Εγκυρες πηγές αναφέρουν ότι: Χριστούγεννα έρχονται!!!

.........Μ Ε Ρ Ρ Υ Κ Ρ Ι Σ Τ Μ Α Σ!!!

(Μαθαίνουμε τη γλώσσα του πρωθυπουργού της Ελλήνικής Κοινοβουλ. Δημοκρατίας.)

Το ακρογωνιαίο πολιτικό δόγμα της νεότερης Ελλάδας...

"Δώσ'τους (τους Δημόσιους υπαλλήλους, συνδικάλες) κάτι να βολευτούν να μη φωνάζουν, να μας αφίσουν ησύχους κι'εμας. Να μπορούμε να κάνουμε εμείς τα δικά μας πράγματα."

Το ως άνω είναι το δόγμα της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας των προσφάτων δεκαετιών. Αυτοι που στηρίζουν τους πολιτικούς είναι, βέβαια, το Δημόσιο, οι Δεκο και, κυρίως τα συνδικάτα και οι συντεχνίες για το ΠΑΣΟΚ.

Πως να τους απολύσεις τώρα, γίνεται; Να τους ξυπνήσεις άγαρμπα;;;

Πως και οι πολιτικοί μας δεν τον έχουν κλείσει μέσα;;;

Είναι ο κύριος Αλέκος Παπαδόπουλος, πολιτικός στην εταιρία ΠΑΣΟΚ και εκφωνήσας ομιλία με θέμα την Ελλάδα του σήμερα -- ομιλία που σπάει κόκκαλα.

Βέβαια, οι έλληνες/ ίδες πολιτικοί γράφουν στα άγραφά τους ο,τι δεν ενοχλεί τη τετραετία τους και τη μάσα τους. Άρα, δεν ίδρωσαν με αυτά που ελέχθησαν -- ούτε κ'αν ενδιαφέρθηκαν... Παρέμειναν παγερά αδιάφοροι!

Ακόμη πιο πολύ (αδιαφόρησαν) που η ομιλία έγινε στο πασίγνωστο εις ουδένα "ΕΛΙΑΜΕΠ", κατά τα άλλα εξαίρετο μαγαζί πολιτκής σκέψης και κοινωνικού πνεύματος του τέως εν Καίβριτζ Αγγλίας τελούντος καθηγητού Δρ. Λ. Τσούκαλη (νυν καθηγητής εν Αθήναις).

Άρα ακόμη λιγότερο από το τίποτα, οι πολιτική μας ελίτ. "Άστον άνθρωπο να λέει τα δικά του. Εχουμε πανταλονιάσει εμείς; Εχουμε. Ας λέει. Ποιός τον ακούει."

Οπότε και ούτε στα μέσα ενεφανίσθη η ομιλία, ούτε σκότισε τους πολιτικούς μας, ούτε ενόχλησε, ούτε διέκοψε τη μάσα τους. Ιδού το κείμενο, με μόνο ένα δικό μου σχόλιο, στην πρώτη παράγραφο/

""Κρίση, η μητέρα της αλλαγής

""Κυρίες και κύριοι,

Πράγματι, στις κανονικές χώρες η κρίση είναι “η μητέρα της αλλαγής”. Αυτό όμως δεν ισχύει για τη χώρα μας. Δεν κατακτήθηκαν ακόμα οι πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις για τον μετασχηματισμό της σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.

[Η ρήση "η Ελλάς φτιάχτηκε για να κονομήσουμε" ταιριάζει περισσότερο στο παρόν της χώρας. Η έννοια του "κράτους" που "εξευρωπαϊζεται" δεν ταιριάζει καθόλου. Στην καθημερινότητα των κατοίκων της χώρας η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκό κράτος, άλλωστε η Ευρώπη ελληνίδα ήταν έτσι κι'αλλιώς. Το lifestyle των ελλήνων δεν πολυ διαφέρει από αυτό των π.χ. Γάλλων, κλπ. Στα γνωρίσματα μόνο. ΚΑΙ, στο ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά στην Ελλάδα "κράτος", αλλά ersatz δηλ. μούφα... κατ'εικόνα και καθόμοίωση των ξένων... Επανερχόμαστε στο κείμενο της ομιλίας.]

"Το 2011 θα είναι μια ιδιαιτέρως αποκαλυπτική χρονιά. Θα διαμορφωθούν νέες πραγματικότητες στο πολιτικό, στο κοινωνικό και στο οικονομικό πεδίο.

Πολιτικό πεδίο. Το 2011 θα διαφανεί η αδυναμία του πολιτικού συστήματος, εκ κατασκευής λαϊκιστικού, φοβικού και εξουσιαστικού, να χαράξει γραμμές στρατηγικού βάθους για την ανόρθωση της οικονομίας. Τ’ αδιέξοδα και η συνειδητοποίηση ότι η οικονομία είναι “σε αργό θάνατο” θα καταδείξουν την χαμηλή πολιτική διαχείριση της χώρας απ’ όλο το πολιτικό σύστημα.

Εκτιμώ ότι κάτω από το φοβικό σύνδρομο της απώλειας επιρροής και δύναμης στο εκλογικό σώμα, θ’ αρχίσει να ομιλεί και να καθοδηγεί και πάλι τη χώρα η εκπαιδευμένη πλέον φύση αυτού του λαϊκισμού. Ήδη έχουμε τα πρώτα σημάδια, όπως η συζήτηση για αναθεώρηση του μνημονίου, η χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής κλπ.

Φαίνεται ότι εξαντλούνται τα ψυχικά αποθέματα της πολιτικής ελίτ της χώρας και των πέριξ αυτής δυνάμεων επιρροής. Σε λίγο θ’ αδυνατούν πλήρως να υποστηρίξουν σταθερά και με συνέπεια το επιβληθέν από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και να συγκροτήσουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης.

Φοβάμαι δηλαδή ότι εκπνέουν οι ψυχικές αντοχές και ότι το ψυχολογικό φορτίο υποστήριξης ρεαλιστικών πολιτικών από τις ιθύνουσες δυνάμεις της χώρας έχει φτάσει στα όριά του.

Να γνωρίζουν πάντως εκείνοι που καλλιεργούν αφελώς την ιδέα της δημοσιονομικής χαλάρωσης και προσαρμογής σε βάθος χρόνου ότι ακόμα κι αν το ανεχόταν η τρόικα, οι αγορές θα αντιδρούσαν βίαια.

Κοινωνικό πεδίο.

Κυρίες και κύριοι,

Η κοινωνία μας είναι έντονα μικροαστικοποιημένη στην συντριπτική της πλειοψηφία, κατακερματισμένη και με καταργημένες τις ιεραρχίες της, με σχολάζουσες έως και ανύπαρκτες τις πρωτοπόρες εκείνες μειοψηφίες που θ’ άνοιγαν τους καινούριους δρόμους και χωρίς κινητήριες εσωτερικές δυνάμεις. Είναι έτοιμη η κοινωνία μας σήμερα να παραδοθεί στον ανεξέλεγκτο μικροαστικό λαϊκισμό, που αντιδρά ως άθροισμα ατομικών συμπεριφορών και όχι ως συντεταγμένη κοινωνική δύναμη.

Στο λαό μέχρι σήμερα δεν καλλιεργήθηκε η εθνική αυτογνωσία. Δεν του έχουν μιλήσει ακόμη για τη δεινή θέση της χώρας και την προοπτική της. Επέλεξε, παραδείγματος χάριν, ο λαϊκισμός που καταδυναστεύει τη χώρα δεκαετίες να του αποκρύψει την φοβερή αλήθεια ότι τελούμε υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Αντίθετα, του μιλάνε και διαπληκτίζονται για ένα κάποιο “χαρτί”, το “μνημόνιο”, θέλοντας συνειδητά κάτω από το βάρος συνολικών ενοχών τους να ελαχιστοποιήσουν ή να ξορκίσουν ότι ο διεθνής οικονομικός έλεγχος έχει ήδη επιβληθεί από τον περασμένο Μάιο.

Και το λαϊκίστικο πνεύμα δε σταματά μάλιστα εδώ. Παρουσιάζει τον διεθνή οικονομικό έλεγχο ως μια συνήθη απλή επιτήρηση ρουτίνας, η οποία μάλιστα θα αρθεί πολύ σύντομα.

Και αυτά τα λένε όλα τα κόμματα, ισχυριζόμενα μάλιστα ότι έχουν δήθεν έτοιμες λύσεις για να εξέλθουμε από την κρίση και να επανέλθουμε στην προτέρα κατάσταση. Δεν επιτρέπουν δηλαδή στο λαό να κατανοήσει το βάθος του προβλήματος, αφήνοντάς τον να πιστεύει απλώς ότι «κάτι κακό συμβαίνει, γι’ αυτό κάνε υπομονή, μπόρα είναι θα περάσει».

Ένα ψεύδος που επίσης καλλιεργείται στο λαό είναι αν η χώρα μας θα χρεοκοπήσει ή όχι. Αρνείται ο παραπλανητικός λαϊκισμός ν’ αποδεχθεί ότι τέτοιο δίλημμα ουσιαστικά δεν υπάρχει, γιατί η χώρα ήδη τελεί “υπό χρεοστάσιο” από τον περασμένο Μάιο, όταν οι διεθνείς κεφαλαιαγορές αρνήθηκαν να μας χρηματοδοτήσουν με συνέπεια να επέμβει ένας πολυμερής διεθνής οικονομικός έλεγχος και να μας χορηγήσει ένα διακρατικό δάνειο προκειμένου να εξοφλήσουμε τους δανειστές μας. Το δίλημμα αντίθετα είναι αν θα καταρρεύσουμε πλήρως ή όχι, και αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από τις εθνικών διαστάσεων αποφάσεις που θα λάβουμε.

Όλα αυτά, κυρίες και κύριοι, έχουν ως συνέπεια την ουδετεροποίηση της κοινωνίας αλλά και την πλήρη αποδυνάμωση των ελάχιστων εκείνων δυνάμεων που έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Αν σ’ αυτά προσθέσει κανείς ότι η χώρα δεν διαθέτει ιθύνουσα τάξη ή μια πραγματικά αστική τάξη με κριτήριο κουλτούρας, η οποία θα διαμόρφωνε κατευθύνσεις για μια διατηρήσιμη έξοδο από την κρίση, τότε αντιλαμβάνεται κανείς την μεγάλη σημασία της εθνικής αυτογνωσίας.

Οικονομικό πεδίο. Το 2011 προβλέπω ότι θα είναι μια εφιαλτική χρονιά. Θα καταπέσουν μύθοι και λεοντές. Οι επικοινωνιακές τεχνικές δεν θα φτάνουν πια να συγκαλύψουν δισταγμούς, φοβίες και αμηχανίες. Θα φανεί με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο ότι η χώρα βιώνει, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, τον θανατηφόρο συνδυασμό υψηλού κόστους δανεισμού και ύφεσης.

