Επαναστατική, πρωτότυπη σκέψη Έλληνα πολιτικού: επενδύστε!

Στην Ελλάδα.
Κεραυνός εν αιθρία το ζήτημα, ουδείς το είχε σκεφτεί!

Οι επενδυτές θα χαίρουν ειδικής μεταχείρησης και θα υλοποιούν την επένδυση "στα γρήγορα" (πασοκιστί: fast-track).
Με άλλα λόγια, δηλώνει έμμεσα η Ελλάδα, αναγνωρίζω ότι αν δεν χαίρεις ειδικής μεταχείρησης και fast track, δεν επενδύεις!

Παρ'όλα αυτά, δεν έρχονται επενδύσεις στην ελλάδα.

Ο καλύτερος τρόπος να αναστρέψεις μία κατάσταση είναι να ανακαλύψεις τι την προκαλεί.
Ας δούμε λοιπόν γιατί ΔΕΝ επενδύω στην Ελλάδα -- ειδικά τώρα που έχω και φαστ-τρακ.

Το στήσιμο εταιρίας είναι σχετικά βατό στην Ελλάδα, γραφεικρατικό μεν, αλλά όχι πολύ ακριβό (λίγα εως καθόλου τα λαδώματα). Είναι κάπως χρονοβόρο, βέβαια (2 μήνες).

1) Αδεια λειτουργίας: πολύ δύσκολο και πολύ ακριβό σε λαδώματα και σε χρόνο. Διευκολύνεται μόνο με "παρέμβαση" του εκάστοτε αρχιπολιτικού -- αλλά αυτό είναι άτοπο για προφανείς λόγους...

Αλλιώς, η διαδικασία έκδοσης άδειας π.χ. για φωτοβολταϊκό πάρκο, θα διαρκέσει: από το ελάχιστο 22 μήνες εώς άπειρο (ποτέ). Κατά το διάστημα αυτό, η εταιρία πρέπει να υπάρχει ήδη καθώς και τα κεφάλαια, τα σχέδια, κλπ.

2) Προσωπικό. Πέραν των πολιτικών παρενοχλήσεων των συνδικαλιστικών οργανώσεων στην ελλάδα (για προσωπικό όφελος των εκλεγμένων συνδικαλιστών), η εργατική νομοθεσία είναι χαώδης αλλά, κυρίως, εχθρική στον εργοδότη. Επίσης δεν προστατεύει ιδιαίτερα τον εργαζόμενο (επικεντρώνεται στους κρατικούς φορείς), άρα το βάρος πέφτει στον εργοδότη.

3) Έλεγχοι κατά το δοκούν: κρατικοί υπάλληλοι έχουν δικαίωμα να κάνουν ελέγχους και να επιβάλλουν πρόστιμα κατά το δοκούν -- τα οποία μετέπειτα προσβάλλονται στη δικαιοσύνη. Βέβαια υπάρχει η πιο διαδεδομένη και γρήγορη λύση του λαδώματος.

4) Η φορολογία αλλάζει κάθε χρόνο, άρα τα δεδομένα δεν επιτρέπουν αξιόπιστες προβλέψεις...

5) Εν γένει, η εργατική και φορολογική νομοθεσία είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, με εξειδικευμένες και ασυνήθιστες απαιτήσεις -- π.χ. μέρος των δεδομένων των εργαζομένων σε μία επιχείρηση πρέπει να κρατούνται σε χαρτι κανονικό και όχι ψηφιακά΄
ή, έκτακτες βάρδυες πρέπει να δηλώνονται από πριν (αλλά πως; αφού είναι έκτακτες).
Και πολλά άλλα τέτοια.

6) Θετικό: οι τιμές των προϊόντων είναι ψηλές, επιτρέποντας καλά περιθώρια μικτού κέρδους που μπορούν να καλύψουν τα κρυμμένα έξοδα του Ελληνικού Δημοσίου (ολιγορίες, λαδώματα, κλπ).

Από τα παραπάνω τεκμαίρεται ότι είναι καλύτερο να μην προχωρήσει κανείς σε παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα.
Με απλά λόγια: παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα; ΜΑΚΡΥΑ!!!

(Βέβαια υπάρχει και η λύση: επενδύω μαζί με έλληνα ο οποίος είναι εξαιρετικά δικτυωμένος πολιτικά. Όμως δεν είναι θεσμική λύση αλλά τυχαία.)

Δηλαδή μετά τις πρόσφατες κινήσεις της Franklin Templeton στην ελληνική χρηματαγορά, φαίνεται ότι ο μόνος χώρος που αξίζει είναι η χρηματαγορά. Βέβαια, ο φόρος εισοδήματος έχει πεταχτεί στα 40% από 10% που ήταν...

Αλλά τουλάχιστο, δεν ε΄χεις να κάνεις παρά ελάχιστα με τους νόμους και τους εκπροσώπους του Ελληνικού Δημοσίου!