Η Ελλάδα, η γραφεικρατία, τα ευτράπελα και η Λαϊκή Δημοκρατία Ανατολικού τύπου

Σε πρόσφατο άρθρο με τιτλο "Η γραφειοκρατία στραγγαλίζει την Ελληνική Οικονομία", ο Α. Βερούτης δίνει αριθμητική διάσταση στο θέμα και παραθέτει στοιχεία και αριθμούς που λίγοι μας υποψιαζόμαστε. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το άμεσο κόστος της γραφειοκρατίας στην ελλάδα ανέρχεται σε 3.3% σύμφωνα με πρόσφατες αναλύσεις, ποσοστό που είναι κατά τι αυξημένο σε σχέση με το ~2.9% που είχε μετρήσει η PwC για την Ελλάδα προ δεκαετίας περίπου.

Κατα την αυτή έννοια, η Ελλάδα είναι πάνω από 100η στο κατάλογο των "φιλόξενων" χωρών για επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριοποίηση (π.χ. η γείτονική ΠΓΔΜ είναι πολύ πιο πάνω) και η Αθήνα είναι 160η πιο... "φιλόξενη" μεγαλούπολη στο κόσμο.


Στην συνείδηση πολλών Ελλήνων και ξένων όλα αυτά τα στοιχεία είναι απόδειξη ότι κάτι (τίποτε) δεν πάει καλά στα λειτουργικά θέματα της χώρας.

Η κυρίαρχη αντήληψη, δηλαδή, είναι ότι πρέπει να βελτιωθούν οι δομές της χώρας, οι λειτουργίες της Διοίκησης για να μειωθεί η γραφεικρατία, να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα, να γίνει το έδαφος πρόσφορο επιχειρηματικά κ.α....
Με άλλα λόγια, όλα τα σχόλια στηρίζονται σε μία παγκόσμια παραδοχή: ότι η Ελλάδα είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία δυτικού τύπου που ακολουθεί το πρότυπο ανάπτυξης μέσα από ιδιωτική πρωτοβουλία, κλπ.

Στην περίπτωση της Ελλάδας η παραδοχή αυτή είναι λανθασμένη. Το να ευαγγελίζεται κανείς τη μείωση του Κράτους στην Ελλαδα είναι ουτοπικό διότι δεν συνάδει με το όραμα, τους στόχους, την ιδεολογία της σύγχρονης Ελλάδας όπως εκφράζεται μέσα από την σύγχρονη πολιτική και διοικητική ελίτ της χώρας.

Εάν προσέξουμε καλά τις δομικές και (δυσ)λειτουργικές ιδιαιτερότητες της χώρας και, αντι να τις καταγείλλουμε, τις δεχτούμε σαν μέρος του "πολιτεύματος", είναι προφανές ότι η Ελλάδα είναι Σοβιετική δημοκρατία ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ τύπου.

Δηλαδή, προσωποπαγής και οικογενειοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου ανατολικού τύπου¨
Ράθυμο ύφος, μιζέρια, ανατολίτικα θρησκόληπτη, χαλαρή και συνθηματο-λάγνα --
"Ψωμί ελιά και Κώτσο βασιλιά" "Ψωμί παιδεία, δημοκρατία" "Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά (αριστερά)"
κ.α. πολλά και αντιφατικά.

Ως εκ τούτου, δεν είναι πλεόν αυτονόητα παραδεκτό ότι η μείωση της γραφειοκρατίας αποτελεί αποδεκτό στόχο! Εαν δεχτούμε ότι η γραφειοκρατία είναι αυτοσκοπός, τότε η μείωσή της δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς της...

Παρομοίως, δεν προκύπτει από πουθενά ότι η στήριξη του επιχειρείν είναι ζητούμενο. Τα χρήματα του επενδυτή είναι ευπρόσδεκτα μεν -- αλλά όταν συνοδεύονται από πολλές απαιτήσεις... ε, δεν θα κάνουμε και τούμπες:
π.χ. η ελβετική επένδυση σε αιολικά στη Βορ Ελλαδα και η Ισπανική σε φωτοβολταϊκά στη Κρήτη πήγαν πίσω από εκεί που ήρθαν... Παλαιότερα, η Πιρέλλι πήγε ακόμη πιο πέρα και έστησε το εργοστάσιο της Πάτρας στην Τουρκία.

Άλλωστε, οι ιδιώτες εργοδότες έχουν στόχο το κέρδος, όπως απεκάλυψε στέλεχος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, συνδικαλιστική οργάνωση στη ΔΕΗ. Σωστά.
Αντ'αυτού, ο στόχος στην ελλάδα είναι η αργόσχολη δια βίου απασχόληση, όπως επιτυγχάνεται στο απανταχού Ελληνικό Δημόσιο.

* Η πολυπλοκότητα του εργατικού δίκαιου και των εργασιακών συνθηκών και τα πρόστιμα, συνομολογούν ότι η ιδιωτική εργασία τελεί υπό του καθεστώτος ανοχής -- εξ 'ου και δεν ανησυχεί κανείς από τους πολιτικούς για την ανεργία του ιδιωτικού τομέα αλλά υπερασπίζεται σθεναρά και επιτυχώς τη απασχόληση στο Δημόσιο.


Περαιτέρω: το να οδύρεται ο αγαπητός κι'εύστοχος Άγης για το συνολικό κόστος της γραφειοκρατίας (6.8% του ΑΕΠ!!) είναι θέμα συμπόνιας εάν και εφ'όσον η καταστολή της γραφειοκρατίας αποτελεί στόχο. Στην Ελλάδα, όπως είδαμε, αποτελεί αυτοσκοπό, άρα η μείωσή της δεν είναι το ζητούμενο.

* Και για να είμστε σαφείς, η επιχειρηματικότητα ποτέ δεν ήταν σκοπός της χώρας. Μόνο κινήσεις που απορρέουν από τη Δικτατορία του προλεταριάτου επιτρέπονται, όπου το προλεταριάτο και οι πολιτικοί συμμετέχουν -- όπως είναι, π.χ. η έγκριση εισαγωγής & εμπορίας μπακαλιάρου σε έναν έμπορο.
Άλλως, στη Κομουμιστική Ελλάδα θέλουμε τη μικρή επιχείρηση που δεν μεγαλώνει ποτέ για να αφίνει στίγμα στην Αγορά¨ σε αντάλλαγμα της επιτρέπουμε να ζει μερικώς από τη φοροδιαφυγή.

* Η πολυπλοκότητα της λογιστικής (ΕΓΛΣ) τα μαρτυρά όλα: δεν είναι χώρα που θέλει και άρα στηρίζει την επιχειρηματικότητα.


Η κατακλείδα είναι ότι η χώρα στήθηκε "για να κονομήσουμε". Η κονόμα είναι για το προλεταριάτο και κυρίως, για τη πολιτική & διοικητική ελίτ. Οι υπόλοιποι υπήκοοι "βολεύονται" κατά το μάλλον ή ήττον βάσει της οικογένειας στην οποία ανήκουν.