Το θέατρο του παραλόγου έπαψε να είναι θέατρο.

Είναι, πλέον, μόνο παράλογο.

Αναφέρομαι στη τάση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα από τους πολιτικούς μας (και τα συνοδά τους τηλεοπτικά ΜΜΕ) να νομιμοποιούνταιτα παράλογα.

Ο δανειολήπτης που λέει στο δανειστή "εσύ μου χρωστάς",

Ο υπουργός που λέει "θα σου στείλω τρομοκράτες αν δεν μου δανείσεις χρήμα",
Ο υπουργός που παραπονιέται, "γιατί δεν με βοηθάς με το ανρθωπιστικό πρόγραμμα μου" αλλά δεν έχει κανένα πρόγραμμα
Ο πρωθυπουργός που ζητά κατανόηση και αποδοχή για τις προτάσεις του, χωρίς να προτείνει τίποτα,
Ο πρωθυπουργός που ονομάζει τη χρηματική βοήθεια σε εταιρία "ανθρωπιστικό νόμο",
Ο υπουργός που λέει ότι η βαθμολόγηση στη παιδεία είναι ναζιστικό κατάλοιπο
Η κυβέρνηση που επιβραβεύει τη μη πληρωμή φόρων με ευνοϊκή ρύθμιση και το ονομάζει ανθρωπιστική βοήθεια,
Ο άνεργος δεν θεωρείται ότι έχει πρόβλημα
Η κυβέρνηση πουμειώνει συντάξεις υπερηλίκων και πληρώνει 920,000 ευρώ το εξάμηνο σε 83 υπαλλήλους της γραμματείας τύπου και το ονομάζει "ανθρωπιστική βοήθεια"
.........

Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια παραδείγματα τζάμπα-ανατρεπτικών κινήσεων και αντίστοιχων δηλώσεων.


Κατ'ουσίαν: ο,τι θέλουμε λέμε, ειδικά όταν πρόκειται για το ανάποδο της κοινής λογικής. Ετσί επιτυγχάνεται μεγαλύτερη εντύπωση.


Σε λίγο οι δύσμοιροι Έλληνες θα αποδεχτούμε ότι ο ήλιος είναι γνώρισμα της νύκτας όπως και οτι όταν ο Γιάννης βάζει τα ρούχα του αλλιώς, αλλάζει κι'ως άνθρωπος.


Μόνο μη τρελαθούμε πριν μονιμοποιήσουμε το παράλογο ως κοινά αποδεκτή λογική...