΕΡΊΔΙΟ προβλεπόταν ότι σε δέκα χρόνια η Ευρώπη θα έχανε τουλάχιστον 10 μονάδες από το μερίδιό της υπέρ των νέων παραγωγών. 
• Η Αμερική θα παρέμενε απλά στα ίδια επίπεδα, ως η χώρα που η καινοτομία και η αλλαγή είναι στοιχειώδες μάθημα στην εκπαίδευση (η πιο innovative κοινωνία στον κόσμο!).
• Η Ευρώπη είχε το "βαρίδι" των υψηλών μεροκάματων προκειμένου να πληρώνεται το περίφημο "κοινωνικό" κράτος, προϊόν των κοινωνικών δικαιωμάτων των συνταγμάτων των Ευρωπαϊκών κρατών (που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο).

 Σε αντίθεση με την Ελλάδα, οι κυρίαρχες τάξεις των μεγάλων Ευρωπαϊκών κρατών που έχουν πατριωτικό χαρακτήρα συνέλαβαν την ιδέα αντί να αναδιανείμουν τα μεροκάματα όλων των Ευρωπαίων προς τα κάτω (προκειμένου να αντέξουν τον ανταγωνισμό των άλλων χωρών χωρίς δημοκρατικές παραδόσεις), να χωρίσουν την Ευρώπη σε Βορρά και Νότο: ο Βορράς σχετικά ακριβός που παράγει προηγμένα προϊόντα, νέες τεχνολογίες καινοτομία κλπ και ο Νότος θα παράγει τα διάφορα άλλα φθηνά -- ώστε στο τελικό σύνολο οι διάφορες δαπάνες να συμπιεστούν εις βάρος κυρίως των χωρών του Νότου...

• Επί πλέον (α) με την τοκογλυφία θα κατόρθωναν να λύνουν τα δικά τους προβλήματα επενδύσεων φθηνά και θα προσέλκυαν ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΦΆΛΑΙΑ ΤΟΥ ΝΌΤΟΥ στις δικές τους χώρες. 
• Επί πλέον (β), με τη λιτότητα θα συμπίεζαν τον πληθωρισμό, που είναι ο χειρότερος εχθρός για το κεφάλαιο (περισσότερο και από την ύφεση) παρά τα αντιθέτως πιστευόμενα.

Έτσι με ένα σμπάρο θα έπιαναν τρία τρυγόνια:

1. Ανταγωνιστικότητα έναντι των νέων οικονομιών.

2. Διατήρηση του κοινωνικού κράτους στις χώρες τους εις βάρος των χωρών του Νότου.

3. Συμπίεση του πληθωρισμού και διατήρηση της αξίας του νομίσματός των.

Στα πλαίσια αυτά η Ελλάδα παρουσίαζε την ακόλουθη εικόνα:

1. Χρειαζόταν 50 δισεκατομμύρια Ευρώ το χρόνο για ετήσια κάλυψη ελλειμμάτων.
2. Είχε διογκωθεί το κράτος με πάνω από 1.000.000 υπαλλήλους προς κομματική εξυπηρέτηση των κεντρικών κομμάτων (Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ) αλλά και της Αριστεράς.
3. Η Ελληνική Αριστερά, για να προσφέρει τη συναίνεσή της (αποχή από απεργίες κλπ)  είχε πάρει μερίδιο και αυτή από την αναδιανομή{βλέπε ρεζίλια από ΠΑΜΕ αλλά και το πολύ χρήμα που εισπράχθηκε από τα ΕΣΠΑ, κοροιδεύοντας τη νεολαία ότι ούτε λίγο ούτε πολύ η εποχή που ζούσε ήταν "το προστάδιο της εισαγωγής στο σοσιαλισμό". Μόνο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ο κόσμος "ξύπνησε" και κατάλαβε ότι είχαμε απομακρυνθεί από οποιοδήποτε σοσιαλισμό κατά χιλιάδες χρόνια με το θρίαμβο του παγκόσμιου καπιταλισμού σε σημείο να "καταργήσουν" και την ιστορία (βλέπε Φουκουγιάμα).
4. Ενώ συνέβαιναν αυτά η κυριαρχία των τραπεζών είχε επιβληθεί στην Ελλάδα όπως και στις άλλες χώρες επιβάλλοντας τις πολιτικές του Νεοφιλελευθερισμού ΕΚΤΌΣ ΑΠΌ ΈΝΑ ΒΑΣΙΚΌ ΤΟΜΈΑ: ΝΑ ΜΗΝ ΘΙΓΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΌ ΚΡΑΤΟΣ (ΠΑΣΟΚ - Σημίτης). {Αρα, τζίφος...}