Χαρακτηριστικά, οι τόκοι που θα πληρωθούν το 2011 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία θα κινούνται γύρω στα 16 δις και μέχρι το 2015 θα αυξάνονται συνεχώς μέχρι του μυθώδους ύψους των 20 δις ευρώ, δηλαδή γύρω στα 9% του ΑΕΠ. Το βάρος αυτό είναι ασήκωτο για τη χώρα, γιατί οι τόκοι είναι καθαρό έλλειμμα πάνω στο οποίο πρέπει κανείς να προσθέσει και το υψηλό λειτουργικό έλλειμμα.

Το λέω αυτό για όσους βαυκαλίζονται ότι έχουν είτε έτοιμες συνταγές είτε - άλλοι – έτοιμες πολιτικές να εξαφανίσουν σύντομα το έλλειμμα της χώρας. Για ν’ απομειωθεί το έλλειμμα, να μειωθούν οι τόκοι και να σταθεροποιηθεί το χρέος πρέπει η χώρα να εξασφαλίσει για πολλά χρόνια με σταθερό τρόπο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Προϋπόθεση όμως για να διασφαλιστεί υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα είναι οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης. Διερχόμαστε όμως μια δεινή υφεσιακή περίοδο, η οποία θα συνεχιστεί με την ίδια ένταση και το 2011, με ύφεση πάνω από -4%, αλλά δυστυχώς θα συνεχίσει και το 2012 και το 2013.

Συνεπώς, η αποκλιμάκωση του ελλείμματος της χώρας τα επόμενα χρόνια κάτω από τις σημερινές συνθήκες διαχείρισης της οικονομίας είναι ανέφικτη. Για να το πετύχουμε πρέπει να καλυφθούν μεγάλα κομμάτια πληρωμής τόκων. Και για να γίνει αυτό πρέπει να διασφαλίσουμε μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, δηλαδή πολύ περισσότερα έσοδα από τις δαπάνες. Επειδή όμως, λόγω ύφεσης, δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε έσοδα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το ν’ απαλλαγεί η ελληνική οικονομία από μεγάλα τμήματα του δημόσιου τομέα και κρατικές δραστηριότητες που την επιβαρύνουν.

Σύμφωνα με μελέτες, το 30% περίπου του σημερινού κράτους είναι περιττό. Γι’ αυτό πέρα από τις καθολικές αποκρατικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων προτείνω όλως ενδεικτικά την άμεση κατάργηση τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ, δημοτικών επιχειρήσεων, ατροφικών νομικών προσώπων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, άεργων διπλωματικών αντιπροσωπειών, στρατοπέδων, συγχώνευση μητροπόλεων, κατάργηση απολιθωμένων κρατικών υπηρεσιών, αποκεντρωμένων υπηρεσιών και γενικών γραμματειών διαφόρων υπουργείων. Περιορισμό του μεγάλου αριθμού στρατηγών, ναυάρχων, πτεράρχων και ταξιάρχων των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, περιορισμό του πολυάριθμου διδακτικού προσωπικού με αύξηση των ωρών διδασκαλίας, δραστική περικοπή κατά 70% τουλάχιστον των πολυάριθμων Γενικών Διευθυντών και Διευθυντών υπουργείων και οργανισμών, δραστική μείωση του μεγάλου αριθμού των αντιπροέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων και τέλος εξορθολογισμό ή κατάργηση και άλλων πολυάριθμων αφανών δημοσίων καταλυμάτων, τα οποία περιθάλπουν χρόνια τώρα τον κρατικό ανορθολογισμό.

Όλα θα κριθούν το 2011. Τότε θα φανεί αν θα επιβεβαιωθεί ο φόβος του μακροχρόνιου οικονομικού παγετώνα, που είναι το πιθανότερο ότι θα επικαθήσει επί της χώρας. Και εξηγούμαι: είναι σχετικά εύκολο για παράδειγμα να απομειώσεις το έλλειμμά σου από το 15,4% στο 10,4% το 2010, γιατί εκεί θα πάει απολογιστικά. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Για να το πας από το 10,4% στο 7,4% την επόμενη χρονιά και πολύ περισσότερο όσο πηγαίνεις προς τον πυρήνα, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα αν όχι αδύνατα. Και αν η οικονομία σου είναι σε ύφεση, είναι ακόμα δυσκολότερα. Αν, ακόμη χειρότερα, οι μεταρρυθμίσεις που θα κάνεις είναι περιορισμένης και ήπιας μορφής, τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι ούτε σε θετικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα θα οδηγηθείς, ούτε κι από την ύφεση θα εξέλθεις, ούτε ανάπτυξη θα οικοδομήσεις. Ακριβώς εκεί κρύβεται ο μεγάλος κίνδυνος να σχηματιστεί ο γνωστός παγετώνας της οικονομίας, που θα καθηλώσει τη χώρα στην οικονομική ακινησία και το λαό στη φτώχεια για πάρα πολλά χρόνια. Γι’ αυτό η θέση μου είναι, αν θέλουμε πραγματικά να θέσουμε τη χώρα μας σε αναπτυξιακή τροχιά, να προχωρήσουμε τώρα σ’ επώδυνες περικοπές τεράστιας έκτασης και βάθους στον δημόσιο τομέα, αλλά και σε εξορθολογισμό των δομών και του προσανατολισμού του, τομές που απαιτούν σκληρές συγκρούσεις με συντεχνιακά κατεστημένα και οργανωμένα συμφέροντα. Μόνο μέσα από την ήττα του παραπολιτικού αυτού κατεστημένου μπορούν να δημιουργηθούν νέες προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης. Μόνο έτσι θ’ απελευθερωθούν οι εσωτερικές δυνάμεις για ενδογενή ανάπτυξη σ’ όλους τους τομείς. Μόνο έτσι θα γίνουμε ξανά ελκυστικοί στις ξένες επενδύσεις.

Κυρίες και κύριοι,

Οι ανατροπές αυτές είναι κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας και να μην τις επικαλούμαστε ευκαιριακά, απλά επειδή έγινε “της μόδας” αυτή την περίοδο να τα “βάζουμε” με το κράτος, χωρίς στην πραγματικότητα να τις πιστεύουμε.

Μια στρατηγική βάθους πρέπει να την εγγυώνται ορισμένες αρχές που πρέπει να τηρούνται απαραιτήτως:

α) Η χώρα πρέπει ν’ αποκτήσει εθνικό προσανατολισμό. Αρκετά τυραννιέται χρόνια τώρα με τη διαμάχη των δυνάμεων της “καθ’ ημάς ανατολής”, με τις δυνάμεις εκείνες που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και στη λειτουργία της ως σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Δυστυχώς, αυτά τα δύο ρεύματα δεν συναντήθηκαν ποτέ ούτε τ’ άφησαν ώστε να κάνουν έστω και μια μείξη ελληνικής ιδιοτυπίας.

β) Επειδή στόχος είναι η διάσωση της χώρας, δεν ισχύουν τα διάφορα “δεν”, τα όρια, οι “κόκκινες γραμμές” και κάθε είδους αυτοδεσμεύσεις, οι οποίες μάλιστα πολλάκις αναιρούνται από τον Διεθνή Έλεγχο, προσθέτοντας αναξιοπιστία. Η λήψη των πολιτικών αποφάσεων θα πρέπει να είναι χωρίς φραγμούς και ιδεοληπτικές αυτοδεσμεύσεις.

γ) Οι περιστάσεις απαιτούν “μεταρρυθμίσεις-σοκ”. Συθέμελες αλλαγές σε όλα τα πεδία της δημόσιας ζωής της χώρας.

δ) Κυρίες και κύριοι,

Τονίζω με έμφαση ότι χώρα πρέπει να αποκτήσει συγκεκριμένο προορισμό και πλεύση. Πρέπει να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε και κυρίως πως. Αυτό απαιτεί όμως ένα μεγάλο εθνικό consensus, μία μεγάλη εθνική συναίνεση. Η συναίνεση όμως μεταξύ των σημερινών κομμάτων της χώρας είναι ανέφικτη και άνευ αξίας. Ο λαϊκισμός δεν παράγει consensus, παρά μόνο εξουσιασμό και υποκρισίες. Απαιτείται μια “νέα συμφωνία της ελληνικής κοινωνίας”, κυρίως με τον εαυτό της, για το που θέλει να πάει η χώρα.

Θα ζήσουμε για πολλά χρόνια υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Δεν πρέπει η χώρα ν’ αφεθεί να σέρνεται και ο λαός να βαυκαλίζεται με αυταπάτες και ψεύδη που του καλλιεργούν καθημερινά οι κατεστημένοι της χώρας.

Οι περιστάσεις απαιτούν έναν άλλο τύπο και κυρίως ένα άλλο πνεύμα διακυβέρνησης. Κατά καιρούς έχει γίνει συζήτηση για οικουμενικά σχήματα και κυβερνήσεις τεχνοκρατών. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τέτοιες λύσεις εντός των σημερινών τειχών. Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται το ίδιο έναν ισχυρό κλονισμό πριν επιχειρήσει αξιόπιστα να καθοδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση.

Προτείνω μέσα στο 2011 η Βουλή να εγκρίνει τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής κύρους, η οποία θα συντάξει ένα θαρραλέο και ριζοσπαστικό “πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης”, στην ουσία δηλ. ένα σχέδιο αναγέννησης, που θα οδηγήσει τη χώρα συντεταγμένα, πειθαρχημένα και χρονοστοχευμένα στην έξοδο από την κρίση. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να κριθεί από το λαό με εκλογές – το ξαναλέω μ’ ΕΚΛΟΓΕΣ - . Τις εκλογές αυτές βέβαια δεν τις εννοώ και δεν τις προτείνω σε καμιά περίπτωση ως ένα από τα συνήθη πολιτικά παίγνια και καμώματα του συστήματος αλλά εκλογές με “ανοικτά τα βιβλία”, για να επιτευχθεί εθνική συμφωνία με βάση αυτό το πενταετές πρόγραμμα, που υπερβαίνει κόμματα και εκλογικές περιόδους. Θα ενσωματώνει τα μέτρα του μνημονίου και θα κινείται πέραν αυτού. Για ν’ αναλάβουν όλοι την ευθύνη τους για το μέλλον της χώρας, και πολύ περισσότερο ο λαός.

Μόνο με αυτή την προϋπόθεση μπορεί να επιτευχθεί εθνικό consensus. Μόνο έτσι μπορούν να ληφθούν αποφάσεις εθνικών διαστάσεων. Μόνο έτσι δεν θα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας με ψευτοσυναινέσεις, ημίμετρα και αλυσιτελείς δήθεν μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι μπορούν να διασφαλιστούν κοινωνικές συμμαχίες και ισχυρές πολιτικές νομιμοποιήσεις.

Αυτή τη στιγμή πλέουμε χωρίς πυξίδα. Με καθοδηγούσα την κουλτούρα του λαϊκισμού και τον “επικοινωνισμό” να καταστρέφει κάθε θετική προσπάθεια.

Το ριζοσπαστικό πνεύμα και περιεχόμενο αυτής της εθνικής συμφωνίας, που θα προκύπτει και θα επιβάλλεται από το πενταετές αυτό πρόγραμμα ανάπτυξης θα καθοδηγεί εφεξής τη χώρα και θα ελέγχονται οι εκάστοτε διαχειριστές του. Και όχι οι δημοκόποι και τα ιδεολογήματα του παρελθόντος.

