Καμμία εκπληξη: η Ελλάδα στη 91 θέση στο πίνακα παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας

Πίσω από Ουκρανία, Εστωνία, Ρωσία, Βιετνάμ κ.α.

Ο γνωστός γείτωνας η Τουρκία είναι στη 44 θέση.

Μεταξύ άλλων η αναφορά για την Ελλάδα σημειώνει: "η αναποτελεσματική εργατική νομοθεσία της Ελλάδας (127η θέση) συνεχίζει να παρεμποδίζει τις προσπάθειες της χώρας να βρει έξοδο από τη κρίση" Απ'ότι φαίνεται θα συνεχίζει το εμπόδιο δεδομένου ότι η συζητούμενες αλλαγές στην εργατική νομοθεσία ΔΕΝ θα γίνουν. Σωματεία γαρ, κατά τα λεγόμενα στελεχών του Υπ. Εργασίας - ή αδυναμία των πολιτικών της χώρας.

Σε μια χώρα της οποίας η οικονομία είναι ακόμη κεντρικά ελεγχόμενη, Σοβιετικού τύπου, όπως η Ελλάδα, είναι δύσκολο να γίνουν απλοποιήσεις και αλλαγές στη κρατική μπότα και το κρατικό παρεμβατισμό. Ειδικά δε όταν γενεές "αριστερών" διανοουμένων έχουν γαλουχηθεί στο ότι το κεφάλαιο είναι κακό και γενικώς οι συνδικαλιστές έχουν συνηθλίσει να είναι μέρος του καρτικού κατεστημένου και του ελέγχου του πλούτου της χώρας.

Πως να αλλαξουμε: δηλαδή το κεφάλαιο έγινε αίφνης καλό; ή θέλουμε το κάποιον να μας δώσει τα λεφτά (του) και να φύγει: δηλαδή θελούμε το κεφάλαιο αλλά όχι το κεφαλαιούχο. "Δωσε μας τα λεφτά σου και φύγε" πρέπει να πει ο Κος Χατζηδάκης, ένας πολιτικός που, λεγεται, προσπαθεί να πείσει κάποιον (ους) να ρίξουν λεφτά στην Ελλάδα -- ανεπιτυχώς ως επί το πλείστον, παρά το slogan του: "πολιτική με αποτέλεσμα"- Προσπάθεια χωρίς αποτέλεσμα...


Άρα, προς το παρόν καλό είναι να κάνουμε business εκτός ΕΛλάδος και να περνάμε τις διακοπές μας εντός Ελλάδας.
Μέχρι να αλλάξει η θεώρηση των πργμάτων και όταν έρθει πάλι κάποια ξένη εταιρία να επενδύσει π χ στο Θριασίο και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να μη τη διώξει όπως ο τρέχων Δήμαρχος, αλλά να τη καλωσορίσει.


Εάν ποτέ αλλάξει...

Σε Λίγο Καιρό, Στην Ελλάδα Μόνο Οι Δικοί Μας Θα Παίρνουν Σύνταξη...

Ο φίλος μου ο Άγης, καλοπροαίρετος πάντα (παρά τα όσα λέει ο ίδιος για το ότι είναι "πεπατημένος") βλέπει τη λογική. Η νεο-ελληνική πραγματικότητα σε περίπτωση εφαρμογής των παρακάτω οδηγεί ευθέως και αδιαμφισβητητα ση δημιουργία ακόμη ένος ψηφοθυρικού εργαλείου για το πολιτικο-διοικητικό κατεστημένο στην Ελλάδα.   " Του Αγη Βερούτη: Έχει άδικο η τρόικα για τις συντάξεις;

Την περασμένη βδομάδα έγινε χαμός με την πρόταση της τρόικας να μπουν εισοδηματικά κριτήρια στις συντάξεις, και με την άρνηση της κυβέρνησης να συνεχίσει την κουβέντα. Κακώς αρνήθηκε η κυβέρνηση τη μοναδική διέξοδο για να σωθεί η χώρα! Όπως έχω επανειλημμένα αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα μου, οι αποδόσεις των εισφορών των σημερινών συνταξιούχων, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, είναι πολλαπλάσιες των εισφορών που έχουν καταβάλλει στο σύστημα. Συχνά οι εισπράξεις ενός συνταξιούχου με το σημερινό προσδόκιμο, κυμαίνονται ανάμεσα στις 3 ως 10 φορές το ποσόν των εισφορών, προσομοιάζοντας ένα Ponzi Scheme (πυραμίδα επενδυτών). Είναι επίσης ξεκάθαρο πλέον σε όποιον μπει στον κόπο να το ψάξει, ότι το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα καταρρέει. Σημειώστε κάποια από τα βασικά αίτια αυτής της κατάρρευσης: Το ποσό της σύνταξης πλησιάζει το ύψος του μισθού που έπαιρνε ο συνταξιούχος. Ο υπολογισμός του ποσού της σύνταξης είναι ανεξάρτητος από το άθροισμα των εισφορών του συνταξιούχου στην εργάσιμη ζωή του. Αντίθετα, η σύνταξη υπολογίζεται με βάση τα 5 τελευταία χρόνια μισθού, ή τον βαθμό του συνταξιούχου στο δημόσιο όπου την τελευταία μέρα πριν τη σύνταξη όλοι παίρνουν προαγωγή για να εισπράττουν παραπάνω. Οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις μεταφράζονται σε μικρές εισφορές. Όποιος βγαίνει στη σύνταξη με 20 χρόνια εργασίας καταβάλλει λιγότερα από τα μισά από εκείνα που καταβάλλει κάποιος που βγαίνει στα 35 χρόνια. Τα χρόνια που θα παίρνει σύνταξη κάποιος που βγαίνει στα 53 του, είναι διπλάσια από εκείνα κάποιου που βγαίνει στα 65, σύμφωνα με το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων. Φανταστείτε το πρόβλημα που δημιουργούν στο σύστημα κάποιοι που βγήκαν στη σύνταξη στα 45 ή ακόμη και στα 39! Μόνο στους κάτω των 55 ετών, οι συντάξεις που πληρώνει το ασφαλιστικό σύστημα ξεπερνούν τα 2 δισ. ευρώ ετησίως! Κάτω των 60 ετών, οι συντάξεις ξεπερνούν τα 8 δισ. ευρώ ετησίως! Εκτός από το κόστος της σύνταξης, ο πρόωρα συνταξιοδοτημένος λαμβάνει και δωρεάν υγεία για 20-30 χρόνια, που την πληρώνουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι και φορολογούμενοι. Οι πληρωμές συντάξεων ήταν σχεδόν πάντοτε πάνω από τις εισφορές που εισπράττονταν, με αποτέλεσμα ποτέ να μην δημιουργήσει επαρκές κεφάλαιο το σύστημα. Το ασφαλιστικό σύστημα ήταν πάντοτε αναδιανεμητικό στην Ελλάδα, που σημαίνει ότι ο συνταξιούχος πληρώνεται όχι με τις δικές του κεφαλαιοποιημένες εισφορές, αλλά με τις εισφορές όσων εργάζονται στη διάρκεια της συνταξιοδότησής του. Η εκτόξευση της ανεργίας στο 30% σημαίνει ότι ο ίδιος ή και μεγαλύτερος αριθμός συνταξιούχων πρέπει να συντηρούνται από τις εισφορές πολύ λιγότερων εργαζόμενων, απ’ όσο υπολογίστηκε για το σημερινό ύψος των συντάξεών τους. Πολλοί συνταξιούχοι σήμερα λαμβάνουν σύνταξη υψηλότερη από τους μισθούς εκείνων που εργάζονται και πληρώνουν με τις εισφορές τους και τους φόρους τους, τις συντάξεις των πρώτων. Η αναδιανομή εισοδήματος από τους εργαζόμενους προς τους συνταξιούχους αγγίζει τα 27,5 δισ. ευρώ ετησίως, με ακραία παραδείγματα την ετήσια κρατική επιδότηση πάνω 10 χιλιάδες ευρώ ανά συνταξιούχο του ΟΤΕ και σχεδόν 16 χιλιάδες ανά συνταξιούχο της ΔΕΗ. Την ίδια στιγμή οι επιχορηγήσεις προς τα ταμεία του ιδιωτικού τομέα σχεδόν μηδενίζονται. Η είσπραξη από την παραγωγική οικονομία €27,5 δισεκατομμυρίων ετησίως, ανεβάζει το κόστος της εργασίας και πυροδοτεί την ανεργία σε δυσθεώρητα επίπεδα, πάνω ακόμη και από την ανεργία του Great Depression στις ΗΠΑ το 1929. Το πιο σημαντικό όμως που είδε η τρόικα, είναι ότι πολλοί συνταξιούχοι έχουν πρόσθετα εισοδήματα, που καθιστούν μη-σημαντική την είσπραξη της σύνταξής τους από τα αναδιανεμόμενα εισοδήματα των εργαζόμενων. Δηλαδή κάποιοι μπορούν να βιοπορίσουν ανετότατα χωρίς να εισπράττουν τη σύνταξη αυτή. Γι’ αυτό η τρόικα πρότεινε να μπουν εισοδηματικά κριτήρια στην απόδοση των συντάξεων, όπως από φέτος ήδη ισχύουν για τις συντάξεις των άγαμων θυγατέρων, βάσει του νόμου 4039/2012. Αυτό θα μειώσει δραστικά τις χρηματοδοτικές ανάγκες του κράτους, που θα επιτρέψουν την μείωση των φόρων και των εισφορών, ώστε να πάρει ανάσα η οικονομία, και να ξεκινήσει να μειώνεται η ανεργία, να αποφευχθούν οι δημεύσεις περιουσιών των ήδη εξαθλιωμένων Ελλήνων μικρομεσαίων της αποδεκατισμένης παραγωγικής μεσαίας τάξης. Η τρόικα λέει με απλά λόγια το εξής: “Σταματήστε να πληρώνετε συντάξεις σε όσους δεν τις χρειάζονται, εξαθλιώνοντας όσους ακόμη επιζούν της τεράστιας ύφεσης και υπερφορολόγησης.” Είναι βέβαιο ότι αν συνεχιστεί η σημερινή πρακτική αναδιανομής εισοδημάτων από τους πενόμενους προς τους έχοντες, η οικονομία σύντομα θα φτάσει σε καταστροφικό Κραχ. Φανταστείτε το σουρεαλισμό του να εργάζεται κάποιος οκτάωρο στα 66 του χρόνια για 700 ευρώ καθαρά το μήνα, προκειμένου να πληρώνει με τις εισφορές του σύνταξη 980 ευρώ το μήνα, και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε μια 42χρονη συνταξιούχο του ΟΤΕ. Το μόνο σουρεαλιστικότερο από αυτό, είναι οι τεκμαρτοί φόροι στους άνεργους για να πληρώσουν την ίδια σύνταξη της 42χρονης. Η πρόταση της τρόικας είναι η μόνη λογική λύση του ασφαλιστικού στην παρούσα, και το μόνο που χρειάζεται για να υλοποιηθεί είναι να επεκταθεί η εφαρμογή του 4039/2012 σε όλους τους συνταξιούχους σήμερα. Έστω και την τελευταία στιγμή ίσως προλάβουμε να αποφύγουμε την συνολική κατάρρευση της οικονομίας, λόγω της τερατώδους αναδιανομής που στήσαμε στα προηγούμενα χρόνια. Μιλάμε για 27,5 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο αναδιανομή! Το ποσό δεν είναι απλά δυσθεώρητο, αλλά πλησιάζει το 15% της συνολικής οικονομίας, και δεδομένου ότι τα εισοδήματα είναι το 33% του ΑΕΠ, κοντεύει το μισό όλων των εισοδημάτων, όλων των Ελλήνων, δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Θα είναι ιστορικό λάθος για την κυβέρνηση να μην πάρει στα σοβαρά αυτή την πρόταση της τρόικας για τα εισοδηματικά κριτήρια σε όλες τις συντάξεις σύμφωνα με το νόμο 4039/2012, τροποποιώντας σιγά-σιγά το ελληνικό σύστημα ώστε να ομοιάζει το Βρετανικό ή το Αυστραλιανό μοντέλο. Δεν χρειάζεται καν ψήφιση νέου νόμου, αλλά απλά η επέκταση του υπάρχοντος. Όποιος έχει ανάγκη θα εισπράττει. Όποιος δεν έχει ανάγκη, δεν θα εισπράττει. Κάθε 1-2 χρόνια θα γίνεται επαναξιολόγηση των δικαιούχων. Ίσως η συμβουλή αυτή της τρόικας για τα εισοδηματικά κριτήρια σε όλες τις συντάξεις, να είναι η ουσιαστικότερη συμβολή της στη βιωσιμότητα της Ελληνικής οικονομίας, και τελικά τη βιωσιμότητα της χώρας της ίδιας! Ακούει κανείς; "