Με την κρίση του 2008 όλα τα κράτη χρειάστηκαν να δημιουργήσουν ελλείμματα προκειμένου να κρατήσουν τα τραπεζικά τους συστήματα και χρειάστηκε να πληρώσουν τα χαμένα δανεικά που διοχετεύθηκαν σε διάφορες φούσκες (βλέπε μόχλευση -leverage- Ευρωπαϊκού κεφαλαίου 20 φορές, ενώ μόχλευση Αμερικανικού ΜΌΝΟΝ 10!). 

Όπως είδαμε παραπάνω, η Ελλάδα έκανε ελλείμματα όχι λόγω τραπεζών (που έβγαζαν τα κέρδη τους με το παραπάνω) αλλά λόγω υπερτροφικού κράτους {και σπάταλου κράτους}. Όμως, όταν σφίγγουν τα "συστήματα", εγείρεται θέμα για ένα κράτος που φέρεται σαν Ανατολική μοναρχία αλλά ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν μίλαγε κανένας, διότι ο μεν πληθυσμός ζούσε το καταναλωτικό του όνειρο οι δε δανειστές ενώ είχαν δανείσει λεφτά γα την ανάπτυξη της Ελλάδος, τα λεφτά αυτά όμως ξαναγύριζαν σε αυτούς σαν καταναλωτικές δαπάνες για Ευρωπαϊκά εισαγόμενα προϊόντα.

Επομένως ΤΙ ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΊΧΕ ΓΊΝΕΙ για την αποκατάσταση αυτών των δυσαρμονιών;

Σε επίπεδο Ευρώπης:

α. Να αναλάβουν ΌΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι τις χασούρες τους για την επί 20 φορές μόχλευση των κεφαλαίων τους (ΕΚΤ, Τράπεζες κλπ).

β. Να εφαρμοστεί "δημιουργική" λογιστική σε επίπεδο ΕΚΤ (="δημιουργία" χρήματος, ώστε να αρχίσει και πάλι η αρμονική ροή κεφαλαίων στην Ευρώπη (βλέπε Γ. Καισάριο στο Capital για το πώς).

γ. Να γίνει η εκχώρηση της Οικονομικής Πολιτικής στην Ευρωπαϊκή ένωση, ώστε να έχει έννοια η ύπαρξη ενός ΚΟΙΝΟΎ ΝΟΜΊΣΜΑΤΟΣ.

δ. Η υιοθέτηση μιας μορφής Ευρομολόγου (ως συνέπεια των τριών παραπάνω μέτρων), ώστε να πάψουν οι "αγορές" να "την πέφτουν" σε μία - μία χώρα προκαλώντας αυτό που ζούμε σήμερα εμείς, η Ισπανία κλπ.

ΌΣΟ ΑΥΤΆ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΡΝΕΊΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΉ ΈΝΩΣΗ Η ΚΡΊΣΗ ΧΡΈΟΥΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ. ΑΥΤΈΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΈΣ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΟΡΈΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΉΣΟΥΝ ΤΙΣ "ΕΠΙΘΈΣΕΙΣ".

Γιατί η Ευρωπαϊκή ένωση αρνείται να πάρει αυτά τα μέτρα?

