Η Ελλάδα, η γραφεικρατία, τα ευτράπελα και η Λαϊκή Δημοκρατία Ανατολικού τύπου

Σε πρόσφατο άρθρο με τιτλο "Η γραφειοκρατία στραγγαλίζει την Ελληνική Οικονομία", ο Α. Βερούτης δίνει αριθμητική διάσταση στο θέμα και παραθέτει στοιχεία και αριθμούς που λίγοι μας υποψιαζόμαστε. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το άμεσο κόστος της γραφειοκρατίας στην ελλάδα ανέρχεται σε 3.3% σύμφωνα με πρόσφατες αναλύσεις, ποσοστό που είναι κατά τι αυξημένο σε σχέση με το ~2.9% που είχε μετρήσει η PwC για την Ελλάδα προ δεκαετίας περίπου.

Κατα την αυτή έννοια, η Ελλάδα είναι πάνω από 100η στο κατάλογο των "φιλόξενων" χωρών για επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριοποίηση (π.χ. η γείτονική ΠΓΔΜ είναι πολύ πιο πάνω) και η Αθήνα είναι 160η πιο... "φιλόξενη" μεγαλούπολη στο κόσμο.


Στην συνείδηση πολλών Ελλήνων και ξένων όλα αυτά τα στοιχεία είναι απόδειξη ότι κάτι (τίποτε) δεν πάει καλά στα λειτουργικά θέματα της χώρας.

Η κυρίαρχη αντήληψη, δηλαδή, είναι ότι πρέπει να βελτιωθούν οι δομές της χώρας, οι λειτουργίες της Διοίκησης για να μειωθεί η γραφεικρατία, να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα, να γίνει το έδαφος πρόσφορο επιχειρηματικά κ.α....
Με άλλα λόγια, όλα τα σχόλια στηρίζονται σε μία παγκόσμια παραδοχή: ότι η Ελλάδα είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία δυτικού τύπου που ακολουθεί το πρότυπο ανάπτυξης μέσα από ιδιωτική πρωτοβουλία, κλπ.

Στην περίπτωση της Ελλάδας η παραδοχή αυτή είναι λανθασμένη. Το να ευαγγελίζεται κανείς τη μείωση του Κράτους στην Ελλαδα είναι ουτοπικό διότι δεν συνάδει με το όραμα, τους στόχους, την ιδεολογία της σύγχρονης Ελλάδας όπως εκφράζεται μέσα από την σύγχρονη πολιτική και διοικητική ελίτ της χώρας.

Εάν προσέξουμε καλά τις δομικές και (δυσ)λειτουργικές ιδιαιτερότητες της χώρας και, αντι να τις καταγείλλουμε, τις δεχτούμε σαν μέρος του "πολιτεύματος", είναι προφανές ότι η Ελλάδα είναι Σοβιετική δημοκρατία ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ τύπου.

Δηλαδή, προσωποπαγής και οικογενειοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου ανατολικού τύπου¨
Ράθυμο ύφος, μιζέρια, ανατολίτικα θρησκόληπτη, χαλαρή και συνθηματο-λάγνα --
"Ψωμί ελιά και Κώτσο βασιλιά" "Ψωμί παιδεία, δημοκρατία" "Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά (αριστερά)"
κ.α. πολλά και αντιφατικά.

Ως εκ τούτου, δεν είναι πλεόν αυτονόητα παραδεκτό ότι η μείωση της γραφειοκρατίας αποτελεί αποδεκτό στόχο! Εαν δεχτούμε ότι η γραφειοκρατία είναι αυτοσκοπός, τότε η μείωσή της δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς της...

Παρομοίως, δεν προκύπτει από πουθενά ότι η στήριξη του επιχειρείν είναι ζητούμενο. Τα χρήματα του επενδυτή είναι ευπρόσδεκτα μεν -- αλλά όταν συνοδεύονται από πολλές απαιτήσεις... ε, δεν θα κάνουμε και τούμπες:
π.χ. η ελβετική επένδυση σε αιολικά στη Βορ Ελλαδα και η Ισπανική σε φωτοβολταϊκά στη Κρήτη πήγαν πίσω από εκεί που ήρθαν... Παλαιότερα, η Πιρέλλι πήγε ακόμη πιο πέρα και έστησε το εργοστάσιο της Πάτρας στην Τουρκία.