Μικρομεσαίοι στο προσκύνιο -- θυμάμαι το "κίνημα των μικρομεσαίων" του θανόντος Π'νδρέου

Κέιμενο πάλι του εξαίρετου και φίλου Άγη. Η αναφορά στους μικρομεσαίους μου θυμίζει τοβν Α Παπανδρέου όστις ψάρευε ψηφοφόρους ονοματίζοντας τους "μικρομεσαίους" διότι υπάρχουν πολλοί στην ελλάδα (αρα και πολλοί ψηφοφόροι). Βέβαια στην συνέχεια άλλαξε η χρειά του μικρομεσαίου Παπανδρεϊκής επινόησης και σήμαινε πικραμένο και "μοναχικό που δεν σε παίζουν οι άλλοι που θάθελες να είσαι σα κι'αυτούς". Ο Άγης δεν εννοεί αυτούς. Αναφέρεται σε ανθρώπους που έχουν μέτριες προσδοκίες, ζουν απλή ζωή δεν ενοχλούν ίνα μη ενοχληθούν και έχουν την ηθική που παλιά λεγόταν μικροαστική... εν πολλοίς καλοί και τίμιοι άνθρωποι που δεν έχουν την αξίώση να είναι ούτε φέρονται, σαν μεγιστάνες κάοιτοι της Καλιφόρνιας. Ή σαν Ελληνες  πολιτικοί... Η απάντηση στο άρθρο του Άγη βέβαια είναι:  προτιμότερο να μη δηλώσει τίποτα. Ετσι έχει ελπίδες να επιβιώσει και να συμβάλλει κάποια στιγμή και στην οικονομία της χώρας. Διοτι για να συμβάλλεις οικονομικά πρέπει να υπάρχεις πρώτα απ'όλα... Ακόμη και στην Ελλάδα, εκ του μηδενός τίποτα δεν βγαίνει... το ζούμε τώρα! Μικρομεσαίοι: Δύσκολο ν΄ ανοίξουν, εύκολα θα τους κλείσουν

Του Άγη Βερούτη Ίσως μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις της ζωής κάποιου, είναι να μπει στη μάχη ενάντια σε ένα τεράστιο δολοφονικό κρατικό μηχανισμό, σχεδιασμένο και κατασκευασμένο για να τον καταστρέψει, και στελεχωμένο από ανθρώπους που τον βλέπουν όχι ως άνθρωπο που έκανε το λάθος να κυνηγήσει το όνειρό του για οικονομική ανεξαρτησία, αλλά ως έναν προδικασμένο απατεώνα που πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, ως φορολογητέα “ύλη”... Καθένας γνωρίζει ότι η Ελλάδα είναι ίσως η χειρότερη χώρα στη δύση και ίσως και στην ανατολή, με εξαίρεση ίσως κάποιες περιοχές του πλανήτη που βρίσκονται σε πόλεμο ή σε εμφύλια διαμάχη, για να έχει κάποιος επιχείρηση, όσο μικρή και αν είναι αυτή. Από την πρώτη στιγμή τα εμπόδια που πρέπει να υπερπηδήσει ένας επίδοξος μικρομεσαίος είναι δυσθεώρητα, είτε για να βγάλει μια άδεια λειτουργίας, είτε για να προσλάβει έναν άνθρωπο και να μεγαλώσει την δουλειά του πέρα από το επίπεδο του one-man-show, είτε για να εισπράξει ένα τιμολόγιο με πίστωση, ό,τι και αν έχει πουλήσει, είτε για να διεκδικήσει δικαστικά το δίκιο του, που με το τωρινό σύστημα είναι αδύνατον, αφού η απόδοση δικαιοσύνης μπορεί να καθυστερήσει και 4, 8 ή και 10 χρόνια στο βραδυκίνητο σύστημα της Ελλάδας. Οι νόμοι που ισχύουν ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξουν, πάντα εις βάρος του, πάντα για να γίνει πιο εύκολο για το αδηφάγο κράτος να τον κατασπαράξει, και να τραφεί από τις πληγωμένες σάρκες του, και τα προδομένα του όνειρα. Είναι ίσως το μεγαλύτερο ψέμα, να λέει κάποιος ότι η χώρα θα βγει από την ύφεση με λίγες μεγάλες επενδύσεις, που στην καλύτερη περίπτωση δημιουργούν μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας προσωρινά όπως η υλοποίηση ενός οδικού άξονα, ή μερικές εκατοντάδες μόνιμες θέσεις εργασίας, όπως το λιμάνι του Πειραιά ή ένα μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα. Αν δεν το έχουν καταλάβει κάποιοι, η αληθινή ανεργία βρίσκεται κοντά στα 2.000.000 ανθρώπων, και πολύ πάνω από το 28,6% που δηλώνεται επισήμως, ενώ χάρη στις ακούραστες προσπάθειες του κράτους, αναμένεται ομοβροντία λουκέτων μετά την συνειδητή απόφαση των κρατικών γραφειοκρατών “να κλείσουν συνοπτικά όποιους αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του κράτους”, να απενεργοποιήσουν τους Αριθμούς Φορολογικού Μητρώου τους, και να μπλοκάρουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, λες και αυτό θα συνεισφέρει στη δυνατότητά τους να πληρώσουν. Η διεθνής εμπειρία στις ΗΠΑ και στις μεγάλες οικονομίες της Ευρώπης, δείχνει ότι η ανεργία καταπολεμάται μόνο με τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων των 1-25 ατόμων, όπου λόγω του μεγάλου αριθμού τους, και μόνη η πρόσθεση μιας θέσης εργασίας στην καθεμιά είναι δυνατόν να αυξήσει την απασχόληση κατακόρυφα, καταπολεμώντας την ανεργία αποτελεσματικά και άμεσα. Όμως στην Ελλάδα, το χειρότερο εμπόδιο στη μικρομεσαία επειχειρηματικότητα είναι ο τρόπος που απεικονίζονται λογιστικά και φορολογικά οι πωλήσεις. Αυτός είναι διαφορετικός από ό,τι στις ανεπτυγμένες χώρες, κυρίως γιατί ο κρατικός μηχανισμός βλέπει την καταγραφή των συναλλαγών ως μια ευκαιρία να δημιουργήσει μια πρόσθετη απαίτηση απέναντι στον μικρομεσαίο, μέσω του ΦΠΑ και του φόρου εισοδήματος επί χρημάτων που πιθανόν ποτέ να μην εισπράξει, αδιαφορώντας αν αυτό τον φέρνει σε οικονομικό αδιέξοδο, αν τον καταστρέφει, ή αν μαζί του καταστρέφει και άλλες 10-15 μικρομεσαίες επιχειρήσεις που μπορεί να έχουν συναλλαγές μαζί του. Είναι βολική για το κράτος η υποχρεωτική πλασματική λογιστική απεικόνηση μιας πώλησης που ποτέ δεν θα εισπραχθεί, ως εισπραχθείσα. Από αυτήν προκύπτει η, καταχρηστική σε κάθε πολιτισμένη χώρα, υποχρέωση από αυτήν την πώληση να πληρωθεί ανείσπρακτος ΦΠΑ, και φόρος ανείσπρακτου εισοδήματος που προκύπτει από αυτήν την ουσιαστική ζημία μιας μικρομεσαίας επιχείρησης. ------------- Παράδειγμα του παραλογισμού της ελληνικής λογιστικής απεικόνισης των συναλλαγών: - ο Αλέκος, μικρομεσαίος επιχειρηματίας προγραμματιστής-πληροφορικάριος, φτιάχνει ένα πρόγραμμα δουλεύοντας 12 μήνες και το πουλάει €20.000 εκδίδοντας το νόμιμο τιμολόγιο - ο Βασίλης, παράγγειλε το πρόγραμμα για να στήσει μια δική του επιχείρηση τυπώνοντας πχ εξατομικευένες ευχητήριες κάρτες. - ο Αλέκος εκδίδει το τιμολόγιο για το πρόγραμμα που παρέδωσε, και μετά από 1 μήνα πρέπει να πληρώσει το ΦΠΑ 23% ακόμη και αν δεν έχει εισπράξει ούτε ένα ευρώ. - λίγους μήνες μετά, ο Βασίλης κλείνει την εταιρία του καθώς ελάχιστοι αγοράζουν κάρτες από αυτόν, και ρίχνει φέσι στον Αλέκο. - στο τέλος του χρόνου ο Αλέκος πρέπει να περιλάβει στη δήλωσή του το τιμολόγιο, για το οποίο ήδη έχει πληρώσει από την τσέπη του €4.600 ΦΠΑ παρότι ξέρει ότι ποτέ δεν θα εισπράξει, και να κληθεί να πληρώσει όχι μόνο το 26% φόρο εισοδήματος από το πρώτο ευρώ (άλλα €5.200) αλλά και το 80% ως προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά (ακόμη €4.160), δηλαδή έχει δώσει από την τσέπη του συνολικά €13.960 για μια συναλλαγή που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. - στον 1 χρόνο επίσης έπρεπε υποχρεωτικά να πληρώσει και ως €5.200 ακόμη για ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΑΕΕ παρά το γεγονός ότι δεν είχε εισόδημα. Συνολικός απολογισμός για τον Αλέκο που μπορεί να δούλεψε από το καθιστικό του σπιτιού του και να ζούσε με το μισθό της γυναίκας του για ένα χρόνο, ήταν -€19.160. Για να διεκδικήσει τα χρήματα της συναλλαγής από το Βασίλη, χρειάζεται και άλλα 2-3 χιλιάρικα για δικηγόρους και δικαστικά έξοδα, ώστε τελικά ίσως μετά από 8-10 χρόνια να ανακαλύψει ότι ο Βασίλης δεν μπορεί να τον πληρώσει, γιατί δεν έχει πια κανένα περιουσιακό στοιχείο στο όνομά του. ------------- Όλα αυτά θα ήταν πολύ μικρότερο πρόβλημα, αν η οριστική λογιστική απεικόνιση της συναλλαγής ήταν μετά την είσπραξη του τιμολογίου, ή αν του επιτρεπόταν να αφαιρέσει το ποσό της συναλλαγής (write-off) όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη, και όπως ήδη στη δική μας χώρα επιτρέπεται να κάνει μόνο μια τράπεζα. Δεδομένου ότι υπάρχουν όλα τα εργαλεία πλέον στα χέρια του εφόρου για να διαπιστώσει τις πραγματικές συναλλαγές μιας μικρής ή μεγάλης επιχείρησης, είναι άξιον απορίας γιατί δεν έχει επαναπροσδιοριστεί σε λογική βάση αυτή η κρατική μηχανή καταστροφής. Όλα συνηγορούν στο διωγμό των μικρομεσαίων, με αποτέλεσμα την εκτόξευση της ανεργίας σε επίπεδα εμπόλεμης σύρραξης, και πολύ πάνω από εκείνη που είχαν οι ΗΠΑ στην Great Depression. Είναι φενάκη, πλασματική προσδοκία, και κοροϊδία του Λαού να ακούμε ότι θα έρθει η ανάπτυξη με τις μεγάλες επενδύσεις. Δεν θα έρθει! Οι μικρομεσαίοι, αληθινά οι μόνοι που μπορούν να καταπολεμήσουν την ανεργία που μαστίζει την κοινωνία, εκείνοι που είναι η πραγματική ραχοκοκαλιά της οικονομίας διεθνώς, δέχονται απανωτά χτυπήματα με το ρόπαλο στην σπονδυλική τους στήλη και στο κεφάλι τους από τους κρατικούς μηχανισμούς της Ελλάδας, που μόνο σκοπό δείχνουν να έχουν το να τους αποτελειώσουν. Το εύκολο και δίκαιο φορολογικό σύστημα των 10 σελίδων που υποσχόταν ο εκάστοτε υπουργός οικονομικών στα τελευταία 4 χρόνια της κρίσης, δεν έγινε ποτέ! Ούτε πρόκειται! Δεν θα γίνει μέχρι να κλείσει και ο τελευταίος εναπομείναντας μικρομεσαίος, διότι το κράτος χρειάζεται τα χρήματα που αχρεωστήτως και αδίκως λαμβάνει από τους μικρομεσαίους, για να συνεχίσει να πληρώνει δεκάδες χιλιάδες απτυχίωτους και διεφθαρμένους, και για να προσλαμβάνει 20άδες κηπουρούς στον τομέα του “πράσινου”, όπως έκανε πρόσφατα στον Δήμο της Αγίας Παρασκευής, ενώ οι παιδικοί σταθμοί του ίδιου δήμου έχουν πολύ λιγότερες νηπιαγωγούς απ’όσες θα χρειάζονταν για μια στοιχειώδη φροντίδα των παιδιών. Έχουμε ακόμα λίγο δρόμο για τον πάτο. Μέχρι να ρουφήξει το κράτος και την τελευταία σταγόνα αίματος από τους μικρομεσαίους, ίσως να έχουμε λίγους ακόμα μήνες. Υπομονή..."" Μπα. Οι πολιτικοί μας, πέραν από άσχετοι είναι και πελαγωμένοι. Επίσης το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να προσλαμβάνουν κόσμο στον εκάστοτε τομέα του πρασίνου. Δεν χρειάζεται σκέψη... βολεύουν όποιον θέλεις. Ενω νηπιαγωγό--κι'αν η κόρη της Πιπίτσας δεν είναι νηπαιγωγός, πως θα τη βολέψεις. Ε;

Τεχνολογία, Ερευνα και τα Ιδρύματά της... πως τα καταφέρνουν αυτοί ενώ εμείς οι υπόλοιποι...

