Το όνειρο του νεο-Ελληνα, το πιο ωραίο όνειρο...

Το (φευγαλέο) όνειρο έχει ως εξής:

* Να έχουμε κάποιο ακίνητο από το παππού, που το πήρε ένα κομμάτι ψωμί ("βρωμο-χώραφα ήταν τότε, ούτε σκύλοι δε πήγαιναν"). Ή ένα διαμέρισμα, η...

* Ή δουλεύουμε καλά κάποιες κρατικο-κυβερνητικές λαμογιές. Πάλι βγάζουμε καν'να οικοπεδάκι,καμμιά κασούμπα...

* Μεταλλάσουμε ακίνητo(α) σε χρήμα. Ευρωπαϊκό χρήμα. Το χρήμα αυτό πάει παντού και μετράει παντού: ενώ το ακίνητο δεν πάει πουθενά και δεν περνάει παντού).

* € 3-4 εκατ. φτάνουν, δεν χρειάζονται παραπάνω...

* Φροντίζουμε και έχουμε και το δικό μας σπιτάκι σε σικ περιοχή. Ή σικ σπιτάκι σε καλή περιοχή. Μεζονέττα, διαμέρισμα χάϊ να γυαλίζει... να φέρνει το παιδί τους φίλους και να έχουν να το λένε...



* Τα ευρόπουλα αυτά σε ελληνική τράπεζα βγάζουν μάνι-μάνι καν'να 100-150 χιλιαρικούλια, κασέρι! 
Στη ξεφτίλα, λέμε. Σε χαλάει;


Δη Γκρηκ Ντρημ:
Το σπίτι μας τόχουμε, το κασέρι μας τόχουμε και πέφτει, ζούμε καλά! Μένα 10ρικάκι το μήνα βγάινει το πράγμα και τα παιδιά και τα πάντα όλα... και η κόρη στο Λονδίνο και το παιδί στου Μπέρμπερυ.
Όλο και πέφτει και καν'να εξτρα παραδάκι από σύνταξη, μισθούλι, ο,τι να'ναι, για να συμπληρώνονται τα τρέχοντα έξοδα --

Τι μνημόνια, εργασίες, ανάπτυξη και μαλακίες μας λένε τώρα. Ο κάθε ξένος ζήτουλας που την έχει δει Θεός.

Αυτό είναι το Γκρηκ Ντρημ.

Και τίποτε άλλο...

Η γαλανόλευκη δεν έφταιξε. Δεν διακρίνει το λαμόγιο τον ελληνάρα από τον Ελληνα. 

Αυτό πρέπει να το διακρίνουμε εμείς.

Και να αποχαιρετήσουμε το όνειρο που φεύγει