Άλλωστε, οι ιδιώτες εργοδότες έχουν στόχο το κέρδος, όπως απεκάλυψε στέλεχος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, συνδικαλιστική οργάνωση στη ΔΕΗ. Σωστά.
Αντ'αυτού, ο στόχος στην ελλάδα είναι η αργόσχολη δια βίου απασχόληση, όπως επιτυγχάνεται στο απανταχού Ελληνικό Δημόσιο.

* Η πολυπλοκότητα του εργατικού δίκαιου και των εργασιακών συνθηκών και τα πρόστιμα, συνομολογούν ότι η ιδιωτική εργασία τελεί υπό του καθεστώτος ανοχής -- εξ 'ου και δεν ανησυχεί κανείς από τους πολιτικούς για την ανεργία του ιδιωτικού τομέα αλλά υπερασπίζεται σθεναρά και επιτυχώς τη απασχόληση στο Δημόσιο.


Περαιτέρω: το να οδύρεται ο αγαπητός κι'εύστοχος Άγης για το συνολικό κόστος της γραφειοκρατίας (6.8% του ΑΕΠ!!) είναι θέμα συμπόνιας εάν και εφ'όσον η καταστολή της γραφειοκρατίας αποτελεί στόχο. Στην Ελλάδα, όπως είδαμε, αποτελεί αυτοσκοπό, άρα η μείωσή της δεν είναι το ζητούμενο.

* Και για να είμστε σαφείς, η επιχειρηματικότητα ποτέ δεν ήταν σκοπός της χώρας. Μόνο κινήσεις που απορρέουν από τη Δικτατορία του προλεταριάτου επιτρέπονται, όπου το προλεταριάτο και οι πολιτικοί συμμετέχουν -- όπως είναι, π.χ. η έγκριση εισαγωγής & εμπορίας μπακαλιάρου σε έναν έμπορο.
Άλλως, στη Κομουμιστική Ελλάδα θέλουμε τη μικρή επιχείρηση που δεν μεγαλώνει ποτέ για να αφίνει στίγμα στην Αγορά¨ σε αντάλλαγμα της επιτρέπουμε να ζει μερικώς από τη φοροδιαφυγή.

* Η πολυπλοκότητα της λογιστικής (ΕΓΛΣ) τα μαρτυρά όλα: δεν είναι χώρα που θέλει και άρα στηρίζει την επιχειρηματικότητα.


Η κατακλείδα είναι ότι η χώρα στήθηκε "για να κονομήσουμε". Η κονόμα είναι για το προλεταριάτο και κυρίως, για τη πολιτική & διοικητική ελίτ. Οι υπόλοιποι υπήκοοι "βολεύονται" κατά το μάλλον ή ήττον βάσει της οικογένειας στην οποία ανήκουν.

Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδας - 2

Δυο ειδοποιοί διαφορές μεταξύ Ελλάδας και των πάλαι ποτέ (Σοβιετ) Λαϊκών Δημοκρατιών.

Μία διαφορά με τις χώρες του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού είναι ότι εδώ γίνονται εκλογές δυτικού (καπιταλιστικού) τύπου.

Δηλαδή, οι πολιτικοί ξοδεύουν χρήματα τα οποία παίρνουν πίσω από το κράτος (και λίγο παραπάνω), οι ψηφοφόροι διαλέγουν, κλπ.

Μετά εγκαθιδρύεται μία κυβέρνηση για ~4 χρόνια, όπου κάνει ο,τι θέλει.

Μία άλλη διαφορά:
στην Ελλάδα οι κρατικές παροχές είναι μακράν υποδεέστερες από αυτές στις τω πάλαι ποτέ Σοβιετο-Λαϊκές Δημοκρατίες: παιδεία, άθληση, ΜΜΜ, πρόσβαση στη τέχνη, μουσεία, βιβλιοθήκες,ρούχα για παιδιά σε χαμηλές τιμές, κλπ.

Μια τρίτη διαφορά:
Η ασφάλεια των πολιτών. Στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη δεδομένουν ότι η αστυνομία χρησιμοποιείται από τους πολιτικούς για ίδια εξυπηρέτηση και το απομείναν προσωπικό πλέον δεν μπορεί πλέον να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες...