"Πως τα καταφέρνουν..." θα το πούμε πιο κάτω.

Γνωρίζετε το  Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας; μάλλον όχι, αν είστε πολιτικός, τηλεπαρουσιάστρια/ής ή κάτι παρόμοιο.

Το "FORTH" μήπως; όπως λέμε forthnet; δηλαδή το δίκτυο επικοινωνίας του ως άνω ΙΤΕ που έγινε προ πολλών ετών εταιρία (με την "Μινωικές Γραμμές")

Κάπως έτσι -- δηλαδή πολύ πιο διπλωματικά -- μιλούσα σε άτομο από το πολιτικό γίγνεσται, ο οποίος γνώριζε μεν την ύπαρξη του ιτε (με μικρά γράμματα για να μη πολυ-φαίνεται) αλλά δεν είχε ιδέα τι κάνει. Μάλλον, δεν είχε ιδέα ότι "κάνει πράγματα".
<<Τι λε ρε παιδί μου...
Ας είναι καλά οι άνθρωποι!>>

Μα'στα.

Τι πράγματα κα΄νει; π.χ. εφαρμογές. Παράδειγμα, λογισμικό κρυπτογράφισης. Χρησιμοποιείται από τη Ευρωπαϊκή Επιτροπή.Δεν το γνωρίζουμε διότι τα μέσα στην ελλάδα σχολούνται με πίτσι-πίτσι πολιτικών "ο Κος τάδε από την ΝουΔου, η Κα δείνα από το Θασοκ...κοκ Οχι με δημιουργικά πράγματα.
Εκτός κι'αν πέσει στη προσοχή κάποιου παρουσιαστή ερζατς "δημισιογράφου"... καμποσες δεκαετίες αργότερα:
Το ΙΤΕ λοιπόν, μεταξύ άλλων έχει αναπτύξει (εδώ και 1-2 δεκαετίες) εφαρμογή laser για δύσκολες περιπτώσεις καθαρισμού -- π.χ. αρχαία ευρήματα που χρειάζονται προσοχή και μέχρι τώρα καθαρίζονται με βούρτσα... Αυτό υπάρχει ~15 χρόνια.Μέσω των μέσων της (καιαι λοιπών πολυλογάδων κοιμήσιδων, η Ελλάδα το ανεκάλυψε τώρα.
Τίθεται βέβαια εύλογο ερώτημα: με τέτοιες "μηχανές" πως θα συνεχίσεις να βολεύεις τα παιδιά του κόμματος και των φίλων;;; (Μπορείς αλλά οι πολιτικοί μας που να το ξέρουν οι καημένοι.)



Παρεμπιπτόντως πως ξεφυγε και υπάρχει ακόμη ΙΤΕ; διότι έχει χρήαματα από το εξωτερικό -- δηλαδή από τις ερευνητικές εργασίες που αναλαμβάνει. Και έτσι γλυτώνει.

Δηλαδή, στο "πως τα καταφέρνουν αυτοί ενώ εμείς οι υπόλοιποι..." η απάντηση είναι, τα καταφέρνουν διότι κινούνται κάτω από τα ραντάρ ενδιαφέροντος των πολιτικάντιδων και του Ελληνικού γκουβέρνου!

Το ως άνω κεράκι παρατίθεται συνοδεύον την ευχή ες αεί να μη παίρνουν, είτε χαμπέρι είτε στα σοβαρά οι Ελληνες πολιτικοί και οι γύρω τους την ύπαρξη του ιτε. Το γράφω με μικρά γράμματα για να μη πολυ-φαίνεται....

Η Ελλάδα και πόσο ανταγωνιστική (δηλ: ελκυστική για επένδυση, κλπ) είναι...

...δεν είναι. Ανταγωνιστική.
Εν αντιθέσει με τη κοπέλλα στη φωτό η οποία είναι Ελληνίδα και η οποία είναι "ανταγωνιστική".

Με "ανταγωνιστική" εννοούμε: "στέκει επάξια", ή "μπορεί να κυττάξει στα μάτια" και λοιπά παρόμοια. Οχι βέβαια, ο θάνατός σου η ζωή μου.

Στη περίπτωση μιάς χώρας σημαίνει κυρίως, πόσο φιλόξενη είναι σε επενδυτές ή γενικώς άτομα που σκέποτονται να αναπτύξουν δραστηριότητα -- δηλαδή πόσο φιλόξενη είναι η χώρα στη δημιουργικότητα.


Το ότι η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνιστική δεν είναι ούτε κοινό ούτε μυστικό -- όλοι μας το γνωρίζουμε, από τη γιαγιά που πρέπει να κάνει τη δήλωσή της on-line σε χώρα όπου πέφτει το on-line του αρμόδιου υπουργείου (χώρα με χρήστες στο 38% του πληθυσμού) μέχρι το φορολογούμενο που κάθε μέρα αλλάζει το χαρατσιακό του καθεστός.

Τα αίτια που η Ελλάδα ΔΕΝ είναι ανταγωνιστική συνοψίζονται εύκολα:

 1) Το Σοβιετικό σκέπτεσται στους κόλπους της πολιτικής & διοικητικής εξουσίας: κάθε πρωτοβουλία είναι ύποπτη. Πρέπει να ελέγχεται και ει δυνατό να πατάσσεται.Εξ ου και άδειες, πιστοποιήσεις, χαράτσια, γραφεικρατία.
2) Χρήση της γραφεικρατίας για πρστασία του κράτους
3) Μηδέν χρηματοδότηση 
4) Πολιτικοί που είναι άσχετοι από εργασία και οι οποίοι κυριολεκτικά, ζουν στο κόσμο τους. Και οι οποίοι είναι εγωιστές, υπερφύαλοι και εγωκεντρική με τα εγώ τους στο Θεό:
Π.χ.: προ μηνών ο Κος Βρούτσης (υπουργός εργασίας -- ή καλύτερα, ανεργίας) ανακοινώνοντας σε επιχειρηματίες το μέτρο χρηματοδότησης νέων εργαζομένων, άρχισε να φωνάζει και συκώθηκε και ΕΦΥΓΕ μόλις έπεσαν οι πρώτες ερωτήσεις. Προφανώς αισθανόταν ως ο Πάπας που ευλογεί -- κατ'εξαίρεη -- άπιστους οι οποίοι έχουν και ερωτήσεις από πάνω! Εγωισμός στο κόκκινο (φαντάζομαι πόσο χειρότερα θα ήταν με τους αυτοκ΄ρατωρες του ΠΑΣΟΚ τα πράγματα...)

Υπάρχει και πιο επιστημονική προσέγγιση, την οποία επιμελήθηκε ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδος. 


Παραθέτω σε άλλο χρώμα μέρος του εξαιρετικά καλά επιμελημένουν άρθρου. Το πλήρες βέβαια στην ιστοσελίδα του συνδέσμου.

Στην 91η θέση η Ελλάδα στο Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2013 - 2014, του World Economic Forum

Τρίτη, 1 Οκτωβρίου 2013

Χαμηλές επιδόσεις καταγράφει ακόμη η χώρα μας στον τομέα της ανταγωνιστικότητας, σύμφωνα με τον Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2013 - 2014 (της έρευνας The Global Competitiveness Report 2013 - 2014) του World Economic Forum. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 91η θέση σε σύνολο 148 χωρών, ενώ για την περίοδο 2012 - 2013 καταλάμβανε την 96η θέση σε σύνολο 144 χωρών και την 90η θέση σε σύνολο 142 χωρών για την περίοδο 2011 - 2012. Ωστόσο, η 91η θέση για την Ελλάδα δείχνει μια τάση βελτίωσης, σε σύγκριση με το μακροοικονομικό περιβάλλον και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες.

Διεθνής κατάταξη και οι παράγοντες επιτυχίας Ελβετία, Σιγκαπούρη και Φινλανδία διατήρησαν τις πρωτιές τους στην κατάταξη της διεθνούς ανταγωνιστικότητας σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Την υπόλοιπη δεκάδα συμπληρώνουν οι: Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Σουηδία, Χονγκ Κονγκ, Ολλανδία, Ιαπωνία και Ηνωμένο Βασίλειο. Την Ελλάδα έχουν προσπεράσει χώρες, όπως οι: Λιθουανία, Πολωνία, Μάλτα, Βουλγαρία. Παράγοντες, όπως η λειτουργία των Θεσμών και η αποτελεσματικότητα των αγορών αγαθών, η έλλειψη χρηματοδότησης, η ποιότητα της Παιδείας, η υπερφορολόγηση και η έλλειψη “καινοτομίας” και “ποιότητας” στην επιχειρηματική δράση είναι κρίσιμοι για την καλή βαθμολογία των χωρών και τη συμμετοχή τους στις υψηλές θέσεις της λίστας ανταγωνιστικότητας του Global Competitiveness Report, Πίνακας 1.


Πίνακας 1. Global Competitiveness Index 2013 - 2014. Βαθμολογία από 1 έως 7, xx: χώρα της Ε.Ε. των 27, Δ/Δ: Δεν είναι διαθέσιμη. Πηγή: The Global Competitiveness Report 2013 - 2014, επεξεργασία ΣΕΠΕ, 10/2013 © 2013 World Economic Forum.

Η απάντηση για τους λόγους της αδυναμίας της Ελλάδας να εμφανίσει υψηλό δείκτη ανταγωνιστικότητας, από το 2001 μέχρι σήμερα, δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στη διαπίστωση των συνθηκών της κρίσης, που βιώνουμε. Αντίθετα, οι διαπιστώσεις και οι προτάσεις μπορούν να βασιστούν σε μια συστηματική και προσεκτική μελέτη των αναλυτικών βαθμολογιών που απέσπασε η χώρα στους 12 πυλώνες, που συστήνουν και το Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας. Σε αυτές τις βαθμολογίες βρίσκονται οι απαντήσεις και οι λύσεις βελτίωσης , Διάγραμμα 1.


Διάγραμμα 1. Η Κατάταξη της Ελλάδας σύμφωνα με το Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2001 - 2014, Πηγή: The Global Competitiveness Report 2013 - 2014, επεξεργασία ΣΕΠΕ, 10/2013 © 2013 World Economic Forum.

Προβληματικοί Παράγοντες για την Επιχειρηματική Δραστηριότητα στην Ελλάδα Οι πιο προβληματικοί παράγοντες για την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα, όπως παρουσιάζονται μέσα από την έρευνα, είναι η πρόσβαση στη χρηματοδότηση, η αναποτελεσματική κυβερνητική γραφειοκρατία, το φορολογικό πλαίσιο, η αστάθεια των πολιτικών, η διαφθορά , Διάγραμμα 2.


Σημείωση: Οι ερωτηθέντες κλήθηκαν να επιλέξουν τους πέντε πιο προβληματικούς παράγοντες για την επιχειρηματική δραστηριότητα και να τους κατατάξουν μεταξύ 1 (πιο προβληματικός) και 5.