Αλλά, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να συμπληρώσω τη σημερινή μου παρέμβαση και με ορισμένες συγκεκριμένες προτάσεις, όλως ενδεικτικές. Σε περιόδους μεγάλων αποδιαρθρώσεων, η φαντασία είναι επαναστατική δύναμη. Με παραδοσιακές φόρμες δεν αντιμετωπίζονται οι κρίσεις.

Προτείνω όλως ενδεικτικά:

1. Να προωθηθεί μέσω αναθεώρησης ειδική συνταγματική απαγόρευση παραγωγής δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Είναι επιτακτικό να διαπεράσει τη χώρα και τους θεσμούς ένα νέο πνεύμα, ώστε να μη ζήσουμε ξανά τις σημερινές οικονομικές συνθήκες και τον ευτελισμό της χώρας μας.

2. Να καθιερωθεί συνταγματικό προνόμιο στον Υπουργό Οικονομικών για δικαίωμα άσκησης αρνησικυρίας (βέτο) επί των δαπανών στο σύνολο τις διοίκησης του κράτους.

3. Να καταργηθούν οι φόροι υπέρ τρίτων – των βολεμένων κοινωνικών συντεχνιών.

4. Να ανατεθεί ο φορολογικός έλεγχος των εταιριών που τηρούν βιβλία γ’ κατηγορίας σε πιστοποιημένα ιδιωτικά ελεγκτικά όργανα, όπως ελεγκτικές εταιρίες τραπεζών, ασφαλιστικών εταιριών κλπ.

5. Να συσταθεί σύγχρονος, αυτόνομος Οργανισμός Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΟΕΔΕ). Για να παύσει η είσπραξη των εσόδων να είναι το πάρεργο των εφοριών.

6. Να δημιουργηθεί άμεσα αυτοτελές Σώμα Οικονομικών Επιθεωρητών, το οποίο θα διενεργεί ουσιαστικούς και όχι τυπικούς ελέγχους σκοπιμότητας των δαπανών στο σύνολο του κράτους.

7. Να καταργηθεί το Ελεγκτικό Συνέδριο ως δικαστήριο και να μετατραπεί σε σύγχρονη ανεξάρτητη ελεγκτική αρχή, όπως σ’ άλλες χώρες.

8. Να καταργηθούν τα προνόμια του δημοσίου τομέα και να προσαρμοστούν τα δεδομένα της λειτουργίας του προς αυτά του ιδιωτικού τομέα. Δεν μπορεί άλλο να σηκώσει ο ιδιωτικός τομέας τα “κεκτημένα” του δημόσιου.

Κυρίες και κύριοι,

Πολλοί από εσάς, ακούγοντάς με, θα πείτε ότι όλα αυτά που προτείνω είναι μάταια, ότι δεν γίνονται. Θέλω να επαναλάβω τη ρήση του αείμνηστου Δημήτρη Τσάτσου, ότι «η μάταιη προσπάθεια δεν είναι μία άχρηστη προσπάθεια». Θα ήθελα αυτό το ριζοσπαστικό πνεύμα να κυριαρχήσει στη χώρα, για να ορίσουμε εμείς το μέλλον μας και όχι η απελπισία.""

Αυτά που προτείνει ο Κος Α. Π'δόπουλος είναι ευκολότερα στα λόγια παρά στα έργα. Σύμφωνοι.

Αλλά γιατί ΔΕΝ γίνονται; Το άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών πως έγινε; αριστερή χούντα = ΟΚ χούντα. Εχουμε αυτοαποκαλούμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση. Ας σοσια-λύσει και λίγο!

Τα κακά νέα δε τα διαβάζει κανείς. Άρα δεν υπάρχουν;;;

Ο καθηγητής Γιανναράς έγραψε το επίκαιρο πλην απαισιόδοξα ρεαλιστικό κείμενο που ακολουθεί.

Στο κείμενο αναφέρεται στον "αριστερό" πολιτικό λόγο, "αριστερή" σκέψη, όπου η ρίζα της λέξης έχει την έννοια του κοινωνικού, δηλαδή ομαδικού, δηλαδή εθνικού φρονίματος. Μη πέφτουμε στην απαξίωση της λέξης "φρόνιμα" επειδή άρεσε κάποτε σε δεξιά φασιστόμουτρα και δεν αρέσει εδώ και καιρό σε ψευτο-αριστερά φασιστόμουτρα. Και οι δύο φασίστες / νεοφασίστες είναι, πράγμα που δεν είαμστε εμείς.

Όπου "αριστερό" βάζουμε άνετα και μακρυά από πολιτικές αναζητήσεις, "common sense":

""Ανάκαμψη «μεγεθών» ή της κοινωνίας;

Tου Χρήστου Γιανναρά

""Διαπίστωση αυτονόητη για τον οξυδερκή πολίτη, ανεξάρτητα από τις πολιτικές του επιλογές και πεποιθήσεις: Οτι ένα σημαντικό δεδομένο ανελπιστίας, στις συνθήκες σήμερα οικονομικής χρεωκοπίας της χώρας, είναι η απουσία αριστερού πολιτικού λόγου.

""Αν θέλουμε να κυριολεκτούμε, αριστερό ορίζουμε τον πολιτικό λόγο που εκφράζει και υπερασπίζει κοινωνιοκεντρικές προτεραιότητες. Αυτονόητη η ελευθερία της ατομικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, η ανάπτυξη των δημιουργικών φιλοδοξιών του ατόμου, ο σεβασμός του κινήτρου για κέρδος και πλουτισ

μό. Αλλά πρωτεύουσα επιδίωξη της πολιτικής είναι να υπηρετεί την κοινωνική συνοχή, τη λογική των σχέσεων κοινωνίας, κοινωνίας των αναγκών: Να εγγυάται τη θεσμική αποτροπή της αδικίας, της εκμετάλλευσης ανθρώπων από συνανθρώπους τους, την πρόνοια και φροντίδα για την πρόσβαση όλων στα αγαθά της παιδείας, της περίθαλψης, της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Να προσφέρονται ίσες ευκαιρίες στους αριστείς, στους δημιουργικούς, στους φιλόπονους, ανεξάρτητα από τις οικ

ονομικές τους δυνατότητες.

""Στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει πολιτική έκφραση και υπεράσπιση αυτών των στόχων, η εμφανιζόμενη ως τάχα και Αριστερά μάχεται για ιδιοτελέστατα συμφέροντα συντεχνιών, για αυθαίρετα προνόμια συνδικάτων. Υπηρετεί

τη μανιασμένη εγωκεντρική απληστία, όχι το ανθρώπινο κατόρθωμα των σχέσεων κοινωνίας. Δασκαλεύει τους ανθρώπους στη βία της ετσιθελικής απαίτησης, στις μεθόδους γκανγκστερικού εκβιασμού των ανήμπορων (απεργίες «κοινωνικού κόστους»). Διαδηλώνει καταστρέφοντας την κοινωνική περιουσία, ταυτίζεται με την κατεστημένη αναξιοκρατία και φυγοπονία, προστατεύει και θωρακίζει τα προϊόντα του πελατειακού συστήματος της φαυλότητας των κομμάτων. Βδελυρότερες σε μεθοδεύσεις οι

«ανανεωτικές» πρωτοπορίες λανσάρουν την αριστερή ένταξη σαν προϋπόθεση καριέρας στα πανεπιστήμια, στις τέχνες, στη «διανόηση», σε στιλπνά πόστα εξουσίας. Ακυρώνουν μεθοδικά την κοινωνική δυναμική της άμιλλας για χάρη μιας δικτατορίας των μετριοτήτων.

""Η ολική έκλειψη αριστερού (κοινωνιοκεντρικού) πολιτικού λόγου έχει ως εφιαλτική συνέπεια και τη γένεση καινούργιας μορφής «αντιεξουσιαστικών» μαχητικών βλαστημάτων κιβδηλίας της Αριστεράς, με τυφλό πια μένος και μίσος για οποιοδήποτε είδος σχέσεων κοινωνίας, κοινοτικής λειτουργίας της συλλογικότητας. Το τι εγκυμονούν ή σε ποια εκμετάλλευση προσφέρονται οι ομάδες των ΕΑΑΚ του σπουδαστικού χώρου ή οι καινοφανείς «πυρήνες» αδίστακτων επινοήσεων τρομοκρατίας και βίας, είναι πρόβλημα που δεν μπορεί να κατανοηθεί στις πραγματικές του διαστάσεις (και να αντιμετωπιστεί γόνιμα), όταν έχει εμπεδωθεί σαν αυτονόητη η αποσύνδ

εση της Αριστεράς από την κοινωνιοκεντρική οπτική.

""Πριν από λίγες εβδομάδες ο Αλέκος Παπαδόπουλος με λόγο στέρεο, ρεαλιστικό, ακομμάτιστο, ανέλυσε την ανάγκη να μειωθεί το κράτος κατά 30%. Θα μπορούσε να είναι μια πρόταση αυθεντικά αριστερή, αν απηχούσε την πεποίθησ

η ότι στόχος της μείωσης και των οδυνηρών μεταρρυθμίσεων που προϋποθέτει δεν είναι η αποκατάσταση της διανειοληπτικής ικανότητας του εκφαυλισμένου κρατικού γεννήματος της κομματοκρατίας, αλλά η αποκατάσταση της προτεραιότητας των αναγκών της κοινωνίας έναντι της κρατικής μηχανής. Για να είναι αριστερή η πρόταση πρέπει να απαιτεί τη μείωση του κράτους προκειμένου να καταστεί το κράτος λειτουργικό, δηλαδή υπηρετικό των κοινωνικών αναγκών. Να

ελευθερωθεί η ελλαδική κοινωνία από την υποτέλεια στα συνδικαλισμένα συμφέροντα της δημοσιοϋπαλληλίας.

Από μόνη της η μείωση του κράτους δεν λειτουργεί ως αριστερή πρόταση. Γίνεται αριστερή αν συνοδεύεται από την απαίτηση για αξιοκρατία, για συνεχή έλεγχο της ικανότητας, της εργατικότητας και παραγωγικότητας, του ήθους διακονίας του κοινωνικού σώματος, που προαπαιτείται για τον δημόσιο λειτουργό. Αριστερή είναι η πρόταση να απολυθούν οι ανίκανοι, οι φαύλοι, οι φυγόπονοι, οι σαδιστές τύραννοι του αδύναμου πολίτη, να κριθούν αμερόληπτα και να αξιολογηθούν οι διορισμένοι στο Δημόσιο χάρη στην πελατειακή σχέση τους με κόμματα.