Μία τέταρτη (τελευταία για σήμερα) διαφορά: η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός προς τη χώρα.
Οι χώρες της Σοβιετικής ομπρέλλας έχαιραν σεβασμού -- έστω, και οι πολίτες τους τύχαιναν κάποιας συμπόνιας για τις συνθήκες διαβίωσης.
Εν αντιθέσει με την Ελλάδα η οποία είναι το ανέκδοτο του πρώτου κόσμου -- όχι λόγω των κατοίκων τρης αλλά λόγω της εκπροσώπησης της και της Διοίκησης.

Από το Νταχάου όμως (βλέπε παραπάνω) στην Ελλάδα τρως καλύτερα. Όπερ και η χώρα είναι στα τοπ 20 των παχύσαρκων παιδιών παγκοσμίως.

H δικτατορία του προλεταριάτου: το Ελληνικό μοντέλο

Η Ελλάδα πρέπει να είναι η μόνη χώρα όπου εφαρμόζεται η δικτατορία του προλεταριάτου, σε καθεστώς περιοδικών και σχετικά ελεύθερων εκλογών. Και στη Σοβιετική Ενωση και τις γύρω χώρες υπήρχε παρόμοιο καθεστός, αλλά ο εκλογικός μηχανισμός ήταν πολύ πιο "χαλαρός" ως προς τα αποτελέσματα και πολύ πιο κάθετος ως προς την ιδέα της "αντιπολίτευσης" -- που... αυθόρμητα..., δεν υπήρχε.
Επίσης, η αστυνομία έχαιρε "μεγάλης εκτίμησης" από το κόσμο για τη σθεναρή αποφασιστικότητα της στη διατήρηση της τάξης του Προλεταριάτου -- με λίγα λόγια, όταν έπεφτε ΜΟΝΟ ξύλο ήταν καλά τα πράγματα.
Στην ελλάδα η αστυνομία ακόμη προσπαθεί να ασχοληθεί με τη τάξη και την ασφάλεια των πολιτών και άλλα τέτοια απαρχαιωμένα -- όταν, βέβαια, δεν ασχολείται με τα ψώνια των πολιτικών της χώρας.

Η κομμουνιστική οργάνωση -- Η Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδας.

Υπάρχουν δύο μεγάλα κομμουνιστικά κόμματα, ελαφρώς διαφορετικών πεποιθήσεων το κάθε ένα:
* ένα αυταρχικού τύπου με διακριτκό τίτλο "Σοσιαλιστικό κίνημα"
* ένα "πλουραστικού" τύπου με διακριτικό τίτλο "Νέα Δημοκρατία"

Στα κόμματα αυτά προεδρέυουν συνήθως άτομα από γνωστές οικογένειες, οι φίλοι των οικογενειών αυτών και, τελευταία οι φίλες, συμβίες και συμβίοι των ηγετών των κομμάτων.


Αντί του Γενικού Γραμματέα του Κομουνιστικού κόμματος, στην Ελλάδα εκπρόσωπος της δικτατορίας του Προλεταριάτου ορίζεται ο πρόεδρος του κομμουνιστικού κόμματος που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους σε οργανωμένες εκλογές.

Ο προσωρινός εκπρόσωπος ονομάζεται "Πρωθυπουργός".

Στην Ελλάδα έχουμε εκλογές κάθε 3-4 χρόνια ή όποτε άλλοτε αποφασίζει ο Πρωθυπουργός, ο οποίος κινείται από τις εντολές του Προλεταριάτου και ελέγχεται από το Προλεταριάτο.

Στις εκλογικές αναμετρήσεις επιτρέπονται και εφαρμοζόνται μικρης έκτασης μόνο παραποιήσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων υπέρ του κυβερνώντος κόμματος.


Στην Ελλάδα συντηρούνται και πολλά άλλα κόμματα, μικρά σε μέγεθος, κυρίως διακοσμητικού τύπου. Τα κύρια γνώρισματά τους είναι το μικρό τους μέγεθος και ο ψυχαγωγικός τους χαρακτήρας.
Η παρουσία τους βοηθάει να γεμίσουν οι τρύπες στην Ελληνική Βουλή και για να μη μετατραπεί η δικτατορία του προλεταριάτου στην Ελλάδα σε μονοπώλιο του Προλεταριάτου!

