Μία διαφορά με τις χώρες του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού είναι ότι εδώ γίνονται εκλογές δυτικού (καπιταλιστικού) τύπου.
Δηλαδή, οι πολιτικοί ξοδεύουν χρήματα τα οποία παίρνουν πίσω από το κράτος (και λίγο παραπάνω), οι ψηφοφόροι διαλέγουν, κλπ.
Μετά εγκαθιδρύεται μία κυβέρνηση για ~4 χρόνια, όπου κάνει ο,τι θέλει.
Μία άλλη διαφορά:
στην Ελλάδα οι κρατικές παροχές είναι μακράν υποδεέστερες από αυτές στις τω πάλαι ποτέ Σοβιετο-Λαϊκές Δημοκρατίες: παιδεία, άθληση, ΜΜΜ, πρόσβαση στη τέχνη, μουσεία, βιβλιοθήκες,ρούχα για παιδιά σε χαμηλές τιμές, κλπ.
Μια τρίτη διαφορά:
Η ασφάλεια των πολιτών. Στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη δεδομένουν ότι η αστυνομία χρησιμοποιείται από τους πολιτικούς για ίδια εξυπηρέτηση και το απομείναν προσωπικό πλέον δεν μπορεί πλέον να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες...
Μία τέταρτη (τελευταία για σήμερα) διαφορά: η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός προς τη χώρα.
Οι χώρες της Σοβιετικής ομπρέλλας έχαιραν σεβασμού -- έστω, και οι πολίτες τους τύχαιναν κάποιας συμπόνιας για τις συνθήκες διαβίωσης.
Εν αντιθέσει με την Ελλάδα η οποία είναι το ανέκδοτο του πρώτου κόσμου -- όχι λόγω των κατοίκων τρης αλλά λόγω της εκπροσώπησης της και της Διοίκησης.
Από το Νταχάου όμως (βλέπε παραπάνω) στην Ελλάδα τρως καλύτερα. Όπερ και η χώρα είναι στα τοπ 20 των παχύσαρκων παιδιών παγκοσμίως.
Posts
No comments:
Post a Comment