Διάγραμμα 2. Οι πιο Προβληματικοί Παράγοντες για την Επιχειρηματική Δραστηριότητα στην Ελλάδα, Πηγή: The Global Competitiveness Report 2013 - 2014, επεξεργασία ΣΕΠΕ, 10/2013 © 2013 World Economic Forum

Δείκτης Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας - Ανάλυση για την ΕλλάδαΣύμφωνα με την έκθεση, στα “θετικά” για την Ελλάδα είναι η κατάταξη της όσον αφορά στους Πυλώνες “Υγεία και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση” (35η θέση), “Υποδομές” (38η θέση), “Τεχνολογική Ετοιμότητα” (39η θέση), “Τριτοβάθμια Εκπαίδευση & Κατάρτιση” (41η θέση) και “Μέγεθος Αγοράς” (47η θέση).
Ωστόσο, στον Πυλώνα “Kαινοτομία” η Ελλάδα βρίσκεται στην 87η θέση και στον Πυλώνα “Θεσμικά Όργανα” στην 103η θέση. Αναφορικά με την “Αποτελεσματικότητα Αγοράς Αγαθών”, η Ελλάδα βρίσκεται στην 108η θέση και την “Αποδοτικότητα Αγοράς Εργασίας” στην 127η θέση. Ιδιαίτερα χαμηλές είναι οι θέσεις που καταλαμβάνει στον Πυλώνα “Οικονομική Ανάπτυξη της Αγοράς” (137η θέση), καθώς και στο “Μακροοικονομικό Περιβάλλον”, όπου η Ελλάδα καταλαμβάνει την προτελευταία θέση (147η).

Στην κατηγορία των Βασικών Απαιτήσεων, με συνολική κατάταξη στην 88η θέση (μεταξύ 148 χωρών), η Ελλάδα στους επιμέρους Πυλώνες που απαρτίζουν την κατηγορίας, κατατάσσεται ως εξής: “Θεσμικά Όργανα” 103η θέση, “Υποδομές” 38η θέση, “Μακροοικονομικό περιβάλλον” 147η θέση, “Υγεία και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση” 35η θέση.

Το World Economic Forum παρουσιάζει αναλυτικά τις 21 επιμέρους κατηγορίες, που συγκροτούν τον Πυλώνα “Θεσμικά Όργανα”. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 56η θέση στη διεθνή κατάταξη στην κατηγορία “Οργανωμένο Έγκλημα”, μοναδική περίπτωση που η Ελλάδα βρίσκεται πάνω από την 60η θέση. Στις υπόλοιπες κατηγορίες, η χώρα μας καταλαμβάνει τις εξής θέσεις: “Βάρος των κρατικών ρυθμίσεων” 144η θέση, “Σπατάλη των δημοσίων δαπανών” 140η θέση, “Απόδοση του νομικού πλαισίου για τη διευθέτηση διαφορών” 138η θέση, “Εμπιστοσύνη του κοινού στους πολιτικούς” 138η θέση, “Απόδοση του νομικού πλαισίου σε απαιτητικούς κανονισμούς” 130η θέση, “Διαφάνεια των κυβερνητικών πολιτικών” 123η θέση, “Αποτελεσματικότητα διοικητικών συμβουλίων” 122η θέση, “Ευνοιοκρατία στις αποφάσεις κυβερνητικών αξιωματούχων” 113η θέση, “Προστασία επενδυτών” 100η θέση, “Αντοχή ελέγχου και αναφοράς προτύπων” 93η θέση, “Παράτυπες πληρωμές και δωροδοκίες” 91η θέση.

Σε ό,τι αφορά την κατηγορία “Ενισχυτές Απόδοσης”, η χώρα μας καταλαμβάνει, στη συνολική κατάταξη, την 67η θέση. Στους επιμέρους πυλώνες, που απαρτίζουν την κατηγορία, η κατάταξη της Ελλάδας, έχει ως εξής: “Τριτοβάθμια Εκπαίδευση & Κατάρτιση” 41η θέση, “Αποτελεσματικότητα Αγοράς Αγαθών” 108η θέση, “Αποδοτικότητα Αγοράς Εργασίας” 127η θέση, “Οικονομική Ανάπτυξη της Αγοράς” 138η θέση, “Τεχνολογική Ετοιμότητα” 39η θέση και “Μέγεθος Αγοράς” 47η θέση.

Στην κατηγορία “Διαθεσιμότητα χρηματοοικονομικών υπηρεσιών” η Ελλάδα κατατάσσεται στην 106η θέση, στην “Προσιτότητα χρηματοοικονομικών υπηρεσιών” καταλαμβάνει την 118η θέση, στην “Ευκολία Πρόσβασης σε δάνεια” την 146η θέση, ενώ στo “Δείκτη Νομικών Δικαιωμάτων” την 101η θέση.

Σε ό,τι αφορά την κατηγορία “Επίπτωση της φορολογίας στα κίνητρα για την εργασία” η χώρα μας κατατάσσεται 137η, στην “Ευελιξία καθορισμού των αμοιβών” κατατάσσεται 132η, στην κατηγορία “Αμοιβές και παραγωγικότητα” καταλαμβάνει την 129η θέση, ενώ ως προς την “Ικανότητα της χώρας να προσελκύει ταλέντα” η Ελλάδα κατατάσσεται 127η.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην 91η θέση σε σύνολο 148 χωρών, ενώ για την περίοδο 2012 - 2013 καταλάμβανε την 96η θέση σε σύνολο 144 χωρών και την 90η θέση σε σύνολο 142 χωρών για την περίοδο 2011 - 2012

Κακές θέσεις λαμβάνει η Ελλάδα, επίσης, στη “Συνεργασία μισθωτών - εργαζομένων” (124η θέση), αλλά και στη “Φυγή ανθρώπινου δυναμικού από τη χώρα” (86η θέση).

Σε σχέση με τον Πυλώνα “Αποτελεσματικότητα Αγοράς Αγαθών” η Ελλάδα βρίσκεται, όσον αφορά το “Κόστος Γεωργικών Πολιτικών” στην 144η θέση, την “Έκταση και επιπτώσεις φορολογίας για επενδύσεις” στην 142η θέση, τις “Επιπτώσεις στις επιχειρήσεις από κανόνες Άμεσων Ξένων Επενδύσεων” στην 141η θέση και στον “Αριθμό διαδικασιών για έναρξη επιχείρησης” την 126η θέση. Στην κατηγορία “Σύνολο φορολογικού συντελεστή”, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 101η θέση, στην “Αποτελεσματικότητα αντιμονοπωλιακών πολιτικών” την 92η θέση και στην “Ένταση τοπικού ανταγωνισμού” στην 87η θέση.

Στον Πυλώνα που εξετάζει την “Πολυπλοκότητα Επιχειρήσεων”, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 83η θέση και στον Πυλώνα που αφορά την “Καινοτομία” στην 87η.

Στην υποκατηγορία “Διαδικασίες για ανάπτυξη συνεργασιών” η Ελλάδα καταλαμβάνει την 128η θέση, στην “Προθυμία για εκχώρηση εξουσίας” την 103η θέση, στην “Ποσότητα τοπικών προμηθευτών” την 89^η, στην “Αξία εύρους αλυσίδας” την 84η θέση, στην “Πολυπλοκότητα διαδικασιών παραγωγής” την 79η θέση και την 70η στην “Έκταση του μάρκετινγκ”. Η χώρα μας έλαβε την 141η θέση στην κατηγορία “Κυβερνητικές προμήθειες προηγμένης τεχνολογίας και προϊόντων”, την 122η στις “Δαπάνες των επιχειρήσεων για Ε&Α”, την 119η θέση στη “Συνεργασία πανεπιστημίων και βιομηχανίας για Ε&Α” και την 117η θέση στην “Ικανότητα για καινοτομία”.

Στον Πυλώνα “Υποδομές” (δρόμοι, λιμάνια, αεροπορικές συνδέσεις, τηλεπικοινωνίες) η Ελλάδα κατέχει την 38η θέση, στην “Υγεία και Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση” την 35η θέση, στην “Τριτοβάθμια Εκπαίδευση & Κατάρτιση” την 67η θέση, στην “Τεχνολογική ετοιμότητα” (διαθεσιμότητα τεχνολογιών και κυρίως υποδομές-χρήση διαδικτύου, δικτύου κινητής για φωνή - δεδομένα) την 39η θέση.

Στη “Διαθεσιμότητα επιστημόνων και μηχανικών” η Ελλάδα κατατάσσεται στην 5η θέση.
(...)
Στη διαθεσιμότητα επιστημόνων πάμε καλά! Στη απασχόλησή τους δεν πάμε καλά. Μάλιστα, στην απασχόληση 1,447,000 ανθρώπων δεν τα πάμε καλά. Τόσοι, λέει, είναι οι άνεργοι.
Εξ'αυτών, 190,000 λαμβάνουν επίδομα ανεργίας. Οι άλλοι τίποτα

πΟΛΥ σΟΒΑΡΌ Κειμενο -- vERY iMPORTANT pIECE! Από /By Άγη Βερούτη

Σημαδιακό άρθρο του καλού φίλου Άγη Βερούτη, στο έγκυρο και ευχάριστο ιδείν e-zine Capital.

Φτάσαμε εδώ από ένα "λάθος"