Οι "Φιλοι του Κόμματος"
Οι φίλοι του εκάστοτε κόμματος, γνωστοί και ως φίλοι του κόμματος ή Αγωνιστές, είναι επιχειρηματίες που προσφέρουν χρήμα, αυθόρμητα για τους σκοπούς του κόμματος.
Ιδιαίτερα δημοφιλές στους κύκλους αυτούς είναι το κομμουνιστικό κόμμα του Σοσιαλισμού. Ως εκ τούτου, το κόμμα του Σοσιαλισμού έχει καλύτερη στήριξη από τους φίλους / Αγωνιστές. Γι'αυτό και επικρατεί πιο συχνά στις αναμετρήσεις.

Επίσης, στηρίζεται πιο πολύ από τα ΜΜΕ που στην Ελλάδα ελέγχονται από το Προλεταριάτο για να προστατεύεται η συνείδηση του Λαού.

Περαιτέρω, το κόμμα του Σοσιαλισμού έχει εφαρμόσει πρώτο στην Ελλάδα, την επαναδιανομή του Δημόσιου πλούτου σε όλα τα επίπεδα.

Κατά αυτή την έννοια, πρώτο το Σοσιαλιστικό κόμμα φρόντιζε να μη υπάρχει εκταμίευση Κρατικού χρήματος χωρίς να συνοδεύεται από αναγνώριση από τον ευεργετούμενο Αγωνιστή.

Στην Ελλάδα, η αναγνώριση αυτή παίρνει τη μορφή αυθόρμητης επιστροφής χρήματος, σε μετρητά, στους παράγοντες του Προλεταριάτου και των κυβερνητικών στελεχών.
Η επαναδιανομές, ή "αυθόρμητες επιστροφές" αυτές λέγονται, χύδην, μίζα.
Η "μίζα" αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του κανονισμού λειτουργίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της σύγχρονης Ελλάδας .

Επίσης ενθαρρύνεται η προσφορά δώρων στους σύντροφους-εκπροσώπους του Προλεταριάτου που εδρεύουν στα γραφεία των διαφόρων Λαϊκών Διοικήσεων: οικονομικών, και το Ανώτερο Σοβιέτ Πολεοδομίας και τοπικές λαϊκές οργανώσεις αυτοδίοικησης.

Κατά αυτή την έννοια, οι σύντροφοι προλετάριοι υπάλληλοι του Δημοσίου μπορούν συμπληρώνουν το οικογενειακό τους εισόδημα της με αυθόρμητα δώρα από τους κατοίκους-χρήστες των υπηρεσιών της Διοίκησης... π.χ. υπάλληλος της πολεοδομίας ανατολικής Αττικής αποκτά βίλλα στα Μεσόγεια...

____
Μάθημα ελληνικής πολιτικής γνώσης, μέρος πρώτον.

Αγανακτισμένοι και κονομημένοι, πανταλονιασμένοι, ελληνάρες, πολιτικοί...

Η αγανάκτιση ήθε αργά στην Ελλάδα και ακόμη δεν έχει έρθει η αγανά-κτήση.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, έτσι;

Από δημοσίευση στο protagon:

""Που ήσουνα Αγανακτισμένε να διαμαρτυρηθείς:

