Οι Έλληνες (πολιτικοί) δεν τό'χουν...

...σε αντίθεση με το οποιονδήποτε, τυχαίο, Έλληνα, έμπειρο στέλεχος σε όποια, τυχαία, εταιρία. Ετσι είπε Τούρκος γνωστός και έχει δίκιο.

Πόσοι έλληνες βουλευτές έχουν εργαστεί για κάμποσο χρόνο σε κανονικό εταιρικό περιβάλλον; ο Μητσοτάκης (στην Αλφα & Εθνική), καν'νας δυο άλλοι...
Γιατί εταιρικό περιβάλλον; για να έχουν εμπειρία του τί σημάινει να συνυπάρχεις, να συναλλάσσεσαι, να ακούς και να πείθεις άλλους και τελικά να συν-εργάζεσαι με άλλους σε μία οργάνωση που δεν εξαρτάται από εσένα μόνο αλλά απ'όλους.

Τώρα η Ελλάδα στέλνει ακόμη ένα κλιμάκιο στις Βρυξέλλες που, με όλες τις καλές προθέσεις, δεν ξέρει τη τύφλα του.
Ούτε από συζητήσεις, από διαπραγματεύσεις, από σχέδια, από εργασιακή συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους, από εφαρμογές και από στρατηγικές...

Ιδανικά, η Ελλάδα των νεο-ελλήνων πολιτικών θα ήταν ένας έφηβος... που έκανε αταξίες, αλλά πλέον βάζει μυαλό.
Μετά το άγχος (του μνημονίου) που πέρασε, θέλει η μαμά να συνεννοηθεί με τον μπαμπά και να πουν στο άτακτο παιδί, "ΟΚ, σε αγαπάμε, αλλά μη τα ξανακάνεις! Πάρε πάλι χαρτζιλίκι σου και, ας το το χιλιάρικο που σου έδωσε ο θείος".

Αυτή είναι η ιδεατή και ονειρική στρατηγική της Ελληνικής Δημοκρατίας, εκπροσωπούμενης από έναν συμπαθή υπερήλικα άσχετο με βασιλικό όνομα και 5-6 κανένους.