Του Άγη Βερούτη Το έχω! Βρήκα τη λύση στο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος: Δέχομαι, μόνος μου, εγώ προσωπικά, να προσληφθώ στο δημόσιο, με μισθό €7.000.000.700 το μήνα, και να πληρώνω φόρους €7 δισ. το μήνα. Το κράτος ας με φορολογεί στην πηγή, και ας τα κρατάει απευθείας πριν μου αποδώσει το καθαρό ποσόν του μισθού μου. Θυσία να γίνει, δε πειράζει... Καθώς τα έξοδα του Ελληνικού Κράτους είναι κατά τι λιγότερα, θα περισσεύει €1 δισ. το μήνα, κιμπάρικο, για επενδύσεις και επέκταση του κοινωνικού κράτους από τους φόρους μου και μόνο. Όλα αυτά με τους δικούς μου φόρους και μόνον. Οι άλλοι Έλληνες δεν θα χρειάζεται να ξαναπληρώσουν φόρο για τίποτε! Κανένας! Μόνος εγώ θα σηκώσω στους ώμους μου το Ελληνικό κράτος! Ο σύγχρονος Άτλαντας! Από τους φόρους μου το κράτος θα εισπράττει €84 δισ. το χρόνο, και η Ελλάδα θα γίνει ξανά πλούσια! Δέχομαι επίσης να εργάζομαι για το κράτος ως τα βαθιά γεράματα. Χαλάλι σας βρε! Βέβαια μη μου ζητάτε και να πηγαίνω και στη δουλειά κάθε μέρα, αχάριστοι! Χάρη σε μένα θα ζείτε όλοι! Μπορεί να παίρνω και τηλέφωνο στην υπηρεσία μια-δυο φορές το μήνα. Αν θέλετε, διορίστε με και γυμναστή στον Αη Στράτη. Δε με ενοχλεί καθόλου! Όσο για την πρόσληψή μου, δε θέλω βλακείες για πτυχία και μεταπτυχιακά, και εξετάσεις ΑΣΕΠ, και τέτοια άλλα γελοία! Κάντε μου μια οκτάμηνη σύμβαση, και τα άλλα θα τα τακτοποιήσω μόνος μου. Μέχρι τα 52 θα δουλεύω για σας. Μη φοβάστε όμως, έχω τη λύση και για μετά. Θα βγω στη σύνταξη και μέχρι τα 125 θα πάρω σύνταξη €7.000.000.920 το μήνα. Πάλι €7 δισ. το μήνα φόρους θα πληρώνω! Θα προσεύχεστε να μη τα τινάξω... Από το δε εφάπαξ μου, που θα είναι €700 δισ. και €150.000, προτίθεμαι να δώσω σε φόρο τα €700 δισ.! Η Ελλάδα θα γίνει υπερδύναμη. Θα μπορέσει να αγοράσει τις γειτονικές χώρες με αυτά τα λεφτά των φόρων του δικού μου εφάπαξ! Στο κάτω-κάτω, πληρωμένο θα το έχω το εφάπαξ μου, από τις κρατήσεις μου! Αν, και να τα τινάξω, πάλι λύση σας έχω! Θα προσλάβετε τα παιδιά μου στο κράτος, και θα τους δίνετε ίδιο μισθό με το δικό μου, και με την ίδια φορολογία. Η Ελλάδα θα γίνει υπερδύναμη χάρη σ’ εμένα και μόνον! Για πάντα... (Προσοχή: Τα παραπάνω έχουν μόνο χιουμοριστική αξία, και μηδενική οικονομική αξία) Με την ως άνω συλλογιστική της ΑΔΕΔΥ, πως “οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι οι μόνοι συνεπείς φορολογούμενοι” και το σκεπτικό ότι “χωρίς τους μισθούς του δημοσίου και τις συντάξεις η οικονομία θα ναυαγήσει” αναδεικνύεται η δημιουργία του “Αεικίνητου”! Αυτού ντε, που ψάχνουν οι αλχημιστές ήδη από το μεσαίωνα. Φυσικά, τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει στο κανονικό σύμπαν. Κάθε ευρώ που πληρώνεται σε μισθούς του δημοσίου και σε συντάξεις, αφαιρείται από την παραγωγική οικονομία. Ίσως μέρος αυτού ξαναγυρνά στην παραγωγική οικονομία (όσα δεν αγοράσουν εισαγόμενα προϊόντα, ή δεν αποταμιευτούν). Για κάθε ευρώ που πληρώνει το κράτος σε κάποιον χωρίς να παράγει, κάποιος άλλος εργάζεται και το παράγει χωρίς να το πληρωθεί, πλην αν το κράτος το τυπώνει εκ του μηδενός. Ακόμη και αν το δανείζεται από κάποιον ξένο, αυτό το ευρώ θα πληρωθεί μελλοντικά με δουλειά από την μελλοντική παραγωγική οικονομία που θα μείνει απλήρωτη για όποιον την κάνει. Η χώρα έχει 1.873.243 άτομα άνω των 65 και 2.707.727 συνταξιούχους. Το σύνολο των χρημάτων που πληρώνει η παραγωγική οικονομία σε συντάξεις υπερβαίνει τα €27 δισ. ετησίως. Μεγάλο μέρος αυτής της δαπάνης πηγαίνει σε ανθρώπους που κάλλιστα μπορούν να εργαστούν, και πολλοί από αυτούς μάλιστα το κάνουν, με μαύρα. Ποιος δεν γνωρίζει κάποιο συνταξιούχο πενηντάρη ή ακόμη και σαραντάρη που εργάζεται αδήλωτα, με μαύρες αμοιβές, για να διατηρήσει ανέπαφη τη σύνταξη που εισπράττει από τα λεφτά των υπολοίπων φορολογούμενων. Από την άλλη πλευρά, το σύνολο των χρημάτων που πληρώνει το κράτος σε μισθούς δημοσίου για 620.000 υπαλλήλους του (ΟΚ του στενού δημοσίου αν θέλετε) ανέρχεται στα €18,6 δισ. ετησίως. Όλοι οι παραπάνω δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι και τα εξαρτώμενα μέλη τους, επιβαρύνουν επίσης το κράτος με το κόστος της δωρεάν φροντίδας υγείας και περίθαλψης που τους παρέχεται από τα χρήματα των εργαζόμενων της παραγωγικής οικονομίας. Ξεκαθαρίσαμε νομίζω την ανύπαρκτη συμβολή στην πραγματική οικονομία, της φορολογίας μισθών δημοσίου τομέα και συντάξεων. Είναι έκπτωση σε εκείνα που το κράτος δίνει στον εαυτό του, για αυτά που πληρώνει σε μισθούς στο δημόσιο και σε συντάξεις. Αν πούμε ότι γύρω στα €46 δισ. ετησίως αφαιρούνται από την παραγωγική οικονομία, και τα €6 δισ. είναι οι φόροι εισοδήματος των παραπάνω, τότε το πραγματικό κόστος στο φορολογούμενο είναι €40 δισ. το χρόνο. Το κράτος δεν έχει δικά του χρήματα. Είναι χρήματα των φορολογούμενων της παραγωγικής οικονομίας αυτά που μοιράζει. Τους τα παίρνει ως φόρους και τα μοιράζει ως μισθούς και συντάξεις. Πολλά φυσικά είναι δικαίως μοιρασμένα, σε δασκάλους, γιατρούς, στρατιωτικούς, αστυνομικούς, υπαλλήλους υπουργείων κλπ. Τα περισσότερα όμως δίνονται αδίκως. Όλα ξεκίνησαν από ένα “λάθος”. Η καταστροφή που βιώνουμε και η κατεδάφιση της οικονομίας με την υπερφορολόγηση δεν είναι άλλο από ένα μικρό λαθάκι το 2000, που απλά δεν έχει ακόμη διορθωθεί. Το “λαθάκι” αυτό ξεκίνησε στις τότε εκλογές, όταν στο κράτος κόστιζαν οι μισθοί €8,5 δισ. ετησίως, και οι συντάξεις €2,5 δισ. ετησίως.  Σήμερα είναι €18,6 δισ. και €6 δισ. αντιστοίχως, παρά τις πρόσφατες μειώσεις. Το λάθος ονομάστηκε “Σύγκλιση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο διαβίωσης”. Ή μάλλον δεν ήταν αυτό το λάθος, αλλά ο τρόπος που προσπάθησε η δεύτερη διακυβέρνηση Σημίτη να υλοποιήσει την “Σύγκλιση”. Το “λάθος” ήταν η ψευδαίσθηση ανθρώπων τής τότε κυβερνήσεως, ότι η Σύγκλιση μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την αύξηση τής οικονομικής δραστηριότητας τής παραγωγικής οικονομίας. Απλά και μόνο δανειζόμενοι από το εξωτερικό, για να μην ενοχλήσουν άμεσα τους πολίτες με φόρους, θα αύξαιναν τις πληρωμές του δημοσίου σε μισθούς και συντάξεις, ώστε να “κυκλοφορήσει νέο χρήμα” στην οικονομία και να πραγματοποιηθεί η σύγκλιση. [ΥΠΑΡΧΕΙ και ΤΡΑΓΟΥΔΙ γι'αυτή τη θέση ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ:          "Money for Nothing and the Chicks for Free!!"] στη γλώσσα της Ροκ Αυτό που δεν κατάλαβαν τότε, και τώρα είναι σε εμάς ξεκάθαρο διότι το πληρώνουμε, είναι πως δεν είναι δυνατόν να αυξήσεις τον πλούτο σου ως χώρα παρακάμπτοντας την μεγέθυνση της παραγωγικής οικονομίας. Αντίθετα, αυτό που έγινε ήταν να προσλαμβάνονται όσο δυνατόν περισσότεροι στο δημόσιο, ακόμη και με τα stage που στην υπόλοιπη Ευρώπη αφορούσαν τον ιδιωτικό τομέα, και ταυτόχρονα αυξάνοντας τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων τόσο δραματικά, ώστε η κατανάλωση των προϊόντων πολυτελείας ανέβηκε κατακόρυφα, και μαζί με αυτό και οι εισαγωγές, και τελικά το έλλειμμα του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών, που υποχρέωσε σε εξωτερικό δανεισμό τη χώρα. Αυτό έφτασε την Ελλάδα στο 60%+ του ευρωπαϊκού μέσου όρου, και μετά με τη συνέχιση της πολιτικής “Σύγκλισης” της πενταετίας Καραμανλή, φτάσαμε στο 75%+. Στην διαδικασία υλοποίησης αυτού του λάθους, αλώθηκε το Άρθρο 4 του Συντάγματος της Ελλάδας: ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕPΟ Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα Άρθρο 4 1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. 2. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Με άλλα λόγια, κάποιος που είναι Έλληνας δημόσιος υπάλληλος, και κάνει την ίδια δουλειά, με τα ίδια πτυχία, και την ίδια εμπειρία με κάποιον της παραγωγικής οικονομίας, είναι πιο ίσος από τον δεύτερο. Το 2000, ένας βοηθός λογιστής σε λογιστικό γραφείο, λάμβανε 200.000 δρχ. το μήνα καθαρά, ενώ αντίστοιχα κάποιος με τα ίδια προσόντα και προϋπηρεσία στο δημόσιο, ελάμβανε 180.000 δρχ το μήνα, συνυπολογίζοντας τη μονιμότητα, την ελαφρύτερη εργασία, τη νωρίτερη έξοδο στη σύνταξη. Με άλλα λόγια, ο ένας έπαιρνε €587 στην ιδιωτική οικονομία, και €528 στο δημόσιο. Με τη “Σύγκλιση” έφτασε το 2009 στον ιδιωτικό τομέα να παίρνει €850, ενώ στο δημόσιο ο μισθός της ίδιας θέσης έφτασε τα €2.500. Αυτό μεταφράζεται σε καθαρές αποδοχές 145% σε σχέση με το 2000 στον ιδιωτικό τομέα, ενώ στο δημόσιο έφτασε επιεικώς στο 470%! Ο συσχετισμός σήμερα ίσως έχει μειωθεί στα €750 επί 14 μήνες για τον ιδιώτη και τα €1800 επί 12 μήνες για τον δημόσιο υπάλληλο. Αντίστοιχα έγινε και με τις συντάξεις, κυρίως του δημοσίου, που έφτασαν στην έξοδο του δημοσίου υπαλλήλου από τον εργάσιμο βίο σε συνταξιοδότηση, κυρίως από τις ΔΕΚΟ, να παίρνει σύνταξη μεγαλύτερη από το μισθό που βγήκε! Αυτό δημιούργησε τα τεράστια ελλείμματα προϋπολογισμού, που με τη σειρά τους έφεραν την ανάγκη για υπερδανεισμό, που διόγκωσαν το χρέος σε τεράστια ύψη, που προκάλεσε την διακοπή των δανεικών λόγω αδυναμίας εξυπηρέτησης του δανεισμού, που με τη σειρά του έφερε την υπερφορολόγηση με τη διακοπή των δανεικών, για να διατηρηθεί ένα “λάθος” που κάλλιστα μπορεί και πρέπει να διορθωθεί. Τί απαιτεί η διόρθωση του λάθους; Μα κυρίως την εφαρμογή του Άρθρου 4 του Συντάγματος: -Όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος λαμβάνει σύνταξη και δεν έχει την ηλικία των 65 όπως υποχρεούνται οι υπόλοιποι, η σύνταξη θα σταματήσει ώσπου να έρθει στην ηλικία των 65. Όπως γίνεται στη Γερμανία. Το δικαίωμα της σύνταξιοδότησης ξεκινά στα 65, ανεξάρτητα αν θεμελιώθηκε στα 60. Αν δεν έχει άλλο τρόπο βιοπορισμού, θα βοηθηθεί με το Εγγυημένο Εθνικό Εισόδημα. Όπως όλοι. -Όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος λαμβάνει για αντίστοιχη δουλειά με αντίστοιχα προσόντα στον ιδιωτικό τομέα €750 μηνιαίως, τα ίδια πρέπει να λάβει και στο δημόσιο, ή και λίγο λιγότερα για να τιμολογηθεί η ελαφρύτερη πίεση και ρίσκο απολύσεως. -Όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι. Αυτό σημαίνει ότι οι συντάξεις του δημοσίου τομέα θα πρέπει να είναι αντίστοιχες με εκείνες του ιδιωτικού τομέα. Αν είναι μεγαλύτερες, θα πρέπει να εξισωθούν, καθώς το άτοπο περί κρατήσεων κλπ έχουμε αναλύσει στο πρώτο μέρος του σημερινού άρθρου περί φόρων και κρατήσεων δημοσίων υπαλλήλων. -Όλοι οι έλληνες είναι ίσοι. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος έχει εισοδήματα από άλλες πηγές πλην της σύνταξής του, εκείνη θα πρέπει να μειώνεται αναλόγως αλλά όχι σε απόλυτους αριθμούς, καθώς η σύνταξη πλέον στην Ελλάδα είναι προϊόν αναδιανομής, και όχι της αποταμίευσής τους. Τα ταμεία είναι άδεια, και οι συντάξεις πληρώνονται από αναδιανομή εισοδήματος μέσω φόρων. Κάποιος λοιπόν που έχει €1.750 εισοδήματα το μήνα, δεν μπορεί να λαμβάνει και άλλα €750 το μήνα από παραγωγική εργασία κάποιων που εργάζονται για €511 το μήνα. Απλά, όμορφα και δίκαια. Από την άλλη πλευρά, με την δραστική μείωση του κόστους του κράτους σε δίκαια και ρεαλιστικά επίπεδα, θα πρέπει αντίστοιχα να μειωθεί η υπερφορολόγηση για να πάρει μπροστά η παραγωγική οικονομία, και να αυξηθεί ο ελάχιστος βασικός μισθός της παραγωγικής οικονομίας στα €750 το μήνα, για να μπορεί να ανταπεξέλθει ο εργαζόμενος σε μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση. Φυσικά οι τιμές των κρατικών μονοπωλίων ενέργειας, ύδρευσης, κλπ, θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί προς τα κάτω για να επιστρέψει στην κοινωνία το κόστος που θα μειωθεί με την Συνταγματικά επιβεβλημένη μείωση των μισθών του δημοσίου τομέα. Αυτά αν κάνει η συγκυβέρνηση θα φέρει την ευημερία σχεδόν άμεσα σε αυτό τον τόπο. Οτιδήποτε διαφορετικό κάνει, θα επιφέρει την οριστική αυτοκαταδίκη της στο καλάθι των σκουπιδιών, και την πολιτική έλευση των άκρων. Ένας φόρος ακόμη θα εγγυηθεί την πολιτική αυτοκτονία όσων από τη συγκυβέρνηση είναι σήμερα στη βουλή, και πιθανά θα εξασφαλίσει την ανυπαρξία των κομμάτων τους στις επόμενες εκλογές. Νομίζω οι εναλλακτικές είναι ξεκάθαρες. Τίποτε λιγότερο.