""Δεν υπάρχει πολιτική αν δεν κομίζει απάντηση στο αίνιγμα του «κακού». Η ανάγκη για θεσμούς εξουσίας γεννήθηκε, επειδή η φύση του ανθρώπου είναι θηριώδης. Το τυφλό ένστικτο του κτήνους θέλει να φάει, να κυριαρχήσει, να ηδονιστεί. Η εξουσία υπάρχει για να χαλιναγωγεί τη θηριωδία, να εξασφαλίζει τη συνύπαρξη στη βάση της λογικής, της αυτοπαραίτησης από την κτηνώδη απληστία. Γιατί ο άνθρωπος είναι το μόνο έμβιο που έχει τη δυνατότητα της ελευθερίας από το ένστικτο, της ανιδιοτέλειας: Μπορεί να υπερβαίνει την αναγκαιότητα της φύσης για χάρη της σχέσης. Αυτή η δυνατότητα, η θελημένη ελευθερία από το εγώ, είναι γνώρισμα μόνο του ανθρώπου: ό,τι οι Ελληνες ονόμαζαν «το κυρίως ανθρώπινον».

Η εξουσία εξασφαλίζει την «κοινωνίαν της χρείας», τη χρειαζούμενη συν-εννόηση για χάρη της ωφέλιμης σε όλους συνύπαρξης. Η έκπληξη που κόμισε ο Ελληνισμός στην ανθρώπινη ιστορία ήταν η «πόλις» και η «πολιτική» τέχνη: ένας καινούργιος στόχος και τρόπος της συνύπαρξης. Να υπηρετεί η συνύπαρξη όχι πια μόνο τη χρεία, αλλά, κατά προτεραιότητα, το «κυρίως ανθρώπινον» – την ελευθερία από τις αναγκαιότητες του ενστίκτου, το άθλημα των «κατά λόγον» σχέσεων, το κατόρθ

ωμα της «κοινωνίας του αληθούς».

""Σήμερα ζούμε σε πολιτισμό με αναποδογυρισμένους τους ελληνικούς όρους: η πολιτική είναι μόνο εξουσία, εξαντλείται στη «χρεία», αγνοεί το «κυρίως ανθρώπινον». Λογαριάζουμε για ελευθερία τις ανεμπόδιστες επιλογές ικανοπο

ίησης των ατομοκεντρικών ορέξεων, δηλαδή τον θρίαμβο της υποταγής στα ορμέμφυτα. Θωρακίζουμε την κτηνώδη αναγκαιότητα με ατομικά «δικαιώματα», επειδή από τη συνύπαρξη έχουμε μόνο απαιτήσεις, εκβιαστικές διεκδικήσεις. Ούτε υποψία για τη χαρά της κοινωνίας των σχέσεων, της αυθυπέρβασης, της αυτοπροσφοράς. Εμβληματικές φιγούρες της ζούγκλας του ατομοκεντρισμού οι εξουσιαστές μας που σήμερα μας λένε ωμά και χυδαία: «Να στερηθείτε, να πεινάσετε, γιατί ανεχ

θήκατε, τριάντα χρόνια, να σας κλέβουμε».

""Η Ελλάδα δεν έχει τις προϋποθέσεις να ανακάμψει. Η απουσία αριστερού πολιτικού λόγου εγγυάται την ανελπιστία "" (τέλος κειμένου)

Προσθέτω εγώ: στην Ελλάδα ο πολιτκός λόγος είναι αποκλειστικά τηλεοπτικού τύπου. Ως εκ τούτου τίποτε δεν μπορεί να γίνει στην λειτουργική ουσία του κράτους. Ενδέχεται όμως να αρχίσουν να πέφτουν οι μετρήσεις του AGB...

Μήπως πρέπει να ξεχάσουμε τη μισθωτή εργασία;

Δηλαδή, μισθωτοί θα υπάρχουν ΜΟΝΟ στο Ελληνικό Δημόσιο;
Διότι, ουδείς εκ των εχόντων πολιτική δύναμη φαίνεται να έχει ιδέα τι να κάνει και την διάθεση να ασχοληθεί με τους ανέργους.

Και κατανοεί κανείς τούτο συμβαίνει διότι η ανεργία δεν πλήττει τους οικείους των πολιτικών, διότι δεν πλήττει τους "περίξ", δηλαδή το Δημόσιο. Διότι γνωστόν είναι ότι άνεργοι υπάρχουν μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Σε άλλες χώρες οι εργοδότες προσφεύγουν και σε ευέλικτες μορφές εργασίας που στην Ελλάδα δεν προσφέρονται διότι απαγορεύτηκαν από τον Μάϊο 2010.

Μήπως θα ήταν χρήσιμο να ερευνήσουμε βαθειά γιατί πέφτει η μισθωτή εργασία, πέραν των οικονομικών συνθηκών;
Μπα, αυτά δεν μας πολυενδιαφέρουν. Αντ'αυτού πάμε σε νέα κόλπα: μπαίνει ο μηχανισμός για επενδύσεις... και, οσονούπω, το χρήμα θα ρέει και πάλι. Μακάρι. Αλλά σε πόσες τσέπες αν καταργηθούν οι μισθωτοί;Νέος αναπτυξιακός νόμος, ο 169ος στη σειρά, έρχεται να προσφέρει θέμα συζητήσεων στα κανάλια και, βέβαια, θα αποτελέσει ευκαιρία τηλε-παπαρολογίας στους αρμόδιους πολιτικούς.

Όσον αφορά εμάς, τους γενικώς τυρβάζοντες στο business, οι νόμοι αυτοί δεν σημαίνουν τίποτα απολύτως.

Από την πλευρά των αρμοδίων που υπογράφουν τέτοιους τους νόμους (π.χ. τον συναπόφοιτο Κο Χ Παμπούκη, γνώστη θεμάτων ιδιωτικού διεθνούς και συμβάσεων) οι νόμοι αυτοί δημιουργούνται διότι:

α) δεν έχω και τίποτα άλλο να κάνω...

β) ο φίλος/ μπατζανάκης/ ο τύπος που γνώρισα στο αεροπλάνο /η Microsoft-Oracle-Chinese "investment holdings" / ... / προσπάθησε να επενδύσει στην Ελλάδα αλλά του βγάλαν τη ψυχή και έφυγε. Για να ξανάρθει θέλει εξασφάλιση...

γ) ο φίλος μου/ μπατζανάκης μου/ ο τύπος που γνώρισα στο αεροπλάνο /η Microsoft-η Oracle - η Chinese "investment holdings" / ο/η... / έμαθε τι έπαθε ο παραπάνω β) και ούτε κ'αν το σκέφτεται για την Ελλάδα. Τώρα βέβαια, αν του έδιναν νομοθετικά κατοχυρωμένη απαλλαγή από τα λαδώματα και το γραφεικρατικό bullshit... κάτι μπορεί να γίνει!

δ) ο τρέχων αρμόδιος, Κος Χ Παμπούκης, ξέρει να γράφει και να διαβάζει τόσο στα Ελληνικά (κατά τεκμήριο διότι πήρε απολυτήριο) και στα γαλλικά. Ξέρει και νομικά πράγματα για το επιχειρείν. Επίσης, έχει εργαστεί.

Όλα τα παραπάνω τον καθιστούν αντισυμβατικό, ασύμβατο με τους εν ελλάδι πολιτικούς και, ενδεχομένως, επικίνδυνο για το πολιτικό γίγνεσθαι που εν Ελλάδι απαρτίζεται κυρίως από άεργα φρόκαλα. Για όλα αυτά εμείς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε... (και ευτυχώς που είναι καλά τα παιδιά στη ΚΥΠ και καταλαβαίνουν και δεν τον έχουν κλείσει μέσα...)

Αυτό που εμείς μπορούμε να αξιώσουμε είναι να δούμε ένα καλό κείμενο. Για να συμβεί αυτό πρέπει ή:
α) να συντάξει τον νόμο μόνος του ο Κος Παμπούκης, οπότε θα βγει ο νόμος πολύ πριν το τέλος της 10ετίας
β) να τον συντάξουν άλλοι, αλλά να τον διαβάσει και να τον διορθώσει ο Κος Παμπούκης -- οπότε και θα βγει με το πέρας της 10ετίας.

Μεταξύ των δύο, προτιμάμε την πρώτη εκδοχή.


Στο μεταξύ, η μόνη ανάπτυξη που παρατηρείται στην Ελλάδα προέρχεται από το χρηματοπιστωτικό χώρο όπου όλα αυξάνουν κατά τι -- εξαιρέσει των ασφαλειών ζωής όπου οι εξαγορές αυξήθηκαν κατά 5% και οι ο αριθμός των νέων συμβάσεων μειώθηκαν κατά 5% σε σχέση με πέρυση.

Δηλαδή, η ανάπτυξη παρατηρείται σε τομέα που ΔΕΝ δημιουργεί θέσεις μισθωτής εργασίας.
Άρα, επενδύστε στην Ελλάδα αλλά μη μπλέκετε με το Υπουργείο Εργασίας.

Επαναστατική, πρωτότυπη σκέψη Έλληνα πολιτικού: επενδύστε!

Στην Ελλάδα.
Κεραυνός εν αιθρία το ζήτημα, ουδείς το είχε σκεφτεί!

Οι επενδυτές θα χαίρουν ειδικής μεταχείρησης και θα υλοποιούν την επένδυση "στα γρήγορα" (πασοκιστί: fast-track).
Με άλλα λόγια, δηλώνει έμμεσα η Ελλάδα, αναγνωρίζω ότι αν δεν χαίρεις ειδικής μεταχείρησης και fast track, δεν επενδύεις!

Παρ'όλα αυτά, δεν έρχονται επενδύσεις στην ελλάδα.

Ο καλύτερος τρόπος να αναστρέψεις μία κατάσταση είναι να ανακαλύψεις τι την προκαλεί.
Ας δούμε λοιπόν γιατί ΔΕΝ επενδύω στην Ελλάδα -- ειδικά τώρα που έχω και φαστ-τρακ.

Το στήσιμο εταιρίας είναι σχετικά βατό στην Ελλάδα, γραφεικρατικό μεν, αλλά όχι πολύ ακριβό (λίγα εως καθόλου τα λαδώματα). Είναι κάπως χρονοβόρο, βέβαια (2 μήνες).

1) Αδεια λειτουργίας: πολύ δύσκολο και πολύ ακριβό σε λαδώματα και σε χρόνο. Διευκολύνεται μόνο με "παρέμβαση" του εκάστοτε αρχιπολιτικού -- αλλά αυτό είναι άτοπο για προφανείς λόγους...

Αλλιώς, η διαδικασία έκδοσης άδειας π.χ. για φωτοβολταϊκό πάρκο, θα διαρκέσει: από το ελάχιστο 22 μήνες εώς άπειρο (ποτέ). Κατά το διάστημα αυτό, η εταιρία πρέπει να υπάρχει ήδη καθώς και τα κεφάλαια, τα σχέδια, κλπ.

2) Προσωπικό. Πέραν των πολιτικών παρενοχλήσεων των συνδικαλιστικών οργανώσεων στην ελλάδα (για προσωπικό όφελος των εκλεγμένων συνδικαλιστών), η εργατική νομοθεσία είναι χαώδης αλλά, κυρίως, εχθρική στον εργοδότη. Επίσης δεν προστατεύει ιδιαίτερα τον εργαζόμενο (επικεντρώνεται στους κρατικούς φορείς), άρα το βάρος πέφτει στον εργοδότη.