• Τον τόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα δίνει η Γερμανία, την οποία συμφέρει η παρούσα δυσαρμονία (αύξηση του Γερμανικού περισσεύματος και ανάπτυξη τοκογλυφίας δια της οποίας ξαναχτίστηκε ακόμα και το Ανατολικό Βερολίνο) ενώ όλοι οι Γερμανοί έχουν αλλεργία με τον πληθωρισμό που συνεπάγεται η παραπάνω πολιτική "ομογενοποιήσεως" του χρέους.
• Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι η Γερμανία ήταν ιστορικά ένας φρικτός "ιμπεριαλιστής", αφού ηρνείτο να συλλάβει μία πολιτική καλή ΓΙΑ ΌΛΗ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΊΑ και ήθελε πάντα να 'καθαρίζει" για τους "δικούς της". Αυτό έκανε και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους που εξαπέλυσε: Ευρωπαϊκός αποκλεισμός, απομύζηση των κατακτημένων οικονομιών κλπ... Ποτέ δεν προχώρησε σε μια ανάλυση πιθανοτήτων επιτυχίας, σε αντιπαράθεση με τα μεγάλα Ναυτικά Έθνη (Αγγλία και Αμερική).
  
• Οι δορυφόροι της Γερμανίας Φινλανδία και Ολλανδία είχαν τους ίδιους λόγους να συνδράμουν την στάση αυτή εκτός βεβαίως του στοιχείου του "ιμπεριαλισμού" που ήταν εν πολλοίς ξένο στη δική τους ιδιοσυγκρασία.
• Οι χωριστικές τάσεις στα διάφορα κράτη του Νότου ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΕΘΝΙΚΉ ΠΑΡΆΓΩΓΗ, η οποία "ρουφήχτηκε" από το ακριβό Ευρώ (Ιταλία και Ισπανία).

 

Σε επίπεδο Ελλάδα: γίνουν:

1) Εξαφάνιση γραφειοκρατίας.

2) Μηχανογράφηση παντού και διασύνδεση όλων των αλληλοπλεκόμενων υπηρεσιών.

3) Επιβολή απλούστατου φορολογικού νόμου.

4) Επαναστατικές αλλαγές για την γρήγορη απονομή δικαιοσύνης.
5) Εξαφάνιση των αντικινήτρων για το άνοιγμα εταιρείας (=προσέλκυση επενδύσεων) 

6) Μηδενικά Ελλείμματα (= και συμπίεση βέβαια των μισθών των Δημοσίων υπαλλήλων και του συνολικού αριθμού τους).

7) Πλήρης απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων (κάπου τριακόσια!!) που σημαίνει τη δυνατότητα ίδρυσης μεγάλων εταιριών που θα προσφέρουν αυτές τις υπηρεσίες ΣΕ ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΑ ΚΛΊΜΑΚΑ.

Αυτά δέν έγιναν για τους εξής λόγους:

1. Θα σταμάταγε η τοπική εξουσία του κρατικού καρεκλοκένταυρου και θα "ξεβολεύονταν" οι δημόσιοι υπάλληλοι (βλέπε αρνήσεις να αλλάξουν κτίρια και να φύγουν από ενοικιασμένα), αλλά και η εξουσία, η οποία θέλει να αυθαιρετεί (η Ανατολική Μοναρχία που λέγαμε).
2. Θα καταλυόταν το κομματικό κράτος ΔΗΛΑΔΉ Η ΑΙΤΊΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΊΑ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΤΌΣΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΌΜΜΑΤΆ (και της Αριστεράς συμπεριλαμβανομένης)... δηλ ο ψηφοφόρος ψηφίζει κοινωνικό μέλλον και όχι ιδεολογίες***.
3. Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων θα έσπαγε "χοντρά" στεγανά, όπως γιατρούς, δικηγόρους, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες που αποτελούν κλασσική "πελατεία" της Δεξιάς και ραχοκοκαλιά των Ελληνικών μεσοστρωμάτων μαζύ με τους Δημοσίους υπαλλήλους.

Αν δεν εφαρμοστούν αυτές οι αλλαγές ΘΑ "ΣΥΡΘΕΊ" ΕΚΤΌΣ ΕΥΡΏ Η ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΚΟΙΝΩΝΊΑ: δεν συμφέρει κανένα Ευρωπαίο να έχει μία τέτοιου τύπου Ανατολική Μοναρχία στα πλαίσια της ΕΕ και να την πληρώνει. 