Μνημόνιο-Ξεμνημόνιο στη χώρα του Υπαρκτού Σουρεαλισμού

Ακολουθεί κείμενο του καλού μου φίλου Άγη Βερούτη.

Ο Άγης είναι καλός φίλος διότι ο κόσμος μου βελτιώνεται από την παρουσία του Άγη. Επίσης αισθάνομαι ασφαλέστερος από το γεγονός ότι συνυπάρχω στον ίδιο ευρύτερο γεωγραφικό χώρο όπου είναι κι'αυτός...

Όσο για τον τίτλο του άρθρου: 
Ο Σουρρεαλισμός ήταν κοσμογονικό πολιτιστικό κίνημα. Ο Σουρρεαλισμός και η σημερινή Ελλάδα δεν έχουν τίποτα το κοινό... Ο Σουρρεαλισμός ήταν μια αναγέννηση ενώ η σύγχρονη Ελλάδα είναι δείγμα συσκότισης. Βέβαια, ο Αγης δανείζεται από τον Σουρρεαλισμό την έννοια του "πέραν της λόγικής" που ενίοτε χαρακτήριζε τα σουρρεαλιστικά γραπτά... όπως πολλά από τα δρώμενα εν Ελλάδι αποτελούν αποθέσωση του παραλογισμού. Επίσης κάνει τον παραλληλισμό με το κράτος υπαρκτού σοσιαλισμού, που στην νεο-ελληνική πράξη σημαίνει ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος αλλά και σοβιετικού τύπου διοίκηση και νομοθεσία.

Τρόπον τινά, στην Ελλάδα έχει επιτευχθεί η δικτατορία του προλεταριάτου της Διοίκησης.

"Μνημόνιο-Ξεμνημόνιο στη χώρα του Υπαρκτού Σουρεαλισμού

του Αγη Βερούτη

Το σημερινό μπάχαλο που λέμε "μνημόνιο" προκύπτει από τις επιλογές και τις δεσμεύσεις της εκάστοτε κυβέρνησης, αναφορικά στον ΤΡΟΠΟ που θα επιτευχθούν οι στόχοι του ισοσκελισμού του προϋπολογισμού που απαιτούσαν οι δανειστές μας.

Υπεραπλουστεύσεις της σημασίας του μνημονίου και της εφαρμογής του, πέφτουν στα ίδια λάθη που έκαναν όσοι μάχονται τις μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες για την επιβίωση της χώρας.

Οι κύριοι τιμητές (κατακριτές) του μνημονίου, το κατακρίνουν γιατί θέλουν να παραμείνουν οι μισθοί του δημοσίου στα σημερινά τους επίπεδα, και οι αδειοδοτήσεις μπάχαλο που βοηθούν στη δημιουργία περιουσίας από φακελάκια, και με τη σιγουριά της ατιμωρησίας. Με άλλα λόγια, όσοι κατακρίνουν τις μεταρρυθμίσεις του μνημονίου, το κάνουν κυρίως γιατί τους ξε-βολεύει από τη μασαμπούκα που είχαν συνηθίσει.

Συγκεκριμένα:

Εξαρχής η τρόικα επέμενε σε 75% μείωση του κόστους του κράτους, και 25% αύξηση της φορολογικής είσπραξης, όμως όχι με αύξηση των συντελεστών, αλλά με ανεύρεση της "φοροδιαφυγής" που διατείνονταν οι αρχικοί διαπραγματευτές ΓΑΠ-Παπακωνσταντίνου ότι υπάρχει σε βαθμό 26% του ΑΕΠ, βασισμένοι σε μια μπακάλικη μελέτη από δύο (2) ερευνητές του πανεπιστημίου του Σικάγο, εξετάζοντας στοιχεία των στεγαστικών της Ελλάδας, χωρίς να υπολογίζουν ότι ο Έλληνας έκανε το σκατό του παξιμάδι για να πάρει ένα σπίτι, και ότι οι τράπεζες δεν τηρούσαν την Πράξη Διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος που καθόριζε μέγιστο ποσοστό πληρωμής σε στεγαστική δόση το 40% του εισοδήματος του δανειολήπτη.

Επίσης επέμενε σε απελευθέρωση της σιδηροδέσμιας Ελληνικής οικονομίας από τον κρατικό εναγκαλισμό και την υπερνομοθέτηση, την μείωση της τερατώδους γραφειοκρατίας, και την πάταξη της διαφθοράς και ατιμωρησίας των λαμογιών σε δημόσιες θέσεις. Από αυτά δεν έγινε σχεδόν τίποτα!!!

Αντί αυτών, οι πανηλίθιοι επέλεξαν την κάλυψη της τρύπας κατά 75% από φορολόγηση με αύξηση των συντελεστών μιας και η δήθεν φοροδιαφυγή ήταν ένα ψέμα, ένα "φάντασμα", ένας λάθος υπολογισμός μιας παιδαριώδους μελέτης, και 25% από μείωση του κόστους.

Επέλεξαν δηλαδή τον εκμηδενισμό της παραγωγικής οικονομίας, υποβάλλοντας την σε φορολόγηση που ξεπερνούσε το 67%, και κυριολεκτικά δημιουργώντας έτσι 1,5 εκατομμύρια "νέες θέσεις ανεργίας" (κλόπυ-ραητ από George Billinis)!

Συνεχίζει και κοστίζει όμως, ελλείψει μεταρρυθμίσεων, η διαφθορά 6% του ΑΕΠ και η γραφειοκρατία 7% του ΑΕΠ της Ελληνικής οικονομίας, και άλλο 10% τα κλειστά επαγγέλματα, πράγματα που θα έπρεπε να είχαν μηδενιστεί την πρώτη μέρα μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου.

Τόση είναι η οικονομική ανελευθερία της Ελλάδας, που βρίσκεται στην παγκόσμια κατάταξη ανάμεσα στη Σενεγάλη και το Μαλάουι. Ποιος να είναι τόσο ηλίθιος να πετάξει τα λεφτά του επενδύοντας στην Ελλάδα; Μόνο κανένα κοράκι που θα αγοράσει πτώματα με 10 ευρωλεπτά στο 1 ευρώ πραγματικής αξίας, και θα πουλήσει στα 30 ευρωλεπτά λίγους μήνες μετά. Αυτοί είναι οι επενδυτές που θέλουμε; Μόνο τα ενεχυροδανειστήρια και η ρευστοποίηση τιμαλφών στο 40% της αξίας τους πάει καλά στην Ελλάδα σήμερα. Και μετά ο χρυσός εξάγεται σε βαλίτσες στη Γερμανία και την Τουρκία, αφορολόγητος και ανενόχλητος. Αυτό θέλουμε επιτέλους;;;

ΝΑΙ πιστεύω στις μεταρρυθμίσεις του μνημονίου.

ΟΧΙ δεν στηρίζω την επιλογή της υπερφορολόγησης των υποζυγίων.

ΟΧΙ δεν νομίζω ότι η Ελλάδα θα σωθεί αφήνοντας αμετάβλητες όλες τις παθογένειες που δημιούργησε το Δημόσιο Λεβιάθαν.

Η υπερφορολόγηση προσπαθεί να υποκαταστήσει το δανεισμό των διεθνών αγορών, στα χρόνια των ψεύτικων στατιστικών της "ισχυρής οικονομίας" των πολιτικών απατεώνων, με τα χρήματα που είχαν αποταμιεύσει οι νοικοκύρηδες της μεσαίας τάξης στα προηγούμενα 60 χρόνια, δημεύοντας τις ακίνητες περιουσίες τους, και κλέβοντας τις καταθέσεις τους και τις ασφαλιστικές τους εισφορές, τις δουλειές τους, τις ζωές τους!

ΠΙΣΤΕΥΩ ότι πρέπει να "κουρευτεί" το κράτος, και η μείωση του κόστους να περάσει πίσω στην οικονομία με δραστική μείωση των Βυζαντινών φόρων. Τέτοιο μνημόνιο μας χρειάζεται.

Αυτό, όποιος λέγει ότι θα το αντιστρέψει με "ένα νόμο" και "ένα άρθρο", ή με αεροψεκαζμούς των Ωφελίμ και όποιων άλλων, με βρίσκει απέναντί του.

Πάντα απέναντι θα με βρίσκει.*

Άει στο διάολο πια!"

Τέλος κειμένου...

* Είμαστε δύο...

Εκπληκτικό άρθρο στο Capital του κου Ανδρέα Ζαμπούκα

Ο κος Ζαμπούκας όχι μόνο γράφει καλά ελληνικά -- πράγμα σπάνιο εν Ελλάδι - αλλά και περιγράφει καλά τα πράγματα, πράγμα ενδεχομένως έτι σπανιότερο. Χθες λοιπον, δημοσίευσε άρθρο του το γνωστό Capital, e-περιοδίκό που επιβεβαιώνει καθημερινά ότι ΔΕΝ είναι όλοι οι σύγχρονοι έλληνες ηλίθιοι, αναπροσάρμοστοι, ανώριμοι, κι'εν γένει, "losers"...   Λαϊκότητα και λαϊκισμός Μυκόνου