3) Έλεγχοι κατά το δοκούν: κρατικοί υπάλληλοι έχουν δικαίωμα να κάνουν ελέγχους και να επιβάλλουν πρόστιμα κατά το δοκούν -- τα οποία μετέπειτα προσβάλλονται στη δικαιοσύνη. Βέβαια υπάρχει η πιο διαδεδομένη και γρήγορη λύση του λαδώματος.

4) Η φορολογία αλλάζει κάθε χρόνο, άρα τα δεδομένα δεν επιτρέπουν αξιόπιστες προβλέψεις...

5) Εν γένει, η εργατική και φορολογική νομοθεσία είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, με εξειδικευμένες και ασυνήθιστες απαιτήσεις -- π.χ. μέρος των δεδομένων των εργαζομένων σε μία επιχείρηση πρέπει να κρατούνται σε χαρτι κανονικό και όχι ψηφιακά΄
ή, έκτακτες βάρδυες πρέπει να δηλώνονται από πριν (αλλά πως; αφού είναι έκτακτες).
Και πολλά άλλα τέτοια.

6) Θετικό: οι τιμές των προϊόντων είναι ψηλές, επιτρέποντας καλά περιθώρια μικτού κέρδους που μπορούν να καλύψουν τα κρυμμένα έξοδα του Ελληνικού Δημοσίου (ολιγορίες, λαδώματα, κλπ).

Από τα παραπάνω τεκμαίρεται ότι είναι καλύτερο να μην προχωρήσει κανείς σε παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα.
Με απλά λόγια: παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα; ΜΑΚΡΥΑ!!!

(Βέβαια υπάρχει και η λύση: επενδύω μαζί με έλληνα ο οποίος είναι εξαιρετικά δικτυωμένος πολιτικά. Όμως δεν είναι θεσμική λύση αλλά τυχαία.)

Δηλαδή μετά τις πρόσφατες κινήσεις της Franklin Templeton στην ελληνική χρηματαγορά, φαίνεται ότι ο μόνος χώρος που αξίζει είναι η χρηματαγορά. Βέβαια, ο φόρος εισοδήματος έχει πεταχτεί στα 40% από 10% που ήταν...

Αλλά τουλάχιστο, δεν ε΄χεις να κάνεις παρά ελάχιστα με τους νόμους και τους εκπροσώπους του Ελληνικού Δημοσίου!

Καιρός για ΚΟΠΑΝΑ: ο 2ος γύρος εκλογών στην Ελλάδα

Από άρθρο του Κου Χ. Γιανναρά

"Ας μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν, οι Ελληνες τουλάχιστον, τον θρασύτατο εκβιασμό που τους άσκησε, πριν από μια εβδομάδα, ο πρωθυπουργός τους:

"Να ψηφίσετε," έλεγε, "άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης και μάλιστα για καινούργια θεσμικά μορφώματα με διευρυμένες εξουσίες. Αλλά δεν έχει σημασία αν ψηφίσετε ικανούς ή ανίκανους, τίμιους ή φαύλους, ευφυείς ή μικρονοϊκούς. Πρέπει να ψηφίσετε τη δική μου καμαρίλα, αλλιώς πηγαίνω για εθνικές εκλογές και οδηγώ τη χώρα σε επίσημη πτώχευση, στάση πληρωμών, πείνα και τρόμο."

Αυτό αποτελεί τη σύγχρονη ελληνική μορφή ολιγαρχικού φασισμού κομμουνιστικού τύπου. Είναι Ελληνικό επίτευγμα. Δεν χρησιμοποιεί ανοικτή σωματική βία και πάντα φροντίζει να καλύπτεται από μανδύα νομιμότητας -- δηλαδή νομοθετούμε πρώτα και πράτουμε μετά. Αλλά στις εκλογές δεν χρειάζεται τόσο η νομοθεσία όσο η σωτά δωμημένη επικοινωνία: "πρόσεξε, γιατί χωρίς εμένα, πραγματοποιούνται οι χειρότεροι εφιάλτες σου. Εχω τη κατάσταση στα χέρια μου."


Βέβαια, πέρα από σούπερ- κοπάνα ήταν και εκλογές ΤΑ -- δηλαδή όχι κομματικού τύπου...Ο αμοραλισμός του ΠΑΣΟΚ καταφέρνει σχεδόν πάντα να ξεπερνά τα όρια φαντασίας του κοινού και έτσι να το καταλαμβάνει εξαπίνης... "δεν μπορεί να λέει τόσα ψέμματα" Λάθος. Μπορεί!

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που σου λέει ένα πράγμα στίς πάρα πέντε και άλλο στις και τέταρτο... χωρίς να κουνήσει βλέφαρο!

Ελλάς: η μόνη κομμουνιστική χώρα με εκλογές δυτικού τύπου

Δηλαδή με εκλογές των οποίων τα αποτελέσματα, εάν γύρουν σημαντικά υπέρ αντιπολιτευόμενου κόμματος, το κόμμα αυτό γίνεται κυβερνητικό.

Κομμουνιστική, διότι ζει σε καθεστός ελεγχόμενης δικτατορίας του προλεταριάτου. Επειδή στην Ελλάδα ΔΕΝ παίζει το προλεταριάτο, διότι ουδείς γουστάρει (προτιμάμε Πόρσε Καγιέν), την εξουσία του προλεταριάτου την ασκούν:
-- η διοίκηση
-- η πολιτική & κεφαλαιοκρατική ολιγαρχία

Το κάνουν μέσα από:
-- ελεγχόμενο πλιάτσικο των υπηκόων και δη αυτών που δημιουργούν υπεραξία. Π.χ., φορολογικός έλεγχος γίνεται μέχρι και 11 χρόνια μετά το ελεγχόμενο έτος. Ή 13 χρόνια, αν γουστάρουμε. Ή 161 γιατί έτσι μου αρέσει σήμερα...

Η ελληνική δικτατορία νομοθετεί τις αποφάσεις της, γι'αυτό ονομάζεται "ελεγχόμενη", δηλαδή έχει θεσπίσει διαδικασίες επιβολής του ο,τι δήποτε και καταστολής της σκέψης και του επιχειρείν.


Α, ναί. Είχαμε εκλογές, όπου το εκπληκτικό μάρκετιγκ σλόγκαν του ΠΑΣΟΚ ΑΕΒΕ έπιασε πάλι: δηλαδή, αφού πίστεψες τις σαχλαμάρες που λέγαμε πέρυσι, γιατί δεν πιστεύεις τα μούσια που λέμε φετος...

Κοιμηθείτε! Τα όνειρα είναι καλύτερα από τη πραγματικότητα!

Salonika, φτωχομάνα με περίεργες συνήθειες...

Τις προάλλες ήμουν στη συμπρωτεύουσα και σουλάτσαρα, ως δει, στη παραλία γωνία Αριστοτέλους δεξιά.

Περνά από πλάϊ αχθοφόρος (χαμάλης) με δίτροχο καροτσάκι τίγκα στα νερά (εμφιαλομένα).
Κλάτς! του πέφτουν τα νερά στο πεζοδρόμιο...

Μέχρι εδώ όλα ΟΚ, τεφαρίκι, λίρα εκατό:ΟΜΩΣ, συνέπεια αυτού του γεγονότος, συμβαίνει το εξής ανήκουστο:

ΣΤΑΜΑΤΑ πεζός από τη μία, πεζή από την άλλη και λέει ο πεζός "'ντάξει, δεν έγινε τίποτα κάτσε θα σε βοηθήσουμε..." και δίνοντας συνέχεια στην απειλή, προχωρά μαζί με τη κοπέλλα και ΣΗΚΩΝΕΙ κάποιες από τις εξάδες και τις τοποθετεί στο καροτσάκι!
Ευχαριστεί ο αχθοφόρος (χαμάλης): "νάσται καλά παιδιά, σας ευχαριστώ"


Το παραπάνω σκηνικό είναι απόλυτα αληθές. Και αναρωτιέμαι: τι συμβαίνει;;;
Η συμπεριφορά των πεζών είναι εξόχως ύποπτη. Ως κάτοικος του πολιτισμένου Νότου, γνωρίζω ότι το κανονικό νεο-ελληνικό σκηνικό όφειλε να έιναι ως εξής:

"Κλάτς!" πέφτουν τα νερά.
"Ρε μαλάκα, δε βλέπεις μπροστά σου -- τυφλός είσαι;" (Σε σουρντίνα): "Αϊ σταδιάάάλο;;;"
Άλλος πεζός όφειλε να πατήσει τα μπουκάλια για να σκάσουν.
Τρίτος πεζός / πεζή όφειλε να πέσει πάνω στον αχθοφόρο (χαμάλη) και να του ρίξει καμμιά καλαμιά.

ΑΥΤΟ είναι το σωστό νεο-ελληνικό σκηνικό!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ενώ η Θεσ/νίκη ως πρωτεύουσα της Μακεδονίας ευρίσκεται εντός της νεο-Ελληνικής επικράτειας, οι κάτοικοι της προέρχονται από άλλο πλανήτη.

Μένει να διαπιστωθεί αν είναι επικίνδυνοι για τη Δημόσια Τάξη.
Ο Κος (Χρυσοχόος) Μούφα-ίδης πρέπει να κινηθεί.

Marathonios kai metallia

Αμην.
Αφού φτάσαμ' ισαμεδώ, έχουμε ελπίδες και για περαιτέρω.

Εξωγήινος Μαραθώνιος... Ιστορικού γεγονότος βοηθούντος, ήταν ένα από τα πιο όμορφα παγκόσμια γεγονότα της χρονιάς... πολύ πιθανον, ΤΟ ευχάριστο γεγονός της χρονιάς παγκοσμίως.

Μας ζάλησαν όλα: οργάνωση, καιρός, τοποθεσία, αρχιτεκτονική της διαδρομής, ακόμη και ο ιστιότοπος -- ας δουν οι γυφτοπολιτκοί τι μπορεί να γίνει όταν κανείς δεν κλέβει αλλά εργάζεται ή δουλεύει.
Μιλάμε για Σουηδία αλλά χώρις καιρό αηδία και με μεσογειακό θέρμη.

Πάνω από όλα όμως με εντυπωσίασαν οι άνθρωποιοι: οι θεατές, οι αθλητές, οι οργανωτές.

Που είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι τις καθημερινές; εκεί θέλω νάμαι!

Λήγει η προθεσμία επαναπατρισμού των χρημάτων!!! Ενας - ένας

...τρέξτε! Οι πιο ευγενείς, θα μεταφέρουν κατ'ευθείαν τα χρήματά τους στο λογαριασμό της εφορίας και το ταμείο του σοσιαληστ(ρ)ικού κόμματος στην ελλάδα. Και αυτοί να μη ξέρουν γιατί, η εφορία και ο σοσιαλησμός ξέρει γιατί τα παίρνει!