Η Ελλάδα είχε τιμωρηθεί κατά το παρελθόν για τις αποκλείσεις αυτές με χοντρά πρόστιμα, αλλά προτιμούσαμε να τα πληρώνουμε --αυξάνοντας εν παρόδω τα ελλείμματα-- παρά να προσαρμοστούμε.

Τώρα τελευταία λοιπόν βρέθηκε η ευκαιρία που πρόκειψε από την αναζήτηση δανεικών για να επιτύχουν αυτά που τόσα χρόνια μας ζητούσαν και τους "γράφαμε"... και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μαζί.

Τα διάφορα μνημόνια φτιάχτηκαν για να αναγκαστεί το Ελληνικό κράτος να εφαρμόσει ΑΥΤΆ ΠΟΥ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ EXEI ΗΔΗ ΚΆΝΕΙ. 

Οι Δυτικοί  δεν έχουν την αφέλεια να πιστεύουν ότι θα πάρουν τα κεφάλαιά τους πίσω, ΑΛΛΆ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΆΡΟΥΝ να ανεχθούν τα "κόλπα" μιας Ανατολίτικης Μοναρχίας έναντι "πεπολιτισμένων" δημοκρατικών κρατών (θυμηθείτε τα περίφημα Greek statistics). Ας θυμηθούμε επίσης και την αντιμετώπισή τους έναντι της Σουλτανικής Τουρκίας ως "Μεγάλου Ασθενούς". 

Επί πλέον υπάρχει και ΟΥΣΊΑ: Δηλαδή η εκποίηση της Ελληνικής Δημόσιας περιουσίας (βλέπε αντίστοιχες περιπτώσεις Ανατολικής Γερμανίας και Σλοβακίας) για να αντισταθμιστούν οι ζημιές από το αρχικό κεφάλαιο που αναμένεται να "καεί".  Θα έρθει μία εποχή που θα είμαστε "τουρίστες" στον τόπο μας...

Ερώτηση ουσίας: Γιατί όλη αυτή η θεώρηση δεν έχεις διαβαστεί ΠΟΥΘΕΝΆ ΟΛΌΚΛΗΡΗ? Διότι ΔΕΝ ΣΥΜΦΈΡΕΙ ΚΑΝΈΝΑ ΝΑ ΕΙΠΩΘΕΊ ΈΤΣΙ.

Και εξηγούμαι:

Οι μεν "μνημονικοί" εκφράζουν τα κυρίαρχα στρώματα (δεν λέω τάξεις επίτηδες) ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΌ, δηλαδή "να μείνουμε στο Ευρώ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ προκειμένου να σώσουμε και να "πολλύνουμε' τα λεφτά μας". Έτσι λένε τη ΜΙΣΗ αλήθεια, (δηλαδή ψέμματα), αφού και ο πιο ηλίθιος καταλαβαίνει ότι μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να βρει 300 δις Euro και να τα επιστρέψει ούτε κι άν γίνουμε όλοι οι Έλληνες σαν το Σιμεόν τον Στυλίτη από την "άσκηση" και την πενία!

Οι δε "αντιμνημονιακοί" λαϊκίζοντας, θέλουν να θωπεύσουν τα λαϊκά ελαττώματα τονίζοντας την τοκογλυφική διάσταση των Δυτικών αλλά ΌΧΙ και την Ελληνική "λεχροσύνη" που μας οδήγησε σιδηροδέσμιους στα πόδια των Δυτικών: 

δηλαδή προστατεύουν το Ελληνικό κομματικό κράτος και την μικροαστική φοροδιαφυγή (βλέπε π.χ. Τράγκας).

Συλλήβδην ο καλλιεργούμενος μύθος είναι ότι απλά κάποιοι έστησαν τη "δουλειά" της χρεωκοπίας της χώρας για να "κονομήσουν"(π.χ. ο "Γιωργάκης" και ο Παπακωνσταντίνου) χωρίς να μας διαφωτίζουν για το "πλαίσιο", ενώ φαντάζονται ότι οι "άλλοι", οι Δυτικοί θα πληρώνουν και οι ίδιοι θα εφαρμόζουν ότι τους αρέσει. Το πράγμα περιορίζεται κατ' αυτούς σε "ιστορίες συνομωσίας" και όχι στα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ νέα οικονομικά δεδομένα που επέτρεψαν σε δυνάμεις τύπου Μέρκελ να γίνουν πανευρωπαϊκό καθεστώς!