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Το «Νάμμος» στη Μύκονο, είναι ωραίο «μαγαζί». Πάνω στη θάλασσα με λευκό και εκρού ντεκόρ, με σουπλά χυμένης άμμου και πάντα πολύ «ωραίο κόσμο». Ωραία είναι όμως και τα πανηγύρια στην Ικαρία. Ωραίες είναι οι γυναίκες βγαλμένες από περιοδικά «life style», ακόμα πιο ωραίες με παλιά τζιν σορτς  και άβαφες. Ο καθένας ό,τι του αρέσει, αισθάνεται. Ο  «λαϊκός ήρως» Ρέμος (κατά κόσμον Πασχαλίδης) που και που, σκάει μύτη στα καλοκαιρινά «λαϊκά σανατόρια» τύπου «Νάμμος», προκαλώντας ρίγη ικανοποίησης στο κοινό του. Επειδή αισθάνεται, όμως και ο «μέσος άνθρωπος», ιδιότητα που δεν απέβαλε ποτέ, πετάει και καμία πολιτική ατάκα, αποδεικνύοντας ότι συμμερίζεται τις αγωνίες του «καταπιεσμένου λαού»του. Έτσι έγινε πριν λίγες μέρες, όταν καταφέρθηκε εναντίον της Μέρκελ και του Σόιμπλε κι άρχισε το σήριαλ της μιντιακής παράκρουσης, τρέφοντας τη φλυαρία των  ανωνύμων και γεμίζοντας τα πρωτοσέλιδα των επωνύμων. Δεν υπάρχει  αμφιβολία ότι ο Ρέμος είναι ένα από τα κλασικά δείγματα του λαϊκισμού που δηλητηριάζει, εδώ και δεκαετίες, την ελληνική συνείδηση. Γιατί ο πολιτιστικός λαϊκισμός είναι πολύ χειρότερος από τον πολιτικό και τον καταναλωτικό. Αυτός είναι που προετοιμάζει την ημιμάθεια του καταπιεσμένου ανθρώπου, για να πέσει πιο εύκολα στα δίχτυα της πολιτικής απάτης των κομμάτων. Πρώτα, εθίζονται τα ένστικτα στο μεσσιανισμό του Ρουβά, του Ρέμου, της Μενεγάκη, της Στεφανίδου και στο απόλυτο «τίποτα» της ευκολίας και μετά χαλαρώνουν στην «αγκαλιά» του κάθε πολιτικού, πιστού ακόλουθου και του ιδίου των κανόνων του life style. Πως εξηγείται όμως, η υπερβολική αυτή τάση της δικής μας «υποτροπής» σε όλα τα είδη του μεσσιανισμού και του λαϊκισμού; Ο  λαϊκισμός του life-style είναι απότοκος του θρησκευτικού και κοινωνικού μεσσιανισμού, που βίωσε αυτός ο τόπος, εδώ και αιώνες. Πάντα οι κοινωνίες μας ήταν φτιαγμένες με υποζύγια, προσηλωμένα στον παπά ή στους «προστάτες» που αναπαρήγαγαν τα πελατειακά δίκτυα. Κι άλλοι ήταν, όμως άλλαξαν. Μετά τον πόλεμο, εμείς παραδοθήκαμε στην αμερικάνικη οικονομική και πολιτιστική εξάρτηση, ενώ εκείνοι έχτιζαν τις δημοκρατίες τους. Βιώσαμε τον ιδεολογικό λαϊκισμό της αριστεράς, που αποδείχτηκε το πιο κατάλληλο άλλοθι για να εισβάλει ανεμπόδιστα το αμερικάνικο εξαγώγιμο κιτς στη ζωή μας. Με λίγα λόγια, ο φανατικότερος οπαδός του Ρέμου φαντασιώνεται το «δίκαιο» του σοβιέτ, ζει ή θέλει ζει σαν Αμερικάνος του Σόχο και στο τέλος ψηφίζει Χρυσή Αυγή ή Καμένο (ο ΣΥΡΙΖΑ του πέφτει λίγος) για να τιμωρήσει αυτούς που απειλούν τη νιρβάνα του. Σ΄αυτή τη διεστραμμένη ψυχοσύνθεση στηρίχθηκε η ανάπτυξη ολόκληρου του συστήματος μαζικής  κουλτούρας, κυρίως μετά το 1990, με την έλευση των ιδιωτικών καναλιών. Αν ρωτήσετε το Σταμάτη Μαλέλη, «μιντιομάστορα» και άριστο γνώστη της σύγχρονης «ελληνοβαλκανικής» βλακείας, αυτό θα σας πει. Βρήκε δηλαδή πρόσφορο έδαφος το «σταριλίκι» να αναπτυχθεί και να διαμορφώσει το ξιπασμένο πρότυπο του νεοελληνικού «βλαχομπαρόκ».   Σε μια τέτοια ιδεολογία καταλύθηκε η μορφή του μάγκα που χορεύει όρθιος ζεμπέκικο, χάθηκε το φιλότιμο   του εργατόπαιδου της γειτονιάς, αλώθηκε η πολιτιστική ταυτότητα της ελληνικής επαρχίας, γκρεμίστηκε το χαμηλό ασβεστωμένο σπίτι με τις βουκαμβίλιες και αποθρασύνθηκε η ματιά της κοπέλας που σε «έκοβε» και κατέβαζε  το βλέμμα περιμένοντας να κάνεις το πρώτο βήμα... Μολύνθηκε έτσι, η λαϊκότητα κι αντί  να γίνει η βάση για έναν νέο πολιτισμό, με μαγιά τον Χατζηδάκη, το Θεοδωράκη, τον Πικιώνη, το Σκαλκώτα, τον Βαμβακάρη, τον Κακογιάννη, τον Ελύτη,  τη δημοτική ποίηση και την «παιδεία» των γνήσιων λαϊκών αξιών, έγινε πρώτη ύλη πλουτισμού για το κάθε τυχάρπαστο «πασοκικό υβρίδιο». Νάτος λοιπόν, ο Ρέμος παντοδύναμος, λαμπερός και πάμπλουτος να παίζει με την «κυρίαρχη λαικϊστική ιδεολογία» των ημερών, ως εκπρόσωπος του «μέσου Έλληνα». Και όχι μόνο αυτός. Κι άλλοι πολλοί, και «ποιοτικοί» και «πνευματικοί» και «αναγνωρίσιμοι», όλοι «ασφαλείς στο χρήμα και στη δόξα», να δουλεύουν σε ψιλό γαζί την κακόμοιρη μάζα και να της πουλάνε «συμπόνια» και «προστασία». Νέοι «μεσσίες», τραγουδιστές, ποιητές, παπάδες, καθηγητές, παρουσιάστριες, «μόδιστροι και εκδιδόμενες» του σωρού  «συντάσσονται» και πάλι με τις «λαϊκές» απαιτήσεις για την υπεράσπιση ενός «ασάλευτου βαλκανικού παρόντος». Τη λαϊκότητα τη θέλαμε για να στηρίξουμε στα στοιχεία της τον αστικό μας πολιτισμό.  Το φιλότιμο, τη λαϊκή τέχνη, τον έρωτα, τη συλλογικότητα, τα πανηγύρια στην Ικαρία, τον ίαμβο, το δεκαπεντασύλλαβο, τον κύκλο του χορού μας έπρεπε να τα βάλουμε μέσα στις πόλεις, όπως ο Παπαδιαμάντης πότιζε με Ελλάδα την αστική συνείδηση των Αθηναίων, στην εποχή του. Θέλαμε ακόμα τον πόνο της προσφυγιάς και το νατουραλισμό από ταινίες σαν τη «Συνοικία το όνειρο», να τα κάνουμε σύγχρονες γειτονιές με όμορφα ανθρώπινα κτίρια και όμορφους Έλληνες αναγνωρισμένους στην πρόοδό τους και όχι αναγνωρίσιμους στα ξιπασμένα βλέμματα των «υποτακτικών» τους. Δεν το κάναμε όμως! Επόμενο, λοιπόν, είναι ο κάθε Ρέμος να «προστατεύει» το «λαό» του και να δοκιμάζει τις ηγετικές του ικανότητες ως πρόεδρος ποδοσφαιρικών ομάδων και αργότερα, αν κρίνει πρόσφορο το έδαφος,  στη Βουλή. Μία κοινωνία που «φτιάχνεται» μόνο με το «διονυσιακό» και απορρίπτει το «απολλώνιο», που δεν συμμετέχει πουθενά παρά μόνο σε μειοψηφίες που κλείνουν τους δρόμους, είναι φυσικό να «λατρεύει» είδωλα και μεσσίες, από τον Άγιο Ραφαήλ στη Μυτιλήνη, μέχρι τον «Άγιο Ρέμο» στις απανταχού πίστες του «χωριού» της.

Τελος.









Θυμάμαι πάντα τις συνεντεύξεις των "περιπτεριούχων της περιοχής" που σερβίρονται ως έγκυρη πηγή πληροφόρησης και αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο των ρεπορτάζ των ελλήνων υπερ-"δημοσιογράφων".

Β: Επίσης θυμάμαι τον καθηγητή μου Ελληνικών που μου έλεγε ότι στην Ελλάδα σήμερα, το "φαίνομαι" περνά στο προσκύνιο και αφίνει πίσω το "είμαι". Άρα "δείχνω" πλούσιος, φαίνομαι σαν μορφωμένος, κάνω τον πολιτικά ώριμο, κλπ. Έλεγε λοιπόν ότι η Γυναίκα του Καίσαρα, όπως και οι αρχαίοι αριστοκράτες έπρπεπε όχι μόνο να είναι αλλά και να φαίνονται. Οι δημερινοί Ελληνες ζουν τη ψευδαίσθηση ότι αρκει να "φαίνεσαι" ή να "δείχνεις".
- Σε ποιόν το "δείχνεις"; τον ρώτησα.
- Στους άλλους, που επίσης "φαίνονται", απάντησε.
Μια κοινωνία βιτρίνας, λίγο βρώμικης και κάπως κακόγουστης...

Γιατί στην Ελλάδα καταργείται το ΙΓΜΕ... και άλλες επιστημονικές μικρο-οργανώσεις, ή πολιτιστικές, ή ερευνητικές...

1) Διότι κάποιες σφύριξε ότι το ΙΓΜΕ σπαταλούσε "εταιρικό" χρήμα για ιδιωτικούς σκοπούς -- δηλαδή για να περνάνε καλύτερα κάποιοι από τους εργαζόμενούς του.

2) Γενικώς διότι πολλές από τις οργανώσεις αυτές "κατοικούνται" από εξειδικευμένα άτομα, εκ των οποίων λίγα είναι ρουσφέτια Ελλήνων πολιτικών και παρατρεχαμένων.

3) Το παραπάνω "λίγα άτομα" καταγράφεται σε σχέση με π.χ. δημόσιους οργανισμούς (π.χ. ΟΣΕ. ΕΑΒ) ή κεντρικές διοικήσεις υπουργείων (π.χ. εργασίας) όπου οι περισσότεροι είναι πολιτικά ή συνδικαλιστικά ρουσφέτια.


Εκ των παραπάνω είναι σαφές ότι αν καταργήσεις π.χ. όλη τη κεντρική διοίκηση του Υπουργείου Εργασίας δεν θα αλλάξει τίποτα στη ροή της ζωής στην Ελλάδα εν γένει, αλλα θα δεινοπαθήσουν οι Ελληνες πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοι και οι συνδικαλιστές από τους ψηφοθυρο-φόρους τους.

Ενα σχόλιο που εξηγεί τα ανεξήγητα που συμβαίνουν στην Ελλάδα: ο (ευρω-φερτος) μπαμπούλας

"(...) η αποδοχή {απο τη κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας}των παροτρύνσεων των εκπροσώπων της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας τους επιτρέπει {στη κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας} και να μην γίνουν δυσάρεστοι στις Βρυξέλλες και ταυτόχρονα να διατηρήσουν τα πράγματα ως έχουν στην Ελλάδα."
Σημ. δική μου: δηλαδή να εφαρμοστεί μερικώς ή να γινει αποδεκτή χωρίς καθ'όλου εφαρμογή, η εν λόγω παρότρυνση


 Τάδε έγραψε ο κος Μαυριδής στο Capital την Τετ 10/07/2013.

Είναι η ακριβέστερη και συνάμα η περιεκτικότερη πρεγραφή της καταστασης στην Ελλάδα τα τελευταία 3 χρόνια.
Το γνωρίζω ΚΑΙ από προσωπική εμπειρία!

Μόνο που δεν κατάφερα ποτέ να το πω τόσο απλά και ωραία.

Μπορώ να συμπληρώσω:
...διοτί και να θέλαν να ενεργήσουν πάνω στη βάση των παροτρύνσεων, είναι πεποισμένοι ότι δεν θα γίνει τίποτα όταν έρχεται από "υπουργό" (π.χ. μεταρρυθμσίεις στην εργασία -- που κολλούσαν στους Γεν Δντες. Κ.α.)
...διότι δεν γνωρίζουν ΠΩΣ διενεργείται η αλλαγή-- άρα ο εξωθεν μπαμπούλας, με πειστήριο της παρουσίας του το δικό του κείμενο -- είναι μία λύση. Όπως τα παιδάκια: δεν ακούν τη μαμά ή τον μπαμπά, αλλα ακούνε τον Μπαμπούλα...

Γιατί στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχει ουσιαστική ανεργία... 'Η στην ουσιαστική κρατική ΔΕΝ υπάρχει

...διότι οι ιθύνοντες της Ελλάδας, πολιτικοί και συνδικαλιστές, θεωρούν ως "ανεργία" την απόλυση από το Ελληνικό Δημόσιο. 

Διότι ουσιαστική εργασία για την Ελλάδα είναι η απασχόληση στο Ελληνικό Δημόσιο. (Ο ιδιωτικός τομέας αποτελείται από διαπλεκόμενους με πολύ καλά κονέ και πολλά λεφτά -- δεν μετράνε.)

Και στην Ελλάδα ΔΕΝ έχουμε ανέργους του Ελληνικού Δημοσίου.
Ουσιαστικά, λοιπόν, για τα μάτια του Ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος και των εκλγμένων πολιτικών μας, στην Ελλάδα ΔΕΝ έχουμε ουσιαστική ανεργία...

Επί του θέματος αυτού, αναγνώστης του Capital έγραψε ένα εύστοχο σχόλιο: ππαίρνω το θάρρος λοιπόν και παραθέτω την περιεκτική, γλαφυρή και ουσιώδη αυτή απάντηση  που έγραψε ο εμπνευσμένος αναγνώστης panost σε άρθρο του 'Αγη Βερούτη με θέμα την ανεργία στο Capital.. Και ευχαριστώ τον panost που έγραψε τόσο ωραία και για εμένα.


Σχόλιο στο άρθρο  "Πολεμος κατά της Ανεργίας"

""Γιατί να μην ξεκινήσεις ή να μην επεκτείνεις μια ουσιαστική επιχειρηματική δραστηριότητα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα?
Γιατί:
α) Η γραφειοκρατία είναι χειρότερη απο πρίν

β) Τα φορολογικά είναι πιο περίπλοκα απο πρίν

γ) Τα περίπλοκα φορολογικά δεν είναι καν σταθερά. Αλλάζουν συνέχεια. Πάντα προς το χειρότερο. Η τράπουλα ξανανακατεύεται ακόμη και μετά το τέλος της παρτίδας.