Μα είναι δυνατό να πετύχει τέτοιο μέτρο, δημιουργηθέν από τους κυβερνο-ερασιτέχνες μας, όταν στην Ελλάδα αλλάζει το φορολογικό σκηνικό κάθε 3' 5";;;

Η όταν αναλογιστούμε οτι το πολίτευμα της χώρας είναι διοικητική απολυταρχία;

Η Δήθεν χώρα

Προ ημερών, ο Κος Π'τρέχας μιλούσε σε εκπομπή του Σκάϊ στο συμμαθητή του Α. Π'χελά.

Του έλεγε, λοιπόν, μεταξύ άλλων, για τα πολλά που έχει κάνει η κυβέρνηση. Όπως, πάταξη "μεγαλογιατρών", εφοριακών στην άρπα(γη), κλπ.

Δηλαδή ξαναφούρνησε όλο το επικοινωνιακό υλικό της Σοσιαλιστικής κυβέρνησης, για το 1ο εξάμηνο του 2010: βατοπέδι, μεγαλογιατροί, κλέφτες στην εφορία, κ.α. χαρητωμένα.

Και δεν βρέθηκε ο ευλογημένος συμμαθητής Αλέξης να του πει, "την επικοινωνιακή επιτυχία της σοσιαλιστικής κυβέρνησης δεν την αμφισβητεί κανεις..."


Δηλαδή, αιώνια στην Ελλάδα θα μιλάμε για δήθεν ενέργειες, που έχουν δήθεν αποτελέσματα.

Απώλεια εθνικής κυριαρχίας ή... στρώσαμε το κρεβάτι μόνοι μας

Ο τίτλος από άρθρο στο Antinews της Τρίτης 14 Σεπτ 2010 περί απώλειας εθνικής κυριαρχίας σε αντάλλαγμα της βοήθειας ΔΝΤ.

Δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Παρ'ότι βολεύει να φταίει ο άλλος και στην Ελλάδα παίζει το να είμαστε θύματα...
Όμως εμείς είμαστε οι δημιουργοί των προγραμμάτων "εξυγείανσης" και οι εφαρμοστές τους. Απλά τα συμφωνήσαμε σε γενικές γραμμές με τους εταίρους δανειστές μας.
Η εκάστοτε εφαρμογή είναι, επίσης, θέμα της ανεξάρτητης ελληνικής κυβέρνησης.


Παραθέτω ένα από τα πολλά και ενδιαφέροντα σχόλια που αναρτήθηκαν στο άρθρο:

"Γιατι να τρώμε τη κυβερνητική τηλε-προπαγάνδα του “δεν μπορώ να κάνω τίποτα, το ΔΝΤ μου την έχει πέσει…”.

Δεν ΑΠΩΛΕΣΑΜΕ τίποτα: ζητήσαμε και συμφωνήσαμε και προτείναμε και συμφωνήσαΝΕ…

Αυτά τα έκανε η Ελληνική κυβέρνηση (δηλ η τρέχουσα, η εκλεγμένη, η νορμάλ κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας). Που αποφασίζει στο όνομα της ανεξάρτητης ελληνικής δημοκρατίας και το κάνει νόμιμα με βάση το εκλογικό της χρίσμα!

Ο υπουργός οικονομικών λε΄γεται Παπα-τρέχας, οχι ΔΝΤ. Ο μέχρι τούδε υπουργός Εργασίας που έκαψε θέσεις εργασίας δια νόμου λέγεται Λοβέρδος, όχι Τρόϊκα!

Ο Πρωθυπουργός μας λέγεται Τζέφφρυ “Yiorgos” Παπ, όχι Τόμσεν!

Αυτοί και κάποιοι άλλοι σαν αυτούς κατέχουν τη πολιτική εξουσία στην Ελλάδα!

Δείτε την απόφαση 2010/320 της Ευρωπαϊκής επιτροπής: δεν είναι μυστική ούτε κρυφή.

Εμείς (δηλ οι εκπρόσωποί μας) προτείναμε και συμφωνήσαμε τα “μέτρα’ και οι εταίροι μας συμφώνησαν να μας στηρίξουν επ’αυτών.

Ας φάμε τώρα την διαπραγματευτική “δεινότητα” του πρωθυπουργόυ και της παρέας του αλλά και τη προπαγανδιστική ικανότητα του Κου Παμπούκη μας.

Και ο πατέρας μου που πήγε στο πόλεμο για να ζήσει σε ελεύθερη ελλάδα,(όπως και πολλοί άλλοι) έχασε μέρος της σύνταξής του από τις ανομίες αυτών στους οποίους παρέδωσε την ελεύθερη (τότε) ελλάδα."

Στησαμε την Ελλαδα για να 'κονομήσουμε...

...Βέβαια, κονομάει η εκάστοτε, η όποια, elite: ένας ένας, με τη σειρά του ο καθ’ενας. Μόλις γεμίσει, έρχεται η επόμενη. Εξ’ου και δεν πολύ νοιαζόμασταν για τα τεκταινόμενα: "θα’ρθει και η σειρά μου", έλεγε ο καθένας.
Κάποιοι άσχετοι πάντα παρεισφρέουν, αλλά αν πολύ επιμείνουν συνηθως διώκονται για να αποκατασταθεί η τάξις…

Ως κράτος έχει δημουργήσει διοίκηση, εκπαίδευση, περίθαλψη... χρονο~ και χρηματο-βόρες δραστηριότητες.

"Να μη βγάλουμε κάτι από τα νοσοκομεία; Όλα από τη τσέπι μου;"

Δήλον ότι αν δεν βγάλει κάτι, τα νοσοκομεία θα αποτελέσουν 100% διαφυγόν κέρδος: απαιτούν επένδυση χρήματος που πλέον δεν είναι διαθέσιμο για κονόμα. Δεν είναι ακραίο, λοιπόν, να θέλουμε το εν λόγω νοσοκομείο να παράξει -- έστω δια της λειτουργίας του -- κάποιο κατ'εξαίρεσιν εισόδημα. Αλλιώς θα ήταν εξ'όλοκλήρου lucrum sessans & damnum emergens. Eξ ου και η κραυγή δίκαιης αγανάκτησης, "ΟΛΑ από τη τσέπι μου;"
Με συνέπεια, το ελληνικό κράτος νομοθετεί με υπερ της κονόμας και διασφαλίζει τη νομιμότητα των έργων και κινήσεών της.Πλημμελώς, δυστυχώς.

Ετσι εξηγούνται και κατανοούνται όλα.Η εικόνα ως επιβράβευση της ανάγνωσης!

Να και κάποιοι Ελλήνες που λειτουργούν...

...σε αντίθεση με τους θεσμούς και άλλους κρατικούς φορείς, παράλητους, που δεν κάνουν άλλο από το να ξοδεύουν χρήματα.

Αυτοί, οι παίκτες, εργάζονται με πρόγραμμα, έχουν στόχους, τους ακολουθούν... σε παγκόσμιο επίπεδο!

Αλλά και η εμφάνιση των παικτών στο γήπεδο ήταν υψηλού αγωνιστικού ήθους και πειθαρχίας: συγκριτικά με εμάς πολλές άλλες ομάδες ήταν από χούλιγκανς εώς ψιλο-μπερμπάντιδες!

Μπράβο σε όλους που ήταν εκεί και κάναν ο,τι μπορούσαν -- και αυτό που "μπόρεσαν" περιλαμβάνει την παρουσία σε αγωνιστικό ήθος απολύτως τοπ χλίδα αλλά και μία νίκη, ετσι για να περνά η ώρα...

Στο τσακ ισοπαλία με την Αργεντινή...


Τον τελευταίο καιρό οι Ελλήνικές ομάδες:
Α) ποδοσφαίρου
Β) μπάσκετ
Γ) βόλεϋ
Δ) χαντ-μπολ

...είναι οι μόνοι ελληνικοί "δημόσιοι" οργανισμοί με πρόγραμμα. Ούτε οι οικονομικο-υπουργοι (η Κα Λούκα Παλούκα είναι ανάξια λόγου) ούτε οι εργασιο-Χάροι. Μόνο για παγανιά κάνουν αυτοί. Γκολ ΔΕΝ βάζουν.

Οι σοσιαλ-πολιτικοί, ο Χότζας κ.α. ευτράπελα

Το ότι οι έλληνες πολιτικοί είναι άσχετοι με όποιο εργασιακό αντικείμενο τους δώσεις είναι παγκοσμίως γνωστό.
Υπάρχει ένας τομέας όμως όπου οι σοσιαλ-πολιτικοί ειδικά διαπρέπουν: η δημόσια επικοινωνία και η τηλεοπτική παραπληροφόρηση.

Θυμάστε τη γνωστή ιστορία του γκρίνια που πήγε στο Χότζα να του ζητήσει μεγαλύτερο σπίτι... και αφού ο Χότζας τον έβαλε να σπιτώσει και όλα του τα ζωντανά, μετά τον διάταξε να ξαναβγάλει έξω, ένα ένα. Και, ω του θαύματος, στο τέλος του εγχειρήματος το σπίτι φάντασε άνετο και μεγάλο.

Ετσι λοιπόν κι'εδώ στην Ελλάδα λέει ο ακατανόμαστος Χάρος υπουργός ανεργίας: "με ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΝ να κόψω συντάξεις, να απολύουμε χωρίς αποζημίωση (δηλ προειδοποίηση)... να αναδιαρθρώσω το Δημόσιο (βλέπε "να απολύσω" από το Δημόσιο δηλ. μέσω του Καλλικράτη του όμορφου υιού της Σπάρτης)".
Μετά λέει: "Αλλά εγώ θα το παλέψω" λέει, "θα το παλέψουμε, ρε παιδιά, εγώ ό τι μπορώ θα κάνω..." και προσθέτει "άντε, και τη μισή απόλυση να πετύχω καλά δεν είναι;;;"

Μεγάλη επιτυχία.

Κανείς από τη τιβι δεν έχει κυττάξει το "μνημόνιο" όπου υπάρχουν τα βασικά;

Ειμαστε, τελικά, πανύβλακες ή/και καλοκάγαθοι σε σημείο παθολογικό, ή/και κάτι άλλο που δεν γνωρίζω;

Οπουδήποτε αλλού, τέτοιες ελαφρολαϊκές πονηριές θα τις είχαν κράξει και στη συνέχεια πατάξει, τα παιδία της 5ης Δημοτικού πριν προλάβουν να ανοίξουν 2η φορά το στοματάκι τους οι πολιτικοί...

Εξοργιστικό, τέλος πάντων. Προσβλητικό.
Ήδη, οι Έλληνες που ταξιδεύουν αντιμετωπίζουν πρόβλημα από προσβλητικά "σχόλια" ξένων.

Τώρα μας δουλεύουν και οι πολιτικοί μας!

(Να μου πεις, καιρό τώρα μας δουλεύουν, αλλά ήταν εν οικω. Τώρα έγιναν όλα εν δήμω).

Quis custodiet ipsos custodes?