• Όταν εσύ (και/ή οι γονείς σου) κατανάλωνες 12% πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ, ενώ το εισόδημά σου ήταν 5% κάτω του μέσου όρου και η παραγωγικότητα της εργασίας σου 20% χαμηλότερη;
• Όταν εσύ (και/ή οι γονείς σου) άρχισες να παίρνεις σύνταξη στα 55 σου παίρνοντας το σκανδαλώδες ποσοστό του 96% των μέσων αποδοχών και επιβαρύνοντας το ΑΕΠ με 13,5% –ενώ αντίστοιχα οι “μη αγανακτισμένοι” μαλάκες στις χώρες του ΟΟΣΑ άρχιζαν να παίρνουν σύνταξη στα 63, έπαιρναν μόλις το 61% των αποδοχών τους και επιβάρυναν το ΑΕΠ με 10%;
• Όταν εσύ(και/ή οι γονείς σου) είχατε στήσει την μεγάλη φιέστα των απεργιών την δεκαετία του 80 υπονομεύοντας έτσι την ανταγωνιστικότητα της χώρας; Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας κατά την περίοδο 1976-1988 χάθηκαν, εξαιτίας νομίμων απεργιών και μόνο 0,36 εργάσιμες μέρες ανά 1 εκατομμύριο κατοίκων στην Ελλάδα έναντι 0,06 στις ΗΠΑ και 0,14 στην Ιταλία και την Ισπανία.
• Όταν ο Ανδρέας έπαιρνε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας στις αρχές της δεκαετία του 80 στο 20% και το ανέβαζε μέσα σε μια δεκατία σε 80%;-το μεγαλύτερο μέρος του οποίου δαπανήθηκε όχι σε επενδύσεις αλλά για τους μισθούς και συντάξεις των «πρασινοφρουρών » με τους οποίους γέμισε το δημόσιο;
• Όταν Παγκόσμια Τράπεζα κατέτασσε την Ελλάδα 81η από 202 χώρες στην πάταξη της διαφθοράς και η Διεθνής Διαφάνεια την ταξινομούσε το 2009 σαν την χώρα με τον πιο διεφθαρμένο δημόσιο τομέα μεταξύ των EΕ-27;
• Όταν οι συντεχνίες επέβαλλαν κάθε είδους εμπόδια στην αγορά εργασίας που καταλαμβάνει τη χειρότερη 5η θέση στον ΟΟΣΑ; Με αποτέλεσμα η ανεργία μεταξύ των νέων να φτάνει στο 20%, και να αποθαρρύνονται οι ξένες επενδύσεις;
• Όταν στην Ελλάδα οι «προοδευτικές δυνάμεις» οικοδομούσαν ένα νομικό πλαίσιο που στοχεύει στην εξόντωση των επενδυτών: Σύμφωνα με την μελέτη Doing Business 2011 της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ελλάδα αξιολογείται 154η μεταξύ 183 χωρών ως προς την ποιότητα και εφαρμογή των νόμων που αφορούν την προστασία των επενδυτών.
• Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι έστηναν το μεγαλύτερο φαγοπότι που γνώρισε ο πλανήτης δημιουργώντας έναν δημόσιο τομέα όπου οι δαπάνες μισθών και συντάξεων του δημοσίου τo 2009 απορροφούν το 55% των εσόδων του δημοσίου σε σχέση με το 38% αντίστοιχα που απορροφούν στην υπόλοιπη Ευρώπη;
• Όταν χτιζόταν το τεράστιο Ελληνικό κράτος-δεύτερο σε μέγεθος μετά την Πορτογαλία στην ΕΕ (με βάση τις δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ σε σχέση με το κατά κεφαλή ΑΕΠ);
• Όταν η Ελλάδα δαπανούσε για την δημόσια διοίκηση το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ απ όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ -19.7%-με μέσο όρο ΟΟΣΑ 13,5%(2004)
• Όταν η αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα ήταν στον πάτο μεταξύ των 23 χωρών της ΕΕ (2000);
• Όταν στην Ελλάδα το κράτος/συντεχνίες ύψωναν τους περισσότερους φραγμούς στην επιχειρηματικότητα σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ;
• Όταν στην Ελλάδα το κράτος/συντεχνίες επέβαλλαν την μεγαλύτερη χρήση διοικητικών μέτρων εναντίων των επιχειρήσεων στην ΕΕ;
• Όταν στην Ελλάδα το κράτος/συντεχνίες επέβαλλαν το μεγαλύτερο διοικητικό βάρος (κόστος κρατικής γραφειοκρατίας) στις επιχειρήσεις μεταξύ των χωρών της ΕΕ(το 2003 εκτιμάτο μεταξύ 5,4%-6,8% του ΑΕΠ);
• Όταν τα τελευταία οκτώ χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της στην προτελευταία θέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ-27;
• Όταν τον Μάιο πριν από ένα έτος κάτι άλλοι «αγανακτισμένοι» δολοφονούσαν εν ψυχρώ τρεις εργαζόμενους επειδή οι τελευταίοι αρνήθηκαν να υπακούσουν στις ντιρεκτίβες τους;
• Όταν οι πραιτοριανοί του ΚΚΕ συνελάμβαναν το περασμένο έτος τους 900 τουρίστες-εισβολείς του κρουαζιερόπλοιου Ζενίθ επιβάλλοντας στο ισπανικό πρακτορείο να βγάλει την Ελλάδα από το σχεδιασμό των «ιμπεριαλιστικών» κρουαζιερών που οργάνωνε;.
• Όταν οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα μεταξύ των ετών 2003-2008 αντιπροσώπευαν μόνο το 1% του ΑΕΠ όταν ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 4,1%;
• Όταν οι 11 πιο ζημιογόνες ΔΕΚΟ (με συσσωρευμένες ζημίες 1,7 δις ) στην Ελλάδα πλήρωναν το 2010 μέσο μισθό 40772 ευρώ ανά εργαζόμενο –διπλάσιο από τον αντίστοιχο του ιδιωτικού;
• Όταν τα παλληκάρια της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ απαλλοτρίωναν τους κοινωνικούς πόρους για να κάνουν «αγανακτισμένες» κρουαζιέρες στην Άπω Ανατολή η στις Μπαχάμες;
• Όταν ο μέσος όρος απόδοσης των Ελληνόπουλων στις διεθνείς εξετάσεις στην PIZA ήταν ο χαμηλότερος μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ-με εξαίρεση το Μεξικό και την Τουρκία; Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα απασχολεί τους περισσότερους εκπαιδευτικούς ανά μαθητή σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο;
• Όταν δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνικό ΑΕΙ μεταξύ των καλύτερων 100 στον κόσμο;Ότι το πτυχίο του ΑΕΙ βελτιώνει μισθούς κατά μόνο 32%, (έναντι 61% στην ΕΕ) αποφέροντας έτσι απόδοση 3,5% στο κόστος της εκπαίδευσης (έναντι 7% στην ΕΕ);
• Όταν επί δεκαετίες τώρα άλλοι «αγανακτισμένοι» καταστρέφουν τις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις, εμποδίζουν τα μαθήματα και εξευτελίζουν τους καθηγητές απαξιώνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την τριτοβάθμια εκπαίδευση;
• Όταν τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας στην Ελλάδα είναι μόλις 0,2% δηλαδή δέκα φορές λιγότερα από αυτά που της αναλογούν σε σχέση με τον πληθυσμό της;
• Όταν τέλος, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ μεταξύ 183 χωρών, η Ελλάδα κατατάσσεται 84η στους θεσμούς, 123η στο μακροοικονομικό περιβάλλον, 94η στην αποδοτικότητα στην αγορά αγαθών, 93η στην ανάπτυξη της χρηματοοικονομικής αγοράς, 74η στην εξειδίκευση των επιχειρήσεων και 79η στις καινοτομίες;

Γιατί Αγανακτισμένε δεν σε είδα ποτέ να διαμαρτύρεσαι για όλα αυτά;""

1) Διότι δεν εισακούεται;

2) Διότι ήταν γραμμένος όπως και είναι;

3) Διότι ζει σε απολυταρχικό καθεστός;

4) Διότι δεν είχε ιδέα γιατί υπάρχει λογοκρισία στην Ελλάδα και οι έλληνες δεν ακούνε ξένα ΜΜΕ (νομίζουν ότι ζουν σε "κοινοβουλευτική δημοκρατία");

5) Διότι είναι θύματα μεγάλης σύγχυσης όπου οι πολιτικοί δηλώνουν ο, τι τους κατέβει και τους βολεύει και τρελλαίνουν τους πάντες -- π.χ. βουλιάζει η χώρα και λέει ο Υπ Οικ: "...αισιόδοξο μήνυμα, στην ουσία έχουμε βελτιωθεί..."

6) Άλλος;;;

Το μέγα σιχαμερόν, το μοναδικά μιαρό, το ελληνο-πολιτικόό

Αναπαράγω σχόλιο αναγνώστη πάνω στο άρθρο του Κου Α. Βερούτη "Επιτακτική η μείωση θέσεων εργασίας στο Δημόσιο" (περιοδικό Capital) ...

Το σχόλιο του αναγωστη quietstorm στο οικονομικό περιοδικό capital:

""υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην σωστή επίλυση μιας φυσικής εξίσωσης από τους ανθρώπους και στο κατά πόσο ορθός είναι αυτός καθ' εαυτός ο φυσικός νόμος.

Θεωρώ ότι ο Νευτωνας εξήγησε σωστά την βαρύτητα (στα πλαίσια τουλάχιστον της κλασσικής φυσικής) αλλά διαφωνώ με τον νόμο αυτόν καθ' αυτόν, όταν το αποτέλεσμά του βλέπω σε κάποιον που πήδηξε από τον 5ο όροφο.

Διαφωνώ επίσης με την επιστροφή της δραχμής.
αλλά χωρίς την δραχμη δεν λύνεται η "ελληνική εξίσωση"...

επειδή αυτά που συστήνει το άρθρο δεν μπορούν να γίνουν στην ελλάδα.
επειδή η ελλάδα ψηφίζει όποιον την γλυφει και την χαρτζιλικώνει
επειδή η ελλάδα πιστεύει ότι είναι έθνος ανάδελφο και ανώτερο.
επειδη η ελλάδα απεχθάνεται την ρεαλιστική σκέψη και ηδονίζεται με την συνθηματολογία
επειδή η ελλάδα ψυχικά αποτελεί ακόμα τμήμα της οθωμανικής αυτοκατορίας, ακούει τσιφτετέλια, σιχαίνεται τους δυτικούς, αγαπάει την "ανατολη" και είναι ανατολίτικα θρησκόληπτη και ανατολίτικα ραθυμη
επειδή η ελλάδα δεν παράγει τίποτε.
επειδή η ελλάδα είναι ένας μεγάλος σκατόμαγκας.

για τους λόγους αυτούς

η ελλάδα πρέπει να έχει το δικό της ανατολίτικο νόμισμα, καψερό και μίζερο, ώστε αφενός τα macbook προ να είναι απλησίαστα και αφετέρου ο γερμανός που ξέρει πια τι πά να πει "μαλάκας" παρόλο που στο καφενείο το πρωί παραγγέλνει στα αγγλικά "αν orange juice" και ακούει το γκαρσόνι να φωνάζει πάνω από το κεφάλι του στον μπουφετζή "ο μαλάκας εδώ θέλει μια πορτοκαλάδα" να ξανάρχεται και του χρόνου απλά γιατί η πορτοκαλάδα θα του στοιχίζει ελάχιστα.

το άρθρο αυτό είναι δον κιχωτικό... με την έννοια ότι το να ευαγγελίζεσαι στην ελλάδα περιορισμό το κράτους είναι αστείο πράμα...

η ελλάδα μπαλανσάρει σε 2 βασικές πλατφόρμες...

η ελλάδα έφθασε το μαγικό και κοινωνικά σταθεροποιητικό ΜΟΤΟ ΤΩΝ 2/3 με μια μέθοδο με 2 όψεις: μεγάλο δημόσιο / φοροδιαφυγή. Κοινός παρονομαστής και των 2 όψεων η διαφθορά. Το υπόλοιπο 1/3 (εργάτες, χαμηλόμισθοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, άνεργοι) μπορούσε να ελπίζει πως κάποια στιγμή το ίδιο ή τα παιδιά του θα ζούσαν το "ελληνικό όνειρο" είτε στην μια όψη είτε στην άλλη.

οι έλληνες ποτέ δεν πίστεψαν στην ευρώπη ή στο ευρώ... το είδαν σαν αρπαχτή... κράτησε 30 χρονακια, φάγαν αρκετοι καλά...

τώρα μας πιάσαν, άιντε να του δινουμε αφού πια χτύπησε ο συναγερμός, ξύπνησε ο ιδιοκτήτης, φώναξε την αστυνομία και δεν μπορούμε να αρπάξουμε κάτι άλλο...

θα ζήσουμε με τα κλοπιμαία στο κρυσφήγετό μας για λίγο μέχρι να ξεχάσουν οι ευρωπαίοι, να αρχισουν να ακούγονται πάλι φιλελληνικές φωνές, οπότε θα ξαναρπάξουμε κάτι...

εκ πρώτης κανείς μπορεί να κάνει το λάθος να εντυπωσιαστεί με την "αυτοκαταστροφική" νοοτροπία όσων φωνάζουν να μην δώσουμε δεκάρα στους Φράγκους και να πτωχεύσουμε...

σε δεύτερη ανάλυση όμως αποδεικνύεται ότι αυτοί που τα λένε αυτά είναι απλά ειλικρινείς με ένα τρόπο.

Το πλιάτσικο τέλειωσε, τρέξτε πίσω στο πειρατικό και ξανοιχτείτε μεσοπέλαγα να ξεφύγουμε. Δεν έχει νόημα να κάνουμε πως μετανοούμε. Ούτε εμείς πιστεύουμε στην μετάνοια, ούτε οι Φράγκοι...""


Αμήν.
Μιαροί, σιχαμεροί, ψεύτες χουντο-κρατικοί, κλεφτοκοττάδες... κλέψε και φύγε και ας σε φτύνουν. Δροσιά είναι.