δ) Η φαινομενική πολιτική σταθερότητα είναι εξαιρετικά εύθραυστη και πιθανώς επίπλαστη. Οι εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις φαίνονται ακόμα πιο ασταθείς, παρορμητικές και χαοτικές.

ε) δεν υπάρχουν χρήματα, δεν δανείζονται χρήματα

στ)αν υπάρχουν χρήματα υπάρχουν ελκυστικότεροι επενδυτικοί προορισμοι

ε)Μετά από 5 χρόνια κρίσης, το κράτος παραμένει το ίδιο εχθρικό στις επιχειρήσεις.


στ) Υπάρχει μια διολίσθηση του πνευματικου "αέρα" της Ελλάδας προς έναν βαλκανοανατολίτικο απολίτιστο τριτοκοσμικό επαρχιωτισμό και αυταρχισμό.

ζ) Πλαναται συνεχώς στον αέρα μια γενικότερη αίσθηση ανασφάλειας σαν να έπεται συνεχώς καταστροφική χρεωκοπία αναταραχή χάος. Πλανάται πολύ επίμονα.

η) Ακόμη μιλάμε για το αν είναι ασφαλή 1000 ευρώ που έχουν κατατεθεί στην τράπεζα.
Ακόμη δεν γνωρίζουμε αν είναι.
Ακόμη μιλάμε για τα ίδια και τα ίδια που επανέρχονται χωρίς τίποτε να έχει αλλάξει. Μιλάμε πολύ γενικώς

θ)Το πολιτικό σκηνικό φαίνεται εξίσου απροετοιμαστο με τον πολίτη, και εξίσου η και περισσότερο απρόθυμο για οποιαδήποτε λύση. Δεν υπάρχει εστω και στοιχειώδης εμπιστοσύνη κανενός προς κανένα.

ι) Η ελλάδα ΔΕΝ έχει "πρόσωπο" για σοβαρές επενδύσεις. Η εικόνα χαοτικου και ετοιμόρροπου κράτους, χαοτικής και μισαλλόδοξης κοινωνίας που έχει περάσει προς τα έξω έχει κάνει ζημιά.
Επισης η εικόνα "είμαστε διαρκώς στο χείλος του γκρεμου" έχει και αυτή κάνει μεγάλη ζημιά.

ια) Δεν δίνεται η αίσθηση πως η κατακρήμνηση κρατους-πολιτών-κοινωνίας έχει ολοκληρωθεί, έστω και αν έχει ανασχεθεί η ταχύτητα της πτώσης.

Πως να μειωθεί η ανεργία υπό αυτές τις συνθήκες?""


Κατά τα φαινόμενα, η ανεργία ΔΕΝ μπορεί να μειωθεί σημαντικά για πολλά χρόνια. Διότι για να πάρει τα πανω της η οικονομία πρέπει, μεταξύ άλλων, να απολυθούν πολλά άτομα από το Ελληνικό Δημόσιο τομέα.

Η άυξηση των δεικτών της οικονομίας μαςθα σήμαινε τη μείωση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομά αλλά περνά από την ανεργία στο Δημόσιο τομέα...

Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται η άρνηση της λογικής σαν μέσο επιβολής... Με καταστροφικά αποτελέσματα..

Μερική αντιγραφή άρθρου:
Πρόκειται για εξαιρετική αλληγορική περιγραφή του ελληνικού παράδοξου: του να ξεραίνεις τη πλουτοπαραγωγό πηγή και να συντηρείς το καρκίνο. Πετάς σκουπίδια στο πηγάδι και δεν έχεις πλέον νερό -- το δανείζεσαι από άλλον... κ.ο.κ. 

Παγκοσμίως (μάλλον) μοναδική περίπτωση αυτοκαταστροφικού παραλογισμού.
Delirium tremens graecus.

Το άρθρο γράφει και υπογράφει ο φοιτητής Οικονομικών του ΑΠΘ, Παντελής Πρωτόγερος στο 
Capital.gr

(

ΤΟ πλήρες κείμενο περιλαμβάνει και θέμα βιβλιογραφίας - που δεν αναπαράγεται εδώ.

"Σκοτώνουν τις εργάτριες για να σώσουν τους κηφήνες...

1) Σκοτώνουν τις εργάτριες για να σώσουν τους κηφήνες...

Κατά την περίοδο αφθονίας της τροφής οι  μέλισσες μιας κυψέλης ανέχονται τους κηφήνες, αλλά κατά την περίοδο έλλειψης ή το Φθινόπωρο που ετοιμάζονται για την διαχείμαση, πετάνε τους περισσότερους έξω από την κυψέλη, προκειμένου να εξοικονομήσουν τροφή για μεγαλύτερο διάστημα.

Οι κηφήνες μιας κυψέλης είναι απολύτως απαραίτητοι. Χωρίς αυτούς δεν μπορεί να υπάρξει αναπαραγωγή ούτε των ιδίων, ούτε της βασίλισσας ούτε των εργατριών.

Οι άνθρωποι δεν χωρίζονται από τη φύση τους σε κηφήνες, εργάτριες και βασίλισσες. Χωρίζονται όμως από τους ρόλους που αναλαμβάνουν στα πλαίσια της κοινωνικής και οικονομικής τους εξειδίκευσης και οργάνωσης. Στη βάση της οικονομικής πυραμίδας είναι ο ιδιωτικός τομέας, οι βασίλισσες παίζουν το ρόλο της οικονομικής και πολιτικής ελίτ και οι «κηφήνες» το μηχανισμό σταθεροποίησης και αναπαραγωγής του συστήματος. Σε μια κοινωνία ο μηχανισμός σταθεροποίησης και αναπαραγωγής είναι οι υπηρεσίες ασφάλειας, υγείας, εκπαίδευσης κλπ.

Ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορούσε να ευημερεί αν δεν υπάρχουν κανόνες που τους θέτει και επιτηρεί την εφαρμογή τους η πολιτεία. Η οικονομία ευημερεί όταν υπάρχουν σαφείς κανόνες και δημοκρατική (σε αυτή την ιστορική φάση) νομιμοποίηση της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής πυραμίδας. Στα μη δημοκρατικά  καθεστώτα υπάρχουν άλλου είδους νομιμοποιήσεις ή επιβολές.

Στις ανθρώπινες κοινωνίες όπως και σε αυτές των μελισσών και άλλων ειδών όταν υπάρχει αφθονία τροφής (οικονομική ευημερία) ο αριθμός αυτών που  παρασιτούν αυξάνεται, στις εποχές της κρίσης δεν τους πετάνε στον Καιάδα, αλλά τους αναγκάζουν να αλλάξουν απασχόληση και ρόλο.

Σε όλες τις κοινωνίες όταν προκύπτει κάποια οικονομική κρίση μειώνονται οι θέσεις εργασίας στο δημόσιο, στο δευτερογενή τομέα και τις τράπεζες, μειώνονται οι μισθοί, γίνονται μεταρρυθμίσεις για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και να διευκολυνθεί η στροφή στις παραγωγικές δραστηριότητες.

Όλα αυτά συμβαίνουν παντού εκτός Ελλάδας.

Αν η Ελλάδα ήταν κυψέλη μελισσών σύμφωνα με τα πεπραγμένα της τελευταίας κρίσης θα πετούσαν έξω τις εργάτριες και θα μείωναν τις μερίδες στους κηφήνες.

Στην κυψέλη Ελλάδα χρειάστηκε να μείνουν χωρίς δουλειά 1,5 εκατ. «εργάτριες» μέχρι να αποφασιστεί να  τεθεί για πρώτη φορά θέμα να απολυθούν οι κηφήνες και μάλιστα με παχυλές αποζημιώσεις... Το παράδειγμα της διαφορετικής αντιμετώπισης μεταξύ των 1000 ανέργων της αρτοβιομηχανίας Κατσέλης και της ΕΡΤ ήταν χαρακτηριστικό της υποκρισίας και της σύγχυσης της ελληνικής κοινωνίας τις τελευταίες μέρες.

Επιπλέον, αν η Ελλάδα ήταν Κυψέλη οι κηφήνες ενδεχομένως θα επαναπροσλαμβάνονταν με τρίμηνες συμβάσεις... και μετά τρεις μήνες ποιος είναι σε θέση να προβλέψει τι θα συμβεί.

Σε όλα τα κράτη της γης όταν μειώνεται η «τροφή», η οικονομική δραστηριότητα και τα έσοδα κλπ,  το κράτος μειώνεται για να αφήσει πόρους για τον ιδιωτικό τομέα. Κατά κάποιο τρόπο μιμούνται τα όσα συμβαίνουν σε μια κυψέλη.

Στην Ελλάδα κάνουμε το αντίθετο. Πετάμε εκτός τις εργάτριες (ιδιωτικό τομέα) και προσπαθούμε να μην πεταχτεί εκτός ούτε ένας «κηφήνας». Έτσι όμως η τροφή θα συνεχίσει να μειώνεται και οι εργάτριες να πετάγονται εκτός...

Μοιραία κάποια στιγμή θα μείνουν μόνο οι κηφήνες με τη βασίλισσα χωρίς κανένας να φέρνει τροφή.

Μοιραία η κυψέλη θα καταρρεύσει όσο καλή αναπαραγωγή και αν εξασφαλίσουν οι  πολυάριθμοι κηφήνες.  Όταν τα έμβια όντα πεινούν ξεπερνούν τις όποιες αναστολές της κοινωνικής συμβίωσης. Ο κανιβαλισμός είναι το πρώτο στάδιο της πορείας προς τη διάλυση.

Στην Ελλάδα τα πράγματα λαμβάνουν χώρα κατά αυτό τον παράδοξο τρόπο γιατί εδώ και πολλές δεκαετίες έχει κυριαρχήσει μια παρασιτικού χαρακτήρα αριστερή ιδεολογία, αφηρημένης εξίσωσης μεταξύ εργατριών, κηφήνων και βασιλισσών, υποτίθεται στην βάση των παραγωγικών εργατριών θεωρητικώς, αλλά επί της ουσίας στη βάση των αντιπαραγωγικών κηφήνων.

Βασικό επιχείρημα αυτής της αριστερής παρασιτικής ιδεολογίας είναι η πεποίθηση πως το μέλι που είναι αποθηκευμένο στις κερήθρες αρκεί για την θρέψη της κυψέλης και την ενδυνάμωση των κηφήνων για να βγουν για την συλλογή γύρης.  Στην Ελλάδα όμως το υψηλό χρέος δείχνει πως το δικός μας «μέλι» έχει εξαντληθεί προ πολλού και έχουμε εξαντλήσει και το δανεικό...

Στην αριστερά πιστεύουν πως αν δεν πειράξουν τους πολυάριθμους για τις δυνατότητες της κυψέλης κηφήνες και μετατρέψουν και τις εργάτριες χωρίς απασχόληση σε κηφήνες θα βγούμε από την κρίση.

Το πιθανότερο είναι να μπούμε πιο βαθιά στην κρίση, με μόνη διέξοδο τότε μια ολοσχερή κατάρρευση του τύπου που βίωσαν οι σοβιετικές κοινωνίες, με λιμούς, πορνεία και άγρια εγκληματικότητα.

Αν η ΕΡΤ αντιπροσωπεύει το σκληρό πυρήνα της ελληνικής «κηφηνοκρατίας» τότε βρισκόμαστε ακόμη στο σημείο μηδέν της προετοιμασίας της κυψέλης για τη διαχείμαση που θα της επιτρέψει να επιστρέψει στην ανάπτυξη την Άνοιξη...

2) Το φάντασμα των εκλογών...

Η δημιουργία νέας κυβέρνησης έδωσε μια ανάσα στην αγορά, κατά την πρώτη συνεδρίαση που ακολούθησε. Καλύτερα να περιμένουμε όμως μέχρι να αποσαφηνιστούν τόσο οι διαθέσεις της κυβέρνησης όσο και των διεθνών επενδυτών, μέχρι να βγάλουμε συμπεράσματα για το τι μέλλει γενέσθαι..."

ΣΗΜ:

Αν μη τι άλλο, διαβάζουμε το κείμενο ατόμου υψηλού βεληνεκούς -- που έχει ελληνική υπηκοότητα!!! 

Να δούμε που θα απασχοληθεί ο φίλος μας όταν με το καλό αποφοιτήσει...