....ή, αλλιώς, ποιός θα μας φυλάει από τους "φύλακες";

Δηλαδή από τα παντός είδους αρπακτικά Ελληνικού Δημοσίου που βγαίνουν παγανιά με το χέρι στην αριστερή μας τσέπι, αλλά και το κυβερνητικό-διοικητικό κατεστημένο που έχει τα δύο χέρια στην δεξιά μας τσέπι;

Βγήκε φιρμάνι, όποιος προσλαμβάνει χωρίς τη συμφωνη γνώμη συνδικάτου τρώει πρόστιμο μέχρι € 30.000.
Όποιο μαγαζί αγοράζει home-made αντικείμενα, τεκμαίρεται ότι έχει μόνιμη σχέση με τον άνθρωπο που τα φτιάχνει και πληρώνει πρόστιμο στο ΙΚΑ (και εισφορές).

Ο,τι δεν είναι "Δημόσιο" είναι για πλιάτσικο! Ανοιχτε κόσμε δουλειές για νάρθουμε να σας τα πάρουμε! Βγάλτε κόσμε λεφτά για ναρθούμε να σας τα φάγουμε!
Και να λες ότι δεν έχεις, εεεέ, κάπου θα έχεις, δε μπορεί!

Αγιε Σώστη Σώσε μας!
Πάτερ Δουνουτού...
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς... Ομιλείς την Ελληνικήν;
Χανόμαστε.....

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΚΛΕΒΟΥΝ, ΠΑΡΑ ΝΑ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ

Μου ήρθε μια σκέψη:

Καλά όλες οι αναλύσεις για το που πήγαν τα λεφτά (δηλαδή, όπως θάλεγε κι'ο ελληνάρας, "ποιός τα πήρε, και γιατί αυτός κι'οχι εγώ;"), αλλά πιστεύω ότι η σωτηρία της ελλάδας θα έλθει εν πολλοίς από τα δύο παρακάτω:

Α) Να σταματήσουν να νομοθετούν οι ελληνες πολιτικοί, και ας συνεχίζουν να δέχονται "δώρα" με μέτρο, χωρίς να τα νομιμοποιούν με νόμους και υπουργικές αποφάσεις.

Β) Να καταργηθεί σύσσωμη η εργατική και η επιχειρησιακή και η φορολογική νομοθεσία και ο οργανισμός του Δημοσίου. Να ξαναγραφούνε από την αρχή.


Με αυτά τα δύο, πολύ λιγότερα λεφτά θα χάναμε, οι πολιτικοί θα ήσαν ευχαριστημένοι και η χώρα θα λειτουργούσε καλύτερα εως πολύ καλύτερα.

Due diligence της ΕΛΛΑΔΟΣ (της οικονομικής κατάντιας της)

Αναδημοσιεύουμε εισαγωγικό executive summary μελέτης που εκπονήθηκε από ομάδα συνεργαζομένων ελληήνων -- ή ελληνικής καταγωγής -- αναλυτών και ερευνητών, εντός κι'εκτός ελλάδας (δόξα νάχει το διαδίκτυο!) . Η μελέτη είναι κατ'ουσίαν ένα due diligence (οικονομικός έλεγχος) της νεοτέρας Ελλάδας και στηρίζεται σε πρωτογεννή στοιχεία.

"

Αξιότιμο Κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Αρχηγούς κομμάτων

Βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου

Κύριε Πρόεδρε,

Όλοι οι Έλληνες σήμερα και εσείς προσωπικά έχουμε ένα ερώτημα.

Πώς φτάσαμε ως εδώ;

Μια ομάδα αναλυτών με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος και του λογιστηρίου του κράτους αποφασίσαμε να δώσουμε μια απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Αποδεχόμαστε πλήρως την κριτική που θα ακουστεί ως προς την προσέγγιση και την ακρίβεια των αριθμών μας. Όποιος επιθυμεί να την αμφισβητήσει όμως ας το κάνει με στοιχεία. Σας εγγυόμαστε ότι κανείς δεν θα μπορέσει να αμφισβητήσει τα συμπεράσματα.

Η επιστολή άλλωστε κοινοποιείται και στους πολιτικούς αρχηγούς της σημερινής βουλής από σεβασμό στο δημοκρατικό πολίτευμα. Ας βάλουν τους αναλυτές τους να αντιπαραβάλλουν τα στοιχεία τους,( αυτά που δεν τόλμησαν ποτέ να φέρουν στο φως της δημοσιότητας για να προστατεύσουν τους υπαίτιους που δυστυχώς φαίνεται ότι αποτελούν τον πυλώνα του πολιτικού συστήματος και χρήζουν «προστασίας».)

(Δεν θα συμπεριλάβουμε τα «σκάνδαλα» αφού κάθε μία από τις αιτίες έχει πίσω της ακριβείς αποφάσεις με υπουργικές υπογραφές. Συγκεκριμένες υπογραφές που ταυτοποιούνται με πρόσωπα ανάλογα την ημερομηνία.) Όπως θα δείτε μεταφέρουμε τα συμπεράσματα σε απλή γλώσσα, χωρίς κραυγές και αφορισμούς αφού κύριος αποδέκτης είναι όχι το πολιτικό σύστημα αλλά οι Έλληνες πολίτες που έχουν συνηθίσει να ακούν «περίτεχνες αναφορές» γραμμένες από διάφορους «σοφούς».

Τέσσερεις είναι οι κυρίες αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα σ’ αυτό το σημείο με σειρά βαρύτητας.

1. η κακοδιαχείριση των συνταξιοδοτικών ταμείων

2 η κακοδιαχείριση του αναπτυξιακού πυλώνα της οικονομίας

3. η φοροδιαφυγή

4 η χρηματοδότηση των τραπεζών με €43 δισεκατομμύρια

Το σημερινό χρέος της Ελλάδος είναι €300 δισεκατομμύρια.

Η ανάλυση μας δείχνει ότι οι «επιχορηγήσεις» στα συνταξιοδοτικά ταμεία (εκτός των δημοσίων υπάλληλων ) από τον κρατικό προϋπολογισμό, από το 1998 μέχρι το 2009 είναι €104 δισεκατομμύρια.

Με απλά λόγια τα ταμεία που έπρεπε να είναι αυτοχρηματοδοτούμενα από τις εισφορές των εργαζομένων

Συγχρονη ιστορία της Ελλάδας -- σε λίγες γραμμές

TELOS

MAS TELEIWSE

Παραθέτω κείμενο από το insurance daily. "Αγνώστου συγγραφέα. " Εχω να προσθέσω μόνο στο τέλος: "...όσοι το προλάβανε... και όσοι είχαν πράσινη κάρτα (ή γαλάζια κάρτα) ΚΑΙ ειδικότερα: συγγενή συνδικάλα.

<< Το πάρτυ τελείωσε. Τα κεφάλια μέσα. Τη δεκαετία του `70 τη θυμάμαι σαν χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127, τα Zastava, και οι μηχανές Floretta {και Zundapp και 3κυκλα!}. Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες Austin Morris Allegro! Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50 λεπτά). Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε να στο χαλάσει. Τόσο καλά. {Επίσης, Μερσεντές φτιαγμένες για να μοιάζουν με SL ενώ ήταν σκέτες}

Και μετά ήρθε η δεκαετία του 80. Και το ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το χείλι του κάθε πικραμένου. Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε σοσιαλιστής, η Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη αναδύθηκε απ’ το πουθενά, και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας. Η χαρά του αφισοκολλητή. Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας. Όπως και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη», μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια. Ώσπου ήρθε το τέλος. Τα αναπόφευκτα σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά δικαστήρια, ψευδεπίγραφους κήνσορες, και στο «Τσοβόλα δώστα όλα», και από κει πάνε κι άλλοι.

Και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον Μαυρίκη και τον Σωκρατάκια που έλεγε και ο μακαρίτης ο Κίτσος και μπρρρ..

Τη δεκαετία του `90 που ακολούθησε, τα κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα, αλλά τότε ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια. Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων ασύδοτων. Με το χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και τη πλέμπα. Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια ΕΛΔΕ, όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ. Χαμός στο ίσιωμα. Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης». Χα και πάλι χα. Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε. Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της ΕΟΚ, που ελάχιστη της δόθηκε δημοσιότητα.

Και μετά ήρθε το ευρώ. Στην αρχή χαρήκαμε, καθότι αισθανθήκαμε Ευρωπαίοι. Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας. Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές, ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο. Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140 δραχμές και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150. Τώρα έφτασε το φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1 € πουρμπουάρ (340 δραχμές παρακαλώ).

Παρόλα αυτά, λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας, και γίναμε όλοι μπρούκληδες. Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερτσέντες αγορασμένες με 136 άτοκες(!) δόσεις. Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές) γκλαμουράτες. Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές, και αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες. 50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς. Home Cinemas, Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV’s, και πάει λέγοντας. Όχι παίζουμε. Και νάσου Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και νάσου ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι. Ελλάδα ρε..

Ναι, αλλά ήρθε πλέον και η ώρα του λογαριασμού. Με π..ς αυγά δεν βάφονται. Η αιώνια σοφία του απλού λαού επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά. Όλα ήταν σικέ. Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας. Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να κάνουν την καλή τους με καμιά γρηγοράδα. Και μετά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι. Και νάμαστε ξανά μανά, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή, ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε Τρισέ. Της σκληρής πραγματικότητας. Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυσυμπαθούν. Ήταν όλα μια αυταπάτη. Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας, αλλά πέραν τούτων… τίποτα. Μας απεχθάνονται και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες. Και ο κύκλος κλείνει.

Μας βλέπω ξανά με λαχανί Zastava και πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης) να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη. Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά γούστα.

Το ride είναι over, που λένε και οι Αμερικάνοι σύμμαχοί μας. Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε. Εκτροχιάστηκε, όπως στις ταινίες με το δαιμονισμένο τρενάκι του τρόμου. Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν το απόλαυσαν. Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν. Γεννήθηκαν αργά.

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ>>

Τελος. ΟΕΔ.

Πως προωθείται η Μαυρη Εργασία στην Ελλαδα...

Δια νόμου

Ή, αλλέως πως, πως εμποδίζεται η πρόσβαση στην εργασία ενώ διευκολύνεται η μετάβαση στην ανεργία!

Δια νόμου.

Σε ένα από τα παγκοσμίου κλάσης αριστουργήματα νεο-ελληνικής ανοησίας, ένας νέος νόμος με ονομασία "εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια..." επιφέρει εμπόδια στην πρόσβαση σε όλες τις μορφές απασχόλησης εκτός της αορίστου χρόνου (δόξα τω Θεω, τους ξέφυγε προς το παρόν). Από την άλλη, προβλέπεται επίσης η διευκόλυνση των απολύσεων!

Ο νόμος με τις "εγγυήσεις για την εργασιακή (αν)ασφάλεια"...
Καταργεί την προσωρινή απασχόληση. Ο νόμος τροποποιεί προηγούμενο νόμο (του ΠΑΣΟΚ) που αναγνώριζε, έστω και πλημμελώς, τη προσωρινή απασχόληση. Βέβαια το ΠΑΣΟΚ είχε ψηφίσει τον τότε νόμο κατ'εντολή της Κομισιόν γιατί η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα της ΕΕ χωρίς νομοθετημένη ευέλικτη απασχόληση δηλαδή, χωρίς νόμιμη ευέλικτη εργασία.