Η σημερινή κυβέρνηση ΔΙΆΔΟΧΟΣ των προηγουμένων και με συμμετοχή των ολετήρων του ΠΑΣΟΚ, είναι πολύ δύσκολο να κάνει κάτι προς το σωστό δρόμο, όπως τον περιγράψαμε παραπάνω παρά τις αντίθετες διακηρύξεις τους. 

Ίδωμεν...... 
______________________________________________

*** Το σημείο αυτό είναι εξαιρετικά ουσιώδες,  εκ των ουκ ανευ μάλιστα για όποιον θέλει να καταλάβει το φαινομενικό παραλογισμό και τη κοινωνική αδικία του νεο-ελληνικού πολιτικο-κοινωνικού γίγνεσθαι -- απαραίτητο π.χ. για τους Έλληνες του εξωτερικού (δηλ 50% του "Ελληνικού" πληθυσμού) ή τους έχοντες ζήσει σε Δυτική χώρα:

ο ψηφοφόρος ψηφίζει κοινωνικό μέλλον και όχι ιδεολογίες: το νόημα είναι ότι ΜΈΧΡΙ ΣΉΜΕΡΑ "ο ψηφοφόρος ψηφίζει κοινωνικό μέλλον" υπονοώντας τους διορισμούς ΕΠΊ ΨΗΦΩ που γινόταν μέχρι σήμερα σε αντίθεση με την "άδολη"(=άνευ συμφέροντος) στοίχιση γενικώς σε ιδεολογίες.

Στηρίζεται στο ιδεολόγημα ότι για την κοινωνική πρόοδο καθενός "καθαρίζει" το "ντοβλέτι".

Θυμίζει την Οθωμανική Αυτοκρατορία όπου σύμφωνα με την τιμαριωτική λογική, ευημερείς ΕΣΎ και όχι κάποιος άλλος ΔΙΌΤΙ ΈΤΣΙ ΘΈΛΕΙ Ο ΣΟΥΛΤΆΝΟΣ (ανακλητότητα των μπέηδων/τιμαριούχων κλπ). Ετσι, στην Ελλάδα η αποκλειστικότητα εισαγωγής και εμπορίας, π.χ. μπακαλιάρου, μπορεί να δοθεί σε ένα άτομο -- ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ Ο έχων τη πολιτική δύναμη "αιρετός ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ"

The clock is ticking and it's fast _________________________



Βέβαια, έχοντας ήδη δει... τίποτα, παρά τα εισελθέντα € ~150δις, μόνο να ελπίζουμε σε θαύμα μπορούμε.


Ενα εύθυμο:

Μεταξύ των πολλών της πρωτοτυπιών, η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή και υπουργό του τίποτα: υπουργό Ανταγωνστικότητας, ανάπτυξης, υποδομών κλπ. Κανένα από τα συνθετικά αυτά του ονόματος του υπουργείου δεν υφίστανται στην Ελλάδα. Υπάρχει όμως το "υπουργείο".
...Στη χώρα όπου χρειάζεται να λαδώσεις για να πάρεις άδεια για να επενδύσεις σε νέα πτέρυγα του εργοστασίου σου... ή για να πάρεις άδεια να φορτώσεις με νόμιμο τρόπο τα απόβλητά σου... και όπου οι αρμόδιοι της μεγαλύτερης αντιρποσωπευτικής οργάνωσης εργαζομένων δεν ξέρουν να μπαίνουν στο διαδύκτιο και δεν μιλάν αγγλικά...



Υπάρχει και πρόγραμμα ανταγωνιστικότητας! (Το πρόγραμμα, βέβαια, υπάρχει για να βολέψουμε κάποια "τέρας μορφώσεως δικά μας παιδιά" δηλ παιδιά φίλων με πολλούς ψήφους και να διοχετεύσουμε χρήμα στους "δικούς μας" αρμοδίως. Βλέπε παραπάνω***)