Περιορίζει την εκ περιτροπής απσχόληση και την υποβάλλει σε προηγουμενη έγκριση συνδικάτων.

Περιπλέκει γραφειοκρατικά την μερική απασχόληση (δηλαδή την παρεμποδίζει, με κίνδυνο να καταργηθεί από κάποιους εργοδότες).

Περιπλέκει και περιορίζει καταλυτικά την κατ'οικο απασχόληση και τα φασόν (κρίμα για κάποιες μητέρες που ζούσαν φτιάχνοντας αντικείμενα για καποιο μαγαζάκι της γειτονιάς).


Όποιες κι'αν ήταν οι προθέσεις, στη πράξη ο νόμος "ασφάλειας στην εργασία" διασφαλίζει τη κατάργηση 22.000 φανερών θέσεων εργασίας και τις απολύσεις.

Επίσης προωθεί, θέλουμε να πιστεύουμε άθελά του, τη μαύρη εργασία.

Τι λέει;

Απαγορεύει έμμεσα (δηλαδή περιπλέκοντας το πλαίσιο νομιμότητας) ή άμεσα κάθε μορφή ευέλικτης εργασίας. Νόμιμης, φανερής ευέλικτης εργασίας βέβαια. Ετσι λοιπόν ανοίγει διάπλατα πλεόν η πόρτα για παράνομη (μαύρη) εργασία. Διότι τη παράνομη δεν τη βλέπει ο νόμος! Ενώ η προσωρινή εργασία, η μερική εργασία, κλπ, είναι δηλωμένες και διαφανείς (και πληρώνουν εισφορές, ΙΚΑ κλπ).

Αρα, οι κάποιοι εργοδότες που είχαν επιλέξει να ανοίξουν κάποιες θέσεις νόμιμης εργασίας, έστω και "ευέλικτης μορφής" ή "ειδικές" όπως πχ το φασόν, θα τις καταργήσουν.
Κατα τα λεγόμενα έμπειρου αναλυτή του Υπουργείου Εργασίας με εμπειρία στη Κομισιόν, οι θέσεις προς κατάργηση είναι περί τις 22.000.


Αντιθέτως, άλλες εταιρίες που έχουν επιλέξει τη φθηνότερη λύση της μάυρης ή γκρίζας εργασίας, θα συνεχίσουν επαυξανόμενες πλέον αφού νέοι άνεργοι θα κατεβάσουν το κόστος της απασχόλησης. Αμα η προσφορά είναι μεγάλη και έχεις ανάγκη από δουλειά, τι να κάνεις; άλλωστε, τώρα πλεόν η φθινότερη εργασία θα επιτρέπεται δια νόμου!


Πως γίνεται όμως η μαύρη ή γκρίζα απασχόληση;

Όπως το κάνει το Ελληνικό Δημόσιο όπου απαγορεύεται η νόμιμη προσωρινή απασχόληση όπου όλα φαίνονται, αλλά επιτρέπεται η εργοληπτική απασχόληση όπου βάζουμε τους δικούς μας αλλά φαίνονται σαν υπάλληλοι του εργολάβου, όχι του Δημοσίου, και δεν τους βλέπει ούτε η ΕΣΥΕ ούτε ΔΝΤ. Αυτοί οι εργαζόμενοι δεν είναι βέβαια κατ' ανάγκη γκρίζοι ή μαύροι, απλά δεν φαίνονται και δεν καταγράφονται ως υπάλληλοι σε δημόσια υπηρεσία.


Το γνωστό και πρόσφατο παράδειγμα της εργαζόμενης σε καθαρισμούς κτηρίων Κούνεβα, είναι παράδειγμα γκρίζας εργασίας.

Σε αντίθεση με τα παραπλανιτικά λεγόμενα διαφόρων παραγόντων που ήθελαν να κουκουλώσουν το θέμα, η Κούνεβα δεν δούλευε βέβαια σαν προσωρινή υπάλληλος γιατί αν ήταν προσωρινή ο εργοδότης της θα έπρεπε να πληρώνει όλες τις εισφορές και η ίδια θα ήταν εμφανής, δηλωμένη, που δουλεύει και πόσες ώρες, κλπ, και πολύ ακριβή. Βέβαια θα ήταν και ασφαλισμένη, πράγμα που θα ήταν χρήσιμο όπως αποδείχθηκε μετέπειτα! Ετσι όμως δεν "βγαίνει" ο εργοδότης διότι οι καθαρισμοί δημοπρατούνται σε απίθανα χαμηλές τιμές αμοιβής, που με το ζόρι καλύπτουν το νόμιμο κόστος του υπαλλήλου! Πως να βγάλεις κέρδος έτσι.


Αντιθέτως, η Κούνεβα δούλευε σαν "συνεργάτης" σε εταιρία παροχής υπηρεσιών καθαρισμού και συντήρησης κτηρίων.

Απο επαφή στο συναδελφικό περιβάλλον της Κούνεβα προκύπτουν τα εξής, που ισχύουν και γενικώς στο χώρο της γκρίζας και μάυρης εργασίας:
Η Κούνεβα έπαιρνε το βασικό μισθό αλλά ήταν δηλωμένη άλλοτε σαν μερική, άλλοτε σα περιστασιακή και άλλοτε καθόλου. Αυτό μείωνε το κόστος εισφορών και, για χρυσωθεί το χάπι, μέρος των χρημάτων το έπαιρνε μαύρο για να μη "επιβαρύνεται" με εισφορές η ίδια. Αλλά τα πολλά μαύρα καταλήγουν στο να είναι ανασφάλιστη...

Δηλαδή, όλα αυτά τα ωραία και έξυπνα δε λαμβάνουν υπ'όψη το ενδεχόμενο των γεγονότων που όλοι ξέρουμε...


Τώρα λοιπόν και κατόπιν διαφόρων ατοπιών που κάποιες είδαν το φως της ημέρας, αντί να βοηθήσει και να προωθήσει ο νομοθέτης τη πρόσβαση στην νόμιμη εργασία, κάνει το αντίθετο!

• Περιορίζει τη πρόσβαση στην εργασία...

• Και μειώνει τις θέσεις νόμιμης εργασίας...
• Άτυπα, οδηγεί στη μαύρη εργασία...
  
• Διευκολύνει τις απολύσεις!
  

Εάν ο στόχος της κυβέρνησης είναι η προώθηση της απασχόλησης, αλλά το ΔΝΤ μας επιβάλλει διευκόλυνση των απολύσεων, γιατί δεν άνοιγε ο Υπουργός τη πόρτα για πρόσληψη με ευέλικτες μορφές απσχόλησης και στις εταιρίες που μείωσαν προσωπικό; Ναι, βέβαια, κάποιοι θα απολύσουν για να ξαναπροσλάβουν... αλλά καλύτερο δεν είναι να έχουμε απασχολούμενους από το να έχουμε άνεργους; Οι Αυστριακοί τόκαναν και μάλιστα επιδοτούν ΟΛΕΣ τις μορφές πρόσληψης πλήρους απασχόλησης!

Ή μήπως κάτι μας διαφεύγει; Δεν νομίζω.



Ελλάς, χώρα της παραπληροφόρησης και του παραλογισμού...

Υ.Γ.: πρόκειται για τον Ν 3846/2010

Εδώ ο κοσμος χάνεται και οι πολιτικοί μας χτενίζονται... για εκλογές!

Εδώ δύο θεσμικοί λεφτάδες πάνε στη πλούσια κυρία να μιλήσουν για ελλάδα, αλλά οι έλληνες πολιτικοί (οι έχοντες πολιτική εξουσία) ετοιμάζονται για εκλογές.

Ο Κος Strauss-Kahn, αφεντικό του ΔΝΤ και ο Κος Trichet, αφεντικό της ΕΚΤ. Πάνε να δούν την Κα Merkel, την Ανατολικογερμανίδα Καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας.

Ιδου φωτό κάπως θελκτική της Καγκελαρίου.






Θα τα πούνε. Θα τα βρούνε;


Στο μεταξύ, εμείς ετοιμαζόμαστε για εκλογές.

Ένας Σοσιαλιστής πολιτικός, ο Κος Ραγκούσης, σε διαφημιστική εκπομπή που οργάνωσε στην ΕΡΤ, μας είπε ότι η χώρα έχει 628.000 δημοσίους υπαλλήλους (+ όλους τους εξωτερικούς που δεν φαίνονται γιατί η απασχόληση απαγορεύεται επίσημα στο Δημόσιο).

Τη τελευταία 5ετία, λέει, η Νέα Δημοκρατία έβαλε 30.000 δημοσίους υπαλλήλους πάνω από αυτούς που φύγαν. Αρα μένουν 598.000 τους οποίους διόρισε το ΠΑΣΟΚ...

Θενκ γιου, Κε Ραγκούση, που μας το λέτε.

Και οι ανεγκέφαλοι εντολοδόχοι παρουσιαστές δεν είπαν τίποτα... βέβαια η εκπομπή διαφημιστική ήταν.


Παρομοίως στο Σκάϊ, ο Κος "Νέοι Φάκελοι" έκανε διαφημιστική εκπομπή για τους παλιούς Υπουργούς Οικονομικών μας, για να ξαναφρεσκάρουμε τις φάτσες τους, έτοιμες για τη ψήφο. Τους υπουργούς οικονομικών, δηλαδή, αυτούς που επισήμως ευθύνονται για τα οικονομικά σκατά της χώρας!

Αλλά ξέρουμε: πάντα φταίει ο άλλος και κατα τον αείμνηστο Ανδρέα, μπαμπά του τρέχοντος ΓΑΠ, για τα πάντα φταίει η ΝουΔου.


Τρομερό είναι: ακόμη και σήμερα κάνουμε τεμενάδες στους πολιτικούς! Κανείς δε τολμά να τους γελοιποιήσει για να πάρουμε, έστω, μια ηθική ικανοποίηση;;;

ΩΡΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΛΕΒΕΝΤΙΚΑ. €-πράγματα.

Hellas €-ΔΑΝΕΙΚΑ:

Hellas: €-ΔΑΝΙΚΑ -1 :


Hellas €-ΔΑΝΙΚΑ-2:

Hellas €-ΔΑΝΙΚΑ-3:

Heil Hitler!

Κρατικοί παράγοντες στη Γερμανία, πολεμοχαρές κράτος της κεντρικής Ευρώπης και γνωστό από τον ιστορικό ηγέτη της, Αδόλφο Hitler, εξέφρασαν ενδιαφέρον για εξαγορά της Ακρόπολης Αθηνών.


Επειδή η χώρα αυτή βρίσκεται σε πρωτόλειο πολιτιστικό επίπεδο θεωρούμε ότι η Ακρόπολης είναι πολύ δύσκολο και συνάμα περίπλοκο κληροδότημα για τους κατοίκους της χώρας.


Από την άλλη, πρέπει να εξαίρουμε αλλά και να υποστηρίξουμε την διάθεση της χώρας να εκπολιτιστεί.


Να στείλουμε ομάδες κατοίκων σε επιμορφωτικά κέντρα. Ιδού ένα από τα καλύτερα: